Πέμπτη 11/2/2021
Διογκώνεται η συσσωρευμένη λαϊκή δυσαρέσκεια, η οργή και η αγανάκτηση από τα νέα μέτρα που επιβάλλει η κυβέρνηση της ΝΔ μπροστά στη νέα έξαρση της πανδημίας. Ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης, για άλλη μια φορά, με προκλητικό και κυνικό ύφος, προλογίζοντας το νέο εικοσαήμερο γενικό απαγορευτικό, δήλωσε –πάνω στα πτώματα των χιλιάδων νεκρών απ’ την πανδημία και μέσα στο θρήνο των οικογενειών τους– ότι τα «έχει κάνει όλα καλά»!!! «Αδιαμφισβήτητο» το συμπέρασμα, αφού «το επιβεβαιώνουν τα επίσημα ευρωπαϊκά στοιχεία…οι σύνθετοι δείκτες που παρακολουθεί η δική μας επιστημονική επιτροπή», κι όχι αυτό που βλέπει, καταγράφει, βιώνει και νιώθει στο πετσί του ο λαός.
Αναρωτιέται κανείς, ποιες τελικά από τις αντιφάσεις και τις παλινωδίες της κυβερνητικής πολιτικής δικαιώθηκαν; Πώς μια τόσο αποτελεσματική διαχείριση της πανδημίας οδηγείται σε νέο ολικό απαγορευτικό, όταν μάλιστα τα μοντέλα ενσωματώνουν ακόμη και την πρόβλεψη για 2.500 κρούσματα και 100% πληρότητα των ΜΕΘ ως τα μέσα του Μάρτη;
Επειδή ο Κ. Μητσοτάκης, πλέκοντας το εγκώμιο της κυβερνητικής διαχείρισης, «ξέχασε» να αναφερθεί στο δεύτερο κύμα της πανδημίας, να του θυμίσουμε ότι: Οι 6.000 νεκροί απ’ την πανδημία COVID-19, το λεγόμενο τρίτο κύμα που φτάνει πριν ολοκληρωθεί το δεύτερο, η νέα αύξηση των κρουσμάτων, αλλά και η πίεση που ήδη ασκείται στο διαλυμένο σύστημα περίθαλψης απ’ την αύξηση των νοσηλειών και την αυξημένη πληρότητα των ΜΕΘ, οι νέοι κίνδυνοι και η νέα απειλή για την υγεία και τη ζωή του λαού, αλλά και η εκτεταμένη ανεργία, η φτώχεια και η εξαθλίωση των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, φέρουν ακέραια την ευθύνη της κυβέρνησης και ατόφια την υπογραφή του καπιταλιστικού συστήματος. Μπορεί ο Κ. Μητσοτάκης να το προσπέρασε, όμως ο λαός δεν ξεχνά, έχει τα δικά του κρατούμενα!
Τα νέα μέτρα είναι η φυσική συνέχεια της ίδιας εγκληματικής, αντιλαϊκής και αντεργατικής πολιτικής, που επιβάλλει η κυβέρνηση .Είναι αποτέλεσμα της συνειδητής κυβερνητικής πολιτικής επιλογής να μην πάρει κανένα ουσιαστικό μέτρο υγειονομικής πρόληψης και προστασίας, αφήνοντας το λαό απροστάτευτο, ανοχύρωτο και ανυπεράσπιστο μπροστά στην πανδημία. Και αυτή τη φορά το μενού των εξαγγελιών είχε μόνο απαγορευτικά, μερικώς ή ολικώς, «βεντάλια» ή «ακορντεόν» και από δίπλα ολίγον από εμβόλιο με ψίχουλα φτωχοεπιδομάτων.
