Στο Λαϊκό Δρόμο (ΛΔ) της 16/11/13 δημοσιεύτηκε άρθρο με τίτλο «Ορισμένα ζητήματα σχετικά με τη ‘Λαϊκή Αντίσταση-Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία’», το οποίο κατά κύριο λόγο αναφέρεται στο άρθρο της ΠΣ «Στις μάχες, μέσα στο λαό και με το λαό θα κριθεί η πορεία της» που αφορούσε στην πολιτική-απολογιστική τοποθέτησή μας για την Πανελλαδική Σύσκεψη και συνολικά για το εγχείρημα συγκρότησης της Λαϊκής Αντίστασης – Αριστερής Αντιιμπεριαλιστικής Συνεργασίας. Κρίνουμε ότι είναι χρήσιμο να επισημάνουμε συνοπτικά μερικά ζητήματα που αναδείχνονται από αυτό το άρθρο του ΛΔ, στα πλαίσια μιας συζήτησης-αντιπαράθεσης-διαπάλης για την υπόθεση της Λαϊκής Αντίστασης – Αριστερής Αντιιμπεριαλιστικής Συνεργασίας, που είναι και πρέπει να μείνει ανοιχτή και δημόσια, με όλες τις αφορμές και τις αιτίες που η ζωή και οι απαιτήσεις της πάλης θα μας δίνουν.
«Ένοχος και τιμωρία»
Θα αρχίσουμε από την τελευταία παράγραφο του άρθρου του ΛΔ, στην οποία θεωρούμε ότι συνοψίζεται η πολιτική αμηχανία του άρθρου και μάλιστα με έναν πολιτικά προβληματικό τρόπο. Γράφει, λοιπόν, ο ΛΔ: «Αν πραγματικά θέλουμε να οικοδομήσουμε συναγωνιστικές σχέσεις ανάμεσά μας για να προχωρήσουμε σταθερά και αποφασιστικά μπροστά, και πιστεύουμε πως αυτό θέλει η συντριπτική πλειοψηφία των συντρόφων και συναγωνιστών των δύο οργανώσεων, πρέπει απερίφραστα να αποδοκιμαστούν και να απομονωθούν τέτοιες απόψεις, όπως αυτές του συντρόφου αρθρογράφου της «Π.Σ.», που όχι μόνο δε συμβάλλουν στο ξεδίπλωμα και στην ανάπτυξη του κοινού μας αγώνα στα πλαίσια της ΛΑ-ΑΑΣ, αλλά μας σπρώχνουν προς τα πίσω και αναβιώνουν αρνητικές καταστάσεις που δε βοηθούν κανένα μας.» (υπογράμμιση δική μας).
Τι μας λένε εδώ οι σύντροφοι του Μ-Λ ΚΚΕ, αφού ανέλυσαν κατά πώς νομίζουν το άρθρο της ΠΣ, δηλαδή τις θέσεις και εκτιμήσεις του ΚΚΕ(μ-λ) για το εγχείρημα της Λαϊκής Αντίστασης – Αριστερής Αντιιμπεριαλιστικής Συνεργασίας; Μας λένε ότι αυτές οι θέσεις «πρέπει απερίφραστα να αποδοκιμαστούν και να απομονωθούν» γιατί τάχα αυτές είναι απόψεις κάποιου συντρόφου αρθρογράφου (έτσι έκριναν οι σ. του ΛΔ!), και γιατί τέτοιες απόψεις «μας σπρώχνουν προς τα πίσω και αναβιώνουν αρνητικές καταστάσεις που δε βοηθούν κανένα μας.»!
Ξεκινώντας, λοιπόν, από ένα αυθαίρετο συμπέρασμα, το άρθρο του ΛΔ οδηγείται -είτε το κατανοούν οι σ. του Μ-Λ ΚΚΕ είτε όχι- σε πολιτικό αδιέξοδο! Γιατί, απλούστατα, ως προϋπόθεση για το «ξεδίπλωμα και την ανάπτυξη του κοινού μας αγώνα στα πλαίσια της ΛΑ-ΑΑΣ» ζητάει την «απερίφραστη αποδοκιμασία και απομόνωση» των απόψεων της μιας από τις δύο οργανώσεις που συνεργάζονται για να συγκροτηθεί και να χτιστεί η Λαϊκή Αντίσταση – Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία και μάλιστα αυτής που κατέθεσε και την πρόταση συνεργασίας για το σκοπό αυτό!
