Μ’ ένα ύφος τελείως αναντίστοιχο με τον τίτλο του σχετικού άρθρου («Αν θέλουμε πραγματικά να συζητήσουμε και να αντιπαρατεθούμε»), «απαντά» δήθεν ο «Λαϊκός Δρόμος» (2/12/17) στην κριτική μας σχετικά με την επιλογή πραγματοποίησης εκδήλωσης στο στέκι «Σήμα», με καλεσμένο τον πρέσβη της Βενεζουέλας και στα όσα ειπώθηκαν σ’ αυτή. «Συκοφαντίες», «διαστρεβλώσεις», «ψέματα», «επίθεση στο Μ-Λ ΚΚΕ, που έρχεται από τα παλιά»… Αυτή είναι η «απάντηση» στην πολύ συγκεκριμένη και επιχειρηματολογημένη κριτική που κάναμε σε όσα πραγματικά αναφέρθηκαν στη συγκεκριμένη εκδήλωση («μπολιβαριανή διαδικασία ή επανάσταση», «προοδευτική, πατριωτική, δημοκρατική, αντιιμπεριαλιστική» κατεύθυνση της διακυβέρνησης και άλλα) και όχι σε εικασίες. Αλλά και σε πραγματικά γεγονότα, όπως ήταν η πρόσκληση του πρέσβη, του επίσημου δηλαδή εκπροσώπου ενός αστικού κράτους, κι όχι κάποιου με τον οποίο «μπορεί να συμφωνούμε, μπορεί και να διαφωνούμε».
Η κριτική μας αφορούσε, λοιπόν, ένα πολύ συγκεκριμένο θέμα. Η συζήτηση, όμως, με ευθύνη των συντρόφων του Μ-Λ ΚΚΕ, «ξέφυγε» πολύ γρήγορα απ’ αυτό, και με έναν ανεξήγητο (;) εκνευρισμό, αλλά και προκλητικότητα, «άνοιξε» την αντιπαράθεση σε μια σειρά άλλα –φαινομενικά άσχετα- ζητήματα! Απ’ την έλλειψη συναίσθησής μας απέναντι στα γεγονότα του Πολυτεχνείου και της Μάνδρας (!), μέχρι –χοντραίνοντάς το- τη στάση του ΚΚΕ(μ-λ) προς… τον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά και την κοινή δράση και τη Λαϊκή Αντίσταση – Α.Α.Σ.! Κι επειδή μιλάμε για τη συγκεκριμένη κριτική, να ξεκαθαρίσουμε από την αρχή πως δεν θα χρεωθούμε ούτε θα απολογηθούμε για όποια σχόλια «ανωνύμων» και άλλων αναφέρθηκαν στον διάλογο που άνοιξε στο ιστολόγιο των «Αντιγειτονιών». Αλλά και πως δεν πρόκειται να υιοθετήσουμε λογικές φίμωσης!
Γιατί, όμως, σύντροφοι του Μ-Λ ΚΚΕ τόσος εκνευρισμός; Μήπως γιατί δεν προχωρά στην πράξη η γραμμή της συνολικότερης πολιτικο-ιδεολογικής ενότητας; Κι εφόσον αυτό δε γίνεται, παράγονται προβλήματα, επηρεάζονται οι σχέσεις μεταξύ μας και μπλοκάρει και η Λαϊκή Αντίσταση-ΑΑΣ και η δράση; Είναι άραγε προϋπόθεση να προχωράει αυτή η γραμμή, για να υπηρετήσουμε μέσα από τη μετωπική κοινή δράση και με τα ανάλογα εργαλεία, τον λαό και τους εργαζόμενους, στα καθημερινά προβλήματα και τις αντιστάσεις τους; Εμείς δεν το θεωρούμε αυτό προϋπόθεση, όπως πολύ καλά γνωρίζετε, και θεωρούμε δικαίωμα και υποχρέωσή μας και την πολιτικο-ιδεολογική αντιπαράθεση όταν αυτή χρειαστεί.