Εδώ κι ένα χρόνο, ο λαός, με αίσθημα ατομικής και συλλογικής ευθύνης, αντιμετωπίζει τον κίνδυνο της πανδημίας, αυτοπροστατεύεται και αγωνιά, την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση το μόνο που κάνει είναι να τον κατηγορεί και να τον συκοφαντεί. Εδώ κι ένα χρόνο, ο λαός δίνει τη μάχη μόνος του παρέχοντας πολύτιμο χρόνο και χώρο για την ενίσχυση του διαλυμένου συστήματος περίθαλψης. Όμως όχι μόνο δεν έρχεται ενίσχυση, αλλά μεγαλύτερη διάλυση και μεγαλύτερο χτύπημα του λαϊκού δικαιώματος στην περίθαλψη. Αλήθεια, πού καταγράφονται οι καρκινοπαθείς, οι διαβητικοί, οι νεφροπαθείς, οι καρδιοπαθείς, όσοι έχουν ανάγκη χειρουργείου, τόσοι άνθρωποι που νοσούν με χρόνιες παθήσεις και έχουν ανάγκη για συνεχή παρακολούθηση, φροντίδα και περίθαλψη;
Η κυβέρνηση με έργο το ΑΠΟΛΥΤΟ ΤΙΠΟΤΑ εδώ και ένα χρόνο, έχοντας διαμορφώσει με την πολιτική της τις συνθήκες για τη διασπορά και τη θνητότητα του ιού, δια στόματος Κ. Μητσοτάκη δηλώνει ότι «ο κορονοϊός μας κλείνει.».
Η μόνη αλήθεια είναι ότι «μας κλείνει» η πολιτική που κλείνει τα νοσοκομεία και απολύει τους γιατρούς. Η πολιτική που σε συνθήκες πανδημίας όχι μόνο δεν ξανάνοιξε ούτε ένα από αυτά που πανηγυρικά έκλεινε ο Αδ. Γεωργιάδης, αλλά φρόντισε να κλείσει κι άλλες πτέρυγες και να διαλύσει πλήρως τις δομές της πρωτοβάθμιας υγείας. Που, ενώ σύμφωνα με τα «πρωτόκολλα», υπό κανονικές συνθήκες η χώρα θα έπρεπε να διαθέτει 3.500 κλίνες εντατικής θεραπείας, διαθέτει 1.200 με τις 600 από αυτές να είναι κλίνες COVID, ενώ αρκετές προέρχονται από τη μετατροπή συμβατικών και μάλιστα έξω από εντατικές μονάδες.
«Μας κλείνει» η πολιτική των μηδενικών προσλήψεων εν μέσω πανδημίας και της μείωσης του υγειονομικού προσωπικού μέσω των συνταξιοδοτήσεων. Βαφτίζονται «νέες προσλήψεις» οι ανανεώσεις ή η μετατροπή συμβάσεων εργαζομένων που ήδη δουλεύουν. Αυτές είναι οι 2.000 προσλήψεις που καμώνεται η κυβέρνηση, έχοντας αφήσει το υγειονομικό προσωπικό να δίνει τη μάχη εξουθενωμένο, ένα χρόνο τώρα, δίχως εφεδρείες, κάτω από τρομακτική πίεση και αχαλίνωτα ωράρια, θρηνώντας ταυτόχρονα δεκάδες απώλειες συναδέλφων τους από την πανδημία.
«Μας κλείνει» η πολιτική που επιβάλλει σε συνθήκες «πολέμου» έναν νοσηλευτή για κάθε 30-40 ασθενείς. Η πολιτική που άφησε εκτεθειμένους τους απόμαχους της ζωής, τους γέροντες και τις γερόντισσες, στα κέντρα «φροντίδας και προστασίας» ηλικιωμένων να πάνε σαν το σκυλί στ’ αμπέλι.
«Μας κλείνει» η πολιτική που μετατρέπει τα ΜΜΜ σε εστίες υπερμετάδοσης του ιού, δίχως προσλήψεις προσωπικού και πύκνωση των δρομολογίων. Η πολιτική που θεριεύει την ασυδοσία του κεφαλαίου επιβάλλοντας στους μαζικούς χώρους δουλειάς οι εργαζόμενοι να δουλεύουν στοιβαγμένοι, δίχως τα αναγκαία μέτρα υγειονομικής προστασίας. Που εντείνει την αχαλίνωτη δίψα του κεφαλαίου για κέρδη απαιτώντας οι εργαζόμενοι να δουλεύουν ακόμη και αν είναι κρούσματα με την απειλή της απόλυσης πάνω από το κεφάλι τους.
