Κατατέθηκε στη Βουλή το νέο πειθαρχικό των δημοσίων υπαλλήλων και από την Πέμπτη 21 Ιουλίου έχει εισαχθεί στις αρμόδιες επιτροπές για συζήτηση. Η κυβέρνηση δείχνει αποφασισμένη να το περάσει με κάθε τρόπο, εξ’ ου και επιλέγει αυτή τη χρονική συγκυρία, εν μέσω καλοκαιριού, πιστεύοντας ότι οι αντιδράσεις θα είναι μικρότερες. Και μάλλον έχει δίκιο…
Οι εργαζόμενοι ακόμα περιμένουν τον «πόλεμο» που θα κήρυττε η ΔΑΣ-ΑΔΕΔΥ, όταν μόλις πριν από είκοσι μέρες μιλούσε για «αιτία πολέμου». Μάταια, επίσης, περίμεναν το «απεργιακό lockdown» των Παρεμβάσεων-Κινήσεων-Συσπειρώσεων στο Δημόσιο. Πόσο μάλλον τις απεργιακές κινητοποιήσεις της ΑΔΕΔΥ που, προς το παρόν, έχει περιοριστεί σε μια στάση εργασίας με… υπόσχεση για 24ωρη απεργία, αρχικά για την ημέρα κατάθεσης και… βλέπουμε!
Εξάλλου, ακόμα κι αν έκαναν όλα αυτά, μόλις μερικές μέρες πριν, ακόμα κι αν γίνει 24ωρη απεργία τη μέρα της ψήφισης, θα ήταν, στην πραγματικότητα, για την τιμή των όπλων. Ποιος εργαζόμενος στα σοβαρά πιστεύει ότι τα νομοσχέδια αποσύρονται με απεργίες-ντουφεκιές, κινητοποιήσεις-παραστάσεις και «λίβελους καταγγελίας». Όταν επί μήνες η κυβέρνηση προετοιμάζει το νέο πειθαρχικό, όταν τα πρώτα σημάδια είχαν ήδη φανεί με τις χιλιάδες(!) πειθαρχικές διώξεις των εκπαιδευτικών, την αναγόρευση των δημοσίων υπαλλήλων σαν -λίγο ως πολύ- των μοναδικών υπεύθυνων ακόμα και για το έγκλημα των Τεμπών, δεν γινόταν τίποτα και η ΑΔΕΔΥ έδινε τη «μάχη των μαχών» για την επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού στα… δικαστήρια! Η απραξία όλου του προηγούμενου διαστήματος και η απροθυμία να αναδειχθεί στα σοβαρά το ζήτημα των πειθαρχικών των δημοσίων υπαλλήλων οδηγούν μόνο σ’ έναν δρόμο: και αυτός ο νόμος «να μείνει στα χαρτιά»! Η γνωστή επίκληση διαφυγής που επιστρατεύτηκε μπροστά στον νόμο Χατζηδάκη, μπροστά στο νέο εργασιακό νομοσχέδιο πριν ακόμα κατατεθεί, μπροστά στον νόμο για τις διαδηλώσεις και πολλές ακόμα περιπτώσεις στο παρελθόν.
Όμως το ζήτημα είναι πολύ σοβαρό. Το νέο πειθαρχικό αποτελεί μήνυμα τρομοκρατίας. Δεν αποτελεί μόνο ένα χρήσιμο εργαλείο, αλλά ένα αναβαθμισμένο μέσο τρομοκράτησης και πειθάρχησης. Ένα μέσο εκφοβισμού για να μην μιλάει κανένας. Και δεν μπορεί παρά να μας προετοιμάζει για το τι έρχεται. Στη νέα εποχή διαμόρφωσης των όρων για τον νέο παγκόσμιο πόλεμο, οι λαοί πρέπει να είναι πλήρως στοιχισμένοι. Οι όποιες φωνές αντίστασης, πόσο μάλλον στον «πυρήνα του κράτους», πρέπει να σιωπούν εν τη γενέσει τους. Ο δημόσιος υπάλληλος να καταλάβει ότι, κατ’ αρχάς, είναι «κρατικός λειτουργός» και υπηρέτης πολλών αφεντάδων, ντόπιων και ξένων, και πρέπει να υπακούει.
Το γεγονός ότι το ισχύον πειθαρχικό δίκαιο, που έχει ήδη στείλει στα πειθαρχικά συμβούλια χιλιάδες εκπαιδευτικούς και εργαζόμενους στο δημόσιο με τις πιο απίστευτες κατηγορίες και έχει δώσει την αργία- απόλυση της εκπαιδευτικού Χρύσας Χοτζόγλου, δεν τους φτάνει, είναι πολύ ανησυχητικό. Το γεγονός ότι οι διώξεις προέδρων και λοιπών εκλεγμένων μελών ΔΣ πρωτοβάθμιων σωματείων, ακόμα και ομοσπονδιών, με πολλαπλά μηνύματα τρομοκρατίας προς όλους, δεν τους φτάνει, είναι -επίσης- πολύ ανησυχητικό. Το ότι ήδη έχουν ποινικοποιήσει, με όλους τους αντεργατικούς και αντιλαϊκούς νόμους, το δικαίωμα στην απεργία, τη διαδήλωση, τη συνδικαλιστική οργάνωση και δεν τους φτάνει, είναι -επίσης- ανησυχητικό. Το ότι, τέλος, χρειάζονται την απειλή της απόλυσης για να περάσουν την αξιολόγηση και οι χιλιάδες διώξεις εκπαιδευτικών δεν τους φτάνουν, είναι ακόμα πιο ανησυχητικό.
Είναι ταυτόχρονα όμως και πολύ ενθαρρυντικό. Το γεγονός ότι η κυβέρνηση προχώρησε στην κατάθεση του νομοσχεδίου μπορεί να δείχνει πόσο το χρειάζεται ενόψει της νέας επίθεσης που θα εξαπολύσει στον λαό· δείχνει όμως και πόσο στριμωγμένη είναι και πόσο φοβάται τις λαϊκές αντιστάσεις, ακόμα και με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν. Η δύναμη της αντίστασης των εργαζομένων είναι μεγαλύτερη απ’ ό,τι πιστεύουν και αυτό είναι που δημιουργεί τους δικούς τους όρους για την ανατροπή αυτού του νομοσχεδίου και αυτής της πολιτικής.
