Στον πόλεμο των αντιπαραθέσεων και των ανταγωνισμών ΗΠΑ-ΕΕ μπήκε και ένας καινούριος «παίκτης», ο υποψήφιος Αμερικανός πρέσβης στην ΕΕ, Τέντ Μάλοχ, που με τις δηλώσεις του, στο Bloomberg, για το μέλλον του ευρώ και της ευρωζώνης ανέβασε την πίεση των Ευρωπαίων στα ύψη και τους ανάγκασε να τον κηρύξουν «persona non grata» (ανεπιθύμητο πρόσωπο).
Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε την «τύχη» του Τέντ Μάλοχ στην υποψηφιότητά του για πρέσβης των ΗΠΑ στην ΕΕ, εκείνο που γνωρίζουμε σίγουρα είναι ότι οι βολές του ενάντια στο ευρώ, την ευρωζώνη και την κυριαρχία της Γερμανίας σε αυτή δεν είναι μόνο προσωπικές του απόψεις αλλά μία συγκροτημένη αντίληψη της νέας διοίκησης στην Ουάσιγκτον. Η αντίληψη αυτή, για το «κόντεμα» της Γερμανίας και του οικοδομήματος της ΕΕ-ΟΝΕ, στα πλαίσια του παγκόσμιου ανταγωνισμού για κυριαρχία, φαίνεται ότι πλέον είναι πολύ ισχυρή. Η εμπλοκή της Ελλάδας στις δηλώσεις Μάλοχ αποκαλύπτουν το πώς σκοπεύουν να αξιοποιήσουν οι ΗΠΑ τους «αδύνατους κρίκους» της ΕΕ στην πορεία αποδυνάμωσής της. Φαίνεται ότι στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού πήραν σοβαρά την πρόκληση-πρόσκληση του Σόιμπλε, το 2015, να πάρουν την Ελλάδα από την ζώνη του ευρώ κάτω από την σκέπη τους… χωρίς φυσικά να δώσουν το Πουέρτο Ρίκο στη Γερμανία.
«Υπάρχουν εύλογα ερωτήματα για το αν θα πρέπει να υπάρχει πρόγραμμα στήριξης για την Ελλάδα και ποιος θα πρέπει να είναι υπεύθυνος για την χρηματοδότησή του» δηλώνει ο Μάλοχ στο Blooberg και εξηγεί στον ΑΝΤ1 και τον Χατζηνικολάου ότι «Η Ελλάδα δεν μπορεί στο άμεσο μέλλον να επιστρέψει στις αγορές. Το ΔΝΤ πρέπει να συμμετάσχει σε ένα νέο χρηματοδοτικό πρόγραμμα αλλά θεωρώ ότι πρέπει να γίνει μεγάλο κούρεμα χρέους». Αυτό που αποκαλύπτει εδώ ξεκάθαρα ο Μάλοχ είναι ότι χωρίς συμμετοχή του ΔΝΤ, έξοδος της Ελλάδας στις αγορές δεν υπάρχει. Συμμετοχή του ΔΝΤ σημαίνει κούρεμα χρέους και το βάρος του κουρέματος πρέπει να το αναλάβουν αυτοί που θα είναι «υπεύθυνοι για τη χρηματοδότηση» του προγράμματος, δηλαδή η ΕΕ και πρωτίστως η Γερμανία. Πάνω σε αυτό τον «καμβά» έχει στηθεί μία ολόκληρη αντιπαράθεση ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές που δεν έχει αντικείμενο μόνο την Ελλάδα αλλά συνολικά το ζήτημα της «διευθέτησης» του χρέους, ακόμη και ιμπεριαλιστικών χωρών όπως η Γαλλία αλλά και δεύτερης σειράς όπως η Ιταλία και ποιος θα πληρώσει για αυτό. Εδώ είναι απαραίτητη μία διευκρίνιση. Η πολιτική και της προηγούμενης προεδρίας των ΗΠΑ ακολουθούσε την ίδια τακτική της πίεσης στη Γερμανία να αναλάβει μεγάλο μέρος του βάρους του χρέους ευρωπαϊκών χωρών και μέσω αυτού και με τη συμμετοχή του ΔΝΤ στα διάφορα «προγράμματα διάσωσης» να χαλαρώσουν οι οικονομικοί-πολιτικοί δεσμοί σε ΕΕ-ΟΝΕ, χωρίς να επιζητούν την διάλυσή της. Πάνω σε αυτή την βάση πραγματοποιήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια και μια σειρά προσωρινοί συμβιβασμοί ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις με αντικείμενο την Ελλάδα. Σήμερα, τα μέχρι τώρα στοιχεία δείχνουν ότι η νέα πολιτική κατεύθυνση των ΗΠΑ επιδιώκει ακόμη μεγαλύτερη πίεση που δεν μπορεί να αποκλείσει αλλά μπορεί να προκαλέσει και… «ατυχήματα» εξόδου από το ευρώ. Για αυτό και οι συμβιβασμοί γίνονται όλο και δυσκολότεροι και είναι αναγκαίο πια να γίνονται συνεχείς συναντήσεις κορυφής, όπως αυτή πριν το eurogroup της 20 Φλεβάρη αλλά και της Μέρκελ με την Λαγκάρντ στις 22 Φλεβάρη, για να προχωρήσουν έστω και λίγο.