Όσον αφορά αυτό καθαυτό το θέμα της Βενεζουέλας: Ήδη από την 6η Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ(μ-λ) του 2006, 11 χρόνια πριν, δηλαδή, αναφερόταν: «Υπάρχουν ακόμη περιπτώσεις (όπως λ.χ. στη Βενεζουέλα και άλλες λατινοαμερικανικές χώρες) όπου αστικές δυνάμεις προωθούν ένα είδος συμπαράταξης με τον λαό για την προώθηση των συμφερόντων τους στο διεθνές πλέγμα. Μπορούμε ακόμη να αναφερθούμε σε φαινόμενα που αστικές δυνάμεις, μαζί με φεουδαρχικές επιβιώσεις (κύρια στο χώρο της Μ. Ανατολής), πριμοδοτούν (όχι ανοιχτά) μορφές δράσης ενάντια σε ιμπεριαλιστικά συμφέροντα και με στόχο να “εξαναγκάσουν” τους ιμπεριαλιστές σε μια διαπραγμάτευση της θέσης τους» (Θέσεις «Για τις διεθνείς εξελίξεις και την επίθεση του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος ενάντια στους λαούς», Απρίλης 2006).
Έκτοτε έχουν γίνει επανειλημμένες τοποθετήσεις μας παράλληλα με τις εξελίξεις, μέσα σ’ αυτό το γενικό πλαίσιο, που πολύ απέχει από το να θεωρηθεί πως… χαρακτηρίζουμε «προοδευτικές» και «αντιιμπεριαλιστικές» τέτοιες κυβερνήσεις! Ενδεικτικά αναφέρουμε: «Βενεζουέλα- πολιτική κρίση: Ιστορικά αδιέξοδα και ιμπεριαλιστικός επεμβατισμός» (1/6/16), όπου αναφέρεται: «Όλοι οι απολογητές του ρεφορμισμού και του “άλλου δρόμου χωρίς επανάσταση” θυμήθηκαν ξαφνικά τις σχέσεις παραγωγής και τα δίπλωσαν μπροστά στις καταιγιστικές εξελίξεις, πήραν ξαφνικά αποστάσεις από αυτό που πρόσφατα εκθείαζαν και άρχισαν να βάζουν “μαρξισμό στο κρασί τους”. Αποτέλεσμα: η κυρίαρχη προπαγάνδα για τη Βενεζουέλα προελαύνει χωρίς αντίπαλο, χωρίς καμία αντιπαράθεση. Εμείς λοιπόν, ιδεολογικοί εχθροί του τσαβισμού και μεγάλοι επικριτές του, καθόλου πεπεισμένοι δεν είμαστε από την εικόνα που μεταφέρεται από τα ξένα ΜΜΕ, ούτε υιοθετούμε άκριτα το αφήγημά τους για το τι θέλει ο λαός της χώρας. Καθόλου εμπιστοσύνη δεν έχουμε στη δημοκρατικότητα και την κοινωνική σύσταση των δυνάμεων που έμεναν υπομονετικά για χρόνια στη γωνία και βγήκανε τώρα στο προσκήνιο. Και αν κατηγορούμε για κάτι το εγχείρημα Τσάβες, είναι που δεν αφαίρεσε το κοινωνικό υπόβαθρο που τους υποστηρίζει». Καθώς και: «Σε κατάσταση πλήρους αποσύνθεσης το αστικό πολιτικό σκηνικό στην Βενεζουέλα» (7/5/17), φτάνοντας μέχρι την τελευταία τοποθέτηση του Κ.Κ., που αναφέρει ο «Λ.Δ.». Παρά, λοιπόν, τις όποιες παράπλευρες συνέπειες της πολιτικής που ακολουθούν σε σχέση με τον λαό, δεν σταματάμε να βλέπουμε τον καπιταλισμό και την εξάρτηση στις χώρες αυτές. Πάει πολύ λοιπόν να χρεωθούμε εμείς τις συνέπειες της ρεβιζιονιστικής «θεωρίας των τριών κόσμων» στο σήμερα, ή ακόμα και… «τσαβισμό», που τόσο άγαρμπα και χωρίς ντροπή μας αποδίδει ο «Λ.Δ.»!
