1. Στις 22-23 Απρίλη συνεδρίασε το Κ.Ο. του ΚΚΕ(μ-λ) και συζήτησε για τα εκλογικά αποτελέσματα, τον απολογισμό της οργάνωσης, τις πολιτικές εξελίξεις που ήδη δρομολογούνται και τα καθήκοντα που μπαίνουν μπροστά μας.
Συνοψίζοντας τα πρώτα συμπεράσματα της συζήτησης:
Το εκλογικό αποτέλεσμα της 9ης Απρίλη αποτύπωσε και επιβεβαίωσε την κυριαρχία του καπιταλιστικού συστήματος πάνω στην εργατική τάξη, το λαό και τη νεολαία. Μ” αυτή την έννοια αποτελεί μια αναμφισβήτητη επιτυχία για τις πολιτικές αστικές δυνάμεις του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού, για την οποία πάσχισαν μ” όλα τα μέσα που διέθεταν τα εντός και εκτός Ελλάδας πολιτικά, οικονομικά κέντρα εξουσίας.
Αυτό που κατέγραψαν οι κάλπες δεν ήταν παρά ο αρνητικός ταξικός συσχετισμός τον οποίο καθημερινά βιώνουν οι καταπιεσμένοι και εκμεταλλευόμενοι, εδώ και πολλά χρόνια και ιδιαίτερα έντονα την τελευταία δεκαετία, σαν συνέπεια της ήττας του κομμουνιστικού κινήματος.
2. Τα βασικά κέντρα του συστήματος, εκμεταλλευόμενα και αξιοποιώντας στο έπακρο την αποδιοργάνωση του μαζικού λαϊκού κινήματος, την αποσυγκρότηση του ταξικού εργατικού κινήματος, την προσωρινή υποχώρηση των αντιπολεμικών-αντιιμπεριαλιστικών λαϊκών διαθέσεων, τη νίκη του ιμπεριαλισμού στα Βαλκάνια, αλλά και την αδυναμία των αντιστάσεων της τριετίας να ανατρέψουν την αντιλαϊκή επίθεση, πέτυχαν και τη διατήρηση του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία αλλά και την ισχυροποίηση της ΝΔ.
3. Η μακρά προεκλογική περίοδος έδωσε τη δυνατότητα και στα δύο κόμματα, όπου το ένα «βοηθούσε» το άλλο, να εγκλωβίσουν τις μάζες στα ψεύτικα διλήμματα, να τις εκβιάσουν και να υφαρπάξουν την ψήφο τους. Το ΠΑΣΟΚ κατάφερε να ξαναξιοποιήσει τον «μπαμπούλα» της Δεξιάς, ενώ η ΝΔ κατάφερε να εγκλωβίσει εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόρους, που θέλησαν να «τιμωρήσουν» το ΠΑΣΟΚ, μην αφήνοντάς τους να επιλέξουν άλλες μορφές και εκφράσεις εκλογικής διαμαρτυρίας και δυσαρέσκειας. Οι πλατιές λαϊκές μάζες δεν μπόρεσαν ν” αντισταθούν ούτε μπροστά στον «νυν υπέρ πάντων» αγώνα του ΠΑΣΟΚ να μείνει στην εξουσία ούτε στην αγωνιώδη προσπάθεια της ΝΔ να επιστρέψει.
Οι πλατιές μάζες δεν μπόρεσαν, σ” αυτή τη φάση τουλάχιστον, να αντισταθούν στην ολοένα και πιο δεξιόστροφη πορεία του ΠΑΣΟΚ, στην όλο και πιο αντιδραστική εξέλιξη που θέλησε και θέλει να επιβάλει η ΝΔ. Εκφραση κι αυτό των δυσκολιών αλλά και των σοβαρών καθηκόντων που βαραίνουν τις πλάτες όλων εκείνων που πασχίζουν και θέλουν να αντιπαρατεθούν μαζί και δίπλα στο λαό στην αντιδραστική επίθεση που έρχεται, στην πολιτική: “όλα δεξιά και όλα για το κεφάλαιο”.
