Η λήξη της ψυχροπολεμικής περιόδου, οι μεγάλες ανατροπές του 89-91, διαμόρφωσαν ένα νέο τοπίο και μεγάλωσαν τις ορέξεις των αμερικάνων ιμπεριαλιστών για την παγκόσμια κυριαρχία.
Η πολιτική της νέας τάξης, όπως εκφράστηκε από τον πατέρα Μπους και τον Κλίντον και η επέκταση του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς, έφερε σημαντικά οφέλη στην αμερικάνικη υπερδύναμη ως προς την παγκόσμια πολιτικοστρατιωτική της κυριαρχία.
Με τις περιφερειακές, εκείνη την εποχή, επεμβάσεις (Ιράκ, Σομαλία, Παναμάς) οι αμερικάνοι δημιουργούν το κατάλληλο αντιδραστικό κλίμα παγκόσμια. Η επέμβαση στα Βαλκάνια ανοίγει το δρόμο για τη δημιουργία προτεκτοράτων στην πρώην Γιουγκοσλαβία. (Κόσοβο, Βοσνία, ΠΓΔΜ). Η Αλβανία αποτελεί πια πειθήνιο αμερικανονατοϊκό όργανο, ενώ Βουλγαρία και Ρουμανία περιμένουν να ενταχτούν στο ΝΑΤΟ. Η μοναδική ανορθογραφία της περιοχής, η Σερβία, κατεστραμμένη ήδη από τους βομβαρδισμούς, υπονομεύεται από τα μέσα και αποσταθεροποιείται.
Η επέκταση του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς με την είσοδο Ουγγαρίας, Πολωνίας, Τσεχίας δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στη Ρωσία και τους ευρωπαίους ιμπεριαλιστές (κύρια τους γερμανούς), αφού κόβει τις γέφυρες, τις προσβάσεις και τις βλέψεις τους. Η σημασία της ένταξης αυτών των χωρών φάνηκε ήδη από τη στάση τους στον πόλεμο ενάντια στη Γιουγκοσλαβία, όταν η Ουγγαρία σταματούσε τα Ρωσικά κοντέϊνερ και αεροπλάνα.
Η προετοιμαζόμενη ένταξη και των χωρών της Βαλτικής δημιουργεί έναν ασφυκτικό κλοιό των αμερικάνων στη Ρωσία και ανοίγει το δρόμο στην ιμπεριαλιστική τους επέμβαση και μέσα στο ίδιο το έδαφος της πρώην ΕΣΣΔ. Στον Καύκασο, στη Γεωργία, στην ίδια τη Ρωσία (Νταγκεστάν, Τσετσενία) οι αμερικανονατοικοί «συμβουλεύουν», πραγματοποιούν κοινά γυμνάσια, «βοηθούν» στην καταπολέμηση της «τρομοκρατίας», αλλά και προειδοποιούν τη Μόσχα με πολύνεκρες εκρήξεις.
Αυτή η πολιτική διατήρησε και ενίσχυσε την πολιτικοστρατιωτική κυριαρχία και ηγεμονία των αμερικάνων ως ιμπεριαλιστών πρώτης γραμμής. Επιβεβαίωσε τη θέση υπεροχής τους έναντι των άλλων ιμπεριαλιστών. Περιθωριοποίησε κι άλλο τη Ρωσία, στριμώχνοντας την ακόμη περισσότερο. Ξαναμοίρασε τις σφαίρες επιρροής made in USA.
Όμως όλα αυτά μαζί σε τίποτε δεν οδηγούσαν στο στόχο της απόλυτης κυριαρχίας. Αντίθετα ο χρόνος περνούσε και νέες «αταξίες» στις συμμαχίες, στις ενδοϊμπεριαλιστικές σχέσεις παρουσιάζονταν. Η πολιτική λοιπόν της έντασης, της ολομέτωπης επίθεσης, ήταν η πολιτική που υιοθετήθηκε από τα αμερικάνικα επιτελεία, με την άνοδο του υιού Μπους στην εξουσία, η οποία θα τους φέρει πιο κοντά σ΄ αυτόν το στόχο.
Τα γεγονότα της 11ης Σεπτέμβρη έδωσαν τη δυνατότητα εφαρμογής αυτής της πολιτικής. Μια πολιτική που εκφράστηκε μέσα από το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ, τη θεωρία του προληπτικού χτυπήματος, την κήρυξη του πολέμου σ΄ όλην την ανθρωπότητα.
