Στη δύναμη της πάλης του οι απαντήσεις του λαού
Δεν έφτασαν τελικά οι δύο υπέρ-νόμοι που μέσα στο Μάη ψήφισε η κυβέρνηση για να… κλείσει η αξιολόγηση. Χρειάστηκε και ένας τρίτος «νόμος των τροπολογιών» (πιο βαθιά το μαχαίρι στις συντάξεις, στις κατασχέσεις σπιτιών και μικρομάγαζων…), το βήμα που χρόνιζε με το ξεπούλημα του Ελληνικού εν μέσω κυβερνητικών διθυράμβων, «κάτι υπόλοιπα» από το ξεπούλημα του ΟΤΕ και ποιος ξέρει τι άλλο, μιας και ακόμα δεν έγινε η έγκριση της δόσης! Είναι σαφές ότι η πλευρά της ΕΕ-Γερμανίας, στα πλαίσια του συμβιβασμού που έκανε με ΔΝΤ-ΗΠΑ και με τον οποίο ανέλαβε να «σώσει» τη χώρα σε αυτή τη φάση, είχε και έχει κάθε δυνατότητα να αξιοποιήσει ως το τέλος και για τα δικά της συμφέροντα αυτή τη «σωτηρία». Και είναι ακόμα πιο σαφές ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχοντας το πεδίο ελεύθερο από αντιστάσεις και μαζικούς αγώνες υλοποιεί με καταιγιστικούς ρυθμούς κάθε «προαπαιτούμενο» της «σωτηρίας» αυτής. Ληστεία του λαού και της χώρας, διαμόρφωση όρων (και με τον «αναπτυξιακό» νόμο) για μια χώρα-ειδική οικονομική ζώνη των αρπακτικών, για μια χώρα κάτεργο για τους εργάτες και τον λαό της. Αλλά ας μην «ξεχνιόμαστε»: Και μια χώρα μέσα στον «γόρδιο δεσμό» (η ονομασία της αναβαθμισμένης άσκησης του ΝΑΤΟ στη Θεσσαλονίκη) των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, στην υπηρεσία και τη διάθεση των πολεμικών σχεδίων των ΗΠΑ, που ζώνουν σαν φίδια όπως το «Ανακόντα» (η ονομασία της ευρύτερης άσκησης του ΝΑΤΟ στην Πολωνία, με σενάριο την επίθεση από Ρωσία!) ολόκληρη την περιοχή.
Τι έχει λοιπόν η επόμενη –μετά την «επιτυχή αξιολόγηση»- σελίδα για τις εξελίξεις στη χώρα και την περιοχή; Ο ΣΥΡΙΖΑ στο σχετικό προπαγανδιστικό του φυλλάδιο γκεμπελίζει ασύστολα. Είναι πράγματι το μόνο που του έχει απομείνει. Γιατί από τη μια γνωρίζει πολύ καλά πως η βρώμικη δουλειά του, η επίθεση στον λαό δεν έχει τέλος και σταματημό, όσον αφορά τις επιδιώξεις των απέξω και των από πάνω. Από την άλλη -και παρότι ετοιμάζει κιόλας τα νομοσχέδια της «δεύτερης αξιολόγησης»- ξέρει και αισθάνεται ότι δεν ελέγχει καθόλου τις εξελίξεις. Ούτε αυτές που του έρχονται από τα ιμπεριαλιστικά αφεντικά των πολέμων και των αντιθέσεων, ούτε αυτές που μπορεί να του φέρει ο λαός, η νεολαία και η πάλη τους.
