Το παρακάτω κείμενο αποτελεί χαιρετισμό που απηύθυνε το ΚΚΕ (μ-λ) κατά τη συμμετοχή του στο διεθνιστικό κάμπινγκ που πραγματοποιήθηκε τον Αύγουστο του 2018 στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη που διοργάνωσε η βαλκανική οργάνωση Partija Rada με τη συμμετοχή διεθνών αντιπροσωπειών από Αυστρία, Τουρκία και Ολλανδία (εκ μέρους των Φιλιππίνων).
«Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες,
Εκ μέρους του ΚΚΕ(μ-λ) χαιρετίζουμε το διεθνιστικό σας camping, το οποίο πραγματοποιείται σε αυτή τη δύσκολη στιγμή για τους λαούς όλου του κόσμου, αλλά και τον δικό μας.
Η παρατεταμένη και συνολική κρίση του καπιταλιστικού – ιμπεριαλιστικού συστήματος σε συνδυασμό με τη δυσμενή θέση των λαών και του προλεταριάτου, φέρνει μεγάλη οδύνη και τεράστιο ιστορικό πισωγύρισμα σε όλα τα επίπεδα και τομείς της ζωής.
Ο πόλεμος πλησιάζει όλο και πιο πολύ. Τα εργασιακά, μορφωτικά, δημοκρατικά δικαιώματα συντρίβονται. Νέα καθήκοντα γεννιούνται καθημερινά για αυτούς που επιμένουν στον κομμουνιστικό δρόμο, για αυτούς που θέλουν να υπηρετήσουν τη λαϊκή υπόθεση.
Ταυτόχρονα, η ήττα του κομμουνιστικού κινήματος που εξελίχθηκε παράλληλα με την ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική αποσυγκρότηση της εργατικής τάξης, αποδεικνύεται ότι έχει μεγαλύτερο βάθος από όσο ίσως κάποιοι εκτιμούσαν.
Οι κομμουνιστικές προσπάθειες σε όλον τον κόσμο έχουν σοβαρές δυσκολίες στη οργάνωσή τους και στη συμβολή τους στην εργατική και λαϊκή συγκρότηση
Σε αυτό το φόντο, από την μεριά του ΚΚΕ(μ-λ) θα παρουσιάσουμε μερικά στοιχεία της γενικότερης θεώρησης μας για τις εξελίξεις, τόσο στον κόσμο, όσο και στην Ελλάδα.
Για τις διεθνείς εξελίξεις
Ενώ η κρίση συνεχίζει να εξελίσσεται, ο καπιταλιστικός– ιμπεριαλιστικός κόσμος επιβεβαιώνει τα πιο επικίνδυνα χαρακτηριστικά του απέναντι στο προλεταριάτο και τους λαούς.
Οι εξελίξεις χαρακτηρίζονται από τις πρωτοβουλίες των ΗΠΑ που προωθούν το στόχο της περικύκλωσης της Ρωσίας και θέλουν να ανακόψουν την πορεία ανάδειξης της Κίνας σε ανταγωνιστική ιμπεριαλιστική δύναμη.
Μέσω της νέας διοίκησης Τραμπ ως τώρα επιβεβαιώνονται διαρκώς οι στόχοι αυτοί, αλλά ταυτόχρονα αναδεικνύονται αντιφάσεις και αδιέξοδα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού:
Αυτές οι συνθήκες επιτρέπουν να ισχυροποιούνται οι ανταγωνιστές, να αποστασιοποιούνται σύμμαχοι και διαμορφώνονται νέες φιλοδοξίες για τις ενδιάμεσες περιφερειακές δυνάμεις (στις τελευταίες δε θα αναφερθούμε για λόγους οικονομίας χρόνου).
Πιο συγκεκριμένα:
Ωστόσο, βέβαια, οι ΗΠΑ, παραμένουν οι επικεφαλής δύναμη του συστήματος. Με βάση την επιθετική φύση του ιμπεριαλισμού και τον ιδιαίτερα αρνητικό σημερινό συσχετισμό για τους λαούς και τους εργάτες παγκόσμια, είναι βέβαιο ότι θα οξύνουν ακόμη περισσότερο την επιθετική, ακόμα και την τυχοδιωκτική πολιτική τους.