«Μας κλείνει» η πολιτική που, εν μέσω πανδημίας, με νόμο αύξησε τους μαθητές μέσα στα σχολικά τμήματα στους 28, μετατρέποντας τις σχολικές αίθουσες σε εστίες υπερμεταδοσης για δασκάλους, καθηγητές και μαθητές. Η πολιτική που χωρίς να κάνει τεστ μέσα στα σχολεία αντιμετωπίζει την υγεία μαθητών και καθηγητών χτυπώντας «μια στο καρφί και μια στο πέταλο», με το άνοιγμα και το κλείσιμο των σχολείων κατά το δοκούν.
«Μας κλείνει» η πολιτική που, ορμώμενη από το «δεν μου καίγεται καρφί» και «δεν δίνω δεκάρα τσακιστή» για την αντιμετώπιση της πανδημίας, οδηγεί τη κυβέρνηση να μην έχει αποκτήσει, ποτέ ως τώρα, τη πραγματική εικόνα της διασποράς. Αυτό επιβεβαιώνει ο μικρός αριθμός των τεστ, έξω από κάθε επιστημονική αρχή και κανόνες, που απαιτούν μια μαζική, οργανωμένη, συστηματική, συνεχή, μεθοδευμένη παρακολούθηση πληθυσμιακών ομάδων και περιοχών. Όλη η διαδικασία υπάγεται στους επικοινωνιακούς χειρισμούς με τέτοιο τρόπο ώστε η αυξομείωση του αριθμού των τεστ και των κρουσμάτων να αξιοποιείται προκειμένου να στηρίξει τη μια ή την άλλη πολιτική απόφαση. Η γενική εκτίμηση της κατάστασης από τα κυβερνητικά επιτελεία ως «ιδιαίτερα κρίσιμη», που στηρίζεται στα δεδομένα της μέτρηση του ιικού φορτίου στα λύματα και τη κατακόρυφη αύξηση του, επειδή δεν αποτελεί ουσιαστική εικόνα της διασποράς, οδηγεί τη κυβέρνηση, εκ νέου, σε σωρεία αντιφάσεων και παλινωδιών. Ήδη ο λαός πλήρωσε βαρύ το τίμημα με χιλιάδες θανάτους, κυρίως στη Β. Ελλάδα, το περασμένο δίμηνο Οκτωβρίου-Νοεμβρίου από τον, δια στόματος πρωθυπουργού, «αιφνιδιασμό» της κυβέρνησης. Και το τίμημα γίνεται ακόμη πιο βαρύ από τη σοκαριστική αποκάλυψη ότι σχεδόν το 80% των θανάτων (περίπου 3.500) είχαν επέλθει έξω από τις ΜΕΘ. Τώρα, ο λαός απειλείται με νέα ανθρωποθυσία και ήδη η κυβέρνηση του φορτώνει την ευθύνη, ξεπλένοντας τις δικές της με τους προκλητικούς πανηγυρισμούς του πρωθυπουργού και των κυβερνητικών στελεχών.
