1) Από την αρχή της συγκρότησής του, ο συνασπισμός των ευρωπαϊκών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων αποτέλεσε μια δύναμη αντιδραστική, εχθρική και επικίνδυνη για την εργατική τάξη και τους λαούς των ευρωπαϊκών χωρών και όχι μόνο. Στις δεκαετίες που μεσολάβησαν μέχρι τη σημερινή «Ε.Ε. των 25?, αποδείχτηκε πως η πραγματική κινούσα ιδέα του εγχειρήματος αφορούσε και αφορά πριν από όλα τις κυρίαρχες ευρωπαϊκές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Αυτές επεδίωκαν και επιδιώκουν μέσα από το συνασπισμό αυτό την επέκταση της οικονομικής δράσης και κυριαρχίας τους στον ευρωπαϊκό χώρο και ταυτόχρονα την αναβάθμιση του ρόλου τους και των δυνατοτήτων τους στο παγκόσμιο ταμπλό. Αποδείχτηκε πως η «Ευρώπη των εργαζομένων», η «Ευρώπη των λαών» δεν ήταν ούτε και μπορούσε να είναι υπόθεση του μονοπωλιακού κεφαλαίου, παρά μόνο τα συνθήματα εξαπάτησης των λαών και εργατών που «έπρεπε» να αποδεχτούν όσα το ιμπεριαλιστικό εγχείρημα επεδίωκε, που «έπρεπε» να θεωρήσουν ως νομοτέλεια το τσάκισμα των δικαιωμάτων και κατακτήσεων, την παραρτημοποίηση της οικονομίας μιας σειράς χωρών, τον απροκάλυπτα εχθρικό ρόλο αυτού του συνασπισμού ενάντια σε άλλους λαούς (π.χ. Γιουγκοσλαβία), αδιαμαρτύρητα και χωρίς αντιστάσεις.
2) Ειδικότερα την τελευταία περίοδο, με τη γιγάντωση των θεσμών, μηχανισμών και μέσων καταστολής και κατάπνιξης των λαϊκών αγώνων και αντιστάσεων, καταρρέουν και κουρελιάζονται και τα τελευταία απομεινάρια της προπαγάνδας περί «δημοκρατικής Ευρώπης». Η στάση και οι επιλογές των ευρωπαϊκών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων χωριστά, αλλά και στο σύνολό τους σαν «Ενωσης», όταν αυτό επιτυγχάνεται, αναδεικνύει πως το εγχείρημα της διεύρυνσης κάθε άλλο παρά ελπίδα για τους λαούς μπορεί να θεωρηθεί. Αποτελεί απειλή για την ειρήνη, εχθρό της ελευθερίας και των δημοκρατικών δικαιωμάτων λαών, κινημάτων, αγωνιστών. Αποτελεί επιχείρηση συγκρότησης ενός ιμπεριαλιστικού συνασπισμού που θα διεκδικήσει καθοριστικό ρόλο στο ζήτημα της παγκόσμιας κυριαρχίας που έχει ήδη τεθεί στο ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο. Αποτελεί δηλαδή όχι μόνο εχθρό των κοινωνικών – οικονομικών δικαιωμάτων των μαζών, αλλά και δύναμη που επιδιώκει, πολύ περισσότερο απ” ό,τι ως σήμερα, να πρωταγωνιστήσει στο κομμάτιασμα χωρών και στη σφαγή των λαών τους.
3) Για τη μεγαλοαστική τάξη της χώρας, η ένταξη και η συμμετοχή στην ΕΟΚ, στην ΟΝΕ, στην Ευρωζώνη και σήμερα στην ΕΕ υπήρξε η νέα μεγάλη ιδέα της μεταπολιτευτικής περιόδου. Σε αυτό το πλαίσιο ενίσχυσε την πολιτική της κυριαρχίας στη χώρα, αποκόμισε οικονομικά οφέλη και επιδίωξε να ισορροπήσει την εξάρτησή της από την αμερικάνικη υπερδύναμη.
Ομως για την εργατική τάξη, τη φτωχομεσαία αγροτιά, τη νεολαία και το λαό συνολικά αυτή η διαδρομή πρόσθεσε νέα βάρη, φτώχεια, ανεργία, εξαθλίωση. Η νέα μεγάλη ιδέα είναι μια νέα σκλαβιά, είναι το πλαίσιο για την κατάπνιξη δικαιωμάτων και κατακτήσεων, είναι το νέο σχολείο στο οποίο οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις της χώρας διδάσκουν ξανά και ξανά πως δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς προστάτες, πως είναι τυχοδιωκτισμός ένας λαός να διεκδικεί και να παλεύει για την ανεξαρτησία του και την κοινωνική του απελευθέρωση.