Ας δούμε πιο συγκεκριμένα πώς κινούνται:
Η πρόσφατη συμφωνία με την Β. Κορέα δείχνει την προσπάθεια των ΗΠΑ να μεταφέρουν την προσοχή τους στην Μ. Ανατολή. Σαν αποτέλεσμα, είδαμε τη μεγαλύτερη τραγωδία των τελευταίων ετών για τον λαό της Παλαιστίνης που πυροδότησε η προκλητική ενίσχυση του Ισραήλ από τις ΗΠΑ, με τη μεταφορά της πρεσβείας στην Ιερουσαλήμ. Παράλληλα, είχαμε το νέο αιματοκύλισμα του κουρδικού λαού στη Βόρεια Συρία, αφού υπήρξαν περιοχές που παραχωρήθηκαν στην Τουρκία. Στο επίκεντρο της προσοχής των ΗΠΑ έχει μπει ξανά το Ιράν, που θεωρείται το κυριότερο εμπόδιο για την κυριαρχία τους στην περιοχή. Αυτή η επικέντρωση έχει πολλές νέες επικίνδυνες τραγωδίες να γεννήσει.
Αντίστοιχα, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ στρέφουν με προσοχή το βλέμμα τους στα Βαλκάνια. Ο βασικός στόχος είναι η αποδυνάμωση της ρωσικής επιρροής στην Χερσόνησο και αυτός περνάει μέσα από την περικύκλωση της Σερβίας. Σε αυτό το φόντο, είναι ξεκάθαρο ότι η συμφωνία των κυβερνήσεων Ελλάδας και Σκοπίων για το όνομα της FYROM είναι μια συμφωνία αντιδραστική που στήθηκε από τους Αμερικάνους και τους Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές. Στόχος τους ήταν να ξεκλειδώσουν την ταχύτατη ένταξη της FYROM στο ΝΑΤΟ και τη δημιουργία νέων βάσεων στο έδαφός της. Είναι κατά τη γνώμη μας μια εξέλιξη που ενισχύει τους πολεμικούς κινδύνους στην περιοχή και δεν έχει καμία σχέση με τη φιλία των λαών ή το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού τους. Οι πρόσφατες εθνικιστικές αντιδράσεις στην Ελλάδα και στη FYROM είναι μεγάλη πληγή για τις σχέσεις των λαών. Τμήματα των ντόπιων αστικών τάξεων των 2 χωρών, όπως και η Ρωσία, προσπάθησαν να ενισχύσουν τον εθνικισμό και τον σωβινισμό στις 2 χώρες για να χαλάσει η ΝΑΤΟϊκή συμφωνία. Ωστόσο, η Αμερικανική επιρροή, τουλάχιστον στην Ελλάδα είναι πολύ ισχυρότερη και η συμφωνία έχει πιο γερά πολιτικά στηρίγματα. Τα πράγματα είναι αρκετά περίπλοκα για μια κομμουνιστική επαναστατική φωνή που πρέπει να εναντιωθεί συνολικά στους ιμπεριαλιστές και στους τοπικούς εθνικισμούς που σπέρνουν το σοβινιστικό δηλητήριο στους λαούς. Γιατί στην πραγματικότητα, καμία λύση στο βαλκανικό ζήτημα δεν μπορεί να δοθεί στο πλαίσιο του καπιταλιστικού ιμπεριαλιστικού συστήματος. Και είναι άκρως προκλητικό να εμφανίζονται ως υπερασπιστές της αδελφοσύνης των λαών οι ίδιοι ιμπεριαλιστές φονιάδες που πριν από 2 δεκαετίες κομμάτιασαν τη Γιουγκοσλαβία και έσπειραν τον όλεθρο και το θάνατο σε όλη τη χερσόνησο.
Ολοκληρώνοντας την τοποθέτηση για τα διεθνή, στον ορίζοντα βλέπουμε μεγαλύτερους κινδύνους για τους λαούς του κόσμου, παρ’ όλο που εκτιμάμε ότι δεν υπάρχουν ακόμη οι όροι (στρατηγικές συμμαχίες) για έναν γενικευμένο πόλεμο.
Ωστόσο, τα αντιφατικά δεδομένα και η ρευστότητα στον πλανήτη «σπρώχνουν» προς εντάσεις και συρράξεις, απειλούν να κομματιάσουν χώρες και περιοχές. Και είναι παραπάνω από αναγκαίο σε αυτό το σκούρο τοπίο να μπει και να παρέμβει μαζικά η αντιπολεμική-αντιιμπεριαλιστική πάλη των λαών, για να αλλάξει τα σημερινά δεδομένα και να διαμορφώσει όρους συγκρότησης απαντήσεων από τη μεριά της εργατικής τάξης και των λαϊκών μαζών.