Είναι, δυστυχώς, αλήθεια πως ο επίλογος αυτός του άρθρου του ΛΔ δεν αποτελεί έκπληξη, αλλά μάλλον φυσιολογικό επιστέγασμα των όσων προηγουμένως αναπτύσσονται και αναφέρονται στο άρθρο αυτό. Γιατί κατά βάση ολόκληρο το άρθρο αναλώνεται στα «πρέπει και δεν πρέπει», στο «πρωτόκολλο» των διαδικασιών που κατά τη γνώμη των συντρόφων του ΛΔ πρέπει να διέπει τη συνεργασία, και ελάχιστα ως καθόλου στο περιεχόμενό της, στους στόχους της. Αφού, λοιπόν, μας βρίσκει «ένοχους» διαφόρων «ατοπημάτων» που αφορούν στο «πρωτόκολλο» αυτό, καταλήγει και στην ανάλογη πρόταση «τιμωρίας». Και επειδή αυτή δεν μπορεί να αφορά τις απόψεις του ΚΚΕ(μ-λ), ο ΛΔ κατασκευάζει έναν «ένοχο αρθρογράφο» (που περίπου λειτουργεί αυτοτελώς και υπονομευτικά προς όλες τις κατευθύνσεις) για να του την απαγγείλει!
Τα «πειστήρια της ενοχής»
Όμως, η «αγανάκτηση» πάνω στην οποία βασίζεται το άρθρο του ΛΔ για να καταλήξει «φυσιολογικά» στα περί «απομόνωσης και αποδοκιμασίας» αναφέρεται και σε «στοιχεία»! Ποια είναι αυτά; Μα το ότι είναι «ανυπόστατοι και εξωφρενικοί (οι) ισχυρισμοί του συντρόφου της «Π.Σ.» πως υπήρχαν απόψεις – προφανώς μελών του Μ-Λ ΚΚΕ στην Πανελλαδική Σύσκεψη που έλεγαν ότι η ΠΑΑΣ «δεν θα κριθεί στους αγώνες» και «δεν θα πρέπει να αναζητήσει όρους παρουσίας και παρέμβασης στους μαζικούς χώρους των εργαζομένων και της νεολαίας».
«Ανυπόστατοι και εξωφρενικοί»! Η ΠΣ, λοιπόν, (και όχι ο «αρθρογράφος της») δημοσίευσε και κριτίκαρε απόψεις αγωνιστών από την Πανελλαδική Σύσκεψη όπου συμμετείχαν περισσότεροι από 400 άνθρωποι, οι οποίες απόψεις απλώς δεν ειπώθηκαν ποτέ! Γιατί, άραγε, η ΠΣ να κάνει κάτι τέτοιο; Με ποια λογική και με ποια στόχευση να καταναλώνει το χώρο της, επισημαίνοντας ένα σοβαρό πολιτικό πρόβλημα και επιχειρώντας να συμβάλει στην αντιμετώπισή του όταν το πρόβλημα αυτό δεν υπάρχει;! Αρέσκεται, άραγε, η ΠΣ να εμφανίζει -και μάλιστα προς κάθε κατεύθυνση- ότι υπάρχουν προβλήματα σε ένα εγχείρημα που πρότεινε και στηρίζει το ΚΚΕ(μ-λ) όταν αυτά τα προβλήματα απλώς… δεν υπάρχουν; Ή μήπως το «πρωτόκολλο» λέει πως τα προβλήματα δεν πρέπει να επισημανθούν και να τεθούν ανοιχτά και πολιτικά στο δυναμικό της Λαϊκής Αντίστασης – Αριστερής Αντιιμπεριαλιστικής Συνεργασίας, αλλά και ευρύτερα;
Αυτό πια, αγαπητοί σύντροφοι του Μ-Λ ΚΚΕ, το να εμφανίζετε δηλαδή ότι τέτοιο ζήτημα δεν απασχόλησε τη Σύσκεψη είναι απαράδεκτο! Και είναι βέβαιο πως, εκτός από τα ντοκουμέντα της συζήτησης, υπάρχει στη μνήμη των εκατοντάδων ανθρώπων που συμμετείχαν στη Σύσκεψη ολόκληρη αυτή η συζήτηση-αντιπαράθεση. Όλοι θυμούνται τη συζήτηση για τους «κόκκινους Βέγγους», τις παρεμβάσεις στελεχών για το ότι η Λαϊκή Αντίσταση – Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία «δεν πρέπει να ξεπέσει σε πολιτικοσυνδικαλιστική δράση», «δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος της δουλειάς σε εργατικούς χώρους», για το ότι «την κατεύθυνση της Αντίστασης την έχουν όλοι» και πολλά ανάλογα τα οποία θα μπορούσαμε να θυμίσουμε μαζί με το ονοματεπώνυμο των συντρόφων που τα διατύπωσαν. Και αυτή η στάση ξεπερνάει τα όρια του απαράδεκτου όταν επιχειρείτε τη δική μας πολιτική κριτική σε αυτές τις απόψεις να τη διαστρεβλώσετε και να την εμφανίσετε ως αμφισβήτηση της μαχητικότητας και της αγωνιστικότητας των μελών και των στελεχών του Μ-Λ ΚΚΕ! Σαν να λέμε ότι η πολιτική κριτική-αντιπαράθεση (ακόμα και πολεμική) σε θέσεις και αντιλήψεις μιας αριστερής, κομμουνιστικής οργάνωσης ή κάποιων αγωνιστών, σημαίνει ταυτόχρονα πως οι φορείς των απόψεων που κριτικάρονται ταξινομούνται ως μη-αγωνιστές, ως υποταγμένοι και «σκυφτοί» στο σύστημα!!!
