Η απόφαση της κυβέρνησης και του υπουργείου Εργασίας να ληφθούν μέσω σχετικής εγκυκλίου «έκτακτα μέτρα για την αντιμετώπιση της θερμικής καταπόνησης των εργαζομένων», λόγω του καύσωνα των τελευταίων ημερών, φαίνεται πως αποτέλεσε ένα ακόμη πεδίο ασυδοσίας για το κεφάλαιο. Παρά το γεγονός ότι στη χώρα επικράτησαν για πολλές συνεχόμενες μέρες ακραίες θερμοκρασίες σ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας και της νύχτας, οι εργοδότες φρόντισαν σε πολλές περιπτώσεις να εξασφαλίσουν ότι δεν θα περιοριστεί το κέρδος τους ούτε στο ελάχιστο. Πολύ περισσότερο, φρόντισαν να εξασφαλίσουν ότι δεν θα υπάρξει καμία παρέκκλιση από το καθεστώς τρομοκρατίας και εκβιασμού που επιβάλλουν στους εργαζόμενους.
Η ΤΕΡΝΑ βρέθηκε ψηλά στη λίστα των εργοδοτικών εγκλημάτων το τελευταίο διάστημα, με τα περιστατικά στα εργοτάξιά της να καταγράφονται το ένα μετά το άλλο και πολλά από αυτά να σχετίζονται με τις καιρικές συνθήκες. Στο εργοτάξιο του συγκροτήματος “The Grid” στο Μαρούσι, εργαζόμενος βρέθηκε νεκρός από ανακοπή σε υπόγειο. Στο εργοτάξιο του Βόρειου Οδικού Άξονα Κρήτης (ΒΟΑΚ), οδηγός φορτηγού έχασε τις αισθήσεις του από τη ζέστη και το όχημα ανατράπηκε. Άλλωστε, η συγκεκριμένη κατασκευαστική, μία από τις τέσσερις μεγαλύτερες στον κλάδο, και σύμφωνα με καταγγελίες των εργαζόμενων, πρωτοστάτησε στην καταστρατήγηση των περιορισμών που έθεσε το υπουργείο, επιβάλλοντας στους εργαζόμενους να δουλεύουν κανονικά ως τις 5 το απόγευμα χωρίς διακοπή.
Άλλοι εργοδότες εμφανίστηκαν πιο «ευρηματικοί», ζητώντας από τους εργαζόμενους να σταματήσουν μεν τη δουλειά στο προβλεπόμενο διάστημα μεταξύ 12 και 5 μ.μ., αλλά να επιστρέψουν μετά και να συνεχίσουν! Μάλιστα, υπήρξε περιστατικό εργαζόμενου που αρνήθηκε αυτή την ιδιότυπη «ρύθμιση», για να λάβει άμεσα την απόλυσή του από την εργοδοσία…
Οι επίσημες καταγραφές και έρευνες για τα ζητήματα των εργατικών «ατυχημάτων»/εγκλημάτων που σχετίζονται με τις υψηλές θερμοκρασίες είναι ενδεικτικές. Με βάση πρόσφατη μελέτη του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας για την επίδραση της θερμικής καταπόνησης στην ασφάλεια των εργαζομένων, οι ερευνητές αναφέρουν ότι: «Τον Ιούλιο γίνεται το 14% των θανατηφόρων ατυχημάτων, περισσότερα από κάθε άλλο μήνα και σχεδόν τετραπλάσια από εκείνα του Ιανουαρίου. Συνολικά, το καλοκαίρι γίνεται το ένα στα τρία θανατηφόρα ατυχήματα. Επίσης, είδαμε ότι όταν η μέση μηνιαία τιμή του δείκτη ΘΥΒΜΑΣ (σ.σ.: δείκτης που συνυπολογίζει θερμοκρασία, υγρασία και άνεμο) είναι έως 21°C, δηλαδή όταν το περιβάλλον είναι δροσερό, έχουμε περίπου 16 θανατηφόρα ατυχήματα ανά μήνα. Όταν το εργασιακό περιβάλλον γίνεται σχετικά ζεστό (δηλαδή ΘΥΒΜΑΣ μεταξύ 22°C και 27°C), βλέπουμε ότι τα θανατηφόρα ατυχήματα αυξάνονται σε 20 ανά μήνα. Όταν ο δείκτης ΘΥΒΜΑΣ ξεπερνά τους 28°C, το όριο που διεθνώς θεωρείται «υψηλού κινδύνου», οι θάνατοι αυξάνονται ραγδαία: κάθε ένας βαθμός αύξησης του ΘΥΒΜΑΣ (μέση μηνιαία τιμή) συνοδεύεται από 12% επιπλέον θανατηφόρα περιστατικά».
Οι αριθμοί είναι ενδεικτικοί, η πραγματικότητα αμείλικτη και ο ένοχος ένας και μοναδικός. Δεν είναι οι εργαζόμενοι που αναγκάζονται να δουλεύουν σ’ αυτές τις συνθήκες, είτε για να ενισχύσουν το μεροκάματο πείνας που πληρώνονται, είτε επειδή εκβιάζονται από τα αφεντικά. Ούτε είναι δική τους ατομική ευθύνη η τήρηση των μέτρων ασφαλείας και η παροχή και χρήση των μέσων προστασίας. Ο ένοχος είναι το κεφάλαιο και η εργοδοσία, το εκμεταλλευτικό σύστημα που δεν λογαριάζει την ανθρώπινη ζωή απέναντι στη διατήρηση και διεύρυνση των κερδών του.
Οι συνθήκες θα γίνονται όλο και χειρότερες, όχι γιατί θα προχωράει η λεγόμενη κλιματική αλλαγή, αλλά γιατί θα προχωράει η επίθεση, οι νόμοι για τη «διευθέτηση του χρόνου εργασίας» και τα 13ωρα στη δουλειά. Οι εργαζόμενοι έχουν να δώσουν και αυτή τη μάχη, να παλέψουν για ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, να απαιτήσουν να μην δουλεύει κανένας εκτεθειμένος σε τέτοιες, επικίνδυνες, συνθήκες.
