Έγινε την Τρίτη 24 του Φλεβάρη στην Αγιά Λάρισας η κηδεία του σ. Στέφανου Ριζάκη. Στην κηδεία παρευρέθηκαν, εκτός από τα δύο παιδιά του με τις οικογένειες τους και πλήθος άλλων συγγενών, συντρόφων και φίλων.
Στην τελετή της κηδείας, έγιναν επίσης οι εκφωνήσεις τριών επικήδειων. Οι δύο ήταν από τους εκπροσώπους των αντιπροσωπειών του Μ-Λ ΚΚΕ και του ΚΚΕ(μ-λ) και η τρίτη από την μεριά ενός συντρόφου και φίλου, του Στέφανου από τα χρόνια τα παλιά και των κοινών αγώνων τους.
Ο Στέφανος Ριζάκης γεννήθηκε το 1922 στη Σωτηρίτσα Αγιάς Λάρισας. Από το 1941 τάχθηκε με το μέρος των αγωνιζόμενων Ελλήνων για τη λευτεριά της πατρίδας μας από τις κατοχικές δυνάμεις. ΕΠΟΝίτης, ΕΛΑΣίτης, μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, μαχητής του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, Αξιωματικός της Σχολής του ΔΣΕ και στη συνέχεια πολιτικός πρόσφυγας στην Πολωνία, όπου έζησε εκεί 28 χρόνια.
Εργαζόμενος σπούδασε στην προσφυγιά, απέκτησε Master of Science, Τεχνολογίας Κατασκευών Μηχανών, του Πολυτεχνείου του Βρότσλαβ (Breslau) της Πολωνίας, στο οποίο στο παρελθόν δίδασκε και ήταν αντιπρύτανης, ο μεγάλος Έλληνας μαθηματικός, Κωνσταντίνος Καραθεοδωρής.
Πέρασε όλη την πολυκύμαντη διαδρομή του ελληνικού λαϊκού επαναστατικού κινήματος. Αντιτάχθηκε ενεργητικά στην αντισοσιαλιστική στροφή του 1956 στο διεθνές και ελληνικό κίνημα.
Επαναπατρίστηκε στις 25 Μαΐου του 1978 και εργάστηκε πάνω στην ειδικότητά του σε διάφορες επιχειρήσεις της Λάρισας, καθώς και ως ωρομίσθιος επί 6 χρόνια στη Σχολή Μαθητείας του ΟΑΕΔ. Ήταν ένα από τα ηγετικά στελέχη της οργάνωσης των μαρξιστών-λενινιστών στην Πολωνία, σημαντική φωνή του μ-λ κινήματος στην Ελλάδα και ενεργός για χρόνια μέσα από τις γραμμές του Μ-Λ ΚΚΕ. Τα τελευταία χρονιά ζούσε στην Κάτω Σωτηρίτσα Αγιάς.
Ο Στέφανος Ριζάκης είχε εκδόσει εννέα βιβλία και έγραψε δύο, μέχρι στιγμής, ανέκδοτα, δοκίμια:
Τίτλοι έργων του: 1. «Η ζωή μου…», ιδιωτική έκδοση, Λάρισα 2004. («My life…»).
2. «Αναφορά για την Ελληνική Αποστολή του Στρατηγού Κόμαρ» και «Βοήθεια του Πολωνού χειρούργου Μ. Πολιτόφσκι, στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας » – μετάφραση από Πολωνικά, ανέκδοτο, γράφτηκε στην Αγιά 2004. («Report on the Greek Mission of General Komar» and «Help of the Polish surgeon M. Politovski to the Democratic Army of Greece»).
3. «Η προσωπικότητα του Αγιώτη Μιλτιάδη Δάλλα», ανέκδοτο, Αγιά 2004, (The personality of Miltiades Dallas from Agia).
4. «Ταξίδι χωρίς επιστροφή. Ζωή και η δράση του Γιάννη Βόγια», εκδόσεις Φύλλα, Λάρισα 2004, (Journey without return. The life and doings of Yannis Voyias).
5. «Η αντάρτισσα Κούλα Ριζάκη-Μπαντρά», ιδιωτική έκδοση, Λάρισα 2001. (The partisan Koula – Rizaki-Badra.)
6. (2001) «Ζήτημα τιμής», εκδόσεις Φύλλα, Λάρισα 2001, («Issue of honor»).
7. (1999) «Το δράμα του εβρίτικου λαού», εκδόσεις Φύλλα, («The Tragedy of the Evros People»).
8. (1999) «Κινητοποιήσεις αντιστασιακών γυναικών στη Λάρισα το 1944», εκδ. Φύλλα, ((«Women/s Resistance – Mobilizations in 1944 Larissa»).