Ενάμιση χρόνο μετά την 11η Σεπτέμβρη και λίγες βδομάδες μετά την κατάκτηση του Ιράκ, αν ρίξουμε μια ματιά στον παγκόσμιο χάρτη θα δούμε τα τεράστια κέρδη που αποκόμισε η Ουάσιγκτον στο μεγάλο παιχνίδι για την κυριαρχία στην Ευρασία. Από τις 11 Σεπτέμβρη 2001 μέχρι σήμερα δέκα νέες χώρες προσδέθηκαν στο αμερικάνικο άρμα και δεκαπέντε νέες βάσεις συμπληρώνουν τον ιστό που πλέκει η Ουάσιγκτον γύρω από Ρωσία, Κίνα και Μ. Ανατολή.
Στην Ευρώπη, Ουγγαρία, Βουλγαρία και Ρουμανία παραχώρησαν βάσεις (Ταζάρ, Μπουργκάς και Κοστάντζα αντίστοιχα) και διευκολύνσεις στους αμερικάνους που αποδείχτηκαν ιδιαίτερα χρήσιμες μετά την αρνητική στάση της Τουρκίας και της Γερμανίας στον πόλεμο κατά του Ιράκ.
Αμερικάνοι κομάντος και κατασκοπευτικά αεροπλάνα τύπου U2 κινούνται εδώ και μήνες στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας, ενώ στη Γεωργία (Πανκίσι), Ουζμπεκιστάν (Καρσί – Χαναμπάντ) και Κιργισία (Μανάς) πρώην σοβιετικές βάσεις φιλοξενούν χιλιάδες αμερικάνους στρατιώτες.
Οι δυο τελευταίες επεμβάσεις των αμερικάνων στο Αφγανιστάν και το Ιράκ άλλαξαν το τοπίο της πολιτικοστρατιωτικής παρουσίας στην περιοχή της Κ. Ασίας και της Μ. Ανατολής. Ο πόλεμος στο Αφγανιστάν έγινε για να μείνουν και να αστυνομεύουν οι αμερικάνοι την περιοχή της Κ. Ασίας. Το Μαζάρ-ι-σαρίφ, το Κανταχάρ και το Μπαγκράμ στο Αφγανιστάν και το Τζακόμπ-αμπάντ στο Πακιστάν είναι οι νέες αμερικάνικες βάσεις ελέγχου. Ο πόλεμος στο Ιράκ προσδιόρισε από πολύ νωρίς τα τέσσερα ορμητήρια από τα οποία οι αμερικάνοι θα αστυνομεύουν τη Μ. Ανατολή. Το αεροδρόμιο του Μπασούρ στον κουρδικό βορρά θα είναι το ανάχωμα σε μια τουρκο-κουρδική ένταση, η βάση Η1 θα επιβλέπει το μελλοντικό «θύμα» τη Συρία, ενώ οι μεγάλες αεροπορικές βάσεις στη Βαγδάτη και το Ταλίλ θα είναι στραμμένες τόσο προς την Τεχεράνη όσο και προς το Ριάντ.
Είναι φανερό ότι στη νέα εποχή που μπήκαμε, την εποχή της έντασης της αμερικάνικης επιθετικότητας και των ενδο-ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων, τίποτε δεν παραμένει δεδομένο και σταθερό. Ούτε για τους αμυνόμενους (πόσο μάλλον) όσο και για τους επιτιθεμένους (τους αμερικάνους). Η πολιτική των αμερικάνων ιμπεριαλιστών απαιτεί νέα διάταξη των στρατιωτικών τους δυνάμεων, νέα διαπραγμάτευση και τοποθέτηση των στρατιωτικών τους βάσεων σε κάθε γωνιά της γης.

ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΕΣ ΒΑΣΕΙΣ
Σημαντικό μερίδιο στην εδραίωση της πολιτικοστρατιωτικής κυριαρχίας των αμερικάνων στη χώρα μας και την ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και τη Μ. Ανατολή προσφέρουν οι βάσεις τους που είναι εγκαταστημένες στη χώρα μας.
Το συγκρότημα της Σούδας, το Άκτιο με τη βάση των AWACS, το στρατηγείο της Λάρισας (Τίρναβος), τα ραντάρ και οι τηλεπικοινωνιακοί σταθμοί αναμετάδοσης που είναι σπαρμένοι στη χώρα, το νέο στρατηγείο της Θεσσαλονίκης διαμορφώνουν ένα ασφυκτικό πλέγμα υποτέλειας και εξάρτησης της χώρας στους αμερικάνους ιμπεριαλιστές αυξάνοντας τον κίνδυνο μετατροπής του λαού μας σε αναλώσιμο υλικό στα πολεμικά τους σχέδια.
Η ιστορία των βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία ανάδειξαν κι άλλες «αρετές» της χώρας μας. Τα λιμάνια της Θεσσαλονίκης, της Ηγουμενίτσας, η θαλάσσια περιοχή του Λιτόχωρου αποδείχτηκαν ιδανικά σημεία νατοϊκών αποβατικών επιχειρήσεων. Έτσι η χώρα μας μετατράπηκε σε ορμητήριο και προγεφύρωμα των ιμπεριαλιστών ενάντια στους βαλκανικούς λαούς.

