ΔΙΕΘΝΗ

Μαζί με τα φάρμακα, την τροφή και το νερό, «στερεύουν» και οι λέξεις που μπορούν να περιγράψουν αυτό που συμβαίνει στη Γάζα. Δηλώσεις όπως του Φ. Λαζαρινί, πως οι άνθρωποι στη Γάζα είναι «κινούμενα πτώματα» ή ενός γιατρού, πως οι Παλαιστίνιοι ζουν τον λιμό, συνοδεύουν εικόνες σκελετωμένων ετοιμοθάνατων ανθρώπων που εισβάλουν στα διεθνή ΜΜΕ.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Υγείας της Γάζας, από τις 21/7 μέχρι τις 23/7 οι νεκροί από ασιτία ήταν 45 (18, 15 και 12 αντίστοιχα), ενώ σύμφωνα με το Al Jazeera μόνο στις 24/7 οι νεκροί από την πείνα ήταν 113! Κόσμος συρρέει στα εναπομείναντα νοσοκομεία, για να βρει μάταια βοήθεια ή έστω ανακούφιση. Οι θεραπευτικές τροφές για παιδιά επαρκούν μετά βίας μέχρι τα μέσα Αυγούστου και το πολύ για 3.000 παιδιά, τη στιγμή που στις δύο πρώτες εβδομάδες του Ιούλη υπολογίστηκε πως 5.000 είναι τα παιδιά που χρήζουν άμεσης βοήθειας. Αργοπεθαίνουν. Αδύναμα ακόμα και να κλάψουν. Τόσο υποσιτισμένα, που η τροφή πλέον δεν βοηθάει.

Οι γιατροί λιποθυμούν από την πείνα, δημοσιογράφος σε ρεπορτάζ δήλωσε πως ήταν η τέταρτη συνεχόμενη ημέρα χωρίς φαγητό, ενώ όλο και περισσότεροι πίνουν νερό με αλάτι (ακριβώς όπως οι απεργοί πείνας) για να αντέξουν λίγο ακόμα. Το γαλλικό πρακτορείο ειδήσεων σημειώνει πως από την ίδρυσή του μέχρι τώρα έχουν χάσει τη ζωή τους δεκάδες δημοσιογράφοι, ποτέ όμως από πείνα. Σε ανακοίνωσή τους 115 ΜΚΟ (ανάμεσά τους οι «Γιατροί Χωρίς Σύνορα», η CARITAS της Καθολικής Εκκλησίας, η βρετανική οργάνωση αρωγής OXFAM) αναφέρουν πως οι εργαζόμενοί τους «γίνονται ολοένα και πιο αδύναμοι», κάνουν έκκληση να ανοίξουν όλα τα σημεία διέλευσης και να επιτραπεί απρόσκοπτη διανομή της ανθρωπιστικής βοήθειας. Διαψεύδουν τις δηλώσεις του εκπροσώπου του ισραηλινού ΥΠΕΞ ότι «δεν υπάρχει λιμός που προκαλείται από το Ισραήλ», καθώς «από τις 19 Ιούλη έχουν εισέλθει στη Γάζα 440 φορτηγά» και καταγγέλλουν πως ο πραγματικός αριθμός δεν ξεπερνά τα μόλις 28 φορτηγά καθημερινά.

Σταγόνα στον ωκεανό η ανθρωπιστική βοήθεια

Το Ισραήλ, για να κατευνάσει τη διεθνή κατακραυγή, ανακοίνωσε πως επιτρέπει την είσοδο ανθρωπιστικής βοήθειας οδικώς, αλλά και από αέρα. Ταυτόχρονα, θα τηρεί παύση στρατιωτικών επιχειρήσεων από τις 10 πμ ως τις 8 μμ (δύσκολα πιστευτό, ειδικά αν λάβουμε υπόψη πως οι επιθέσεις του IDF δεν σταμάτησαν ποτέ). Η Ιορδανία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα έριξαν ήδη από την αρχή της εβδομάδας τόνους βοήθειας. Ωστόσο, ο Λαζαρινί είναι σαφής: «Είναι ένας αντιπερισπασμός». Είναι επικίνδυνοι και με αμφίβολο αποτέλεσμα, όχι μόνο γιατί μπορεί να σκοτώσουν (όπως έγινε στο παρελθόν), αλλά και γιατί μπορεί να καταστραφεί το ανθρωπιστικό υλικό.

