Μεγάλη οργή και θλίψη προκαλεί η είδηση ότι, σε λιγότερο από δύο μήνες, σήμερα μετράμε την τρίτη, δολοφονία γυναίκας αυτή τη φορά στην Δάφνη, όπου μία γυναίκα δολοφονήθηκε από τον σύζυγό της. Αυτή τη φόρα «το κίνητρο» του δολοφόνου ήταν «η ζήλεια» και προστίθεται στη μεγάλη λίστα των απίθανων κινήτρων που ακούσαμε το προηγούμενο διάστημα, όπως «η κακιά στιγμή» για την δολοφονία στην Φολέγανδρο και «η απειλή διαζυγίου» για την κτηνωδία στα Γλυκά Νερά. Ο δολοφόνος της, έχοντας διδαχθεί από τα δημόσια μαθήματα του Μπαλάσκα, ένιωσε μεγάλη άνεση να πάει αυτοβούλως στην αστυνομία και να παραδοθεί, λέγοντας όλα αυτά που πρέπει, για να έχει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη επιείκεια από το σύστημα.
Όσες διαφορές και αν έχουν όμως οι δολοφόνοι, από τα κίνητρα μέχρι τις πράξεις των δολοφονιών, η βάση που τους ενώνει είναι κοινή. Και αυτή είναι ο ρόλος που έχει δώσει το σάπιο αυτό σύστημα, που γεννά την βία και την εκμετάλλευση, στην γυναίκα. Τον ρόλο της υποταγμένης μητέρας, εργαζόμενης, άνεργης, τον ρόλο ενός αντικειμένου πόθου, τον ρόλο του θύματος, όπως στην παραπάνω περίπτωση. Η στάση της αστυνομίας και σε αυτό το περιστατικό ήταν για ακόμα μία φορά προκλητικά απαθής, όπως και στην περίπτωση βιασμού της καθαρίστριας από τα Πετράλωνα, δείχνοντας ξανά ποιον στηρίζουν οι κρατικοί μηχανισμοί.
Τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας και δολοφονιών γυναικών, έχουν αυξηθεί κατακόρυφα από την περίοδο του εγκλεισμού της καραντίνας και δεν φαίνεται να έχουν σταματημό. Το σύστημα και οι κυβερνήσεις του έχουν ανοίξει μια πολύπλευρη και σκληρή επίθεση απέναντι στον λαό και την νεολαία, με την οποία αυξάνουν τις ανισότητες στην κοινωνία, φτάνουν τον λαό στα όρια της επιβίωσης, αυξάνουν και θρέφουν της συνθήκες βίας.
Οι δολοφονίες γυναικών δεν είναι θέμα διαπαιδαγώγησης, νομικού πλαισίου ή έμφυλης βίας γενικά και αόριστα. Είναι αποτέλεσμα της καθημερινής καταπίεσης και εκμετάλλευσης αυτού του συστήματος, έλλειψη οργανωμένου κινήματος που θα διεκδικεί δικαιώματα σε υγεία, ζωή και εργασία, και θα προτάσσει τη συλλογικότητα και την οργανωμένη πάλη. Είναι αποτέλεσμα της κυριαρχίας των πιο αντιδραστικών, συντηρητικών και σκοταδιστικών αντιλήψεων που δηλητηριάζουν και αποπροσανατολίζουν τις λαϊκές συνειδήσεις και αναπαράγουν τις κοινωνικές διακρίσεις και ανισότητες. Είναι αποτέλεσμα της κυρίαρχης πολιτικής, του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος, που βασίζεται στη λογική του ισχυρού, της βίας, της επιβολής, των διακρίσεων. Είναι αποτέλεσμα της ιδεολογικής και πολιτιστικής σαβούρας με την οποία τρέφουν καθημερινά το λαό και ιδιαίτερα τη νεολαία. Οι δολοφονίες γυναικών λοιπόν είναι ένα βαθιά ταξικό ζήτημα, διότι αποτελούν έκφραση της αδικίας που δημιουργεί το σύστημα της εξαθλίωσης και της εκμετάλλευσης.
Είναι συνολικά θέμα όλου του λαού και είναι βέβαιο ότι η γυναίκα θα κερδίσει τη θέση της στη ζωή μέσα στον αγώνα και στη συμμετοχή στην ταξική πάλη, διεκδικώντας δικαιώματα για όλους και προβάλλοντας τα ιδιαίτερα αιτήματα του γυναικείου κινήματος. Η χειραφέτηση της γυναίκας από όλα της τα δεσμά, θα έρθει μέσα από την πάλη για την ανατροπή αυτού του συστήματος.