Με αυτόν τον τρόπο το συγκεκριμένο άρθρο του ΛΔ «υπερασπίζεται» τη «συνεργασία των δύο οργανώσεων» και την «οικοδόμηση» «συναγωνιστικών σχέσεων» για τις οποίες κάνει πολλές φορές λόγο! Αλήθεια, αγαπητοί σύντροφοι, επιτρέψτε μας να υποβάλλουμε ένα πραγματικό ερώτημα: Πιστεύετε πως, αποφεύγοντας να μπείτε στην ουσία της δημόσιας συζήτησης για το τι θέλουμε και τι χρειάζεται να είναι η Λαϊκή Αντίσταση – Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία και, ταυτόχρονα, επιχειρώντας να «απαγορεύσετε» και σε μας να το κάνουμε, υπερασπίζεστε τη συνεργασία των δύο οργανώσεων;
«Αιφνιδιασμοί» και η ουσία των ζητημάτων
Συνολικά το άρθρο του ΛΔ -και όπως ήδη αναφέραμε- δεν επιχειρεί σχεδόν καθόλου να αναφερθεί στα πολιτικά ζητήματα που έθετε το άρθρο της ΠΣ στο οποίο «απαντάει». Αρκείται να παραθέσει «τίτλους» πολιτικών ζητημάτων για τα οποία εκτιμά πως «είναι αναγκαίο και χρήσιμο, ταυτόχρονα και παράλληλα με την κοινή πάλη μας στα πλαίσια της ΛΑ-ΑΑΣ να γίνει μια ουσιαστική συζήτηση ανάμεσα στις δυο οργανώσεις», ενώ για αυτή καθεαυτή τη συζήτηση για τη Λαϊκή Αντίσταση – Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία ο ΛΔ εμφανίζεται «αιφνιδιασμένος» και σε «αδυναμία» να καταλάβει τι εννοούμε λέγοντας για τη «διαρκώς ανοιχτή συζήτηση και διαπάλη που πρέπει να υπάρχει σχετικά με τα χαρακτηριστικά της…» όπως σημειώναμε στο άρθρο της Π.Σ. Μάλιστα, ο ΛΔ φτάνει στο σημείο να αναρωτιέται αν μια τέτοια τοποθέτηση παραπέμπει «σε πολιτική συνεργασία δυνάμεων που δεσμεύονται με σοβαρό τρόπο να παλέψουν από κοινού στη βάση ενός σταθερού πολιτικού προσανατολισμού αμοιβαία αποδεκτού;»
Στο ίδιο πνεύμα στον πρόλογο του άρθρου αναδύεται μια διάχυτη δυσαρέσκεια σχετικά με το πώς το ΚΚΕ(μ-λ) αντιλαμβάνεται (και, ουσιαστικά, αν «σέβεται») τη συνεργασία. Η οποία δυσαρέσκεια φτάνει στο επίπεδο της ανησυχίας για άρθρα της ΠΣ που με αφορμή τη Σύσκεψη ανέπτυσσαν θέσεις και απόψεις για τη σχέση αντικαπιταλιστικού-αντιιμπεριαλιστικού αγώνα και για τα οποία μάλιστα ο ΛΔ μας ενημερώνει πως «ήταν λάθος των συντρόφων να μπουν αυτά τα ζητήματα μια εβδομάδα πριν τη Σύσκεψη»!
Σε σχέση με όλα αυτά θα επιχειρήσουμε μερικές σύντομες διευκρινήσεις και υπενθυμίσεις που θεωρούμε πως είναι χρήσιμες και για τη συνεργασία των δύο οργανώσεων και για την ανάπτυξη της Λαϊκής Αντίστασης – Αριστερής Αντιιμπεριαλιστικής Συνεργασίας.