Ωστόσο ο λαός μας, ιδιαίτερα την τελευταία δεκαετία, με μια σειρά κινητοποιήσεις και αντιστάσεις στην ύπαιθρο και στις πόλεις, συγκρούστηκε με σημαντικές πλευρές της καπιταλιστικής λαίλαπας που προωθεί το σύστημα, αμφισβήτησε έμπρακτα το «πλαίσιο πειθαρχίας» που επιβάλλουν τα επιτελεία της ΕΕ, σημαντικά τμήματά του στις ευρωεκλογές του ’99 αρνήθηκαν την επικύρωση της «μεγάλης ιδέας» και έτσι ξαναφέρνει στο προσκήνιο το ερώτημα της συμμετοχής της χώρας στην ΕΕ και αναζητά πολιτική έκφραση κόντρα στην αστική πολιτική νομιμότητα που θέλει να θεωρεί ότι το θέμα έχει λήξει…
4) Στη βάση όλων των παραπάνω τίθεται ένα καίριο ερώτημα που αποφεύγουν να διατυπώσουν όχι μόνο οι κυρίαρχες δυνάμεις αλλά και αυτές που βρίσκονται στα αριστερά τους: Τι διακυβεύεται στις επικείμενες ευρωεκλογές; Για ποιο λόγο κοντά μισό δισεκατομμύριο πολίτες της «Ευρώπης των 25? «πρέπει» να κινητοποιηθούν προς τις κάλπες; Ποιους και ως προς τι θα εξυπηρετήσει αυτή η τεράστια και πολυδάπανη φιέστα; Οι απαντήσεις προφανώς δεν «περιέχουν» τους εργάτες και τους λαούς των 25 χωρών. Δεν αφορούν τους εργαζόμενους, τη φτωχομεσαία αγροτιά, τη νεολαία, τους μετανάστες της χώρας μας. Αντίθετα, στρέφονται ενάντια σε όλους αυτούς, αφού με την ευρωεκλογική φιέστα επιδιώκεται:
- Η λαϊκή νομιμοποίηση της ως τώρα διαδρομής και των επιλογών των ευρωπαίων ιμπεριαλιστών. Ο καθαγιασμός της καταλήστευσης των μαζών, των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, της σιδερένιας πολιτικής του Σένγκεν, του ευρωεντάλματος, της συμφωνίας έκδοσης ΗΠΑ-ΕΕ, των δολοφονιών στα Γκέτεμποργκ και στις Γένοβες, των δηλητηριωδών νεφών στο Μαρμαρά και στην Εγνατία, στις… κάλπες της δημοκρατικής παράδοσης της γηραιάς Ηπείρου.
- Ειδικότερα η λαϊκή επικύρωση του εγχειρήματος της διεύρυνσης και η αποδοχή των διακηρυγμένων επιθετικών σχεδιασμών των ευρωπαίων ιμπεριαλιστών, ως «ελπίδα» και «αποκούμπι» για την ασφάλεια και ειρήνη των λαών.
- Η επιβεβαίωση -στο εσωτερικό της χώρας- του «ευρωπαϊκού μονόδρομου», η αναπαλαίωση της φθαρμένης στα μάτια του λαού «ευρωπαϊκής ιδέας» που θα συμβάλει τα μέγιστα σε μια νέα αντεργατική-αντιλαϊκή έφοδο το αμέσως επόμενο διάστημα και πάντα στη βάση της λογικής του «ρεαλισμού» και της υποτέλειας.
- Η ειδικότερη χρησιμοποίηση αποτελεσμάτων αυτού του πανελλαδικού «γκάλοπ» για το προχώρημα των αντιδραστικών μεταλλάξεων και αναδιατάξεων του πολιτικού σκηνικού στη χώρα.
5. Η -λιγότερο ή περισσότερο «αγωνιστική», «ανυπάκουη», «σκληρή» κ.ο.κ.- συμμετοχή στις ευρωεκλογές της 12ης Ιούνη είναι φανερά αναντίστοιχη με τις δυνατότητες και τις ανάγκες της περιόδου, είναι πίσω από τα καθήκοντα που η πάλη και η φάση των λαών και του λαού μας αντικειμενικά βάζει στις αριστερές, αντιιμπεριαλιστικές, αγωνιστικές, επαναστατικές δυνάμεις. Είναι, αντικειμενικά, αποδοχή του πλαισίου της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας και εξάρτησης, άρνηση της αναγκαιότητας να γίνουν στα πλαίσια του λαού βήματα χειραφέτησης από τις αστικές δυνάμεις και το ρεφορμισμό, είτε αυτός είναι ευρωλάγνος (ΣΥΝ) είτε απλώς διεκδικεί… μαζική είσοδο στο Ευρωκοινοβούλιο (ΚΚΕ).