«Γυρίζουμε σελίδα»
Ο γκεμπελισμός που αποδώσαμε στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι καθόλου υπερβολή. Την ίδια ώρα που καταργεί ακόμα και αυτό το ΕΚΑΣ, που οργανώνει επίθεση συντριβής των λαϊκών δικαιωμάτων σε υγεία-παιδεία, που ξεπουλάει γη και νερό στους ιμπεριαλιστές και το ντόπιο κεφάλαιο, που οργανώνει στρατιωτικού τύπου επιχειρήσεις ενάντια στους πρόσφυγες, που βγάζει στο σφυρί των funds τα σπίτια του κόσμου, κυκλοφορεί φυλλάδιο με τον παραπάνω τίτλο, στο οποίο εμφανίζει το κυβερνητικό έργο ως έργο υποστήριξης και προώθησης των κοινωνικών-οικονομικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων των μαζών! Με τον ίδιο γκεμπελισμό στέκεται και σε αυτά που ετοιμάζει. Η κυβερνητική εκπρόσωπος, ενόψει του νομοσχεδίου συντριβής των εργασιακών δικαιωμάτων και προώθησης μέτρων ενάντια στο δικαίωμα στην απεργία (που είναι στα προαπαιτούμενα της αξιολόγησης του Οκτώβρη), δηλώνει: «αυτό που υπάρχει στο τραπέζι είναι οι δεσμεύσεις της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου για την αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου, τη θεσμοθέτηση του «lock out» και τις ομαδικές απολύσεις». Ωστόσο, αυτή τη δήλωση απαιτεί να την εισπράξει ο κόσμος ως κατεύθυνση ανατροπής αυτών των δεσμεύσεων που είχαν αναλάβει οι προκάτοχοι της κυβέρνησης έναντι των «δανειστών». Η εγγύηση αυτής της απαίτησης κατά την κυβέρνηση δεν είναι άλλη από το γεγονός ότι και στα ασφαλιστικό–φορολογικό-ιδιωτικοποιήσεις η κυβέρνηση «ανέτρεψε» την πολιτική που εφαρμοζόταν! Έτσι, η κυβέρνηση έχει «κάθε δικαίωμα» να ισχυρίζεται ότι ενόψει των εργασιακών θα επιδιώξει και θα καταφέρει κατά πάσα πιθανότητα να επαναφέρει λόγου χάρη τις συλλογικές συμβάσεις! Βέβαια, την ίδια ώρα, εκτός από την καταιγίδα μέτρων που προώθησε όλο αυτό το διάστημα, έχει ήδη υπογράψει στο τρίτο Μνημόνιο από το καλοκαίρι του 2015, πως «μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας επανεξέτασης, οι αρχές θα ευθυγραμμίσουν τα πλαίσια για τις ομαδικές απολύσεις, τη συλλογική δράση και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις με τις βέλτιστες πρακτικές στην EE [...] Οι αλλαγές στις πολιτικές για την αγορά εργασίας δεν θα πρέπει να συνεπάγονται την επιστροφή σε παλαιότερα πλαίσια πολιτικής, ασύμβατα με τους στόχους της προώθησης μιας βιώσιμης και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξης».
Η σελίδα λοιπόν «γυρίζει», γιατί γέμισε με μέτρα επιδρομής ενάντια στους εργάτες και στον λαό, γιατί πρέπει να γραφτούν και άλλες με ακόμα χειρότερα τέτοια μέτρα. Αν κάτι αντανακλά αυτή η επανέκδοση του «κάνουμε μια νέα αρχή» του ΓΑΠ, είναι η κυβερνητική ανησυχία για το πώς θα παραμείνει πολιτικά κυρίαρχη στη χώρα, για το πώς θα χειριστεί τον λαό και θα διατηρήσει το προβάδισμα από την ΝΔ και συνολικά την αντιπολίτευση. Σχετική με αυτή την κυβερνητική ανησυχία είναι και οι ακροβασίες περί δημοψηφίσματος σχετικά με τη συνταγματική αναθεώρηση.
Για την ουσία αυτής της αναθεώρησης δεν μπορεί να υπάρχει καμιά αμφιβολία. Το σύστημα και η αστική τάξη -ήδη από τα προηγούμενα χρόνια έχει διακηρυχτεί- θέλουν να καταγράψουν και στο επίπεδο αυτό το νέο, πολύ πιο αντιδραστικό πλαίσιο που το βάθεμα της εξάρτησης και η επίθεση διαμορφώνουν σε βάρος του λαού. Θέλουν να διακηρύξουν και «συνταγματικά» τα νέα, πολύ πιο ασφυκτικά πλαίσια της αστικής δημοκρατίας στις νέες συνθήκες. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ενόσω μάλιστα εξελίσσεται η διαμόρφωση των σχέσεων της με τα ντόπια και ξένα κέντρα, θέλει όχι μόνο να αναλάβει αλλά και να πρωταγωνιστήσει στην κατεύθυνση αυτή. Αναζητά λοιπόν τη δυνατότητα επανάληψης του έργου του Ιούλη του 2015, όπου αυτή «έχοντας μαζί της» την πλειοψηφία του λαού θα παραγκωνίζει τους άλλους και θα προχωρά «μόνη» στο αντιδραστικό της έργο. Το αν και πώς θα εξελιχθεί αυτή η επιχείρηση θα κριθεί όχι μόνο από τους κυβερνητικούς υπολογισμούς για την επιτυχία που μπορεί να έχει αλλά και από το αν θα υπάρξει ανοχή ή και έγκριση από τα ξένα και ντόπια κέντρα σε μια τέτοια προσπάθεια. Ήδη οι αντιδράσεις από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τους άλλους, είναι ένα σήμα ότι δεν πρόκειται να δεχθούν αμαχητί τουλάχιστον μια επιχείρηση παράτασης-ανανέωσης της πολιτικής πρωτοκαθεδρίας του ΣΥΡΙΖΑ. Εξάλλου, παράλληλα συνεχίζουν να υπάρχουν τα σενάρια ενίσχυσης της κυβέρνησης μέσα από μια διεύρυνσή της από τις δοσμένες σήμερα κοινοβουλευτικές δυνάμεις και βέβαια οι αντίστοιχες διεργασίες διεύρυνσης της ΝΔ, ενώ κάπου «ανάμεσα» η λεγόμενη κεντροαριστερά τρέχει να επιδιώξει και να προλάβει μια κάποια δικιά της συγκρότηση.
