Στα μέσα Ιουλίου 2025, ο πρωθυπουργός της Γαλλίας προχώρησε σε εξαγγελίες σχετικά με τον νέο προϋπολογισμό. Όπως ανέφεραν όλα τα ΜΜΕ, οι εξαγγελίες αυτές προκάλεσαν «σοκ» στη γαλλική κοινωνία, με τα αυστηρά μνημονιακά μέτρα λιτότητας που περιελάμβαναν. Μάλιστα, ο ίδιος ο Μπαϊρού έφτασε να συγκρίνει τη Γαλλία με την Ελλάδα των μνημονίων, προκειμένου να πείσει για την οικτρή και δεινή θέση στην οποία βρίσκεται η χώρα!
Ο νέος προϋπολογισμός έχει σαν βασικό στόχο την εξοικονόμηση ενός ποσού της τάξης των 40 δισεκατομμυρίων ευρώ! Δηλαδή το δημοσιονομικό έλλειμμα της Γαλλίας να πέσει το 2026 στο 4,6% του ΑΕΠ έναντι 5,4% που εκτιμάται ότι θα είναι στο τέλος του 2025. Η Γαλλία έχει το μεγαλύτερο δημοσιονομικό έλλειμμα μεταξύ των χωρών του ευρώ! Το δημόσιο χρέος της, που ανέρχεται στα 114% του ΑΕΠ είναι το τρίτο μεγαλύτερο, μετά της Ελλάδας και της Ιταλίας.
Τι προβλέπουν τα νέα μέτρα
Αυτά τα χρήματα ο Μακρόν φιλοδοξεί να τα βρει μέσα από περικοπές κυρίως κοινωνικών δαπανών και τη μείωση των δημοσίων υπαλλήλων!
Φυσικά, οι αμυντικές δαπάνες για εξοπλισμούς και επενδύσεις στην πολεμική βιομηχανία όχι μόνο εξαιρούνται από το πάγωμα, αλλά θα αυξηθούν τα επόμενα δύο χρόνια κατά 6,5 δισεκατομμύρια ευρώ, όπως δήλωσε ήδη κατηγορηματικά ο Μακρόν. Άλλωστε, είναι σε πλήρη εξέλιξη και το πρόγραμμα ReΑrm EU, για τον στρατιωτικό εξοπλισμό της Ευρώπης, που έχει προϋπολογισμό πάνω από 800 δισ. ευρώ!
Ο Μπαϊρού, θέλοντας να δείξει «προοδευτικό» πρόσωπο και να καλοπιάσει την αριστερά, πρότεινε επίσης και μια απροσδιόριστη εισφορά αλληλεγγύης από τις ομάδες με τα υψηλότερα εισοδήματα. Στην ουσία πρόκειται για μικρό φόρο που θα αυξήσει τη συνεισφορά των πλουσίων στο ανεπαίσθητο γι’ αυτούς συνολικό ποσό των 500 εκατομμύριων ευρώ!
Κι όλα αυτά, όταν για χρόνια η λιτότητα καλά κρατεί, ενώ το γαλλικό κράτος πρόνοιας έχει καταρρεύσει! Το Γαλλικό Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής δημοσίευσε πρόσφατα τα σχετικά στοιχεία: το 2023, η Γαλλία κατέγραψε το υψηλότερο ποσοστό φτώχειας τα τελευταία 30 χρόνια, με περίπου 10 εκατ. ανθρώπους να ζουν κάτω από το 60% του μέσου μηνιαίου εισοδήματος (1.288 ευρώ).
Οι γενικότερες γεωστρατηγικές ανησυχίες
Οι οικονομικές δυσκολίες του γαλλικού ιμπεριαλισμού εδώ και τουλάχιστον μια δεκαετία, δεν έχουν αναστραφεί. Γι’ αυτό και οι κυβερνήσεις προσπαθούν να περικόψουν δαπάνες, για να βρουν κονδύλια για την έρευνα και τις τεχνολογίες αιχμής, που ελπίζουν ότι θα τους δώσουν οικονομικά και γεωστρατηγικά πλεονεκτήματα. Ευνόητο είναι πως οι περικοπές θα αφορούν κοινωνικές δαπάνες και κατακτήσεις των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων κι όχι φορολογία της πλούσιας ελίτ!
Όλα αυτά όταν οι διεθνείς εξελίξεις μάλλον δεν ευνοούν τις επιλογές του γαλλικού ιμπεριαλισμού. Γι’ αυτό καταγράφουν αποτυχίες ή ακυρώσεις, που τους οδηγούν στη δεύτερη ή τρίτη θέση στον ανταγωνισμό τους με άλλες δυνάμεις δεύτερης γραμμής. Να θυμίσουμε τον εξοβελισμό του γαλλικού κεφαλαίου από μια σειρά χώρες της υποσαχάριας Αφρικής, την κατάρρευση της συμφωνίας με την Αυστραλία για την πώληση γαλλικών υποβρυχίων και τον αποκλεισμό από τις αμερικάνικες στρατηγικές συμμαχίες στην περιοχή του Ειρηνικού: την AUKUS (ΗΠΑ, Βρετανία, και Αυστραλία) και την Quad (Quadrilateral Security Dialogue ή Τετραμερή Συμμαχία του 2004) (ΗΠΑ, Αυστραλία, Ιαπωνία και Ινδία).