Ξεκινώντας από το τελευταίο, για τα άρθρα στην ΠΣ την εβδομάδα πριν τη Σύσκεψη, θεωρούμε ότι οπωσδήποτε οι σύντροφοι του Μ-Λ ΚΚΕ αναγνωρίζουν το δικαίωμά μας να κρίνουμε εμείς, πότε, ποιους προβληματισμούς και θέσεις δημοσιεύουμε στην ΠΣ. Κατά τα λοιπά, επισημαίνουμε για άλλη μια φορά ότι καθόλου δεν θεωρούμε ζητήματα τα οποία δεν τα έχει πραγματικά απαντήσει το κίνημα (π.χ. για το χαρακτήρα της επανάστασης στην Ελλάδα) ως προϋπόθεση για να υπάρξει και να εξελιχθεί το εγχείρημα της Λαϊκής Αντίστασης – Αριστερής Αντιιμπεριαλιστικής Συνεργασίας. Και, βέβαια, δεν θέτουμε τέτοια ζητήματα προς απάντηση εντός της Λαϊκής Αντίστασης – Αριστερής Αντιιμπεριαλιστικής Συνεργασίας. Ούτε, επιπλέον, επιχειρηματολογούμε για το όνομα ή το περιεχόμενο της πάλης του εγχειρήματος στη βάση «πιθανών απαντήσεων» που θα δοθούν μελλοντικά από το κίνημα σε αυτό ή σε άλλα ανάλογα ζητήματα! Ας μην δημιουργούνται, λοιπόν, συγχύσεις γύρω από αυτό το ζήτημα και ας αναρωτηθούν και ας θυμηθούν οι σύντροφοι του Μ-Λ ΚΚΕ αν έπραξαν το ίδιο στα πλαίσια της Σύσκεψης! Έχουν άραγε οι ίδιοι καταλήξει στην θέση ότι η επανάσταση στην Ελλάδα θα είναι αντιιμπεριαλιστική-λαϊκοδημοκρατική και όχι αντιιμπεριαλιστική-σοσιαλιστική; Γιατί (και) σε αυτή τη βάση επιχειρηματολογούσαν στη Σύσκεψη για το όνομα του εγχειρήματος!
Σαν απάντηση στον «αιφνιδιασμό» και στην «αδυναμία» κατανόησης που διακρίνει ο ΛΔ σε όσα γράφαμε στην ΠΣ, και ως απάντηση στις οξείες ανησυχίες του για το αν η λογική της ανοιχτής διαπάλης παραπέμπει σε σοβαρή συνεργασία, θα αρκεστούμε να απαντήσουμε με αποσπάσματα από την Ανακοίνωση της Σύσκεψης, δηλαδή ενός ντοκουμέντου της Λαϊκής Αντίστασης – Αριστερής Αντιιμπεριαλιστικής Συνεργασίας, το οποίο μάλιστα επικαλείται και απόσπασμα από το κάλεσμα του Παναττικού Συντονιστικού:
«Στο επίκεντρο της συζήτησης βρέθηκαν επίσης ο χαρακτήρας και η φυσιογνωμία της συνεργασίας για το πώς και μέχρι που προχωράμε, με ποιους και με ποιο τρόπο, σε ποια μέτωπα παρεμβαίνουμε, με ποιο στόχο και με ποιο πολιτικό προσανατολισμό τα συνδέουμε. Ζητήματα που εκ των πραγμάτων αναδεικνύονται και τα οποία, απ’ ό,τι φάνηκε βρίσκονται μπροστά μας, παρ’ όλο που τα κεντρικά πολιτικά ντοκουμέντα, καθώς και οι δεκάδες ακόμα ανακοινώσεις και τοποθετήσεις της ΠΑΑΣ μέχρι σήμερα, αποτελούν μια σοβαρή και ισχυρή πολιτική βάση. Και αυτό το γεγονός είναι απόλυτα φυσιολογικό για ένα εγχείρημα το οποίο ουσιαστικά βρίσκεται στο ξεκίνημά του, αλλά και το οποίο φιλοδοξεί να εκφράσει ένα ακόμη ευρύτερο αγωνιστικό δυναμικό στη βάση της ισότιμης σχέσης και συμβολής στην υπόθεση της συγκρότησης του μετώπου αντίστασης στην κυβερνητική πολιτική, στην άγρια καπιταλιστική επίθεση και στην υποταγή στα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που έγινε κατανοητό είναι ότι για να αποκτήσει αυτή η μετωπική πολιτική συνεργασία ακόμη πιο γερές βάσεις και να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις των καιρών «δεν αρκεί μία κεντρική πολιτική συμφωνία ανάμεσα σε δύο ή περισσότερες αριστερές πολιτικές οργανώσεις, αλλά ότι πρέπει αυτή η συμφωνία να δοκιμαστεί και να διεκδικήσει τη διεύρυνσή της όσο πιο μαζικά και πλατιά μπορεί» καθώς και ότι «σημαντικό χαρακτηριστικό της ΠΑΑΣ είναι η σύνδεσή της με την ταξική πάλη και τους μικρούς και μεγάλους αγώνες του λαού» όπως χαρακτηριστικά ανέφερε το κάλεσμα του Παναττικού Συντονιστικού για την πανελλαδική συγκρότηση…» (οι υπογραμμίσεις δικές μας).
