Μεγάλη συζήτηση έχει ανοίξει το τελευταίο διάστημα στη Γαλλία, με βάση τις πρόσφατες δηλώσεις του πρωθυπουργού της χώρας, Φρανσουά Μπαϊρού, και τα μέτρα που φέρνουν στο νου τη μνημονιακή επίθεση που έχουμε ζήσει και στην Ελλάδα. Με πρόφαση το επίσης «ελληνικό» επιχείρημα της επικίνδυνης αύξησης του δημόσιου χρέους, πρότεινε περικοπές σε μεγάλο μέρος των κρατικών δαπανών - κυρίως σε ό,τι αφορά δικαιώματα και κατακτήσεις του γαλλικού λαού. Μείωση θέσεων εργασίας κατά 3.000 τον επόμενο χρόνο στον δημόσιο τομέα, μη αντικατάσταση 1 στους 3 συνταξιοδοτούμενους, περικοπές σε συντάξεις και στις δημόσιες δομές υγείας, μείωση των επιδομάτων ανεργίας κ.ά., με το συνολικό ποσό των περικοπών να φτάνει τα 43,8 δις ευρώ!
Η μόνη κρατική επένδυση στην οποία υποσχέθηκε αυξήσεις στον προϋπολογισμό είναι της «αμυντικής» ετοιμότητας της χώρας, με αύξηση κατά 3,5 δις, σε πλήρη σύμπνοια τόσο με τις υποχρεώσεις της στο ΝΑΤΟ και τους Αμερικανούς όσο και με την «οικονομία του πολέμου» στην οποία έχει μπει για τα καλά η Ε.Ε. Κοντολογίς, περικοπές παντού και αύξηση των εξοπλιστικών δαπανών, στο πλαίσιο της προετοιμασίας των ιμπεριαλιστών για την επόμενη μέρα των εξελίξεων και των πολεμικών συγκρούσεων που έρχονται.
Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στο μέτρο της κατάργησης δύο αργιών, που έρχεται να «λύσει» το ζήτημα της παραγωγικότητας των εργαζομένων στη Γαλλία, την οποία ο Γάλλος πρωθυπουργός χαρακτήρισε πολύ χαμηλή, σημειώνοντας πως κατά μέσο όρο ο εργαζόμενος στη Γαλλία εργάζεται 100 ώρες λιγότερες από έναν αντίστοιχο στη Γερμανία. Συμπληρώνει το χιλιοειπωμένο αφήγημα της «τεμπελιάς» των εργαζομένων με προτάσεις για αλλαγή στις αναρρωτικές άδειες, ταχύτερες διαδικασίες εύρεσης εργασίας σε ανέργους, αλλά και -πολύ ωμά- με καθαρή αύξηση του χρόνου εργασίας, όπου, όπως δήλωσε ο υπ. Οικονομικών Ερίκ Λομπάρ, «πρέπει να στοχεύσουμε σε μέτρα που θα δουλεύουμε περισσότερο, χωρίς να κερδίζουμε περισσότερο».
Με αυτές τις προσεγγίσεις στο ζήτημα, επιχειρούν να φορτωθούν ξανά οι λαοί τα σπασμένα της καπιταλιστικής κρίσης και της γενικευμένης πολεμικής προετοιμασίας. Δεν είναι τυχαίο πως οι εργοδοτικές ενώσεις στη Γαλλία φάνηκαν ιδιαίτερα χαρούμενες με τις προτάσεις αυτές. Με τις εξελίξεις στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή να γίνονται ολοένα και πιο επικίνδυνες μέρα με τη μέρα, με τους ιμπεριαλιστές να δημιουργούν εστίες πολέμου παντού με σοβαρό κίνδυνο να εκραγούν, καλούν τους λαούς να πληρώσουν με τον ιδρώτα τους τα όπλα και τις αναζητήσεις του γαλλικού ιμπεριαλισμού για αναβάθμιση του ρόλου του· για να τα πληρώσουν ύστερα και με το αίμα τους.
Ακόμα και με τους αστικούς όρους, μια τέτοια πρόταση που ως στόχο έχει την αύξηση της παραγωγικότητας, όπου δοκιμάστηκε, απέτυχε. Είτε στη Γαλλία το 2004 με τη «Μέρα Εργασίας Αλληλεγγύης», είτε στη Δανία, που οδήγησε σε πολύ μαζικές κινητοποιήσεις εργαζομένων το 2023. Η προσπάθεια των απανταχού παπαγάλων του καπιταλιστικού συστήματος να μας πείσουν ότι είμαστε τεμπέληδες που δεν δουλεύουμε 16 ώρες τη μέρα για να κερδοφορούν το κεφάλαιο και οι ιμπεριαλιστές, δεν πρέπει να περάσει. Όπως και στη χώρα μας, με το νέο μέτρο του 13ωρου που φέρνει η κυβέρνηση, είναι επιτακτική ανάγκη να μην κάνουμε ούτε βήμα πίσω απ’ το αναφαίρετο δικαίωμα στη δουλειά με δικαιώματα, με ανθρώπινο ωράριο και δικαίωμα στην ανάπαυση. Είναι, με λίγα λόγια, επιτακτική η ανάγκη της προάσπισης της εργατικής-λαϊκής κατάκτησης: 5ήμερο - 8ωρο!
Σημείωση: Πόσο τυχαία μπορεί να θεωρηθεί η πρόταση για κατάργηση της αργίας της 8ης Μάη, ημέρας που στη Γαλλία γιορτάζεται η συνθηκολόγηση της ναζιστικής Γερμανίας; Ακόμα και αν αυτή η ημερομηνία στην Ευρώπη καθιερώθηκε σε αντιδιαστολή με την αντιφασιστική 9η Μάη και τη νίκη των λαών, η ιδεολογική πλευρά αυτής της πρότασης είναι ίσως ισάξια με τα προηγούμενα. Δεν πρέπει οι νέες γενιές, στην περίοδο προετοιμασίας των πολεμικών μηχανών, να μαθαίνουν πώς νικάς το τέρας του ναζισμού-φασισμού, πώς οι λαοί παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους και κερδίζουν τις ζωές τους.
