Θλίψη και συγκίνηση σκόρπισε η είδηση για τον πρόωρο θάνατο του συντρόφου μας Ντίνου Παπαδόπουλου σε ηλικία 69 χρονών, μετά από την εγχείρηση καρκίνου που υποβλήθηκε και τις επιπλοκές που παρουσιάστηκαν.
Ο σ. Ντίνος ήταν μία ξεχωριστή προσωπικότητα με πλούσια συμμετοχή στο εργατικό-λαϊκό κίνημα από την εποχή της φασιστικής χούντας μέχρι τις ημέρες μας. Δεκαετίες αδιάλειπτης πάλης για τα δίκια του λαού, για την ανασυγκρότηση του εργατικού-κομμουνιστικού κινήματος, παρά τις δυσκολίες και τα εμπόδια, τα οποία ο σ. Ντίνος ξεπερνούσε στηριζόμενος στην βαθιά ιδεολογική-πολιτική του συγκρότηση και την αφοσίωσή του στην υπόθεση του λαϊκού κινήματος.
Προσιτός, απλός και μειλίχιος, μπορούσε με απλότητα και υπομονή να εξηγεί σημαντικά και πολύπλοκα πολιτικά ζητήματα τόσο μέσα στην Οργάνωση όσο και στις επαφές του με εργαζόμενους, αγρότες και νεολαίους.
Ήταν ιδιαίτερη η επιμονή του συντρόφου στην πολιτική λειτουργία με συνέχεια και συνέπεια, καθώς πίστευε ότι αποτελούσε το «καύσιμο» της Οργάνωσης για το ανέβασμα του πολιτικού επιπέδου μελών και στελεχών και βοηθούσε σημαντικά στη δράση της και τη σχέση της με το λαό.
Ο σύντροφός μας, στέλεχος της Οργάνωσης Θεσσαλίας του ΚΚΕ(μ-λ), διετέλεσε για χρόνια μέλος του Καθοδηγητικού Οργάνου και συνεισέφερε με την εμπειρία και τις γνώσεις του ιδιαίτερα στα ζητήματα του αγροτικού κόσμου.
Ο σ. Ντίνος γεννήθηκε στα Τρίκαλα το 1953 και σπούδασε πολιτικές και οικονομικές επιστήμες στην Πάντειο. Εργάστηκε στην Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Τρικάλων. Ήταν παντρεμένος με τη συντρόφισσα Λίτσα Γκουντούρα και πατέρας δυο γιών.
Σαν φοιτητής πήρε ενεργά μέρος στον αντιδικτατορικό αγώνα. Ήταν μέλος του ΔΣ του συλλόγου τρικαλινών φοιτητών Αθήνας και εκπρόσωπός τους στο Συντονιστικό Τοπικών Συλλόγων, που συντόνιζε στα χρόνια της χούντας τη δράση του φοιτητικού κινήματος.
Πήρε μέρος στην κατάληψη της Νομικής και στην εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Από το 1974 ήταν μέλος της Π.Π.Σ.Π και εκπρόσωπός της στο ΔΣ του συλλόγου φοιτητών Παντείου.
Από το 1977 ζούσε στα Τρίκαλα και δραστηριοποιούνταν στο μαζικό κίνημα της πόλης. Ήταν αντιπρόεδρος στο ΔΣ του Συνδέσμου Επιστημόνων Τρικάλων , ενός συνδέσμου με πλούσια δράση στα χρόνια της μεταπολίτευσης. Συμμετείχε στη συντονιστική επιτροπή των τοπικών περιοδικών «Παρέμβαση» και «Αναφορές». Πήρε μέρος στην ίδρυση της Αντιιμπεριαλιστικής-Αντιπολεμικής Κίνησης Τρικάλων, με μεγάλη συνεισφορά στους αγώνες της, στις περιόδους των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στο Ιράκ και στη Γιουγκοσλαβία. Έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη συγκρότηση της Πρωτοβουλίας Εργαζομένων Ανέργων για την κοινή δράση, στην περίοδο των μνημονίων. Η παρουσία του ήταν μόνιμη και συνεχής, μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ(μ-λ), σε όλες τις τοπικές δράσεις και πρωτοβουλίες. Ήταν πεπεισμένος ότι η επαναστατική κομμουνιστική γραμμή και κατεύθυνση είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την ανασυγκρότηση του εργατικού και γενικότερα του λαϊκού κινήματος. Έτσι, από τη μια ήταν υπέρμαχος της κοινής δράσης και της ευρύτερης δυνατής συσπείρωσης αγωνιστών και δυνάμεων, αλλά από την άλλη δεν φείδονταν της αντιπαράθεσης με λανθασμένες και αδιέξοδες λογικές και πρακτικές.
Σύντροφέ μας, έφυγες νωρίς! Σε είχαμε ανάγκη, είναι μεγάλη η απώλειά σου.
Το ΚΟ του ΚΚΕ(μ-λ) εκφράζει συλλυπητήρια στη συντρόφισσα Λίτσα και στα παιδιά του, τον Αποστόλη και τον σύντροφο Γιάννη.
Τρίτη 15 Φλεβάρη 2022