Οι απαγορεύσεις στοχεύουν τον ορατό «εχθρό», το λαό
Οι μάσκες όμως έπεσαν και έλαμψε στο πρόσωπο της κυβέρνησης η υποκρισία και το αντιλαϊκό της μένος. Ενώ οι εργαζόμενοι στο τομέα της υγείας μειώθηκαν κατά 2,5% μέσα σε ένα χρόνο, το προσωπικό στην αστυνομία αυξήθηκε κατά 6%. Ενώ μειώθηκε το κονδύλι της υγείας στον τελευταίο κρατικό προϋπολογισμό κατά σχεδόν 600 εκατ. ευρώ, το κονδύλι για τα εξοπλιστικά αυξήθηκε κατά 5,4 δισ. ευρώ, με τα πρώτα 2,5 δισ. να απογειώνονται με τα γαλλικά Ραφάλ. Ενώ δεν προσλαμβάνονται γιατροί, καθηγητές και προσωπικό στα μέσα μαζικής μταφοράς, προσλαμβάνονται χιλιάδες αστυνομικοί με τελευταίο παράδειγμα τους πάνω από 1.000 ειδικούς αστυνομικούς που θα στελεχώσουν την αστυνομία των πανεπιστημίων του νομοσχεδίου Χρυσοχοΐδη-Κεραμέως. Ο τιμωρός του κορονοϊού, Χρυσοχοΐδης, κυνηγάει τη νεολαία στα πάρκα και τις πλατείες δηλώνοντας ότι «Η Ελληνική Αστυνομία είναι στην πανδημία το ΕΣΥ της προστασίας μας», όπως επιτάσσει το δόγμα «Νόμος και Τάξη».
Η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να προωθήσει και να επιβάλει την αντιλαϊκή-αντεργατική πολιτική «δια πυρός και σιδήρου». Για το καπιταλιστικό σύστημα η αναπάντεχη, απροσδόκητη και αιφνίδια εμφάνιση της πανδημίας λειτουργεί ως καταλύτης των εξελίξεων, επιταχύνοντας την όξυνση, την ένταση και τη κλιμάκωση της ταξικής πάλης. Έτσι, ενώ η πανδημία, από τη πρώτη στιγμή, πολλαπλασιάζει τα προβλήματα, διογκώνει τα αδιέξοδα και οξύνει τις αντιφάσεις βαθαίνοντας την κρίση του συστήματος, ταυτόχρονα αξιοποιείται ως σύμμαχος και ευκαιρία για την προώθηση των αντιλαϊκών μέτρων, της τεράστιας κλίμακας επίθεση στα δικαιώματα και τους όρους ζωής του λαού, των εργαζομένων, της νεολαίας.
Το σύστημα, τα κέντρα εξουσίας και τα κυβερνητικά επιτελεία γνωρίζουν καλά ότι η επίθεση στο λαό –που στοχευμένα ξεκινάει από την εργατική τάξη, απλώνεται στο σύνολο των εργαζομένων στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, και από τα λαϊκά στρώματα φτάνει στην αποκαλούμενη «μεσαία τάξη»– δεν θα περάσει «αναίμακτα». Θα προκαλέσει λαϊκή οργή και κατακραυγή, λαϊκά ξεσπάσματα, λαϊκούς αγώνες και αντίσταση, αντίστοιχα με το μέγεθος των κοινωνικών αναδιατάξεων, της καταβαράθρωσης κοινωνικών στρωμάτων, της εκτεταμένης φτωχοποίησης, της μαζικής ανεργίας, των μεσαιωνικών όρων δουλειάς και ζωής που προκαλεί η επίθεση αυτή.
Απέναντι σε αυτό προετοιμάζονται και μάλιστα σαν έτοιμοι από καιρό. Εντείνουν τη φασιστικοποίηση της δημόσιας και πολιτικής ζωής. Κλιμακώνουν τη κρατική τρομοκρατία και καταστολή. Στήνουν ένα αστυνομικό κράτος, με δυνάμεις καταστολής παντού. Στις γειτονιές και στις πλατείες, στα σχολεία και στις σχολές, στους μαζικούς εργασιακούς χώρους. Στήνουν δίκτυα παρακολούθησης αξιοποιώντας και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Οχυρώνονται νομικά με χουντικής έμπνευσης μέτρα, ποινικοποιώντας τους λαϊκούς αγώνες, διώκοντας αγωνιστές, βγάζοντας στην παρανομία τον πολιτικό λόγο και την πολιτική δράση.