4. Παρά το ότι το εκλογικό αποτέλεσμα, με βάση άλλωστε και τη γενική τροπή και πορεία που έχουν πάρει οι διεθνείς εξελίξεις, δεν αποτέλεσε έκπληξη, έχει επηρεάσει αρνητικά το μετεκλογικό τοπίο και έχει συμβάλει στην εμφάνιση προσωρινών έστω φαινομένων απογοήτευσης και ηττοπάθειας σε πλατύ δημοκρατικό κόσμο, στη βάση των ψευτοαριστερών κομμάτων αλλά και σε τμήματα αγωνιστών του δυναμικού της αντίστασης και της πάλης απ” το χώρο της εκτός των τειχών Αριστεράς. Τελευταία μάλιστα έχουν πληθύνει οι φωνές και οι «αναλύσεις» που δεν διστάζουν να ρίξουν ανάθεμα στις λαϊκές μάζες για τη στάση τους στις εκλογές.
Οι αγωνιστές, οι αριστεροί, όσοι θέλουν και πασχίζουν να αντιμετωπίσουν τα ζητήματα από ταξική και κομμουνιστική σκοπιά, πρέπει να προσέξουν να μην πέσουν σ” αυτή την παγίδα, χωρίς βέβαια να υποτιμούν τους κινδύνους και χωρίς να παραγνωρίζουν τα προβλήματα.
5. Εκτιμήσεις ότι το εκλογικό αποτέλεσμα θα ανακόψει για μεγάλο διάστημα τις αντιστάσεις και την πάλη των μαζών, ότι θα διαμορφώσει όρους ευρύτερης σταθερότητας και παντοδυναμίας του αστικού πολιτικού συστήματος είναι βιαστικές, δεν λαμβάνουν υπόψη όλα τα δεδομένα και σχετικά γρήγορα θα διαψευστούν. Κυρίως γιατί θεωρούν, λανθασμένα, ότι η εκλογική συμπεριφορά των μαζών είναι προϊόν μιας βαθιάς κοινωνικής ενσωμάτωσής τους στο καπιταλιστικό πλαίσιο και όχι αποτέλεσμα ενός πολιτικού συσχετισμού που από γενική άποψη μπορεί και πρέπει να ανατραπεί.
Το ζητούμενο, για μας τουλάχιστον, δεν είναι το αν η αγριότητα και η βαρβαρότητα της καπιταλιστικής επίθεσης θα προκαλέσει ή όχι ένα νέο κύκλο αντιστάσεων, ξεσπασμάτων και αντιδράσεων. Γιατί κάτι τέτοιο είναι βέβαιο και κανένα εκλογικό ποσοστό αστικού κόμματος, όσο «επιβλητικό» και αν είναι, δεν μπορεί να το ανακόψει, όπως άλλωστε είχε επιβεβαιωθεί απ” τη μέχρι σήμερα πείρα.
Το ΜΕΓΑ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ είναι πώς, με ποιους όρους και με ποιες διεργασίες και διαδικασίες, μέσα απ” αυτό το νέο κύκλο αντιστάσεων, μέσα απ” την έξαρση της επιθετικότητας του καπιταλισμού, μέσα απ” την εκδήλωση των πολεμικών ιμπεριαλιστικών σχεδίων, θα οικοδομείται και θα προχωράει, έστω αργά και βασανιστικά, αλλά με υπαρκτά αποτελέσματα, η διαμόρφωση του επαναστατικού υποκειμένου, η συγκρότηση της κομμουνιστικής προοπτικής, δίπλα δίπλα με την οικοδόμηση και αποτελεσματικότητα του μαζικού κινήματος. Μια ολόκληρη πορεία, δηλαδή, που δεν μπορεί να επαφίεται στον αυθορμητισμό των μαζών ούτε να επαναπαύεται και να εξαντλείται στην αυτονόητη διαπίστωση ότι «όπου υπάρχει καταπίεση υπάρχει και αντίσταση».