Κανένας ιμπεριαλιστής δεν είναι λιγότερο επικίνδυνος από τους υπόλοιπους και οι λαοί δεν έχουν να διαλέξουν πλευρά. Όπως οι ΗΠΑ, έτσι και η Ρωσία, η ΕΕ, κλπ, είναι φονικές δυνάμεις με μοναδικό τους στόχο την επέκταση της εκμετάλλευσής τους σε περισσότερα εδάφη και ανθρώπινο δυναμικό. Για να λυτρωθούν οι λαοί πρέπει να χαράξουν το δικό τους δρόμο.
Για την εσωτερική κατάσταση στην Ελλάδα
Ο ελληνικός λαός και η εργατική τάξη βιώνουν όψεις ενός νέου κοινωνικού μεσαίωνα. Από το 2008 μέχρι σήμερα έχει περάσει μία δεκαετία των πιο άγριων αντιλαϊκών μέτρων στη σύγχρονη ιστορία αυτής της χώρας. Τα χτυπήματα στο λαό έρχονται με «διπλά μνημόνια» (ένα γεωπολιτικό και ένα οικονομικό) και έχουν μια ενιαία πολιτική κατεύθυνση. Τη μετατροπή της ελληνικής εργατικής τάξης και του λαού σε σύγχρονους σκλάβους και την παραχώρηση όλων των δυνατών διευκολύνσεων στα σχέδια των Αμερικάνων και Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει προσφέρει μεγάλες υπηρεσίες στο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο και έχει γίνει το καλύτερο στήριγμά τους. Μέχρι πριν την εκλογή ΣΥΡΙΖΑ, οι κυβερνήσεις δεν άντεχαν πάνω από 2 χρόνια και η πολιτική αποσταθεροποίηση κυριαρχούσε στην Ελλάδα. Το μεγαλύτερο κατόρθωμα αυτής της κυβέρνησης είναι ότι παρουσιάστηκε ως «αριστερός σωτήρας» στο λαό, με αποτέλεσμα να δημιουργήσει μεγάλες αυταπάτες και αποδιοργάνωση στο λαϊκό κίνημα. Έτσι, οι πλούσιες λαϊκές κινητοποιήσεις στην Ελλάδα το δίχρονο 2010-2012, μπήκαν στον πάγο εξαιτίας των εκλογικών αυταπατών. Φυσικά, ο αριστερός ρεφορμισμός πολύ γρήγορα αποκάλυψε το πραγματικό του πρόσωπο και μετατράπηκε σε καθαρό εκφραστή της αστικής τάξης και του ιμπεριαλισμού.
Το ΚΚΕ (μ-λ) ήταν από τις ελάχιστες οργανώσεις στην Ελλάδα που κατήγγειλε πολύ πριν την εκλογή ΣΥΡΙΖΑ ότι ο ελληνικός λαός δεν έχει να περιμένει τίποτε από ψεύτικους σωτήρες και κυβερνητικές εναλλαγές. Κόντρα στο ρεύμα επιμείναμε ότι η κυριαρχία της αστικής τάξης και των ιμπεριαλιστών στην Ελλάδα δε σπάει με εκλογικά κόλπα και ότι καμιά αλλαγή κυβέρνησης δε θα λυτρώσει το λαό από την επίθεση του κεφαλαίου. Ότι μόνο στηριγμένοι στις δικές τους δυνάμεις, με μαζικούς αγώνες, οι λαοί μπορούν να πετυχαίνουν νίκες. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο στο δημοψήφισμα που οργάνωσε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015 το ΚΚΕ (μ-λ) καλούσε το λαό σε αποχή και τον παρακινούσε να επιστρέψει στους δρόμους και σε οργανωμένους μαζικούς αγώνες. Πολύ γρήγορα, το ψέμα του δημοψηφίσματος και η απάτη της νέας κυβέρνησης αποκαλύφθηκαν, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι ο λαός στράφηκε σε πιο ριζοσπαστικές ιδέες. Αντίθετα, συκοφαντήθηκε η έννοια της Αριστεράς, κυριάρχησε η απογοήτευση και η αίσθηση ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει. Οι ακροδεξιές φωνές κέρδισαν έδαφος. Σήμερα έχει δημιουργηθεί ένα δύσκολο τοπίο παρέμβασης για τις επαναστατικές απόψεις στη χώρα μας. Την ίδια ώρα οι πολιτικές εξελίξεις είναι πολύ σοβαρές και επικίνδυνες.