Ο Μάλοχ μιλώντας στον Αλ. Παπαχελά ( «Ιστορίες»-ΣΚΑΙ ) εκτιμάει ότι «οι πιθανότητες είναι ισχυρότερες η Ελλάδα από μόνη της να αποφασίσει να εγκαταλείψει το ευρώ» αλλά στην ερώτηση εάν οι ΗΠΑ ενδέχεται να χρηματοδοτήσουν την Ελλάδα για τη μεταβατική περίοδο από ευρώ σε δραχμή απαντάει ότι «η χώρα χρειάζεται μεταρρυθμίσεις και αναδιάρθρωση του χρέους, κάτι που στη Γερμανία δεν μπορούν να αποδεχθούν». Είναι φανερό ότι δεν βρισκόμαστε στην διαδικασία οι ΗΠΑ να χρηματοδοτήσουν αποχωρήσεις χωρών από το ευρώ και πολύ δύσκολα να συμβεί αυτό, με άμεσο τρόπο, στο προσεχές διάστημα, είμαστε όμως στην περίοδο που οι «αδύνατοι κρίκοι» της ευρωζώνης θα γίνουν τα οχήματα όλο και μεγαλύτερης πίεσης προς την Γερμανία, με όλους τους τρόπους και τα μέσα, ακόμα και με «οικιοθελή» αποχώρηση από το ευρώ.
Βέβαια αυτή η πρόσκληση, η απειλή θα λέγαμε καλύτερα, περί «οικιοθελούς αποχώρησης από το ευρώ» προφανώς δεν απευθύνεται στον εργαζόμενο λαό της Ελλάδας αλλά προς την ντόπια κεφαλαιοκρατία. Ήδη στο εσωτερικό της χώρας γίνονται απόπειρες να ανοίξει μία τέτοια συζήτηση με «σοβαρό τρόπο» και εκεί αποσκοπούσε και η παρέμβαση Ξυδάκη. Ωστόσο, αυτή την περίοδο, το μεγαλύτερο μέρος της ντόπιας κεφαλαιοκρατίας ούτε καν δέχεται να μπει σε μία τέτοια συζήτηση, αναμένοντας ότι μπορεί να επιτευχθεί ένας νέος συμβιβασμός ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές. Για αυτό θα εφιστούσαμε την προσοχή σε διάφορους χώρους της αριστεράς να μην αναζητήσουν στις δηλώσεις Τέντ Μάλοχ ανάλογες «ευκαιρίες» όπως αυτές του Brexit. Καθώς εάν το ζήτημα «τεθεί», θα γίνει με τους όρους της δοσμένης ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας και των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, πράγμα που σημαίνει ότι ο εργαζόμενος λαός θα κληθεί, ξανά, να σηκώσει δυσβάστακτα βάρη, μίας επιλογής που θα προκαλέσει σοβαρές πολιτικές και γεωστρατηγικές ανατροπές στην περιοχή.
Οι ΗΠΑ δεν έχουν δείξει και ιδιαίτερη ευαισθησία για το χρέος άλλων χωρών τις οποίες έχουν ξεζουμίσει στην κυριολεξία και τις κυνηγάνε σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη για να κατασχέσουν περιουσιακά τους στοιχεία. Για να μην αναφερθούμε στις επεμβάσεις, τους πολέμους και τα πραξικοπήματα που έχουν αιματοκυλήσει τον κόσμο. Πολύ περισσότερα πρέπει να περιμένουμε και οφείλουμε να εκτιμάμε ότι θα αντιμετωπίσει μία χώρα και ένας λαός που θα πάρει τον δρόμο της Ανεξαρτησίας και της σύγκρουσης για να σπάσουν τα ιμπεριαλιστικά-καπιταλιστικά δεσμά. Καθώς δεν θα είναι μία «ανέμελη βόλτα στο δάσος» αλλά μία δύσκολη προσπάθεια που απαιτεί την ολόπλευρη συγκρότηση του εργατικού-λαϊκού παράγοντα σε επίπεδα που θα του δώσει νικηφόρα προοπτική.
