Πέμπτη 4/7/2019
Μπροστά στο νέο γύρο της επίθεσης που περιμένει το λαό μετά τις εκλογές και μπροστά στην προοπτική επανόδου της ΝΔ στην κυβέρνηση, ακονίζει μαχαίρια και ο εκπρόσωπος των βιομηχανιών της Βόρειας Ελλάδας (ανάμεσα στις υπόλοιπες μερίδες του κεφαλαίου), που είχε αποτελέσει θερμό συνομιλητή της απερχόμενης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Επιδιώκει καλύτερη θέση στο νέο φαγοπότι που ετοιμάζεται από τον ιδρώτα και τις σάρκες της εργατικής τάξης και του λαού. Επιδοτήσεις, μείωση φορολογίας και εισφορών για εταιρίες και μετόχους, λογιστικές διευκολύνσεις (που σχετίζονται και με τη φορολογία), φτηνότερη ηλεκτρική ενέργεια και μεγαλύτερη αυθαιρεσία στο ωράριο ζητάει ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Ελλάδος (πρώην ΣΒΒΕ) με τα 10 μέτρα που προτείνει στην επόμενη κυβέρνηση, λίγες μέρες πριν τις εκλογές.
Κατά ένα μέρος, οι προτάσεις του ΣΒΕ έχουν στοιχεία “νέας διαπραγμάτευσης” με τους ιμπεριαλιστές (κλείνοντας το μάτι στα προεκλογικά παραμύθια της ΝΔ) όταν ζητά μικρότερη φορολόγηση με διάφορες μορφές, συμπεριλαμβανομένου του φόρου στην ηλεκτρική ενέργεια, κι ας είναι ήδη η τιμή για τους βιομήχανους κατά πολύ μικρότερη από εκείνη που πληρώνουν τα νοικοκυριά.
Η βασική όμως κατεύθυνση των προτάσεων έχει να κάνει με την παραπέρα ενίσχυση του κεφάλαιου απέναντι στην εργατική τάξη. Γιατί όταν το κεφάλαιο μιλάει για κατάργηση εισφορών (με οποιοδήποτε όνομα – τέλη, χαρτόσημα, μη μισθολογικό κόστος κ.ά.), εννοεί πετσόκομμα στις –κοινωνικές λεγόμενες– παροχές που έχει καταφέρει να αποσπάσει ο λαός από το συλλογικό καπιταλιστή, το κράτος. Κατακτήσεις κοινωνικού χαρακτήρα οι οποίες, κατά την πάγια τακτική των κυβερνήσεων, είναι κομματιασμένες και συνδεδεμένες με τέτοιες εισφορές, ώστε να μπορούν να τις αμφισβητούν ή και να τις καταργούν ευκολότερα και με περισσότερα προσχήματα.
Οι εργαζόμενοι γνωρίζουμε ότι όλος ο πλούτος παράγεται από τη δική μας δουλειά, για την οποία όμως δεν πληρωνόμαστε παρά μόνο ένα ολοένα μικρότερο μέρος του. Γνωρίζουμε ότι από τον κλεμμένο αυτό πλούτο προκύπτουν τα κέρδη των επιχειρήσεων, τα μερίσματα των μετόχων, οι τόκοι των τραπεζών αλλά και οι φόροι, οι εισφορές, τα έσοδα και τα έξοδα του κράτους και όλων των μηχανισμών του. Όσοι επιχειρούν να μας μπλέξουν στην αντιπαράθεση για τη μοιρασιά της λείας μεταξύ επιχειρήσεων και κράτους ή βιομηχανικού, εμπορικού και χρηματοπιστωτικού κεφάλαιου, στην ουσία προσπαθούν να μας σύρουν πίσω από τα δικά τους συμφέροντα.
Η εργατική τάξη και ο λαός πρέπει να υποστηρίξουν τα δικά τους δικαιώματα, να ενισχύσουν τα δικά τους όργανα πάλης, να βαδίσουν το δικό τους δρόμο με τις δικές τους σημαίες ψηλά. Πρέπει να πετάξουν στα σκουπίδια την προπαγάνδα του κεφάλαιου και των πολιτικών του εκφραστών περί “ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας”, “βελτίωσης του επιχειρηματικού περιβάλλοντος”, “αύξησης των παραγωγικών επενδύσεων” που υποτίθεται πως θα φέρουν ανάπτυξη και νέες θέσεις εργασίας. Πρέπει να αντισταθούν στο νέο γύρο επίθεσης που ετοιμάζεται, διεκδικώντας τα δικαιώματά τους κόντρα σε όλους όσους τα αμφισβητούν με οποιαδήποτε ψευτο-αιτιολόγηση.
Υ.Γ.: Η πρόταση για νομοθετικό περιορισμό του χρόνου πληρωμής των τιμολογίων στις 60 μέρες, πέρα από την πίεση που σημαίνει για τα μικρότερα κεφάλαια, που έχουν πολύ δυσμενέστερους όρους επίσημης πίστωσης από τις τράπεζες, αναδεικνύει και μια αγωνία για προστασία από τα επόμενα λουκέτα που προφανώς τα μέλη του ΣΒΕ εκτιμούν πως θα συνεχιστούν. Είναι κι αυτό χαρακτηριστικό του παραμυθιού ευημερίας που αφηγούνται η αστική τάξη της χώρας και το πολιτικό της προσωπικό για να αποκοιμίσουν το λαό.