Είμαστε λοιπόν ξανά –και μόνιμα θα λέγαμε- μπροστά σε εξελίξεις και πάνω στη δοσμένη ρότα που αυτές έχουν: Επίθεση ξανά και ξανά στον λαό και τη νεολαία, αναζήτηση πολιτικών απαντήσεων από το σύστημα στις συνθήκες αστάθειας και κρίσης που αυτό βρίσκεται. Μια ρότα που εμπεριέχει και «απροσδόκητες» εντάσεις και περιπλοκές, καθώς οι ΗΠΑ επιχειρούν και προωθούν εξέλιξη στις «παγωμένες κρίσεις» που έχουν στην περιοχή, χωρίς να περιμένουν ντε και καλά τις οπωσδήποτε κρίσιμες εκλογές τους το Νοέμβρη. Αυτό που δεν εμπεριέχει αυτή η ρότα είναι η «σταθεροποίηση» (πολύ περισσότερο η «ανάπτυξη») της οικονομίας της χώρας, η διαμόρφωση ισχυρών και μακροπρόθεσμων κυβερνητικών λύσεων και συνολικά ενός ανθεκτικού πολιτικού συστήματος.
Αναχωρήσεις και προσαρμογές
Η συγκρότηση εργατικών, λαϊκών νεολαιίστικων δυνάμεων στη βάση των απαιτήσεων της κατάστασης και θα λέγαμε της εποχής μας, αφορά στο σύνολο των πολιτικών-ιδεολογικών ζητημάτων που έχουν «συσσωρευτεί» και τα οποία έχουν μια σειρά παρεπόμενα τακτικά και οργανωτικά ζητήματα.
Υπάρχουν βέβαια οι «εύκολες απαντήσεις» που δεν διστάζουν μπροστά σε οβιδιακές αναπροσαρμογές, που «ανακαλύπτουν» και «ξεχνούν» από εβδομάδα σε εβδομάδα τον ιμπεριαλισμό, την εξάρτηση, τον καπιταλισμό, την εργατική τάξη και το λαό. Αναπροσαρμογές που δεν αισθάνονται καμιά ανάγκη πολιτικής αυτοκριτικής για το πώς φτάσαμε, μέσα σε 10 μήνες, από τη δυνατότητα «εδώ και τώρα» να εφαρμοστεί ένα μεγαλόπνοο κυβερνητικό πρόγραμμα ρήξεων και ανατροπών (όπως οι ίδιοι εκτιμούσαν), στη σημερινή κατάσταση. Μάλιστα δεν διστάζουν –οι ίδιοι που πρωτοστάτησαν στην απογείωση αυτών των αυταπατών και συγχύσεων- να «καταγγέλλουν» αυτές τις αυταπάτες (που έπεσαν από τον ουρανό;), χωρίς ωστόσο ούτε και τώρα να επιχειρούν να ορίσουν τις ταξικές και πολιτικές συντεταγμένες του ζητήματος που αντιμετωπίζει ο λαός. Υπάρχουν δηλαδή οι «εύκολες απαντήσεις» που συνωστίζονται ξανά μπροστά σε εκλογικές προσδοκίες και επιχειρούν να τροφοδοτήσουν τον εαυτό τους με την ευφορία αυτών των προσδοκιών. Αναφερόμαστε με όλα αυτά στον «οργασμό ζυμώσεων» εντός και μεταξύ των ΛΑΕ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ που βρίσκονται σε παρατεταμένη προετοιμασία των εντός τους και μεταξύ τους συσχετισμών και συγκολλήσεων για τις κάλπες που θάρθουν.