ΑΚΤΙΟ
Η νατοϊκή βάση του Άκτιου αποτελεί μια προωθημένη βάση επιχειρήσεων με τα αεροσκάφη «έγκαιρης προειδοποίησης», τα γνωστά AWACS. Η βάση αυτή είναι για τους αμερικανονατοϊκούς το «μάτι» τους στην ευρύτερη περιοχή.
Το πόσο σημαντική είναι η συμβολή της στους αμερικανονατοϊκούς σχεδιασμούς είναι η δραστηριότητα της την περίοδο των βομβαρδισμών της Γιουγκοσλαβίας. Καθημερινά και τα τρία αεροπλάνα-ραντάρ πετούσαν στον εναέριο χώρο της Γιουγκοσλαβίας συλλέγοντας στοιχεία για τους υποψήφιους στόχους των αμερικάνων. Την περίοδο του πολέμου στο Ιράκ τα AWACS μετακόμισαν από τη βάση του Άκτιου σε γειτονική βάση της Τουρκίας κι από κει πετούσαν στην περιοχή του Ιράκ δίνοντας πληροφορίες στα αμερικανοβρετανικά στρατεύματα.
Η δραστηριότητα τους δεν εξαντλείται στις πολεμικές επιχειρήσεις. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η βασική τους απασχόληση είναι σε «ειρηνική» περίοδο όπου ελέγχουν μια πολύ μεγάλη και σημαντική για τους ιμπεριαλιστές περιοχή, την περιοχή των Βαλκανίων και της ΝΑ Μεσογείου και της Μ. Ανατολής.
Είναι φανερό ότι η βάση του Άκτιου βρίσκεται στους νέους σχεδιασμούς των αμερικάνων και αποτελεί τμήμα της νέας διάταξης των στρατιωτικών τους δυνάμεων. Κι αυτό έχει να κάνει και με το είδος των δραστηριοτήτων που αναπτύσσει, αλλά πολύ περισσότερο με τη στρατηγική σπουδαιότητα της για τους ιμπεριαλιστές στην ευρύτερη περιοχή που ελέγχουν (Βαλκάνια, Μ. Ανατολή).

ΣΟΥΔΑ
O τελευταίος πόλεμος των ΗΠΑ στο ΙΡΑΚ έκανε γνωστό το ρόλο της Αμερικάνικης Βάσης της Σούδας πολύ έξω από τα σύνορα της Ελλάδας.
Και το 1991, αλλά πολύ περισσότερο στο τελευταίο πόλεμο η στρατιωτική δραστηριότητα που αναπτυσσόταν από τη βάση της Σούδας δεν μπορούσε να κρυφτεί. Η στρατιωτικοπολιτική κρισιμότητα του τελευταίου πολέμου και τα όποια προβλήματα στρατιωτικής χρήσης άλλων βάσεων και χωρών όπως Σαουδική Αραβία, Τουρκία κλπ. ανέβασαν τη χρησιμότητα της βάσης της Σούδας. Απέδειξαν περίτρανα αυτό που χρόνια ολάκερα καταγγέλλει η Επιτροπή κατά των βάσεων και της εξάρτησης στα Χανιά, πως ο τόπος μας μετατρέπεται σε ορμητήριο των φονιάδων.
Το τετράμηνο της τελικής προετοιμασίας του πολέμου και κατά τη διάρκειά του από Γενάρη μέχρι αρχές Μαΐου μέσω του αεροδρομίου κινήθηκαν 1406 αμερικάνικα πολεμικά αεροπλάνα. Τα βομβαρδιστικά Β52 που ξεκινούσαν από βάσεις της Αγγλίας, της Γερμανίας κλπ, ανεφοδιάζονταν στον αέρα εν πτήση από τη Σούδα. Τα πυρηνοκίνητα αεροπλανοφόρα ENTERPRISE – ΡΟΥΣΒΕΛΤ – ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ κλπ. ελλιμενίζονταν το ένα μετά το άλλο για ανεφοδιασμό και για αναψυχή των πληρωμάτων, ξεβράζοντας στην πόλη των Χανίων χιλιάδες πεζοναύτες.
Η βάση της Σούδας φιλοξένησε επίσης κατασκοπευτικά αεροσκάφη, τύπου RC-135 και τα P-3 Orion, ανεφοδίασε πέρα από καύσιμα με χιλιάδες πυραύλους Τομαχοκ και άλλα πυρομαχικά, ενώ ολόκληρος ο κόλπος της Σούδας αποτελούσε αγκυροβόλιο πέρα των τεράστιων πυρηνοκίνητων αεροπλανοφόρων και μια σειρά άλλων πολεμικών σκαφών (μεταγωγικών – ναρκαλιευτικών κλπ.).