6. Δεν χρειαζόταν να έρθουν οι εκλογές για να συνειδητοποιηθεί το αδιέξοδο και η χρεοκοπία όλου αυτού του μορφώματος με τις παραφυάδες του που πλασάρεται εδώ και χρόνια σαν Αριστερά. Πλασάρεται σαν τέτοιο όχι μόνο από τους ίδιους τους καθοδηγητές του, αλλά και από το σύστημα το ίδιο, στην προσπάθειά του να διαμορφώσει αναχώματα, ανώδυνα και αφομοιώσιμα, που να εκτονώνουν τη λαϊκή οργή και δυσαρέσκεια. Τα ιδιαίτερα αρνητικά εκλογικά αποτελέσματα γι’ αυτή την ψευτοαριστερά, που δεν ήταν παρά μια συνέπεια του «όπως έστρωσαν κοιμούνται», ανοίγουν νέες δυνατότητες, έστω και κάτω από αρνητικούς γενικούς συσχετισμούς και όχι κάτω από τους καλύτερους όρους, να προσεγγιστεί το πραγματικό πρόβλημα. Τα προηγούμενα χρόνια, κυρίως σαν συνέπεια του ότι ο καπιταλισμός πολύ γρήγορα μετά το ’89 φανέρωσε τα πραγματικά του χαρακτηριστικά, τα αδιέξοδά του και την κρίση του, φάνηκε στα μάτια αρκετών αριστερών ανθρώπων και αγωνιστών ότι ο νεορεφορμισμός, ο νεορεβιζιονισμός, η σοσιαλδημοκρατία μπορούν, έστω προσωρινά, να ανακόψουν κάπως την επιθετικότητα του συστήματος. Κάτι οι υποτιθέμενες σοσιαλιστικές κυβερνήσεις στη Γαλλία και στην Ευρώπη, κάτι η ισχυροποίηση «κομμουνιστών» τύπου Ζουγκάνοφ, κάτι στο εσωτερικό οι εκλογικές επιτυχίες του «Κ»ΚΕ, του ΔΗΚΚΙ, του ΣΥΝ μαζί με τη «δράση» δυνάμεων καθοδηγούμενων απ” τον Περισσό, έδωσαν την αίσθηση σ” έναν κόσμο ότι, έστω προσωρινά, μπορούμε να πορευτούμε μ” αυτά τα «ολίγα». Σαν αποκούμπι μπροστά στα ζόρια. Ολα αυτά, όπως έδειξαν και τα εκλογικά αποτελέσματα, δεν ήταν παρά μια φενάκη, που η συνειδητοποίησή της, αν δεν υπάρξουν άλλες πρωτοβουλίες απ” τις όποιες γνήσιες επαναστατικές δυνάμεις, μπορεί να σπρώξει κόσμο στην αγκαλιά του συστήματος, στην υποταγή, στην υπόκλιση στην παντοδυναμία του συστήματος.
Το βέβαιο είναι ότι το αρνητικό εκλογικό αποτέλεσμα της ψευτοαριστεράς θα τροφοδοτήσει ταυτόχρονα δύο τάσεις. Η μία αρνητική και η άλλη θετική. Η αρνητική θα έχει να κάνει με τις κατευθύνσεις που θα αναζητούν απαντήσεις στα αδιέξοδα σε δεξιά κατεύθυνση, σε λογικές παναριστεράς και κεντροαριστεράς. Η θετική θα έχει να κάνει με κατευθύνσεις αναζήτησης και απάντησης σε κομμουνιστική κατεύθυνση και υπέρβασης των αδιεξόδων απ” τα αριστερά. Το ζήτημα έχει ξανανοίξει. Θα έχει σίγουρα ενδιαφέρον, αντιπαραθέσεις, ανατροπές και σίγουρα διαφοροποιήσεις σ” όλο το φάσμα. Ζητούμενο και εδώ το πώς θα ενισχυθεί η μία τάση, η θετική, σε βάρος της άλλης, της αρνητικής.
7. Σε αντίθεση με την ψευτοαριστερά, το ΚΚΕ(μ-λ) βγήκε μέσα απ” τις εκλογές ενισχυμένο. Και αυτό το γεγονός θα άξιζε της προσοχής όσων ασχολούνται με τα αποτελέσματα της εκτός των τειχών Αριστεράς.
Ενισχυμένο πολιτικά και δευτερευόντως οργανωτικά. Το θέμα δεν είναι αν το αποτέλεσμά μας, από γενική άποψη, βρίσκεται κάτω απ” τις προσδοκίες μας. Γιατί σίγουρα είναι. Αλλωστε εδώ δεν έχει σημασία τι θα “θελε, τι προσδοκά, τι ονειρεύεται και τι οραματίζεται κάποιος. Πρόκειται για ένα εκλογικό αποτέλεσμα που ανταποκρίνεται περισσότερο από κάθε άλλη φορά στις δυνατότητές μας, παρ” όλο που δεν τις φτάνει ούτε ποσοτικά ούτε, κυρίως, ποιοτικά.