Κι ακόμα, είναι άρνηση των πραγματικών διεθνιστικών καθηκόντων μας. Ιδιαίτερα σε μια περίοδο που οι λαοί, από το Ιράκ ως την Παλαιστίνη, την Κύπρο και την Ευρώπη, στον ένα ή στον άλλο βαθμό, αντιπαλεύουν και αμφισβητούν την ιμπεριαλιστική κυριαρχία, αναζητούν όρους και δρόμους μιας νέας αγωνιστικής εφόδου.
Εμείς λέμε πως η συνολική αποκάλυψη-καταγγελία της ΕΕ και των επιδιώξεων των ευρωπαίων ιμπεριαλιστών, η ολοκληρωμένη αντίθεση στις αστικές δυνάμεις της υποτέλειας στη χώρα, η υπεράσπιση των αγώνων του λαού μας και της προοπτικής τους, η σύνδεση και η διεθνιστική αλληλεγγύη των 25 λαών και όλων των λαών του κόσμου δεν μπορεί να γίνει βέβαια στο πεδίο του διακοσμητικού Ευρωκοινοβουλίου που καλείται κάθε τόσο να εκδίδει αντιδραστικά και αντικομμουνιστικά ψηφίσματα.
Μπορεί να γίνει από τη σκοπιά της συνολικής εναντίωσης στην ΕΕ και στον ιμπεριαλισμό, από τη σκοπιά της άρνησης της συμμετοχής της χώρας στην ΕΕ, από τη σκοπιά της υπεράσπισης του δικαιώματος του λαού μας και όλων των λαών να ζουν ελεύθερα και ανεξάρτητα, να ορίζουν οι ίδιοι τις τύχες τους και τη ζωή τους. Μόνο σ” αυτή την πολιτική βάση μπορούν να μη δείχνουν μάταιοι οι αγώνες του χθες, να προετοιμάζονται πιο μαζικοί και αποφασιστικοί αγώνες για αύριο.
• ΚΑΜΙΑ ΑΥΤΑΠΑΤΗ-ΚΑΜΙΑ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΕΕ
• ΜΑΖΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ενάντια στον πόλεμο, τον ιμπεριαλισμό και την καπιταλιστική λαίλαπα
• ΕΞΩ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠ” ΤΗΝ ΕΕ
ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ
Απευθυνόμαστε σε κάθε αγωνιστική, επαναστατική οργάνωση και συλλογικότητα, σε κάθε αγωνιστή, σε κάθε εργαζόμενο, στη νεολαία, στους προοδευτικά σκεπτόμενους ανθρώπους.
Καλούμε στη συγκρότηση μιας πλατιάς, ανοιχτής ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ, που ο «προεκλογικός» της αγώνας θα δώσει μήνυμα αντίστασης, ελπίδας και προοπτικής στο λαό, τη νεολαία και τους μετανάστες της χώρας μας, στους λαούς της Ευρώπης, σ” όλους τους αγωνιζόμενους και διωκόμενους ανθρώπους!
Που, όχι από θέσεις αποστράτευσης και παθητικοποίησης, αλλά από θέσεις αντίστασης και πάλης, θα διεκδικήσει να ενισχύσει και να εκφράσει τα αντιπολεμικά – αντιιμπεριαλιστικά – δημοκρατικά αισθήματα του λαού μας, τη δυσφορία και την οργή του απέναντι στην αντεργατική-αντιλαϊκή πολιτική ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, έτσι ώστε να οικοδομηθεί μια πολιτική παρακαταθήκη με κινηματικά, αγωνιστικά, αντιρεφορμιστικά χαρακτηριστικά.
Που μέσα στην προεκλογική περίοδο θα αναλάβει πρωτοβουλίες για τη διοργάνωση συζητήσεων, εκδηλώσεων και κινηματικών πρωτοβουλιών πανελλαδικά για να προωθηθεί έμπρακτα η λογική της αντίστασης και της κοινής δράσης, για να υπηρετηθεί η χειραφέτηση των εργαζομένων και της νεολαίας από τις δυνάμεις του συστήματος, τους πολιτικούς τους εκβιασμούς και τα αντιδραστικά ιδεολογήματά τους.
φ.501, 15/5/04