Όπως υπάρχουν βέβαια και τα ιδεολογικοπολιτικά αδιέξοδα της ηγεσίας του ΚΚΕ, που μπροστά στην αποκάλυψη της ήττας του κινήματος, μπροστά στην αποκάλυψη της πραγματικής κατάστασης του λαϊκού παράγοντα (για την οποία έχει και βασική ευθύνη), συμμορφώνεται ολοένα και περισσότερο σε αυτήν. Επειδή με βάση τη γραμμή του και την ανάλυση του δεν μπορεί και δεν θέλει να επιδιώξει απαντήσεις στα πραγματικά ζητούμενα της μαζικής πάλης, «αντιγράφει» τον «παλιό καλό» ΣΥΡΙΖΑ, με… προτάσεις νόμων και σύμπλευση με ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Ουσιαστικά «κραδαίνει» τον όποιο συσχετισμό του όχι απέναντι στο σύστημα και την πολιτική του, αλλά απέναντι στον λαό, τις αγωνίες του, την ανάγκη του να βρει αγωνιστική διέξοδο. Και έτσι φιλοδοξεί(;) κρατώντας αποστάσεις από τον κυβερνητισμό (αλλά όχι από τις προδιαγραφές ευθύνης και διαλόγου που το σύστημα και η κυβέρνηση θέτουν) να μείνει η μόνη δύναμη αντιπολίτευσης με αναφορά στον λαό και ταυτόχρονα με δυνατότητες πολιτικού ρόλου εντός του πολιτικού συστήματος…
Πάλη σε όλα τα επίπεδα
Το ζήτημα λοιπόν της συγκρότησης των λαϊκών-εργατικών δυνάμεων δεν αντιμετωπίζεται με «προσομοιώσεις» (εκλογικών) «εφόδων» ούτε με προσαρμογή στις συνθήκες της υποχώρησης και της ήττας, στους σημερινούς συσχετισμούς. Το ζήτημα, όπως έχουν τεθεί τα πράγματα από την ίδια την επίθεση και τις συνολικότερες εξελίξεις, απαιτεί και συνδέεται με ευρύτερες και συνολικότερες απαντήσεις. Που πρέπει να υποστηρίζουν και να αναδεικνύουν την επαναστατική προοπτική και κατεύθυνση της εργατικής τάξης και του λαού, συνδέοντάς την όμως διαλεκτικά με το «τώρα» της πάλης. Γιατί η αποκοπή της από το «τώρα» θα εμφανίζει τη «λαϊκή εξουσία» σαν ένα αιφνίδιο γεγονός του μέλλοντος που ως προοπτική δεν δεσμεύει και δεν ορίζει σε τίποτε το παρόν. Είτε στην άλλη εκδοχή της, η «επαναστατική ανατροπή» θα «υλοποιείται» στο παρόν χωρίς ο λαός να χρειάζεται να συγκροτηθεί και να παλέψει ενάντια στα ξένα και ντόπια αφεντικά, τα οποία ίσως αν δεν συνδράμουν κιόλας, απλώς θα παρακολουθήσουν την «επαναστατική ανατροπή» να συμβαίνει!
Για αυτό είναι αναγκαίο να παλεύεται η κατεύθυνση της Αντίστασης-Διεκδίκησης-Αναμέτρησης ως ένας συνολικός δρόμος για τον λαό και την πάλη του. Γι αυτό είναι αναγκαίο να αναδεικνύεται με επιμονή η προοπτική της επαναστατικής αναμέτρησης ως η μοναδική πραγματική διέξοδος στα θεμέλια που πρέπει και χρειάζεται να βάλει η Αντίσταση-Διεκδίκηση. Γι’ αυτό είναι –από την άλλη και παράλληλα- αναγκαίο να βρίσκεται στην «ημερήσια διάταξη» η αποτίμηση-ανάδειξη της ιστορικής εμπειρίας της δικτατορίας του προλεταριάτου, για να αποκρουστεί η συστημική συκοφάντηση του κομμουνιστικού κινήματος, για να βγουν συμπεράσματα και να κατακτηθούν οι παρακαταθήκες που άφησε. Σε αυτή τη βάση, ήταν αναμφίβολα θετική η διοργάνωση του διημέρου για τα 50χρονα της ΜΠΠΕ, το οποίο με μεγάλο ενδιαφέρον παρακολούθησαν εκατοντάδες αγωνιστές παρά και ενάντια στο κλίμα προσαρμογής και υποταγής.
Είναι ωστόσο αναμφίβολο πως το κύριο και κρίσιμο ζήτημα είναι αυτό της ανάδειξης-συγκρότησης εστιών και μετώπων πάλης και αγώνα. Είναι η ανάγκη να βγουν λαϊκές μάζες στην πάλη, στην αντίσταση και τη διεκδίκηση, να εκδηλώσουν σε αυτό το αναντικατάστατο πεδίο την οργή τους, να αποκτήσουν σε αυτό το πεδίο την πολιτικοποίηση και τη συγκρότηση που απαιτεί και θα απαιτεί η ολοένα πιο σκληρή ταξική πάλη! Για αυτή τη διέξοδο χρειάζεται να παλέψουμε αποφασιστικά, πολιτικά και οργανωτικά, σε αυτό το ζήτημα βρίσκονται και τα άμεσα και κρίσιμα καθήκοντα της Λαϊκής Αντίστασης-ΑΑΣ, η οποία απαιτείται και «από τα πάνω» αλλά και «από τα κάτω» να κινηθεί αποφασιστικά και τολμηρά στην κατεύθυνση αυτή.
