Ανοίγουν δρόμοι με την υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ.
Μετά την παραδοσιακή γεωργία και κτηνοτροφία, σειρά παίρνουν η βιολογική κτηνοτροφία και μελισσοκομία. Πέρα από τη διαχείριση των επιδοτήσεων, στα βιολογικά η απάτη επεκτάθηκε και στις εταιρίες που πιστοποιούν τις βιολογικές καλλιέργειες. Οι μίζες που ακούγεται ότι δίνονταν για τις πλαστές πιστοποιήσεις έφταναν ως και το 10% της επιδότησης, η οποία στα βιολογικά είναι μεγαλύτερη.
Παράλληλα, επανέρχονται στη δημοσιότητα καταγγελίες σχετικά με το μοίρασμα της μεγάλης πίτας των 31 δισ. του Ταμείου Ανάκαμψης. Τα στοιχεία για τις επιδοτήσεις και τα δάνεια που έχουν δοθεί δείχνουν σαφείς …προτιμήσεις σε ορισμένες επιχειρήσεις, όπως και οικονομικούς κλάδους. Για παράδειγμα, ενώ αρκετά κονδύλια διοχετεύονται προς τις τηλεπικοινωνίες και την πληροφορική, ο σιδηρόδρομος παραμένει ουραγός με απόσταση, παρά τις υποσχέσεις που συνεχίζονται, δυόμισι χρόνια μετά το έγκλημα στα Τέμπη.
Όσο το κουβάρι ξετυλίγεται, τόσο αναδύεται ο εσμός των …αρίστων. Δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία κυβέρνηση που κλέβει δημόσιο χρήμα σε όφελος επιχειρηματιών που τη στηρίζουν και που απαιτούν από αυτήν ευνοϊκή μεταχείριση για να συνεχίσουν να τη στηρίζουν.
Και η αποκάλυψη των λεγόμενων σκανδάλων δεν οφείλεται, βέβαια, στην …εντιμότητα ορισμένων μηχανισμών και δη ευρωπαϊκών. Οι πιέσεις που ασκούνται στην κυβέρνηση έχουν βαθύτερες πολιτικές αιτίες και αφορούν την προσέγγισή της με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, σε βαθμό που οι Ευρωπαίοι ενοχλούνται. Άλλωστε κι αυτοί δεν είναι άμοιροι ευθυνών σχετικών με μίζες και ρεμούλες. Είναι οι πρώτοι διδάξαντες…
Το ζήτημα δεν είναι ηθικό, τουλάχιστον όχι με τον τρόπο που το θέτει το σύστημα και η αντιπολίτευση, η οποία έχει κι αυτή το παρελθόν της. Το ζήτημα είναι ότι όλον αυτόν τον πλούτο που πάνω του έπεσαν τα κοράκια του καπιταλισμού, τον έχουν παράξει οι εργάτες και οι λαοί, αυτοί που άλλοτε είναι τεμπέληδες και άλλοτε αντιπαραγωγικοί. Αυτοί που υφίστανται την πιο βάρβαρη επίθεση από το σύστημα, που πληρώνουν και με τη ζωή τους ακόμη τα εκατομμύρια που μοιράζονται κάτω από το τραπέζι οι καταπιεστές τους.
Ο πλούτος των λίγων παράγεται από την εξαθλίωση των πολλών. Από τα μέτρα λιτότητας, την ακρίβεια και τη φορομπηξία. Από το τσάκισμα των εργασιακών δικαιωμάτων, τις απολύσεις και το περιβάλλον που ευνοεί και νομιμοποιεί την ανεξέλεγκτη δράση της εργοδοσίας ενάντια στους εργαζόμενους. Και, φυσικά, από την κατάργηση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και των δημοκρατικών ελευθεριών, έτσι ώστε να γίνεται όλο και πιο δύσκολο για τους παραγωγούς του πλούτου να διεκδικούν έστω και ένα μικρό μέρος αυτών που παράγουν.
Γι’ αυτό και η γνωστή θέση ότι σκάνδαλο είναι το ίδιο το σύστημα γίνεται όλο και πιο ισχυρή όσο αποκαλύπτονται αυτά που το σύστημα αποκαλεί σκάνδαλα. Οι συναλλαγές, δηλαδή, που δεν καλύπτονται από τη νομοθεσία του, που παραβιάζουν τις συμφωνημένες οικονομικές και πολιτικές ισορροπίες (αν και ενίοτε οι νομοθεσίες αλλάζουν για να καλύπτουν και νέες …συναλλαγές).
Ποια είναι άραγε μεγαλύτερη κλοπή; Οι επιδοτήσεις του ΟΠΕΚΕΠΕ ή οι μισθοί που με το ζόρι καλύπτουν τον μισό μήνα…
Και ποιοι είναι οι μεγαλύτεροι κλέφτες; Αυτοί που βάζουν το δάχτυλο στο (βιολογικό;) μέλι ή οι (βιολογικοί;) κηφήνες που εξ ορισμού και νόμιμα τρώνε το μέλι που παράγουν οι εργάτριες μέλισσες;