Τα πυρηνοκίνητα υποβρύχια της βάσης της Σαρδηνίας μετακόμισαν ανοικτά της Κρήτης και κατά την διάρκεια του πολέμου φορτώνανε Τόμαχοκ από τη Σούδα και τους ξεφορτώνανε στο λαό του ΙΡΑΚ. Όσο για την αποθήκευση πυρηνικών όπλων δεν διαψεύστηκαν οι εκτιμήσεις που μπορεί να κάνει ο καθένας.
«Το καθεστώς της σύμβασης είναι τέτοιο, που δεν επιτρέπει σε κανέναν φορέα της χώρας να κάνει ελέγχους στη βάση. Αυτό είναι ύποπτο.», δηλώσεις σε συνέντευξη στα «Χανιώτικα Νέα» (τοπική εφημερίδα στις 5-2-03), ο διευθυντής ερευνών του Δημόκριτου κ. Νίκος Κατσαρός.
Ανάλογο βεβαίως είναι το καθεστώς στη βάση των AWACKS στο Άκτιο, όσο και στις στρατιωτικές αποθήκες στην Άραξο, όπου πριν λίγα χρόνια ο τότε υπουργός Άμυνας Τσοχατσόπουλος στην ουσία είχε αποδεχτεί ότι εκεί αποθηκεύονται πυρηνικά όπλα.
Σύντομα θα αναφερθούμε στις επιπτώσεις στον ντόπιο πληθυσμό επισημαίνοντας ότι η όμορφη πόλη των Χανίων, με περίπου 60.000 πληθυσμό, απέχει λίγα μόνο χιλιόμετρα από τη βάση. Πρωτοβουλίες επιστημόνων που ερευνούσαν την συσχέτιση των αυξημένων περιστατικών καρκίνου με τη βάση στα Χανιά εμποδίστηκαν με διάφορους τρόπους και δεν μπόρεσαν ν’ ολοκληρωθούν. Ίσως και επιστημονικά να είναι δύσκολο ν’ αποδειχθεί η συσχέτιση. Το γεγονός όμως είναι ένα: Τα νοσοκομεία του Ηρακλείου, των Παίδων της Αθήνας κλπ είναι γεμάτα με καρκινοπαθείς από την περιοχή των Χανίων. Και αυτό είναι εύλογο. Και πλέον ο κόσμος των Χανίων το αντιλαμβάνεται, ανησυχεί έντονα και δεν διασκεδάζεται με ψεύτικους εφησυχασμούς.
Για την ιστορία ν’ αναφέρουμε ότι οι βάσεις των ΗΠΑ στην Ελλάδα ξεκίνησαν να στήνονται τη δεκαετία του’50, λίγα χρόνια μετά το τέλος του εμφυλίου και αφού έχει εγκαθιδρυθεί στη χώρα το ξενόδουλο αντιλαϊκό, αντικομουνιστικό καθεστώς, το καθεστώς της Αμερικανοκρατίας, μέσα από το οποίο στήθηκε η υποτελής στον ιμπεριαλισμό αστική τάξη (Α.Τ) μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτή η Α.Τ. είχε ηττηθεί από το λαό, ηθικά, πολιτικά και θα ηττούνταν και στρατιωτικά αν δεν υπήρχαν η ηττοπάθεια και οι αδυναμίες στην ηγεσία του Κομμουνιστικού κινήματος της χώρας μας. Τη περίοδο της κατοχής της χώρας μας από τα στρατεύματα του χιτλεροφασισμού όσο τμήματα του πολιτικού προσωπικού της Α.Τ. δεν έγιναν δοσίλογοι – συνεργάτες των κατακτητών- εγκατέλειψαν το λαό και έκαναν «αντίσταση» από το Κάιρο και το Λονδίνο.
Πέρα από τις αδυναμίες της ηγεσίας του (ηρωικού κατά τα άλλα) ΚΚΕ της εποχής, που τις εκμεταλλεύθηκε το καθεστώς, βασικό ρόλο στην σωτηρία του καθεστώτος της Α.Τ. έπαιξε η ωμή επέμβαση των Άγγλων και αργότερα των Αμερικανών ιμπεριαλιστών.
Χρειάστηκαν δεκαετίες διώξεων χιλιάδων αγωνιστών, πλήθος φυλακών και τόπων εξορίας, πλήθος δολοφονιών και εκτελέσεων μα κυρίως ήταν απαραίτητη η ολοκληρωτική ρεβιζιονιστική στροφή του ΚΚΕ με καθοριστικό εδώ ρόλο των Χρουτσοφικών ρεβιζιονιστών, να επιβληθεί το καθεστώς της Αμερικανοκρατίας στη χώρα μας.