Αυτό όμως που είναι πραγματικά εξοργιστικό στην όλη «αντιπαράθεση» του «Λ.Δ», είναι η «μομφή» του προς το ΚΚΕ(μ-λ) και οι διαστρεβλώσεις του σχετικά με τη στάση του απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, πριν αυτός γίνει κυβέρνηση! Εδώ ο «Λ.Δ.» αποκρύπτει από τους αναγνώστες του, το σύνολο της εκτίμησης του ΚΚΕ(μ-λ) απέναντι σ’ ένα ρεφορμιστικό κόμμα του 4% και μετά του 16%, όπως ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ, που σαφώς από άποψη πολιτικής γραμμής, ηγεσίας και στόχευσης υπηρετούσε το κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό, αλλά που εγκλώβιζε λαϊκό κόσμο και νεολαία, και αξιοποιούσε το κίνημα που ξέσπασε. Πρόκειται για ένα κόμμα που λόγω της κατάρρευσης του παλιού πολιτικού σκηνικού διαχείρισης και όχι «προγραμματισμένα», βρέθηκε τελικά στην κυβέρνηση, ενώ δεν είχε ακόμα αποκτήσει εκείνα τα ερείσματα και τις σχέσεις με τους ιμπεριαλιστές, την αστική τάξη και τον κρατικό μηχανισμό, ώστε να πάρει αυτόν τον ρόλο, αντί για τον ρόλο που είχε πρωτύτερα απ’ το σύστημα. Έναν νέο ρόλο στον οποίο γρήγορα προσαρμόστηκε. Η εκτίμηση αυτή δεν μας οδήγησε σε κανένα «αλληθώρισμα» και σε καμία στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε πριν γίνει κυβέρνηση ούτε αφού έγινε. Και σε καμία ταλάντευση στο ψευτο-δημοψήφισμα του 2015. Κι ούτε προκρίναμε ποτέ κεντρικά ή «γενικώς» συνεργασία μαζί του, εντύπωση που δημιουργείται διαστρεβλωμένα στον αναγνώστη του «Λ.Δ.» με τις συνεχείς αναφορές του για τη δήθεν «συνεργασία μας με το ΣΥΡΙΖΑ». Γιατί εμείς δε «συγχέουμε» την κοινή δράση με μια σειρά δυνάμεις, ούτε με «κεντρικές πολιτικές συνεργασίες», ούτε με άλλου τύπου πολιτικο-ιδεολογικές ενότητες.
Κι εδώ σύντροφοι, πριν επιβεβαιώσετε την «καθαρότητά» σας και πριν βαφτίσετε γενικώς «συνεργασία» με τον ΣΥΡΙΖΑ την κοινή δράση που υπονοείτε μεταξύ Λαϊκής Αντίστασης-ΑΑΣ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΣΥΡΙΖΑ που έγινε στη Σάμο το 2014, για ένα πολύ συγκεκριμένο και σοβαρό ζήτημα για τον λαό, το ζήτημα δηλαδή της αντιμετώπισης των φασιστών, «ψάξτε» καλύτερα εάν η πολιτική στάση εγχειρημάτων που παρεμβαίνατε (π.χ. Επιτροπή Κηφισιάς) ευνόησε την ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ ή όχι. Για να μη μιλήσουμε για την εμπλοκή άλλων ρεφορμιστικών δυνάμεων –τότε και τώρα– σε άλλα εγχειρήματα του «μαζικού κινήματος» που συμμετέχετε.
