Δεν ξέρουμε αν κατέβηκαν άγγελοι στο ποδοσφαιρικό στάδιο στο Σοβέτο, την ώρα της επιμνημόσυνης τελετής για τον Μαντέλα, όπως ισχυρίζεται ο 34χρονος επίδοξος μεταφραστής στη νοηματική. Είμαστε σε θέση όμως να βεβαιώσουμε πως εκεί, στα θεωρεία των επισήμων, υπήρχαν αρκετοί διάβολοι. Δηλαδή όλοι αυτοί οι ηγέτες, ειδικά της “πολιτισμένης” Δύσης που στα λόγια και στους επικήδειους είναι πολύ συμπονετικοί και υπερασπιστές της ισότητας και της δικαιοσύνης και στις πράξεις εκπροσωπούν τις πιο εγκληματικές και απάνθρωπες πολιτικές, κάτω από τις οποίες στενάζουν δισεκατομμύρια. Όλα αυτά με αφορμή ένα διεθνές οργανωμένο ρεσιτάλ υποκρισίας που εκτυλίχθηκε μπροστά στα μάτια μας, με αφορμή τον θάνατο του Νέλσον Μαντέλα.
Υπήρξε και αληθινή συγκίνηση για τον θάνατο του πρώτου μαύρου προέδρου της Νότιας Αφρικής και συμβόλου του αγώνα εκατομμυρίων ενάντια στο απαρτχάιντ. Μόνο που η αληθινή συγκίνηση -ως συνήθως- προέρχεται από εκείνους που στα μάτια τους ο Μαντέλα εκπροσωπούσε το διαρκές αίτημα για ελευθερία και δικαιοσύνη. Δηλαδή από τα εκατομμύρια φτωχούς μαύρους, που είδαν τις μεγάλες πολιτικές ανατροπές στην χώρα, τα ιστορικά γεγονότα και τους ισχυρούς ανέμους αισιοδοξίας να μην καταφέρνουν να αλλάξουν την καθημερινή ζωή τους. Να ζουν ακόμη στην απόλυτη ένδεια, στην ανεργία και στην εγκληματικότητα και να βλέπουν τους πλούσιους, λευκούς και μαύρους τώρα, να συνεχίζουν να συγκεντρώνουν, στις οχυρωμένες επαυλεις και στις τράπεζες, τον πλούτο που παράγει η χώρα.
Οι αποδοκιμασίες που εισέπραξε εισερχόμενος στο στάδιο ο Ζούμα, σημερινός πρόεδρος και διάδοχος του Μαντέλα στην ηγεσία του Αφρικάνικου Κογκρέσου, ήταν αρκετά αποκαλυπτικές για την εξέλιξη ενός κόμματος και ενός καθεστώτος που στην πορεία μετατράπηκε σε εγγυητή της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και φρουρό των πιο σκληρών νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Μια εξέλιξη στην οποία ο Μαντέλα με το μεγάλο κύρος που διέθετε, όχι αδικαιολόγητα, στην μαύρη λαϊκή πλειοψηφία, όχι μόνο δεν την απέτρεψε αλλά και την υποστήριξε.