Πιο συγκεκριμένα:
Η άγρια αντεργατική-αντιλαϊκή πολιτική έχει προχωρήσει πολλά βήματα. Η έξοδος από το τούνελ, είναι το παραμύθι της αστικής τάξης για να καθησυχάζει το λαό. Σήμερα, περίπου 6.000.000 Έλληνες ζουν στο όριο της φτώχιας ή κάτω από αυτό. Δηλαδή, περισσότεροι από το μισό πληθυσμό της Ελλάδας. Μέσα σε μια δεκαετία ο αριθμός των φτωχών 4πλασιάστηκε. Οι μισθοί έπεσαν κατακόρυφα. Πάνω από το 60% των θέσεων πλήρους εργασίας αντικαταστάθηκαν με θέσεις ελαστικής εργασίας. Η ανεργία στους νέους ξεπέρασε το 50%. Πολλοί νέοι ζουν από τις συντάξεις των γηραιότερων, οι οποίες μειώνονται συνεχώς και το 2019 πρόκειται να μειωθούν ακόμη περισσότερο. Όλο το ετήσιο εισόδημα μιας μέσης οικογένειας πάει σε φόρους και όμως η οικογένεια παραμένει χρεωμένη. Τα αντιλαϊκά μέτρα δεν είναι μόνο οικονομικά, αλλά και πολιτικά. Πολύ πρόσφατα καταργήθηκαν οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Την Άνοιξη ψηφίστηκε νόμος που απαγορεύει την απεργία αν δεν συμπληρώνει το 50% των εγγεγραμμένων εργαζομένων σε έναν κλάδο. Πρακτικά, αυτό σημαίνει απαγόρευση των απεργιών. Γίνεται συνεχής προπαγάνδα στο λαό ότι όλα αυτά γίνονται για το καλό της χώρας. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα από το ότι η επίθεση θα σταματήσει όταν η οικονομία της χώρας βελτιωθεί. Για εμάς είναι ξεκάθαρο ότι η επίθεση στην εργατική τάξη και στο λαό είναι η θεμελιώδης στρατηγική του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος και δεν πρόκειται να σταματήσει αν δεν τη σταματήσουν μαζικές οργανωμένες λαϊκές δυνάμεις.
Ταυτόχρονα, ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο ο ρόλος των Αμερικάνων ιμπεριαλιστών στην Ελλάδα σε όλα τα επίπεδα. Η ξενόδουλη ελληνική άρχουσα τάξη, μέσα από τις νέες συμφωνίες της κυβέρνησης, δένεται όλο και πιο στενά στο δυτικό στρατόπεδο. Η αναβάθμιση των ΝΑΤΟϊκών βάσεων, οι παραχωρήσεις στρατηγικών τομέων της ενέργειας και της οικονομίας, γίνονται συχνά με το πρόσχημα της αναβάθμισης του ρόλου της ελληνικής αστικής τάξης στα Βαλκάνια και της προστασίας της χώρας από τον κίνδυνο τουρκικής εισβολής. Στο πλαίσιο που ορίζουν οι Αμερικάνοι η ελληνική κυβέρνηση προχωράει σε συμμαχία με το πιο μισητό φονικό κράτος της Ν.Α. Μεσογείου, το Ισραήλ. Η ελληνική άρχουσα τάξη, βλέποντας την ένταση που δημιουργήθηκε ανάμεσα στους Αμερικάνους και την Τουρκία, προσπαθεί να επωφεληθεί και να ικανοποιήσει τις φιλοδοξίες της στη Ν.Α. Μεσόγειο και τα Βαλκάνια. Ταυτόχρονα, αναζητά και οικονομική διέξοδο, μιας και η υπόθεση των αγωγών και των ενεργειακών κόμβων είναι το μόνο πεδίο (εκτός από τον τουρισμό φυσικά) που της απομένει μετά τη βύθιση που υπέστη όλα τα τελευταία χρόνια.
