Την ώρα που η βαρβαρότητα παρελαύνει προεκλογικά με τον στόμφο της «φυσικής αλήθειας»...
Του Νίκου Παπαβασιλείου, στελέχους του ΚΚΕ(μ-λ)
Τα εξαπτέρυγα της βαρβαρότητας (που τάχα «διαγράφονται») δεν ξεπηδούν τυχαία από τις γραμμές του επίσημου αστικού πολιτικού προσωπικού. Η φόρα του κυνισμού τους έχει τη φορά της γραμμής των κομμάτων τους, της γραμμής του συστήματος που υπηρετούν. Μια γραμμή που και στην επίσημη εκδοχή της (μπορεί κάπως πιο... εμπεριστατωμένα) την ίδια βαρβαρότητα προβάλλει.
Τι είναι η «κοστολόγηση», που αναδείχτηκε σε «σημαία υπευθυνότητας» και βασικό πεδίο προεκλογικού ανταγωνισμού των ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ; Είναι το κρεβάτι του Προκρούστη, φτιαγμένο σύμφωνα με το πλαίσιο των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ και της ΕΕ. Σε αυτό το κρεβάτι -λένε τα κόμματα της άρχουσας τάξης- πρέπει να κόβονται διαρκώς τα δικαιώματα στη δουλειά και στη ζωή του λαού και της νεολαίας. Τα δικαιώματα που «δεν χωράνε» στο σύστημα της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης που παραδέρνει σε κρίση και αξεπέραστα αδιέξοδα.
Πώς μας «εξηγείται» ο πνιγμός εκατοντάδων παιδιών, γυναικών, ανδρών στην Πύλο; Η πρώτη γραμμή «ερμηνειών» καταρρέει γρήγορα. Οι υποκρισίες και οι ψευτιές, που προσπαθούν να τα κρύψουν όλα πίσω από το ρόλο των διακινητών, οι άθλιες «αντιπαραθέσεις» για τη «νομιμότητα και τη δυνατότητα» μιας επιχείρησης διάσωσης εξαντλούνται με την εκφώνησή τους. Και τότε επιστρατεύεται το βαρύ πυροβολικό των επιχειρημάτων των απολογητών του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος: «Η Δύση δεν μπορεί να υποδεχθεί και να ταΐσει τα εκατοντάδες εκατομμύρια των ξεριζωμένων».
Ποιος ρήμαξε με πολεμικές επεμβάσεις και λεηλασία τις χώρες αυτών των εκατοντάδων εκατομμυρίων; Πού οδηγούν τον πλανήτη οι «ιδιοκτήτες» του που ανταγωνίζονται για την κυριαρχία; Τι θα γίνουν αυτά τα εκατομμύρια ανθρώπων που διαρκώς αυξάνονται; Γιατί να μην έχουν όλοι οι λαοί τις δικές τους ανεξάρτητες πατρίδες; Τη δικιά τους κοινωνική λευτεριά και προκοπή;
Αυτά τα ερωτήματα είναι εκτός της προεκλογικής και μετεκλογικής πολιτικής νομιμότητας. Αυτό που πρέπει να εμπεδωθεί από το λαό είναι ένα και μόνο: «Δεν χωράνε»! Επιπλέον, είναι «ασύμμετρη απειλή», όπως ομόθυμα διακήρυξαν όλες οι πτέρυγες της Βουλής το 2020, δίνοντας κι άλλο αέρα στον φασιστικό και ακροδεξιό συρφετό! Όπως, εξάλλου, «δεν χωράνε» στη χώρα μας εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι και μισο-εργαζόμενοι, άλλοι τόσοι ξεκληρισμένοι φτωχομεσαίοι αγρότες, άλλοι τόσοι νέοι και νέες που διώχνονται από τα σχολειά, από τις σπουδές, από τη χώρα.
Αυτή η βαρβαρότητα παρελαύνει προεκλογικά γυμνή στις οθόνες και στο διαδίκτυο έχοντας το στόμφο της «φυσικής αλήθειας». Θέλουν να πείσουν το λαό ότι τους ανήκει, ότι είναι αιώνιος σκλάβος σε έναν κόσμο που δεν χωρά τη ζωή του με δικαιώματα!
Κι όταν αυτή η πίεση φτάνει σε ένα πρώτο κόμπο, ανοίγει η «δημοκρατική συζήτηση»: Πείτε μας με ποιες πολιτικές μπορούμε να εξορθολογίσουμε αυτόν τον κόσμο, αυτό το σύστημα της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης! Πείτε μας προτάσεις να είναι λαός και νεολαία στο κρεβάτι του Προκρούστη, αλλά να μην τους κακοφαίνεται! ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και άλλοι πρόθυμοι, σπεύδουν, αλλά δεν μπορούν να τετραγωνίσουν τον κύκλο. Κάθε «διαφοροποίησή» τους αναδείχνεται σε ομολογία αποδοχής της βαρβαρότητας.
Ο κόμπος μεγαλώνει και βαραίνει. Και «ξαφνικά», εν μέσω της πιο αντιδραστικής προεκλογικής περιόδου, δεκάδες χιλιάδες διαδηλώνουν σε όλη τη χώρα για όλους όσους «δεν χωράνε». Η αίσθηση «στη Βουλή δεν θέλουν, ο λαός μπορεί» γίνεται ακόμα πιο πλατιά. Το σύνθημα «στο δρόμο, λαέ, μπορείς να τους νικήσεις» αναδείχνεται ως ανάγκη, στόχος, διέξοδος για τη μαζική οργή και αποστροφή στους κυρίαρχους και την πολιτική τους.
Φυσικά, η βαρβαρότητα δεν «παραιτείται». Έβαλαν ήδη μπροστά την επιχείρηση απαγόρευσης της αφίσας. Δηλαδή την επιχείρηση φίμωσης των σωματείων, των φοιτητικών συλλόγων, των αριστερών αγωνιστικών πολιτικών δυνάμεων και συλλογικοτήτων. Ούτε λίγο ούτε πολύ θέλουν να «καταργήσουν» το λαϊκό-εργατικό κίνημα!
Είναι γελασμένοι!. Η βαρβαρότητα θα βρει μπροστά της το λαό και τη νεολαία. Το «δεν χωράνε» θα συγκρουστεί με την πάλη λαού και νεολαίας για ζωή και δουλειά με δικαιώματα. Η γραμμή της Αντίστασης χρειάζεται να γίνει συνείδηση και θέση των μαζών, αλλά και να ριζώσει με την Οργάνωση λαού και νεολαίας σε όλα τα επίπεδα. Η κοινή δράση και ο Συντονισμός δυνάμεων αυτή την κατεύθυνση πρέπει και μπορεί να υπηρετήσουν.
Τα βήματα αυτά είναι ο μόνος δρόμος για να αναδειχθεί ο ορίζοντας του λαού. Η αναμέτρηση με το σύστημα της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης. Η επαναστατική ανατροπή του για την κατάκτηση της Ανεξαρτησίας και του Σοσιαλισμού, της μοναδικής πραγματικής εναλλακτικής απέναντι στη σημερινή βαρβαρότητα.
Σε αυτήν την κατεύθυνση παλεύει το ΚΚΕ(μ-λ). Αυτή η κατεύθυνση αξίζει και χρειάζεται να στηριχθεί και στις εκλογές. Να στείλει το δικό της μήνυμα στο λαό και στη νεολαία και από τις κάλπες της 25ης Ιουνίου.
Σάββατο 17 Ιουνίου 2023