Η Α.Τ. της χώρας χρωστάει στους ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ και έστω κι αν έχει μοιράσει την εξάρτησή της τις τελευταίες δεκαετίες με τους ιμπεριαλιστές της Ευρώπης, οι δεσμεύσεις που έχει δημιουργήσει στη συσχέτιση με τις ΗΠΑ είναι ισχυρές.
Εναπόκειται στην επαναστατική πάλη του Ελληνικού λαού το ζήτημα του ξηλώματος των βάσεων και όσο αυτή υστερεί, οι Αμερικάνοι φονιάδες θα αισθάνονται ασφαλείς στη χώρα μας, πολύ περισσότερο απ’ όσο μπορούν να αισθάνονται σε περιοχές που πρόσφατα έχουν εγκατασταθεί, είτε στην Ανατολική Ευρώπη, είτε στην Ασία κλπ. Και αυτό γιατί στην Ελλάδα όλες τις προηγούμενες δεκαετίες ο Δυτικοευρωπαϊκός και ο Αμερικάνικος ιμπεριαλισμός κατάφεραν να στήσουν μια υποτελή σ’ αυτούς Α.Τ., εμποτισμένη στο πνεύμα της εξάρτησης και της ξενοδουλείας.
Βεβαίως στο βαθμό που ήδη σήμερα οξύνεται η αντίθεση ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές της Ε.Ε. και των ΗΠΑ, τίθεται ένα σοβαρό ζήτημα προσανατολισμού για την Ελληνική Α.Τ. όπως και για άλλες Α.Τ. αντίστοιχου μεγέθους. Είναι σοβαρές οι προσβάσεις των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών σ’ επίπεδο οικονομικής εξάρτησης και ανάλογη η επιρροή στο πολιτικό προσωπικό της Α.Τ. Όμως η αμερικάνικος ιμπεριαλισμός εδώ και χρόνια έχει φροντίσει να διατηρεί τις ασφαλιστικές του δικλείδες τις οποίες και συνεχίζει να ενισχύει.
Η ύπαρξη των βάσεων παίζει εδώ βασικό ρόλο. Εξίσου βασικό η αποδοχή των ΗΠΑ από την Α.Τ. σαν διαιτητή στις αντιθέσεις της με την Τουρκική Α.Τ. Από κει και πέρα η διείσδυση των πρακτόρων της CIA στον κρατικό μηχανισμό ακόμη και στο στρατό είναι κοινό μυστικό με ιστορία στο παρελθόν αλλά και πρόσφατα (υπόθεση Οτσαλάν, 17 Νοέμβρη κλπ.). Η πρόσφατη ψήφιση από τη βουλή της «τεχνικής συμφωνίας Ελλάδας – ΗΠΑ», που ανάμεσα σ’ άλλα προβλέπει καθεστώς ετεροδικίας για το πολιτικό και στρατιωτικό προσωπικό των ΗΠΑ, κατοχυρώνει και θεσμικά τη χώρα σα ξέφραγο αμπέλι των ΗΠΑ.
Επίσης το τελευταίο διάστημα πέρα από τη ψήφιση του τρομονόμου, σύμφωνα με τις απαιτήσεις των ΗΠΑ, τις παρεμβάσεις του πρεσβευτή ΜΙΛΕΡ εν ήδη Επάρχου της αυτοκρατορίας, έχουμε επέκταση των βάσεων στη Σούδα και εκκίνηση έργων για νέες βάσεις στη Σάμο, Ρόδο και στη Καβάλα. Όλα αυτά στο πλαίσιο των αναγκών της νέας επιθετικής πολιτικής των ΗΠΑ, όπως αυτή διαμορφώνεται μετά τις 11 Σεπτέμβρη του 2001.
Οι Αμερικανοί ιμπεριαλιστές προσπαθούν να ενισχύσουν την παρουσία τους συνολικά στη χώρα μας, όπως κάνουν και σε μια σειρά χώρες του πλανήτη. Την ίδια στιγμή όμως και ακριβώς με βάση την κίνηση του καπιταλιστικού – ιμπεριαλιστικού κόσμου ενάντια στους λαούς, οι λαοί ανοίγουν παγκόσμια και στη χώρα μας μια νέα σελίδα στην ιστορία της πάλης τους.
Ο κάθε λαός αντιλαμβάνεται το μαύρο μέλλον που ετοιμάζει ο ιμπεριαλισμός και μ’ όσα πολιτικά και ιδεολογικά εφόδια διαθέτει βγαίνει στον αγώνα!!!
Ο Ελληνικός λαός έχει πλούσια ιστορία αντιιμπεριαλιστικής πάλης. Έχει άλλωστε πληρώσει με πολλά βάσανα και αίμα την ιμπεριαλιστική εξάρτηση.