Αντίθετα, στα σημεία «διανομής» του GHF διανέμονται κόκκοι αλευριού, αλλά τόνοι σφαίρες. Πάνω από 1.000 Παλαιστίνιοι έχουν δολοφονηθεί από τον σιωνιστικό στρατό, αλλά και από τους Αμερικανούς μισθοφόρους, που πυροβολούν σαν να είναι παιχνίδι σκοποβολής. Καταγγελία έκανε στο Sky News ο Βρετανός χειρουργός δρ. Μέιναρντ: «Τη μία μέρα έρχονταν κυρίως με τραύματα στο κεφάλι ή στον λαιμό. Την άλλη μέρα με τραύματα στο στήθος. Την άλλη μέρα στην κοιλιά. Πριν από 12 μέρες ήρθαν τέσσερα νεαρά έφηβα αγόρια που όλα είχαν πυροβοληθεί στους όρχεις -και σκόπιμα. Αυτό δεν είναι τυχαίο».

Πολεμικές επιχειρήσεις

Ο Ισραηλινός στρατός βομβάρδισε στις 24/7 τον καθολικό Ναό της Αγίας Οικογένειας της πόλης της Γάζας, αλλά και το εργοστάσιο αφαλάτωσης νερού. Η «ευαισθησία» των Δυτικών ενεργοποιήθηκε μόνο για το πρώτο, όχι για το δεύτερο. Μάλιστα, αγνόησε και τις χερσαίες επιχειρήσεις που έκανε για πρώτη φορά ο IDF στην Ντέιρ αλ Μπάλαχ. Αφού δόθηκε εντολή για εκκένωση, για τρεις ημέρες άρματα μάχης και μπουλντόζες κατέστρεψαν αγροτικές καλλιέργειες και ισοπέδωσαν σπίτια. Σ’ αυτή την πόλη υπάρχουν αποθήκες ανθρωπιστικής βοήθειας, ιατρικά κέντρα και δίκτυα ύδρευσης και ο ΟΗΕ προειδοποίησε για τις συνέπειες από την καταστροφή τους.

Ο κατοχικός στρατός προτίθεται να ανοίξει νέους διαδρόμους, όπως αυτόν του «Μάγκεν Οζ», που θα χωρίζει τη Χαν Γιούνις σε ανατολική και δυτική. Αυτά τα σχέδια όμως, όπως και η βίαιη μετακίνηση των Παλαιστινίων από την Τζαμπάλια και την Μπέιτ Λαχία στην Αλ Μαουάσι (δηλαδή από τον Βορρά στον Νότο) ισοδυναμούν με επαναπροσδιορισμό των συνόρων της Γάζας, όπως αναφέρει το αραβικό μέσο «The National». Ο Λεβί, σε άρθρο του στην Haaretz, είναι πιο ευθύς: «Υπάρχει ένας σκοπός σε αυτόν τον πόλεμο, και είναι εγκληματικός. Δεν μπορεί πλέον να λέει κανείς στους διοικητές του στρατού ότι οι στρατιώτες πεθαίνουν χωρίς λόγο: πεθαίνουν σε έναν πόλεμο με στόχο την εθνοκάθαρση».

Διαλειμματικές διαπραγματεύσεις

Το Ισραήλ νιώθει την παγκόσμια κατακραυγή για τα συνεχιζόμενα εγκλήματα πολέμου. Ο Νετανιάχου πιέζεται στο εσωτερικό από τις οικογένειες ομήρων, αλλά και τις αντιπολεμικές διαδηλώσεις. Χρησιμοποιεί τις διαπραγματεύσεις ως άλλοθι, ότι δεν αποσκοπεί, δήθεν, στην εθνοκάθαρση του Παλαιστινιακού λαού. Προσπαθεί να εμφανίζεται άτρωτος, παρά τις στρατιωτικές απώλειες που προκαλεί η ηρωική Παλαιστινιακή Αντίσταση.