Στο σύνολό του σαν αποτέλεσμα δεν το θεωρούμε συγκυριακό ούτε τόσο προϊόν ειδικών καταστάσεων και συνθηκών. Περισσότερο είναι έκφραση και προϊόν μιας ολόκληρης πορείας, και σαν τέτοιο το θεωρούμε και συνειδητό, με την έννοια ότι αυτός που μας ψήφισε γνωρίζει τι «πήρε» από μας αλλά και τι μπορεί να περιμένει από μας. Ούτε θεωρούμε τυχαίο το γεγονός ότι ενισχυθήκαμε σε σχέση με τους άλλους δύο συνδυασμούς που αναφέρονται στην «εκτός των τειχών» Αριστερά, σαν αποτέλεσμα έγκρισης μιας σειράς βασικών πολιτικών μας επιλογών που έχουν να κάνουν με τη φυσιογνωμία και το χαρακτήρα της οργάνωσής μας.
8. Το άθροισμα των ψήφων των τριών συνδυασμών δεν είναι ευκαταφρόνητο ούτε είναι σε θέση να τροφοδοτήσει καταστροφολογία. Κάθε άλλο!! Αρκεί να μελετηθεί απ” όλους τους άμεσα και έμμεσα ενδιαφερόμενους, με διάθεση να βγουν τα σωστά συμπεράσματα. Το κύριο και το θετικό είναι ότι κατακτήθηκε σαν συνολικό αποτέλεσμα, σε εχθρικό έδαφος και μέσα σ” ένα συνολικά αντιδραστικό κλίμα. Και ήρθε σαν έκφραση αγώνων και προσπαθειών δεκαετιών και χρόνων, που έδωσαν τη δυνατότητα σ” αυτές τις δυνάμεις να δεθούν κάπως περισσότερο μ” ένα ευρύτερο δυναμικό και να αποτελέσουν γι’ αυτό μια πολιτική έκφραση ανεξάρτητη απ” τα κυρίαρχα, στην οποία να απευθύνεται και να προσβλέπει. Το ότι αυτές οι δυνάμεις, με βάση και την ξεχωριστή εκλογική τους καταγραφή, δεν κατάφεραν ούτε στο σύνολό τους ούτε κατά μόνας να συγκινήσουν το μεγαλύτερο μέρος αυτών των δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων που έδωσαν αγωνιστικό παρών και να το εκφράσουν, αυτό έχει να κάνει με όλα τα αρνητικά που μας απασχολούν και θα συνεχίσουν να μας απασχολούν και που δεν σχετίζονται μόνο με το γεγονός ότι δεν ενώνονται, αλλά και με άλλους, εξίσου ουσιαστικούς, παράγοντες που αφορούν τη φυσιογνωμία, το χαρακτήρα τους, το περιεχόμενό τους. Θέλουμε βέβαια να πιστεύουμε ότι η αντιμετώπιση των χρόνιων αυτών προβλημάτων θα γίνει στο μέλλον με καλύτερους όρους. Και ίσως το αποτέλεσμα του ΚΚΕ(μ-λ), στενά, να είναι ένας απ” αυτούς τους μικρούς αλλά υπαρκτούς όρους.
9. Η εκλογική μας ενίσχυση, εκτός των άλλων, απάντησε με τον τρόπο της στη λογική και τις αιτιάσεις όλων εκείνων των πλευρών που θεωρούσαν ότι ο μόνιμος, διαρκής και συνεπής προσανατολισμός μας στην κοινή δράση είναι ασύμβατος με την ιδιαίτερη ενίσχυση μιας μικρής οργάνωσης σαν τη δική μας. Και αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό, αν αναλογιστούμε τις «κριτικές» που έχουμε δεχθεί για μια σειρά επιλογές μας στο επίπεδο αυτό, με μόνιμη επωδό ότι μόνο η αυτόκεντρη κίνηση μιας οργάνωσης φέρνει και την ανάπτυξή της.