Ο Ελληνικός λαός ξέρει πως το καθεστώς που τον εκμεταλλεύεται και τον καταπιέζει καθημερινά στηρίζεται στους ιμπεριαλιστές. Είναι το ίδιο καθεστώς που υπηρετεί τα επεκτατικά και δολοφονικά σχέδια των ιμπεριαλιστών.
Ο Ελληνικός λαός δεν ξεχνά πως του επιβλήθηκε αυτό το καθεστώς. Δεν ξεχνά τα Δεκεμβριανά, τα ξερονήσια και τις διώξεις, τον Μπελογιάννη, το Λαμπράκη, τον Πέτρουλα, δεν ξεχνά τη χούντα, δεν ξεχνά τη τραγωδία της Κύπρου, δεν θα ξεχάσεις πως για δεύτερη φορά μέσα σε λίγα χρόνια η χώρα μας γίνεται βασικό ορμητήριο σφαγής φίλων λαών, όπως στη Γιουγκοσλαβία έτσι και τώρα στο Ιράκ.
Η επικράτηση του ρεβιζιονισμού στο Κομμουνιστικό κίνημα τις προηγούμενες δεκαετίες και η υποχώρηση του επαναστατικού κομουνιστικού κινήματος έχει διαμορφώσει έναν ιδιαίτερα αρνητικό συσχετισμό για τους λαούς σ’ όλο τον κόσμο. Αυτός ο αρνητικός συσχετισμός βαραίνει στις πλάτες και του δικού μας λαού. Όμως η ζωή οδηγεί το λαό μας σε νέους αγώνες. Αγώνες που η ενίσχυσή τους θα συμβάλλει στη διαφοροποίηση του συσχετισμού.
Η αντιϊμπεριαλιστική πάλη, η πάλη ενάντια στους φονιάδες των λαών, η πάλη ενάντια στις βάσεις και την εξάρτηση έχει μεγάλη και πολλαπλή αξία για το λαό μας.
Αξία διεθνιστική, αξία για την εθνική ανεξαρτησία, αξία για την κοινωνική απελευθέρωση του λαού μας. Όποιο και αν είναι το κόστος σ’ ένα τέτοιο αγώνα (και ξέρουμε πως υπάρχει κόστος), θα’ναι μικρότερο απ’ αυτό που θα πληρώσουμε εμείς και τα παιδιά μας αν δεν αντισταθούμε, αν δεν διαμορφώσουμε τις προϋποθέσεις για το ξεπέταγμα των ιμπεριαλιστών από το τόπο μας. Παρά τις δυσκολίες του πράγματος ένα τέτοιο καθήκον δεν προσπερνιέται.
Και το λέμε αυτό γιατί βλέπουμε πως μπροστά στη δυσκολία να πεισθεί ο λαός μ’ ένα μόνιμο και σταθερό τρόπο, να στρατευθεί μαζικά και αποφασιστικά στον αγώνα ενάντια στις βάσεις και την εξάρτηση κάποιες δυνάμεις παρότι δηλώνουν αριστερές, ξεχνάνε την ανάγκη της αντιϊμπεριαλιστικής πάλης, ουσιαστικά την αντιστρατεύονται κιόλας αναπαράγοντας τους αστικούς μύθους της παγκοσμιοποίησης, παρά την πραγματικότητα των λυσσαλέων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, των πολέμων και της επέκτασης των στρατιωτικών βάσεων των ιμπεριαλιστών σ’ όλο τον πλανήτη.
Η περίοδος που διανύουμε παρ’ ότι φέρνει δεινά για τους λαούς ταυτόχρονα είναι ελπιδοφόρα για τα κινήματα των λαών στη χώρα μας και σ’ όλο τον κόσμο.
Η ιμπεριαλιστική επίθεση αποκαλύπτει το πραγματικό πρόσωπο του καπιταλιστικού ιμπεριαλιστικού συστήματος. Τα φτιασίδια πέφτουν. Μπορούμε να μιλάμε για νέα εποχή στη πάλη των λαών. Το βλέπουμε στο νέο τρόπο που αντιμετωπίζουν οι λαϊκές μάζες σ’ όλο τον κόσμο την ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα. Το βλέπουμε στην επαφή μας με το λαό. Δεν αγνοούμε τις δυσκολίες που συνεχίζει ν’ αντιμετωπίζει η λαϊκή πάλη. ¨Όμως κανένας λαϊκός άνθρωπος σήμερα δεν ακούει αυτούς που μας λένε καθυστερημένους ή πως έχουμε ξύλινη γλώσσα επειδή μιλάμε για βάσεις και τον ιμπεριαλισμό!!!