Ανάμεσα στις δύο αστικές τάξεις Ελλάδας και Τουρκίας, όλη αυτή την περίοδο, οι τόνοι ανέβηκαν επικίνδυνα. Εντάθηκε η ανησυχία όλων των δημοκρατικών προοδευτικών λαϊκών ανθρώπων ότι ο κίνδυνος ενός πολέμου στην περιοχή μας δεν είναι πια μακρινό σενάριο. Ο ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός, είναι ένας ανταγωνισμός αντιδραστικός και από τις δύο πλευρές. Κουβαλάει τη σφραγίδα της εξάρτησης και επηρεάζεται από τις σύνθετες γεωπολιτικές ανακατατάξεις που υπερβαίνουν τόσο την Ελλάδα όσο και την Τουρκία. Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, που έχουν τον πρώτο λόγο, δε διστάζουν να εκβιάσουν ωμά, πότε τη μία και πότε την άλλη πλευρά του Αιγαίου, ή να ενθαρρύνουν νέες τυχοδιωκτικές φιλοδοξίες αντίστοιχα και ανάλογα με τα συμφέροντά τους. Ξέρουμε καλά ότι το ξέσπασμα ενός άδικου και αντιδραστικού πολέμου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας θα μετέτρεπε άντρες γυναίκες και παιδιά των δύο λαών σε κρέας για τα κανόνια των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, γι’ αυτό και παλεύουμε πάση θυσία για την αποτροπή του.
Όλες οι παραπάνω κρίσιμες εξελίξεις ορίζουν τα σοβαρά καθήκοντα που έχουμε μπροστά μας:
Παλεύουμε για τη δημιουργία ενός κοινού αντιιμπεριαλιστικού-αντιποεμικού μετώπου των λαών. Αυτό παραμένει στην πρώτη γραμμή των καθηκόντων μας, καθώς εκτιμούμε ότι οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί θα συνεχίσουν να οξύνονται φέρνοντας όλο και πιο κοντά τα τύμπανα του πολέμου. Αυτό το καθήκον στη χώρα μας μεταφράζεται σε αγώνα ενάντια στην ιμπεριαλιστική εξάρτηση με συνθήματα όπως έξω το ΝΑΤΟ και οι Αμερικάνοι και φυσικά έξω η Ελλάδα από την ΕΕ. Δε συμμετέχουμε στις ευρωεκλογές και δε νομιμοποιούμε καμία διαδικασία αυτής της ιμπεριαλιστικής λυκοσυμμαχίας. Παλεύουμε ενάντια σε οποιαδήποτε εμπλοκή της χώρας μας σε πολεμικό μέτωπο.
Ταυτόχρονα και παράλληλα με αυτό το καθήκον, αναδεικνύουμε στο ίδιο επίπεδο το καθήκον της πάλης ενάντια στην επίθεση του κεφαλαίου. Δηλαδή, την πάλη για ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στα αντιλαϊκά μέτρα και ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ οικονομικών και πολιτικών αιτημάτων υπερ των εργαζόμενων λαϊκών μαζών. Μια τέτοια πάλη είναι και πολιτική προϋπόθεση της αντιπολεμικής-αντιιμπεριαλιστικής πάλης, είναι το αναγκαίο «έδαφος» πάνω στο οποίο θα συγκροτηθεί η συνείδηση των μαζών ότι ο εχθρός είναι διπλός, μέσα και έξω από τη χώρα. Προσπαθούμε να προωθούμε και να συνδυάζουμε σωστά και τα δύο μέτωπα πάλης σε χώρους εργαζομένων – νεολαίας – μαθητών, σε γειτονιές και πόλεις. Πιστεύουμε ότι η ελληνική εργατική τάξη θα συγκροτηθεί στην μάχη της ενάντια στο κεφάλαιο και θα ηγεμονεύσει μέσα στον ελληνικό λαό στην μάχη της ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Πιστεύουμε ότι οι στόχοι μας για Ανεξαρτησία και Σοσιαλισμό είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι και μαζί πρέπει να παλεύονται.
Το διπλό καθήκον που μόλις εξηγήσαμε, έχει προεκτείνεται στον αναγκαίο αγώνα ενάντια στο εθνικιστικό και φασιστικό δηλητήριο που στρέφει τον έναν λαό ενάντια στον άλλο και δημιουργεί μεγάλα προβλήματα στην ενσωμάτωση μεταναστών και προσφύγων. Η άνοδος ακροδεξιών και φασιστικών φωνών είναι μία ανοιχτή πληγή που υπηρετεί τον ιμπεριαλισμό και τους ντόπιους υποτακτικούς του και πρέπει να πάρει ουσιαστική απάντηση.
