Οργή και αγανάκτηση για ένα σύστημα που δολοφονεί ζωές και ισοπεδώνει δικαιώματα
Στο δρόμο του αγώνα η ελπίδα και η προοπτική
Φουντώνει η λαϊκή οργή ενάντια στην αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική. Λαός, νεολαία και εργαζόμενοι βλέπουν, γεμάτοι αγανάκτηση, τη ζωή τους να υποβαθμίζεται, τα δικαιώματά τους να συρρικνώνονται, το εισόδημά τους να πετσοκόβεται. Την ίδια ώρα που ένας πακτωλός χρημάτων ρέει προς τα ιμπεριαλιστικά ταμεία για θηριώδεις στρατιωτικούς εξοπλισμούς. Την ίδια ώρα που θησαυρίζει η ντόπια μεγαλοαστική τάξη, στην οποία δίνεται κάθε είδους ελευθερία να κερδοφορεί ασύστολα σε βάρος των πλατιών λαϊκών μαζών και σε όλο και περισσότερα πεδία, όπως η εκπαίδευση και η περίθαλψη.
Ξεχειλίζει η αγανάκτηση ένα χρόνο μετά το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη, με τους 57 νεκρούς και τους δεκάδες τραυματίες. Ένα έγκλημα που απέδειξε την παγερή αδιαφορία αυτού του συστήματος για την ανθρώπινη ζωή και οδήγησε σε μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις σε όλη τη χώρα. Ένα έγκλημα που θέλουν να κουκουλώσουν η κυβέρνηση και οι κρατικοί μηχανισμοί. Ένα έγκλημα που ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ!
Δείγματα αυτής της οργής είναι και οι μεγάλοι αγώνες φοιτητών και αγροτών. Αγώνες που δεν έχουν να κάνουν με κάποιες «μειοψηφίες», δεν είναι καπρίτσια ή ιδεοληψίες, όπως τους παρουσιάζουν τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης. Είναι αγώνες για το δικαίωμα στη ζωή!
Τέτοια δείγματα είναι και οι εργατικοί αγώνες που ξεπηδάνε από το «πουθενά», σπάζοντας τη φαινομενική ακινησία, την οποία πολλοί θέλουν να την παρουσιάζουν ως βόλεμα. Ο αγώνας των Τυνήσιων εργαζομένων στο εργασιακό κάτεργο της Teleperformance είναι ένα πρόσφατο παράδειγμα όπου οι εργαζόμενοι αναζητούν τον αγωνιστικό τους βηματισμό, με τον ίδιο τρόπο που ξέσπασαν οι κινητοποιήσεις της E-food και των καλλιτεχνών ή ο μεγαλειώδης πολύμηνος αγώνας στη Μαλαματίνα.
Αυτοί οι αγώνες εκφράζουν τις διαθέσεις της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας που στενάζει κάτω από τη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική. Διαθέσεις που δεν χωράνε στα διάφορα εκλογικά σχέδια που ξαναφουντώνουν λίγο πριν τις ευρωεκλογές. Διαθέσεις που δεν εξαργυρώνονται στις κάλπες. Διαθέσεις που πρέπει να αναδείξουν την κατεύθυνση της μαζικής πάλης, του ΜΕΤΩΠΟΥ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ, που είναι η μόνη που μπορεί να κλονίσει την αστική κυριαρχία, να καταφέρει νίκες, να ανατρέψει τη βάρβαρη πολιτική.
Είναι αυτές οι διαθέσεις που εντείνουν την ανησυχία των κέντρων του συστήματος. Γιατί δείχνουν την πραγματική κατάσταση, πέρα από τις κάθε είδους κατά παραγγελία στατιστικές. Αυτή η ανησυχία του συστήματος φαίνεται και μέσα από τη λύσσα με την οποία επιτίθεται σε κάθε λαϊκή και εργατική αντίδραση. Η καταστολή και οι διώξεις είναι στην ημερήσια διάταξη. Ενάντια στους φοιτητές και τις καταλήψεις, ενάντια στους αγρότες και τα μπλόκα, ενάντια στους μαθητές και κάθε υποψία κινητοποίησής τους, ενάντια στους εκπαιδευτικούς, ενάντια στις απεργίες, ενάντια στα σωματεία. Ο νόμος Χατζηδάκη, οι νόμοι για τις διαδηλώσεις, αλλά και η νέα τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα κινείται σε αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση: τρομοκράτηση και ποινική εξόντωση όσων αγωνίζονται και διεκδικούν.
Ας γίνει λοιπόν και η απεργία αυτή ένας ακόμη λόγος ανησυχίας για το κεφάλαιο και το σύστημά του! Ας αποτελέσει μια ευκαιρία να εκδηλωθεί μαζικά η εργατική οργή, η αντίσταση στην αντεργατική πολιτική και η διεκδίκηση δουλειάς και ζωής με δικαιώματα.
Κόντρα στις δυνάμεις της συναίνεσης και της υποταγής που την έκαναν για «να βγουν από την υποχρέωση» και να κηρύξουν τη λήξη των αγώνων.
Ας αποτελέσει ένα βήμα προς την παραπέρα συγκρότηση του λαϊκού και εργατικού κινήματος, ένα βήμα προς την αγωνιστική συμπόρευση λαού και εργαζομένων.