9. «Προσκλητήριο ψυχών», εκδόσεις Φύλλα, Λάρισα 1998, («Invitation of Souls»).
«Οδοιπορικό-αναδρομή στη ζωή και τη δράση των πολιτικών προσφύγων. Από την Αντίσταση και το ΔΣΕ στην πολιτική προσφυγιά, από το σοσιαλισμό στην παλινόρθωση» – Μαρτυρίες και ντοκουμέντα από τη ζωή και τη δράση των κομμουνιστών της Ελλάδας στις πρώην Λαϊκές Δημοκρατίες και τη Σοβιετική Ένωση για την υπεράσπιση του κινήματος και των αγωνιστικών αρχών. («Peregrination: Retrospect to the life and action of political refugees», Athens 1994), ιδιωτική έκδοση, Αθήνα 1994. («Peregrination: Retrospect of the life and action of Greek political refugees»).
10. «Η επαρχία Αγιάς στα χρόνια της 4χρονης επάρατης σκλαβιάς», ιδιωτική έκδοση, Λάρισα 1989, («The eparchy of Agia during the damned slavery» ).
Παραθέτουμε τον επικήδειο Στέλιου Αγκούτογλου, που κατευόδωσε τον παλαίμαχο κομμουνιστή με τα παρακάτω λόγια εκ μέρους του ΚΚΕ(μ-λ)
“Τον σύντροφο Στέφανο Ριζάκη τον γνώριζα πολλές δεκαετίες. Τον θυμάμαι από την δεκαετία του ’70, όταν τον συνάντησα για πρώτη φορά στην πόλη όπου ζούσε και δούλευε, στην Βρότσλαβ της Πολωνίας. Ακόμα και τότε ο Στέφανος, με ένα πόδι, ήταν αεικίνητος και πάντα πρόθυμος όχι μόνο στις θεωρητικές και γενικότερα πολιτικές αναλύσεις και καθήκοντα, αλλά και για τα πρακτικά ζητήματα που αντιμετώπιζε η οργάνωση των Ελλήνων Μαρξιστών – Λενινιστών, των Ελλήνων κομμουνιστών, ανταρτών στην αναγκαστική προσφυγιά.
Ο σ. Στέφανος ήταν σε όλη του την ζωή αφοσιωμένος στη υπόθεση του λαού και αγωνιζόταν θαρραλέα για την εθνική ανεξαρτησία, την ελευθερία, την κοινωνική δικαιοσύνη και τα υψηλά ιδανικά του κινήματος.
Ο αγώνας του και το παράδειγμα του ήταν για όλους εμάς πολύ διδακτικά και χρήσιμα για να κατανοήσουμε σε βάθος ότι αξίζει τον κόπο να αγωνίζεσαι για υψηλά ιδανικά, αξίζει τον κόπο να αγωνίζεσαι, να θυσιάζεσαι και να πεθαίνεις για αυτά
Και η ζωή του σ. Στέφανου, αυτό το μακρύ «οδοιπορικό» δρόμο ακολούθησε , τον γεμάτο από ζωντανά παραδείγματα αυτοθυσίας και αυταπάρνησης για την υπόθεση του λαού. Η ένταξη του σ. Στέφανου στο κίνημα ήταν ήδη πριν από την εκτέλεση του αγωνιστή πατέρα του καθώς και της μητέρας του από του Γερμανούς κατακτητές.
Όλοι εμείς που μαζευτήκαμε εδώ σήμερα μπροστά στον Στέφανο, αυτήν την ύστατη στιγμή που τον συνοδεύουμε στο τελευταίο του ταξίδι, αποτίουμε φόρο τιμής στο σύντροφο που φεύγει πλήρως ημερών και με πλήθος διδασκαλιών, τόσο με τον λόγο του όσο και προπαντός με την αταλάντευτη πράξη του. Πέρα όμως από αυτά, μας αφήνει ο σ. Στέφανος έναν πλούσιο γραπτό λόγο με πολλά βιβλία ως παρακαταθήκη για τον αγώνα που συνεχίζεται , τιμώντας τόσο τον σύντροφο που φεύγει σήμερα, όσο και εκείνων που έφυγαν στο παρελθόν.
Ναι σ. Στέφανε, θα κρατήσουμε την υπόσχεση που σου δώσαμε. Μπροστά στην τελευταία σου κατοικία, θα τραγουδήσουμε όλοι μαζί το αντάρτικο τραγούδι, γιατί αυτή ήταν η επιθυμία σου και για ‘μας η επιθυμία ενός ξεχωριστού συντρόφου όπως εσύ είναι νόμος. Καλό κατευόδιο σ. Στέφανε στο … νέο οδοιπορικό σου και ‘μείς θα σου τραγουδούμε…”