Οι σύντροφοι του Μ-Λ ΚΚΕ είναι βέβαιο ότι γνωρίζουν πολύ καλά τη λογική και τις απόψεις μας με βάση τις οποίες καταθέσαμε την πρόταση μας τον Οκτώβριο του 2011 και με βάση τις οποίες στηρίζουμε και παλεύουμε την υπόθεση της Λαϊκής Αντίστασης – Αριστερής Αντιιμπεριαλιστικής Συνεργασίας. Γνωρίζουν, επίσης, τα ντοκουμέντα της πρώτης φάσης της ΠΑΑΣ και της Λαϊκής Αντίστασης – Αριστερής Αντιιμπεριαλιστικής Συνεργασίας ώστε καθόλου να μη στέκει ούτε ο «αιφνιδιασμός» τους ούτε η δυσαρέσκεια περί «μη σεβασμού» των συμφωνημένων στη συνεργασία. Συνεπώς, η αντιπαράθεση που επιχειρούν, με τον τρόπο που καταγράφεται στο άρθρο του ΛΔ, είναι μάλλον προσχηματική και οπωσδήποτε καθόλου παραγωγική.
Γνωρίζουν πως στην Πανελλαδική Σύσκεψη απέσπασε θερμό χειροκρότημα η παρέμβαση συντρόφου του ΚΚΕ(μ-λ) που, ανάμεσα στα άλλα, υποστήριξε πως δεν έχει πολύ νόημα η συζήτηση για το όνομα διότι και αυτό πρόκειται σύντομα να αλλάξει αν το εγχείρημα αγκαλιάσει ευρύτερο δυναμικό. «Ξέρετε πόσες φορές θα αλλάξουμε όνομα; Δεν θα αργήσει και πολύ. Να εύχεστε να αλλάξουμε σύντομα όνομα. Γιατί αν αυτό διευρυνθεί έτσι όπως το οραματιζόμαστε όλοι, δεν θα μείνει με αυτό το όνομα. Πάλι θα τ’ αλλάξουμε. Και πάλι θα τ’ αλλάζουμε. Αλίμονο, δηλαδή, αν το ράσο που θα φοράμε θα μας κάνει αυτό που πρέπει να είμαστε» ανέφερε ο σύντροφος. Την κατατάσσουν, άραγε, και αυτήν την παρέμβαση σε αυτές που «στερούνται σοβαρότητας» και πρέπει «να αποδοκιμαστούν και να απομονωθούν»;
Η συνεργασία των δύο οργανώσεων και υπάρχει και τη σεβόμαστε, γιατί πρέπει και μπορεί να αποτελεί βάση και στήριγμα για την υπόθεση της Λαϊκής Αντίστασης – Αριστερής Αντιιμπεριαλιστικής Συνεργασίας. Της Λαϊκής Αντίστασης – Αριστερής Αντιιμπεριαλιστικής Συνεργασίας που θέλουμε να φτιάξουμε και όπως αυτή περιγράφεται στο «Κάλεσμα για την Πανελλαδική Συγκρότηση» που απηύθυνε το Παναττικό Συντονιστικό. Ας το ξαναδιαβάσουν οι σύντροφοι του Μ-Λ ΚΚΕ για να καταλάβουν, εκτός των άλλων, ότι η συνεργασία των δύο οργανώσεων δεν είναι η Λαϊκή Αντίσταση – Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία. Ας ξαναδιαβάσουν και το άρθρο της ΠΣ της 2/11/13 για να αντιληφθούν πως έχει γραφτεί σε αυτή ακριβώς τη βάση. Και ας επιχειρήσουν -αν κρίνουν βέβαια ότι χρειάζεται- μια τοποθέτηση στην ουσία των ζητημάτων, απαλλαγμένη από «ενόχους» και «τιμωρίες».
