Τριάντα χρόνια μετά τις πρώτες ευρωεκλογές καλείται ξανά ο ελληνικός λαός να συμμετάσχει σε αυτές. Για έβδομη φορά μέσα σ’ αυτή την τριακονταετία, ακούμε ξανά τα ίδια λόγια. Για τον «αναβαθμισμένο ρόλο του Ευρωκοινοβουλίου», για τη «φωνή των ευρωπαίων πολιτών» για τη «δύναμη που έχει η ψήφος για την πορεία της Ευρώπης». Αυτοί που απαγορεύουν κάθε συγκέντρωση και διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας για να μην ενοχλούνται στις φιέστες τους οι κάθε λογής παράγοντες της ΕΕ, στήνουν ξανά το ίδιο σκηνικό εξαπάτησης του λαού, με τα ίδια ψέματα για να τον σύρουν στην ευρωκάλπη.
Γιατί αυτό το κατασκεύασμα που ονομάστηκε «Ευρωκοινοβούλιο» δεν είναι τίποτε άλλο από μια βιτρίνα εξωραϊσμού της ΕΕ, αυτού του αντιδραστικού συνασπισμού ληστών και φονιάδων των λαών της Ευρώπης και όχι μόνο. Γιατί οι αποφάσεις δεν παίρνονται από τους ευρωβουλευτές αλλά -το ξέρουμε όλοι μας πια- από τη Μέρκελ, τον Ολάντ, τις κυβερνήσεις των ισχυρών ιμπεριαλιστικών καρτών.
Με τη διεξαγωγή των ευρωεκλογών επιδιώκουν τη δημιουργία αυταπατών στο λαό ότι δήθεν «συμμετέχει» στη λήψη των αποφάσεων. Για να νομιμοποιεί με την ψήφο του την επίθεση που εξαπολύουν τα ευρωπαϊκά αφεντικά ενάντια στα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματά του. Για να καταγράφεται η αποδοχή της εξάρτησης της χώρας από τους δυτικούς προστάτες.
35 χρόνια από την ένταξη στην τότε ΕΟΚ, τέσσερα χρόνια από το πρώτο μνημόνιο, αποτέλεσαν μια τραγική διαδρομή για τον τόπο μας και το λαό μας. Η ΕΕ αποδείχτηκε όχι το «απάνεμο λιμάνι» αλλά αυτό που ήταν πάντα: μια φυλακή των λαών, μια αρένα βαρβαρότητας και εξαθλίωσης, πεδίο κατάλυσης δικαιωμάτων και ελευθεριών.
Από το «θα τρώμε με χρυσά κουτάλια» της εποχής της ΕΟΚ περάσαμε μέσω Μάαστριχτ, ΟΝΕ και ευρώ, στην τρόικα (που τα 2/3 της είναι ΕΕ) και στα Μνημόνια, για να καταλήξουμε στο «δεν έχουμε να φάμε» των εκατομμυρίων ανέργων, αλλά και των πεινασμένων εργαζόμενων, στην καταστροφή της αγροτικής παραγωγής και της φτωχομεσαίας αγροτιάς.
Αυτή ήταν είναι και θα είναι η ΕΕ: ένας ιμπεριαλιστικός συνασπισμός, φορέας εξαθλίωσης για να επιτευχθεί η αύξηση της κερδοφορίας των ευρωπαϊκών μονοπωλίων. Μια αντιδραστική λυκοσυμμαχία που -για να μη ξεχνιόμαστε- βομβαρδίζει και ισοπεδώνει χώρες (όπως στην Γιουγκοσλαβία, μαζί με το ΝΑΤΟ), στηρίζει νεοναζί (όπως στην Ουκρανία), στοχεύοντας στον εξανδραποδισμό λαών, στη μετατροπή κρατών σε ενδοχώρα της. Γι’ αυτό εμπαίζουν το λαό μας όσοι χωρίς ντροπή υποστηρίζουν ότι αγωνίζονται για μια «άλλη Ευρώπη».
Καλούμαστε βέβαια να ψηφίσουμε στην ευρωκάλπη και για να λύσουμε το δικό μας, το «εσωτερικό» πρόβλημα. Εδώ πραγματικά έχουμε περίσσευμα υποκρισίας και αυταπατών που μοιράζονται αφειδώς στην κοινωνία. Μας καλούν να ψηφίσουμε για να «φύγουν αυτοί που είναι πάνω» για «ισχυρή εργατική λαϊκή αντιπολίτευση» και άλλα αντίστοιχα. Όμως πάντα ισχύει ότι «αν οι εκλογές έφερναν την αλλαγή θα ήταν παράνομες», και πολύ περισσότερο οι ευρωεκλογές. Γιατί η λύση των τεράστιων προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε δεν θα ’ρθει (όπως και δεν έχει έρθει ποτέ) από την κάλπη.
Όσοι με απίστευτη ψηφοθηρία επενδύουν στις εκλογές, σπέρνουν αποπροσανατολισμό και σύγχυση, με συνέπεια να θερίζουμε -όλοι μας- υποταγή και ήττες. Ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες από την ολοκληρωτική κυβερνητική επίθεση σε εργασία, παιδεία, υγεία που δεν βρήκε αντίστοιχη απάντηση από το λαϊκό κίνημα.
Γιατί η ζωή μας και η πορεία της χώρας μας θα κριθούν στο κίνημα και την ταξική πάλη, στην αναμέτρηση και τη σύγκρουση με τον αντίπαλο και όχι στις κάλπες. Αυτή είναι η σημερινή ανάγκη των εργαζομένων, των ανέργων, των αγροτών, της νεολαίας. Αυτό απαιτούν οι καιροί.
ΝΑ ΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΚΑΛΠΗ, για να δούμε και να βαδίσουμε το δρόμο της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ και ΠΑΛΗΣ.
ΑΠΕΧΟΝΤΑΣ από τις Ευρωεκλογές!