Γιατί ναι, το ζήσαμε κι αυτό! Όταν ο Γκορμπατόφ μαζί με τους αμερικάνους ιμπεριαλιστές μιλούσαν για τη νέα εποχή της ειρήνης και της πανανθρώπινης συνεννόησης, όταν οι συναντήσεις των G7 – G8 και τα διάφορα φόρα αναγορεύονταν σε διευθυντήρια που θα’λυναν τα προβλήματα του ανταγωνισμού, άντε και με λίγες σπρωξιές, μα όχι ότι χρειάζονταν πια βάσεις, και άλλα τέτοια «πρωτόγονα» πράγματα.
Σήμερα οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί σε αλληλοτροφοδότηση, με την καπιταλιστική κρίση δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για αυταπάτες. Μόνο η αδυναμία του επαναστατικού κομουνιστικού κινήματος παγκόσμια θα δίνει για κάμποσο καιρό ακόμη δυνατότητες στο σύστημα για τον αποπροσανατολισμό των λαϊκών μαζών. Μα ακριβώς και αυτή η αδυναμία σ’ αυτούς τους καιρούς μπορεί ν’ αρχίσει να ξεπερνιέται.
Οφείλουμε να δυναμώσουμε τον αγώνα μας.
Οφείλουμε να ενισχυθούμε για να κάνουμε περισσότερα πράγματα. Οφείλουμε να δώσουμε κουράγιο στο λαό μας, γιατί η οργή έχει ήδη αρχίσει να συσσωρεύεται μ’ απλά διστάζει μπροστά στη δυσκολία του πράγματος.
Ο λαός ξέρει πως οι βάσει δεν θα φύγουν με δύο ή τρεις διαδηλώσεις έστω και αρκετών χιλιάδων. Όμως βρήκε το κουράγιο να συμμετάσχει μαζικά σ’αυτές. Θα πρέπει να βρει το κουράγιο ο λαός για περισσότερα πράγματα. Εμείς δεν πρέπει να κρύψουμε τη δυσκολία. Πρέπει να τονίσουμε την αναγκαιότητα. Ν’ αντιπαρατεθούμε στις αυταπάτες που σπέρνει το σύστημα. Στους μύθους και στα παραμύθια.
Κυρίως να εξηγήσουμε πως ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος. Πως ο λαός μας δεν είναι μόνος του. Πως το διώξιμο των βάσεων και των ιμπεριαλιστών από τη Σούδα, το Άκτιο μα και από την Τουρκία, τη Βοσνία κι αλλού αφορά όλους τους λαούς. Γιατί οι βάσεις παντού τον κόσμο στήνονται για το μακέλεμα των λαών. Όπως στη Γιουγκοσλαβία, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν και σίγουρα έχουν κι άλλοι σειρά. Αυτός είναι ο ιμπεριαλισμός. Αυτός είναι ο ρόλος των βάσεων.
Όπως λέει ο σύνθημα στην αφίσα της «Θεσσαλονίκη – Αντίσταση» ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΩΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ.
Ο όποιος συμβιβασμός ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές θα’ναι προσωρινός.
Στο μεσοδιάστημα μέχρι το επόμενο μακελειό η επίθεση στο σύνολο των λαϊκών δικαιωμάτων και κατακτήσεων θα’ναι το μόνο σημείο στο οποίο θα υπάρχει σύμπνοια του καπιταλιστικού – ιμπεριαλιστικού κόσμου. Οι απολύσεις, η φτώχεια, η κατάργηση κοινωνικών δικαιωμάτων (σύνταξη – ασφάλιση – δωρεάν παιδεία), η αναίρεση δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών των λαών, είναι απαραίτητη τροφή για τη συνέχιση του πολέμου των ιμπεριαλιστών.
Οι ΗΠΑ που σέρνουν το χορό του πολέμου με στόχο την παγκόσμια κυριαρχία φτάνουν φέτος στον πολεμικό του προϋπολογισμό στα 400 δισ δολάρια, ενώ νομιμοποιούν με απόφαση της γερουσίας τη χρήση πυρηνικών όπλων. Οι Γαλλογερμανοί ιμπεριαλιστές βλέποντας πού πάνε τα πράγματα αγωνιούν μπροστά στη στρατιωτική τους αδυναμία και προσπαθούν αν μπορέσουν και αν προλάβουν και τους αφήσουν κάτι να φτιάξουν ίσως από κοινού, ενώ ο Πούτιν μιλάει για ρώσικο όπλο νέας γενιάς, αντιλαμβανόμενος ότι τελικός στόχος για την παγκόσμια κυριαρχία των ΗΠΑ δεν μπορεί παρά να’ναι η ίδια η ΡΩΣΙΑ.
Οι νέες βάσεις των ΗΠΑ στην ανατολική Ευρώπη (Πολωνία – Βουλγαρία και αυτές που έχουν ήδη εγκαταστήσει πρόσφατα στο Αφγανιστάν, σε δημοκρατίες του Καυκάσου και στο Ιράκ αποτελούν προχωρημένα φυλάκια απέναντι στον στρατιωτικό αντίπαλο τους τη ΡΩΣΙΑ μα δεν μειώνουν καθόλου (το αντίθετο μάλιστα) τη χρήση παλιών στρατηγικών βάσεων σαν αυτή της Σούδας και άλλες.