Ο Άνταμ Μπόλερ, ειδικός απεσταλμένος των ΗΠΑ για την απελευθέρωση των Ισραηλινών ομήρων, κατηγορεί τη Χαμάς ότι είναι «ξεροκέφαλη». Πώς γίνεται να «συνεχίζουν να αντιστέκονται. Το Ισραήλ τούς έχει νικήσει κατά κράτος στο πεδίο των μαχών και ακόμα πιστεύουν ότι κινούν τα νήματα»...

Από την άλλη, η Χαμάς βάζει τους όρους της. Δεν υποχωρεί στον αφοπλισμό της, δεν δέχεται τον διωγμό. Μάλιστα, ο εκπρόσωπός της Αμπού Ομπέιντα δήλωσε: «Εμείς είμαστε έτοιμοι να συνεχίσουμε μια μακρά μάχη φθοράς». Είναι μια στάση που σαφώς εδράζεται στο λαϊκό έρεισμα που έχουν οι οργανώσεις της Παλαιστινιακής Αντίστασης. Και, παρά τα όρια που έχει μια τέτοια στάση, πιέζει και θέτει προ των ευθυνών τους και τα κράτη του αραβικού κόσμου.

Η «αναγνώριση»

Γνωρίζουμε πως έχουμε να κάνουμε με ιμπεριαλιστές και γι’ αυτό δεν μας πείθουν οι «αγνές» προθέσεις «αναγνώρισης» ενός παλαιστινιακού κράτους. Ο Μακρόν για άλλη μια φορά ανακοίνωσε πως θα το πράξει. Δεν διευκρινίζει τα σύνορα του κράτους αυτού, μόνο πως θα είναι «αποστρατιωτικοποιημένο» (δηλαδή χωρίς Χαμάς;). Θα περιλαμβάνει τη Λωρίδα της Γάζας ή μήπως εννοεί ένα κράτος Δυτικής Όχθης (την οποία η Κνεσέτ αποφάσισε να προσαρτήσει); Επίσης, δεν εξηγεί πώς θα διαχειριστεί την επίδραση που θα έχει στις σχέσεις με το Ισραήλ, με το οποίο το δένουν στενές οικονομικές σχέσεις.

Η πρωτοβουλία του αυτή, το έχουμε ξαναγράψει, είναι προσπάθεια όλων να διαχωριστούν από τις κινήσεις των ΗΠΑ, να παραμείνουν «στο παιχνίδι», αλλά παράλληλα να κρατήσουν αποστάσεις. Πιέζεται, αν και προσπαθεί να κερδίσει χρόνο και η Βρετανία, η οποία θα πρέπει να αποφασίσει μέχρι πόσο θα κοντράρει τις ΗΠΑ. Ο ίδιος ο Στάρμερ βρίσκεται σε δύσκολη θέση, καθώς 221 βουλευτές -και του κόμματός του- τον καλούν να εφαρμόσει την προεκλογική του δέσμευση. Απέναντι σ’ αυτές τις κινήσεις, πόσο «αδρανείς» μπορεί να μείνουν Γερμανία και συνολικά ΕΕ; Η Διάσκεψη του ΟΗΕ που πραγματοποιήθηκε στις 28-29 Ιούλη (όταν γραφόταν το άρθρο) δεν προβλέπεται να δώσει άμεσα απτά αποτελέσματα. Αν η πρόθεσή τους είναι η αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους, να (τους) υπενθυμίσουμε πως 142 χώρες του ΟΗΕ το έπραξαν το 1988 (με την πίεση της πρώτης Ιντιφάντα) και θεωρητικά είχαν πολλές ευκαιρίες να την εφαρμόσουν. Σκυλί που γαβγίζει…

Από τη «δύσκολη» θέση ερμηνείας μας βγάζουν οι ίδιοι. Όλοι, άμεσα (όπως ο καγκελάριος Μερτς) ή με μισόλογα, κάνουν λόγο για μια λύση δύο κρατών. «Η ασφάλεια του Ισραήλ» (επί των πτωμάτων όλων των γειτόνων του) είναι συνώνυμο της «ειρήνης» τους. Ο Αμερικανός πρέσβης στο Ισραήλ δήλωσε με εύστοχο κυνισμό, ξεκαθαρίζοντας ποιος έχει την πραγματική πρωτοβουλία κινήσεων: «Μπορώ τώρα να αποκαλύψω αποκλειστικά ότι η Γαλλία θα προσφέρει τη Γαλλική Ριβιέρα και το νέο έθνος θα ονομάζεται "Franc-en-Stine"». (Φράνκενσταϊν). Η συζήτηση για αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους μάς φέρνει στον νου το γεφύρι της Άρτας. Αν το δεύτερο απαιτούσε τη θυσία της γυναίκας του πρωτομάστορα, η αναγνώριση τι θυσία απαιτεί;