Σ’ αυτό το πλαίσιο, η πανδημία έδωσε στο σύστημα μια μοναδική ευκαιρία για την αναδιοργάνωση και αναβάθμιση των κρατικών μηχανισμών ελέγχου και καταστολής, τόσο οργανωτικά όσο και νομικά, σε επίπεδο «πολεμικής» ετοιμότητας απέναντι στον «εσωτερικό εχθρό»-λαό, ώστε για πρώτη φορά να εφαρμόζονται σε τόσο μαζική κλίμακα μέτρα που αποτελούν πρόβα για μελλοντική χρήση, αλλά και που δοκιμάζουν συνάμα την ετοιμότητα, τα αντανακλαστικά και τα όρια των μηχανισμών και του συστήματος.
Επιστρατεύτηκαν λοιπόν τα σπουδαγμένα με μεταπτυχιακά και διδακτορικά στη «διαχείριση πλήθους και κρίσεων» αμερικανοθρεμένα στελέχη του υπουργείου της κρατικής τρομοκρατίας και της πολιτικής προστασίας. Η κυβέρνηση έχοντας σαν βάση το ιδεολόγημα της «ατομικής ευθύνης», αντιμετωπίζει τον κορονοϊό με μέτρα καταστολής, με περιορισμούς, με μερικά ή ολικά απαγορευτικά και πρόστιμα. Ολόκληρες περιοχές και κοινωνίες, αν χρειαστεί και ολόκληρη η χώρα, κλείνουν και ανοίγουν κατά το δοκούν, με τις λαϊκές μάζες να διδάσκονται την αστυνομική παρουσία, τον έλεγχο και την παρακολούθηση, την πειθαρχία και την υποταγή στη κυβερνητική εντολή.
Ασφαλή συμπεράσματα προφανώς δεν μπορούν να διεξαχθούν, όχι μόνο γιατί θα είναι πρόσκαιρα αλλά κυρίως γιατί όλη η διαδικασία βρίσκεται υπό τον παραμορφωτικό φακό της πανδημίας. Όσο και αν οι θεωρίες συνωμοσίας εμφανίζουν το σύστημα τόσο ισχυρό που έχει τη δυνατότητα να σχεδιάζει, να εφαρμόζει και να ελέγχει τα πάντα –κατά τα πρότυπα του αντικομουνιστή, πράκτορα και χαφιέ Όργουελ– οι αντιφάσεις και οι αντιθέσεις που το διέπουν, τα αχαρτογράφητα νερά, η ανάγκη του να επιταχύνει την επίθεση με ρυθμούς που δεν του επιτρέπουν την απόλυτη ευθυγράμμιση όλων των πλευρών, το πολιτικό κόστος που χρεώνεται ο εκάστοτε διαχειριστής, αποτελούν στοιχεία που αναδεικνύουν τα εγγενή προβλήματα και τις δυσκολίες.
Ωστόσο, υπάρχουν τα άμεσα, τα υπαρκτά αποτελέσματα που έχει παράξει η πολιτική της φασιστικοποίησης, που αποτελούν μια απότομη, αντιδραστική κλιμάκωση της επίθεσης στα δημοκρατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθέριες:
Η φασιστικοποίηση, η κρατική τρομοκρατία και καταστολή, αποτελούν το οπλισμένο χέρι του συστήματος για την επιβολή της αντιλαϊκής πολιτικής και την επίθεση στα δικαιώματα του λαού, των εργαζομένων, της νεολαίας. Η κυβέρνηση, αξιοποιώντας την πανδημία ως ευκαιρία, επιταχύνει και κλιμακώνει την επίθεση αυτή. Η μοναδική αλήθεια που έχει πει ο Κ. Μητσοτάκης είναι το «Δεν χάσαμε χρόνο κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Ψηφίζουμε κάθε βδομάδα σημαντικές αλλαγές, στρώνουμε το έδαφος, ετοιμάζουμε το γήπεδο…». Έτσι είναι. Με το λαό σε καραντίνα η κυβέρνηση έχει επιδοθεί σε ένα νομοθετικό κρεσέντο αντεργατικών και αντιλαϊκών μέτρων που ισοπεδώνουν ό,τι έμεινε όρθιο από τη δεκαετή μνημονιακή λαίλαπα. Δεκάδες πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, τροπολογίες και νόμοι διαμορφώνουν από σήμερα την «επόμενη ημέρα». Μια νέα «κανονικότητα» προς όφελος του κεφαλαίου, πρωτόγνωρης λεηλασίας, καταπίεσης και εκμετάλλευσης, με περισσότερες αλυσίδες για την εργατική τάξη και το σύνολο των εργαζομένων, αλλά και με μεγαλύτερες φυλακές για τα όνειρα και το μέλλον της νεολαίας.
