Η διαδικασία προχωράει ανενόχλητα, ακριβώς όπως την έχουν προδιαγράψει. Η Βουλή αποφάσισε τη σύσταση της προανακριτικής για τον Κ. Καραμανλή, όπως προτάθηκε από την κυβερνητική ΝΔ. Η προανακριτική ολοκλήρωσε το «έργο» της εντός μερικών ωρών, με την κυβερνητική ΝΔ μόνη της, ύστερα από την αποχώρηση των κομμάτων της αντιπολίτευσης (πλην της «Πλεύσης» και της «Νίκης», αυτοί έβαλαν πλάτη…) και έστειλε την υπόθεση στην ολομέλεια της Βουλής. Εκεί, η κυβερνητική ΝΔ και πάλι μόνη της αποφάσισε την παραπομπή του Καραμανλή στο Δικαστικό Συμβούλιο, σύμφωνα με την πρόταση της προανακριτικής, προκειμένου να εξεταστεί εάν ο πρώην υπουργός φρόντισε «να καθορίσει ένα επαρκές πλαίσιο χρηματοδότησης για τον τομέα των σιδηροδρόμων» και εάν προνόησε «για τη διασφάλιση διάθεσης προς τον ΟΣΕ των δημόσιων πόρων που ήταν απαραίτητοι για τη συντήρηση, επισκευή, επέκταση και ανακαίνιση του σιδηροδρομικού δικτύου».
Δεν έχουμε την αυταπάτη ότι στο πλαίσιο των κοινοβουλευτικών διαδικασιών θα μπορούσε να υπάρχει διαφορετική διαδρομή, όμως κάποια πράγματα είναι χαρακτηριστικά, ακόμη και για την αστική δημοκρατία και τον τρόπο λειτουργίας της. Ο Γεωργιάδης το είπε πολύ καθαρά άλλωστε, αναφερόμενος στο ενδεχόμενο παραπομπής του Βορίδη για την υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ: «Ποιος έχει την αρμοδιότητα να κρίνει; Η Βουλή. Τι λέει η Βουλή; Η πλειοψηφία της. Ποια είναι η πλειοψηφία της; H Νέα Δημοκρατία»… Απλά τα πράγματα. Η δε αστική αντιπολίτευση δεν έχει απολύτως καμία δυνατότητα να παρέμβει σε όλη αυτή τη διαδοχή των «αποφασίζουμε και διατάζουμε», συντηρώντας την παραφωνία της αστικής δημοκρατίας να πορεύεται χωρίς εναλλακτική λύση εδώ και ένα μεγάλο χρονικό διάστημα.
Η όλη συζήτηση, τόσο κατά τη συνεδρίαση της Βουλής όσο και στη συνέχεια στα διάφορα Μέσα, αναλώθηκε γύρω από τη νομική πλευρά του ζητήματος, το «πλημμέλημα» ή «κακούργημα», τις έρευνες και τις ανακρίσεις, αλλά και τους θεατρινισμούς της «Πλεύσης» μέσα στην αίθουσα. Όλη αυτή η εικόνα, όμως, όπως στο σύνολό της η συζήτηση και η αστική-κοινοβουλευτική προσέγγιση, είναι για τον λαό κενή περιεχομένου. Τα βήματα που θα γίνουν είναι συγκεκριμένα και προαποφασισμένα. Προβλέπονται από τους νόμους τους και το Σύνταγμα. Δεν αναμένεται καμία έκπληξη και αλλαγή πορείας.
Η προδιαγεγραμμένη διαδρομή, η προαποφασισμένη αθώωση του συστήματος, των στελεχών και των διαχειριστών του μπορεί να βρει έναν και μόνο φραγμό: Τον λαό και τους αγώνες του! Όπως βρήκαν φραγμό από τα εκατομμύρια των απεργών και διαδηλωτών της 28ης Φλεβάρη, που κατόρθωσαν να αλλάξουν την ατζέντα, να τους στριμώξουν, να τους τρομάξουν με την προοπτική της συνέχειας του αγώνα. Αυτόν ακριβώς τον φόβο τους πρέπει να κάνουμε πράξη!
