ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ
Στις 5 Ιούνη δύο αγωνιστές της τουρκικής αριστερής οργάνωσης Partizan, που διώκονται από το φασιστικό καθεστώς του Ερντογάν για την επαναστατική τους δράση, μπήκαν στην Ελλάδα από τον ποταμό Έβρο για να ζητήσουν πολιτικό άσυλο. Σύμφωνα με καταγγελία της Partizan, η ελληνική αστυνομία, χωρίς καμία διαδικασία, παρέδωσε παράνομα τους δύο αγωνιστές στις τουρκικές αρχές, οι οποίες τους έχουν ήδη φυλακίσει στις φυλακές τύπου F (λευκά κελιά) στο Τεκίρνταγ. Είναι σίγουρο ότι τους περιμένουν βασανιστήρια, καταδίκες και μακρόχρονη φυλάκιση.
Αυτή η ενέργεια της ελληνικής αστυνομίας δεν είναι ούτε μεμονωμένη, ούτε τυχαία. Η άμεση απέλαση στην Τουρκία προσφύγων που εισέρχονται στη χώρα και ζητούν άσυλο είτε για πολιτικούς είτε για ανθρωπιστικούς λόγους, είναι πλέον μια συνεχής, συγκεκριμένη και «άνωθεν» εντεταλμένη πολιτική πρακτική. Δίπλα στην αστυνομία, αρωγοί σ’ αυτό το «ευάρεστο» έργο της, στέκουν παρακρατικές ομάδες κουκουλοφόρων που αλωνίζουν την παραμεθόριο περιοχή, συλλαμβάνουν και απελαύνουν πρόσφυγες με «συνοπτικές» διαδικασίες. Τις περισσότερες φορές μάλιστα αυτό γίνεται ύστερα από βασανιστήρια και εκβιασμούς.
Στις 6 Ιούνη, όπως καταγγέλθηκε από το συγγραφέα Α. Δοξιάδη και δημοσιεύτηκε σε πολλά ηλεκτρονικά μέσα, παραδόθηκαν στην τουρκική ασφάλεια τρεις νεαροί τούρκοι μηχανικοί που ζήτησαν πολιτικό άσυλο, αφού κρατήθηκαν για ώρες στο αστυνομικό τμήμα Νέου Χειμωνίου, όπου και τους αφαιρέθηκαν έγγραφα και προσωπικά αντικείμενα.
Στις 5 Μάη, συνέβη αντίστοιχο περιστατικό στην ίδια περιοχή, με την απέλαση ομάδας Τούρκων και Σύρων πολιτών, μεταξύ των οποίων και η Αϊσά Ερντογάν, που πλέον κρατείται στις φυλακές Αδριανούπολης. Η καταγγελία του αδελφού της και του δικηγόρου της έχει δημοσιευτεί σε ελληνικά και ξένα ΜΜΕ.
Στις 26 Απρίλη, στην περιοχή Σουφλίου, 15 Τούρκοι πρόσφυγες, μεταξύ των οποίων και η δημοσιογράφος Τούγμπα Οτσκάν που έκανε την καταγγελία, συνελήφθηκαν από κουκουλοφόρους και αφού ξυλοκοπήθηκαν προωθήθηκαν με τη βία στην Τουρκία.
Στις 23 Απρίλη, η ίδια «ιστορία», με απέλαση 82 ατόμων και τη συνεργασία αστυνομίας και ομάδων κουκουλοφόρων με στρατιωτική και πολιτική περιβολή.
Ο κατάλογος είναι μακρύς και οι καταγγελίες συγγενών, δικηγόρων, ανθρωπιστικών και πολιτικών οργανώσεων δείχνουν ένα αναμφισβήτητο γεγονός: Την αρμονική συνεργασία των ελληνικών και τουρκικών διωκτικών αρχών ενάντια σε πρόσφυγες και μετανάστες, ενάντια στους αγωνιστές της αριστεράς, τους επαναστάτες και τους κομμουνιστές.
Αυτούς, που οι αντιδραστικοί όλου του κόσμου, και φυσικά ο Ερντογάν και το καθεστώς του, και πρώτοι από όλους οι αμερικανοί και ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές χαρακτηρίζουν σαν «τρομοκράτες», που τους συλλαμβάνουν, τους δικάζουν και τους φυλακίζουν. Όπως τους αγωνιστές της ΑΤΙΚ σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα.
Σ’ αυτό το καθήκον «ξεπερνιούνται» τοπικοί ανταγωνισμοί και αστικά συμφέροντα. Οι κυρίαρχες τάξεις της Ελλάδας και της Τουρκίας έχουν ασυμβίβαστες αντιθέσεις μεταξύ τους, δεν ξεχνούν όμως ποτέ ότι κοινός εχθρός τους είναι ο λαός -κυρίως τα αγωνιζόμενα τμήματά του- απ’ όποια πλευρά του Αιγαίου κι αν βρίσκεται. Η όποια «διαφοροποίηση» στη μεταχείριση των διωκόμενων, έχει να κάνει ακριβώς με αυτές τις αντιθέσεις, τους ανταγωνισμούς, τους εκβιασμούς και τα παζάρια, όπως προσδιορίζονται και από τις στοχεύσεις και τις εντολές των ιμπεριαλιστών (ΗΠΑ και ΕΕ), πάντα σε βάρος των λαών και χωρίς να ξεπερνιέται αυτή η «κόκκινη γραμμή».
Εκφραστής αυτής της πολιτικής κατεύθυνσης ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνησή του, είναι υπεύθυνος για τις μαζικές απελάσεις και για την παράδοση αγωνιστών στο φασιστικό καθεστώς του Ερντογάν. Γίνεται συνεργός στις διώξεις, τα βασανιστήρια και την εξόντωσή τους. Κι αυτό δεν είναι απλώς μια «ηθική» επισήμανση, αλλά μια πολιτική καταγγελία, μια ακόμη αποκάλυψη των ψεύτικων διακηρύξεων του ΣΥΡΙΖΑ για τις… «προοδευτικές δυνάμεις» που πρέπει να μπουν φραγμός στην αντιδραστική δεξιά. Δεν έχουμε καμιά αμφιβολία πως η ΝΔ συμφωνεί και επαυξάνει σ’ αυτή την πολιτική γραμμή. Δεν έχουμε καμιά αμφιβολία πως συνολικά οι πολιτικές δυνάμεις του συστήματος δε δίνουν δεκάρα για τα «ανθρώπινα δικαιώματα» και για τη ζωή των προσφύγων και μεταναστών. Δεν έχουμε καμιά αμφιβολία ότι φραγμός σ’ αυτήν την απάνθρωπη πολιτική είναι μόνο ο λαός μας και οι αγώνες του.
ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΘΡΑΚΗΣ ΤΟΥ