Η συνέχιση του πολέμου στην Ουκρανία (και με τον νέο πλανητάρχη Τραμπ), αλλά και η πρόσφατη επίδειξη ισχύος των ΗΠΑ με τον βομβαρδισμό του Ιράν, δυναμώνουν τις πιέσεις στο γαλλικό μπλοκ. Η πρόσφατη σύνοδος του ΝΑΤΟ κατέγραψε την αγωνία των Ευρωπαίων και των Γάλλων ιμπεριαλιστών να μην μείνουν πίσω στην κούρσα των εξοπλισμών, πάντα με το βλέμμα στραμμένο στις νέες πολεμικές συγκρούσεις που έρχονται!
Η προηγούμενη απόπειρα και τα πολιτικά αδιέξοδα
Η ψηφοφορία για την έγκριση του κρατικού προϋπολογισμού αναμένεται να γίνει το ερχόμενο φθινόπωρο και δεν θα είναι εύκολη υπόθεση για τον κυβερνήτη Μακρόν, ο οποίος, ως γνωστόν, δεν διαθέτει κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Αυτή θα είναι η δεύτερη απόπειρα να περάσει ο προϋπολογισμός λιτότητας και ο Μπαϊρού, ο δεύτερος πρωθυπουργός (εκλεκτός του Μακρόν) που το επιχειρεί. Μετά τις περσινές βουλευτικές εκλογές, που προκάλεσε ο Μακρόν, το κόμμα του δεν διαθέτει πλειοψηφία στη Βουλή. Έτσι, παρόλο που έχει το θεσμικό δικαίωμα να διορίζει πρωθυπουργούς, αυτοί βρίσκονται στο έλεος της Βουλής και μπορεί με μια πρόταση μομφής να καταπέσουν. Έτσι έγινε και με τον Μισέλ Μπαρνιέ, που η θητεία του κράτησε μόλις τρεις μήνες αφότου διορίστηκε πέρσι τον Σεπτέμβρη (2024)!
Ο Μπαϊρού ξεκίνησε ήδη τις επαφές με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις στη Βουλή, προκειμένου να εξασφαλίσει την απαραίτητη συναίνεσή τους στα νέα μέτρα του προϋπολογισμού.
Μέχρι στιγμής, η «ανυπότακτη Γαλλία» του Μελανσόν και οι Σοσιαλιστές μιλούν για μέτρα που δεν γίνονται αποδεκτά, καθώς καταστρέφουν το κοινωνικό κράτος. Στο ίδιο μήκος κύματος βρίσκονται και τα συνδικάτα των εργαζομένων, που ετοιμάζουν κινητοποιήσεις από το φθινόπωρο!
Ακόμα και η ακροδεξιά Λεπέν του Εθνικού Συναγερμού (RN), η οποία είχε στηρίξει σιωπηρά την επιλογή Μπαϊρού, τώρα δηλώνει κάθετα αντίθετη με τον προϋπολογισμό (για να μην εισπράξει το πολιτικό κόστος) και απειλεί με κατάθεση πρότασης δυσπιστίας τον Μπαϊρού, αν προχωρήσει στην ψήφιση του προϋπολογισμού. Βέβαια, η Λεπέν δεν είναι αντίθετη με το κόψιμο των επιδομάτων πρόνοιας, αρκεί αυτά να περικόπτονται από τους φτωχούς μετανάστες!
Σε κάθε περίπτωση, αν η κυβέρνηση Μπαϊρού δεν πείσει την αντιπολίτευση, τότε η κυβέρνηση μπορεί να μπει στον πειρασμό να χρησιμοποιήσει το Άρθρο 49.3 του Γαλλικού Συντάγματος, το οποίο επιτρέπει την έγκριση ενός νόμου χωρίς ψηφοφορία. Είναι μια κίνηση που έχει χρησιμοποιηθεί αρκετά τα τελευταία χρόνια, όταν ο Μακρόν και οι προκάτοχοί του στριμώχνονταν από τις εργατικές απεργίες και κινητοποιήσεις.
Σε αυτή την περίπτωση, μόνο ο διχασμός της αντιπολίτευσης μπορεί να λειτουργήσει υπέρ του Μπαϊρού, ο οποίος μόλις πριν από δύο εβδομάδες επέζησε της όγδοης ψήφου δυσπιστίας, την οποία είχαν προωθήσει οι Σοσιαλιστές με αφορμή τις αλλαγές στον συνταξιοδοτικό νόμο.
Σε κάθε περίπτωση, το φθινόπωρο προβλέπεται θερμό, καθώς η οργή για την επιδείνωση των όρων ζωής συσσωρεύεται και αναμένεται να προκαλέσει εκρηκτικές κινηματικές καταστάσεις, όπως έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τα τελευταία χρόνια από τους Γάλλους εργαζόμενους και τη νεολαία!