Θα “ταν βέβαια περιττό να επισημάνουμε ότι το εκλογικό αποτέλεσμα, ενώ δεν πρέπει να μας φορτώνει άγχος και πίεση μπροστά στους συσχετισμούς και την απεραντοσύνη των σκοπών, μας χρεώνει με σοβαρές ευθύνες και μας βάζει πολλαπλά καθήκοντα. Κυρίως μας υποχρεώνει να αντιμετωπίσουμε τα πολλαπλά αυτά καθήκοντα σε μια διαλεκτική σχέση ανάμεσά τους και όχι σε μια κατεύθυνση απομόνωσης του ενός απ” το άλλο!!
Και για να πετύχουμε κάτι τέτοιο δεν αρκεί να ανεβάσουμε απλώς τους ρυθμούς δουλειάς. Πρέπει να ανέβει το επίπεδο προσφοράς όλων των μελών και στελεχών της οργάνωσης. Πρέπει να βαθύνει η ουσιαστική ένταξη όλων των μελών και στελεχών στην υπόθεση που θέλουμε να υπηρετήσουμε.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τη βαρύνουσα σημασία που έχει στις μέρες μας το να κάνουμε πιο ουσιαστική, πιο βαθιά, πιο συστηματική την «ανάγνωση» των διεθνών εξελίξεων, σ” όλα τα επίπεδα που αυτές οι εξελίξεις κινούνται.
Πρέπει να αντιληφθούμε ότι μας πέφτει περισσότερο βάρος στο να συμβάλουμε στη συζήτηση και στην αντιπαράθεση για τα ζητήματα της προοπτικής και της Αριστεράς, βαθαίνοντας αλλά και προβάλλοντας τα στοιχεία της φυσιογνωμίας μας, το ιδιαίτερο στίγμα μας.
Στις δύσκολες μέρες που έρχονται, στις δύσκολες εποχές που μπαίνουμε, όρος για να περάσουμε τις φουρτούνες είναι να δυναμώσουμε τους δεσμούς μας με τις μάζες, να ριζώσουμε σε χώρους που δεν το έχουμε καταφέρει μέχρι τώρα σε ικανοποιητικό βαθμό, χώρους νεολαίας, λαϊκών συνοικιών, εργαζόμενων και εργατικής τάξης, αλλά και στην αγροτιά.
Προϋπόθεση για μια πολιτική οργάνωση σαν τη δικιά μας, προκειμένου να πετύχει τη διεύρυνση της σύνδεσης με τις μάζες, είναι η επεξεργασία και εξειδίκευση πολιτικών στόχων πάλης και διεκδίκησης, η επεξεργασία και μελέτη των προβλημάτων αυτών των χώρων έτσι όπως τα βιώνει ο κόσμος στον οποίο απευθυνόμαστε.
Να συνεχίσουμε να επιμένουμε στην κοινή δράση, μ” όλες μας τις δυνάμεις, δίνοντας έμφαση κάθε φορά στο περιεχόμενο, στα μέτωπα και τους στόχους όπου αυτή πρέπει να εκδηλώνεται.
Δεν πρέπει να παραιτηθούμε απ” τη μόνιμή μας επιδίωξη για την οικοδόμηση αντιπολεμικού-αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, παρά την προσωρινή υποχώρηση των αντιιμπεριαλιστικών λαϊκών διαθέσεων. Οι εξελίξεις που δρομολογούνται στα Βαλκάνια αλλά και στην περιοχή δεν επιτρέπουν κανέναν εφησυχασμό.
Να συνεχίσουμε, με τη λογική της πιο πλατιάς δυνατής συσπείρωσης, να δίνουμε τη μάχη ενάντια στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, για τα δικαιώματα της νεολαίας και την υπεράσπιση των στοιχειωδών κατακτήσεων των εκπαιδευτικών.
Να μην επιτρέψουμε τη θυσία όλων των κατακτήσεων των εργαζομένων στο βωμό της ΟΝΕ και στις αγωνιώδεις προσπάθειες του συστήματος να βγει απ” την κρίση και τα αδιέξοδά του.
Μπορούμε να τα καταφέρουμε. Ας ανασκουμπωθούμε!!