Κάθε άλλο παρά παρωχημένος είναι λοιπόν ο αγώνας για το διώξιμο των βάσεων και για την απαλλαγή της χώρας μας από την ιμπεριαλιστική εξάρτηση.
Ίσα – ίσα στις μέρες μας αποκτά κρίσιμο χαρακτήρα.
Όπως ήδη αναφέραμε ο λαός μας έχει πλούσια εμπειρία αγώνων ενάντια στις βάσεις και την ιμπεριαλιστική εξάρτηση από τις ΗΠΑ. Ιδιαίτερα σε περιοχές σαν τα Χανιά που βρίσκονται κοντά σε βάσεις, το αίτημα για κλείσιμο των βάσεων είναι παλλαϊκό και μόνιμο, παρά την ξενόδουλη στάση των αστικών κομάτων και την αντικινηματική πρακτική του ρεφορμισμού.
Αξίζει κλείνοντας να αναφερθούμε σύντομα στην τελευταία μόνο δεκαετία των αντιβασικών αγώνων στα Χανιά και στις δυνατότητες για το δυνάμωμα αυτών των αγώνων στις μέρες μας.
Στα Χανιά και λόγω των επιπτώσεων των βάσεων στον τοπικό πληθυσμό είχαμε παλλαϊκό ξεσηκωμό το 1990, τότε που η κυβέρνηση Μητσοτάκη υπέγραφε συμφωνία ανανέωσης του καθεστώτος των βάσεων. Σ’ αυτό το ξεσηκωμό παρεμβήκαμε καθοριστικά πολιτικοποιώντας τον αγώνα, συμβάλλαμε στο να γίνει καθολική η απαίτηση του λαού να φύγουν οι βάσεις. Παρότι ήταν περίοδος κινηματικής νέκρας στα Χανιά, έγιναν πολλές μαζικές παλλαϊκές κινητοποιήσεις. Λίγο μετά την πρώτη επέμβαση στο Ιράκ, νέες μαζικές διαδηλώσεις. Στη συνέχεια η νικηφόρα κινητοποίηση ενάντια στις διώξεις αγωνιστών αυτού του κινήματος. Για χρόνια στα Χανιά, γίνονταν συνεχώς μαζικές αντιϊμπεριαλιστικές διαδηλώσεις, όμως η περίοδος από άποψη συσχετισμών, έβαζε όρια στη κλιμάκωση αυτού του κινήματος. Τίποτε όμως δεν πήγε χαμένο.
Στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας οι Χανιώτες και Χανιώτισσες κατά χιλίαδες περικύκλωναν τη βάση και ανάγκασαν τη κυβέρνηση ν’ αποκαλύψει το πραγματικό της πρόσωπο ρίχνοντας χημικά σε γέρους και παιδιά. Σ’ εκείνη τη φάση γίνονταν σ’ όλη την Ελλάδα μαζικές κινητοποιήσεις,
Αυτή τη φορά στον τελευταίο πόλεμο έγιναν πολύ πιο μαζικές κινητοποιήσεις σ’ όλη την Ελλάδα και σ’ όλο τον κόσμο. Πολύ δύσκολα και μόνο προς το τέλος στα Χανιά αυτοί που θέλουν να χρησιμοποιούν το κίνημα και όχι να το ενισχύουν κατάφεραν να το διασπάσουν (ΚΚΕ – ΣΥΝ). Στις ενωτικές παλλαϊκές συγκεντρώσεις στη πόλη και γύρω από τις βάσεις συμμετείχε πάνω από το 1/5 του πληθυσμού της πόλης.
Στα Χανιά και σ’ όλη τη χώρα ο λαός μας το’νιωσε αυτή τη φορά πως δεν είναι μόνος του.
Οφείλουμε και μπορούμε πλέον μέσα σε μια πορεία να συμβάλλουμε να συνειδητοποιήσει ο λαός πως με τους λαούς όλου του κόσμου θα νικήσει!!
Γιατί ο λαός έχει ήδη αρχίσει ν’ αντιλαμβάνεται πως με τους ιμπεριαλιστές στο σβέρκο του έχει πολλά ακόμα να χάσει και τεράστιοι κίνδυνοι απειλούν το μέλλον του.
ΕΞΩ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΝΑΤΟ ΑΠΟ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ.
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΞΑΡΤΗΣΗ ΗΠΑ – Ε.Ε.
ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ Ε.Ε.
ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΦΟΝΙΑΔΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ.
ΟΙ ΛΑΟΙ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ!!!