Τα πραγματικά δεδομένα είναι εδώ και δεν μπορεί να τα αγνοεί κανείς. Ποιος αμφιβάλει για τις προθέσεις των αστικών τάξεων και των κυβερνήσεών τους για το πόσο υποστηρίζουν την αντίσταση του Παλαιστινιακού λαού, όταν κάθε διαδήλωση υπέρ της Παλαιστίνης καταστέλλεται; Όταν συλλαμβάνεται όποιος εκφράζεται υπέρ του δίκαιου αγώνα αυτού του λαού; Όταν η κυβέρνηση Στάρμερ κήρυξε με δικαστική απόφαση «τρομοκρατική οργάνωση» την «Palestine Action»; Όταν η παλαιστινιακή σημαία και η κεφίγια είναι τρομοκρατικά σύμβολα; Όταν η ελληνική κυβέρνηση απειλεί με δίωξη με τον αντιτρομοκρατικό νόμο κάθε διαδήλωση κατά Ισραηλινών «τουριστών»; Όταν και μόνο η σύγκριση των σιωνιστικών εγκλημάτων με τα εγκλήματα των Ναζί ποινικοποιείται;

Η αλληλεγγύη όπλο των λαών

Οι ιμπεριαλιστές είναι οι πραγματικοί εχθροί. Και αν κάπου κρύβεται η ελπίδα, είναι στην αλληλεγγύη. Και στους αγώνες που ξεδιπλώνονται όλο και πιο θαρρετά, ακόμα και στο Ισραήλ. Τα εγκλήματα των σιωνιστών είναι τέτοια και σε τόσο μεγάλη έκταση, που πλέον δεν κρύβονται. Η συνέχιση αυτής της γενοκτονίας είναι επικίνδυνη για τον Παλαιστινιακό λαό, αλλά είναι επικίνδυνη και για τους θύτες. Ξυπνά συνειδήσεις, γκρεμίζει αυταπάτες, γεννά αντιδράσεις, βγάζει τους λαούς στον δρόμο. Ξανά και ξανά.

Η οργάνωση Στόλος για την Ελευθερία επιχείρησε για δεύτερη φορά να σπάσει «συμβολικά» το εμπάργκο και να μεταφέρει ανθρωπιστική βοήθεια στον Παλαιστινιακό λαό. Το πλοίο Handala έφτασε αυτή τη φορά λίγο πιο κοντά (150 μίλια) στις ακτές της Παλαιστίνης, όπου ο ισραηλινός στρατός το κατέλαβε και συνέλαβε τους 19 ακτιβιστές. Σ’ αυτή την επιχείρηση, μάλιστα, είχε και η Ελλάδα ρόλο. Το βράδυ της Τετάρτης 23/7 ελληνικά drones πετούσαν πάνω από το Handala, όταν αυτό βρισκόταν νοτιοδυτικά της Κρήτης, εκφοβίζοντας τους επιβάτες του.

Οι λαοί δεν έχουν λόγο να αισθάνονται ντροπή για τα εγκλήματα των σιωνιστών, ούτε για την αμέριστη στήριξη που τους παρέχουν οι ιμπεριαλιστές. Δεν πρέπει να έχουν καμία προσδοκία από τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς. Έχουν καθήκον να αγωνιστούν ενάντιά τους. Να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στον Παλαιστινιακό λαό. «Η αντίσταση δεν είναι επιλογή. Είναι αναγκαιότητα»! (Αχλάμ, δημοσιογράφος του γαλλικού πρακτορείου ειδήσεων)

Προηγούμενo Πρωτοσέλιδο Επόμενo

ΠΟΛΙΤΙΚΗ