Τα διευρυμένα χαρακτηριστικά της επίθεσης αγγίζουν και τα μικροαστικά στρώματα, διαλύοντας τις αυταπάτες που τόσο περίτεχνα καλλιέργησε το σύστημα και οι εκφραστές του. Το καπιταλιστικό σύστημα αξιοποιεί ως ευκαιρία την πανδημία στη διαδικασία της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης που εξελίσσεται με πιο γρήγορο και βίαιο ρυθμό και τρόπο σε σχέση με την περασμένη δεκαετία. Το λεγόμενο κλείσιμο της αγοράς επιδρά άμεσα και καταλυτικά στις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. Το οποιοδήποτε σκληρό λοκντάουν εφαρμόστηκε, ευνόησε τις μεγάλες επιχειρήσεις που, μαζεύοντας όλο το τζίρο της αγοράς (παρότι μειωμένος), εμφάνισαν ακόμη και πρωτόγνωρη κερδοφορία, έχοντας εξασφαλίσει ταυτόχρονα το μεγαλύτερο κομμάτι της πίττας των οικονομικών εξαγγελιών της κυβέρνησης αλλά και την τραπεζική ρευστότητα.
Μόνο ο αγώνας θα σώσει το λαό! Η λαϊκή πάλη δεν υποτάσσεται!
Ο καπιταλισμός δεν μπορεί και δεν θέλει να αντιμετωπίσει την πανδημία προς όφελος των λαών. Η διαχείριση της πανδημίας εκπορεύεται και οριοθετείται από την απάνθρωπη, εκμεταλλευτική και καταπιεστική φύση αυτού του σάπιου συστήματος. Αυτό το δεδομένο εκφράζεται σε παγκόσμιο επίπεδο, σε όλες τις χώρες του κόσμου. Αυτό το δεδομένο εκφράζεται με τον πιο δραματικό τρόπο και με το εμβόλιο. Αντί να αποτελεί το γιατρικό για την ανθρωπότητα, αποτελεί πεδίο σκληρού οικονομικού ανταγωνισμού των μεγάλων φαρμακοβιομηχανιών και αξιοποιείται στον αδυσώπητο οικονομικό-πολιτικό-γεωπολιτικό ανταγωνισμό των ιμπεριαλιστικών χωρών.
Με ακόμη πιο δραματικό τρόπο εκφράζεται στον εξαρτημένο ελληνικό καπιταλισμό. Την ίδια στιγμή που η εμβολιαστική διαδικασία κατάρρευσε, που οι τηλεοπτικές παρουσιάσεις και τα χρονοδιαγράμματα του Κικίλια πετάχτηκαν στο κάλαθο των αχρήστων, που οι εξαγγελίες για τα εμβολιαστικά κέντρα και τους 2 εκατ. εμβολιασμούς ανά μήνα αποδείχτηκαν τζούφια βεγγαλικά και ο λαός εκτίθεται στους κινδύνους της πανδημίας, η κυβέρνηση επιλεγεί να υπηρετεί τις δεσμεύσεις της απέναντι στα ιμπεριαλιστικά αφεντικά της. «Θα τηρήσουμε τις συμφωνίες» διατρανώνει ο πρωθυπουργός κλείνοντας την πόρτα στο ρωσικό και κινεζικό εμβόλιο και αποδεικνύοντας ότι δεν τους ενδιαφέρει η υγεία και η σωτηρία του λαού, ότι η υποτέλειά τους καταδικάζει ένα λαό ως αναλώσιμη ύλη μπροστά στην πανδημία, ότι οι μεγάλοι «προστάτες», ΗΠΑ και ΕΕ, εκτός των άλλων, απαγορεύουν σε μια χώρα και ένα λαό το δικαίωμα στον εμβολιασμό.