Η υπόθεση ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, φανέρωσε για άλλη μια φορά ότι η συγκρότηση και η άνοδος της πολιτικής συνείδησης των μαζών προϋποθέτει να στηρίζονται στις δικές τους δυνάμεις. Να κατανοούν μέσα στη διαδικασία της πάλης ότι οι πραγματικές ανατροπές δεν έρχονται με τις εκλογές, αλλά μέσα από μαζικούς οργανωμένους αγώνες. Αυτό καθόλου δε σημαίνει ότι υποτιμούμε την εκλογική συμμετοχή και παρέμβαση. Συμμετέχουμε στις εκλογές για να διαδώσουμε τις απόψεις μας μέσα στο λαό. Ωστόσο παλεύουμε ενάντια στις εκλογικές αυταπάτες.
Επιδιώκουμε την κοινή δράση στους αγώνες των αριστερών προοδευτικών δυνάμεων, όποτε και όπου αυτό είναι δυνατό. Αναζητούμε τα μίνιμουμ κοινά αιτήματα που μπορούν κάθε φορά να δυναμώσουν την παρέμβασή μας στο λαό και τα αναδεικνύουμε, καθώς το θεωρούμε ανάγκη των καιρών. Ταυτόχρονα, ασκούμε σφοδρή κριτική στις ρεφορμιστικές και οπορτουνιστικές απόψεις. Σαν μία πιο σταθερή συμμαχία αριστερών δυνάμεων σε αντιιμπεριαλιστική-αντικαπιταλιστική-αντιδιαχειριστική κατεύθυνση έχουμε δημιουργήσει τη Λαϊκή Αντίσταση (Αριστερή-Αντιιμπεριαλιστική-Συνεργασία) στην οποία συμμετέχει και το Μ-Λ ΚΚΕ κι ελπίζουμε στο μέλλον να συμμετέχουν κι άλλοι. Η ίδια η Λαϊκή Αντίσταση δρα από κοινού με άλλες αριστερές δυνάμεις όπου αυτό είναι κατορθωτό.
Κλείνουμε με μια σύντομη αναφορά στο ζήτημα της ιδεολογίας. Η κομμουνιστική ιδεολογία υπήρξε η ραχοκοκαλιά των λαϊκών και εργατικών αγώνων του παρελθόντος και μόνο αυτή μπορεί να αποτελέσει τον κορμό των αγώνων του μέλλοντος. Η ανασυγκρότηση του κομμουνιστικού κινήματος είναι μια διαδικασία διαλεκτικά συνδεδεμένη με την ανασυγκρότηση της εργατικής τάξης και των λαϊκών μαζών και θα προχωράει παράλληλα με αυτή. Οι μαρξιστικές-λενινιστικές απόψεις είναι το πιο πολύτιμο ιδεολογικό προϊόν της πάλης του περασμένου αιώνα. Δεν πρόδωσαν την πάλη. Δεν αντικατέστησαν το όραμα της επανάστασης με τις αυταπάτες του ειρηνικού περάσματος στην άλλη κοινωνία. Δε βιάστηκαν να δουν το τέλος της εποχής του ιμπεριαλισμού. Δεν «τσίμπησαν» στις απόψεις περί παγκοσμιοποίησης. Δεν παρέδωσαν τα διδάγματα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στους αστούς ιστοριογράφους για να τα λερώσουν με τη λάσπη και τα ψέματά τους. Γι’ αυτό και η ενίσχυση των μαρξιστικών-λενινιστικών ιδεών αποτελεί κρίσιμο καταλύτη για την ανασυγκρότηση του λαϊκού και εργατικού κινήματος σήμερα.
Σύντροφοι και συντρόφισσες,
Προσπαθήσαμε να παρουσιάσουμε ορισμένα βασικά σημεία της πολιτικής ανάλυσης, της στρατηγικής και της τακτικής μας. Πιστεύουμε πως είναι πολύ σημαντικό να χτίζουμε γερές σχέσεις ανάμεσα στους λαούς. Κόντρα στο κλίμα του εθνικισμού και του σοβινισμού, να προτάξουμε την αλληλεγγύη και τη φιλία. Ας είναι αυτή η επαφή που έχουμε σήμερα, ένα λιθαράκι στα θεμέλια ενός κοινού αντιιμπεριαλιστικού, αντιπολεμικού μετώπου των λαών με σημαία του τα συνθήματα: ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ! ΕΞΩ ΟΙ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΜΑΣ! ΟΙ ΛΑΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ!»
ΚΚΕ (μ-λ)
1η Αυγούστου, 2018