Αυτό το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας ξεπλένει ο ΣΥΡΙΖΑ με την αποδοχή του κυβερνητικού πλαισίου διαχείρισης και τη πρόταση για τις πατέντες των εμβολίων που εκφράζει την αγωνία κυρίως ξένων αλλά και ντόπιων φαρμακοβιομηχανιών να μπουν στο παιχνίδι. Αν αυτό είναι το κερασάκι, η τούρτα είναι όλη η στήριξη που απλόχερα πρόσφερε προσφερει στην κυβερνητική πολιτική, ως ένα «υπεύθυνο» και «σοβαρό» αστικό κόμμα εξουσίας. Η τούρτα και το κερασάκι που από τη πρώτη στιγμή εκφράστηκαν με το «βάζουμε πλάτη» είναι το μήνυμα του ΣΥΡΙΖΑ προς τα κέντρα εξουσίας ότι η προσαρμογή του ολοκληρώθηκε και, αν χρειαστεί, είναι έτοιμος να τους υπηρετήσει και πάλι, προβάλλοντας ως προσόν του απέναντι στη ΝΔ τη δυνατότητά του να χειραγωγεί το λαό και να αναστέλλει τις κοινωνικές εκρήξεις. Με τα αντιπολιτευτικά ψελλίσματα των τελευταίων ημερών επιχειρεί να ξαναμπεί στο πολιτικό παιχνίδι, μιας και ένα χρόνο τώρα έχει αφομοιωθεί από την κυβερνητική πολιτική. Γι’ αυτό δεν μπορεί να πείσει και κανέναν ότι μια δική του διαχείριση θα είχε διαφορετικά αποτελέσματα. Πώς θα μπορούσε να πείσει άλλωστε όταν ακόμη και στη προσπάθειά του να επαναπροσεγγίσει τα μικροαστικά στρώματα καταλήγει στην πολιτική ανοησία περί στήριξης των μαγαζιών της γειτονιάς, συσκοτίζοντας μια βίαιη, δομική, νομοτελειακή, καπιταλιστική διαδικασία.
Ο λαός, οι εργαζόμενοι και η νεολαία βρίσκονται αντιμέτωποι με τον κίνδυνο μιας σοβαρής επιδείνωσης τόσο της δημόσιας υγείας από την επέλαση της πανδημίας, όσο και της ζωής και των δικαιωμάτων από την επέλαση της άγριας καπιταλιστικής επίθεσης. Ο μοναδικός παράγοντας που μπορεί να απομακρύνει και να εξαλείψει τον κίνδυνο αυτό είναι η λαϊκή πάλη. Η οργή και η αγανάκτηση του λαού πρέπει να εκφραστούν στο δρόμο του αγώνα, να μετουσιωθούν σε οργάνωση, σε αντίσταση και διεκδίκηση.
Οι δυσκολίες είναι πολλές και καθορίζονται κατά βάση από τον αρνητικό συσχετισμό δύναμης και την αποσυγκρότηση του εργατικού-λαϊκού κινήματος. Η κυριαρχία των αστικών και ρεφορμιστικών απόψεων και δυνάμεων στους χώρους εργασίας, σπουδών, γειτονιάς και συνολικά στη κοινωνία αποτελούν εμπόδιο και ανασταλτικό παράγοντα για την ανάπτυξη της λαϊκής πάλης. Το ξεπέρασμα αυτών των δυνάμεων και η ήττα αυτών των απόψεων δεν μπορεί παρά να έρθει μόνο μέσα από την πλατιά ενεργοποίηση και κινητοποίηση των λαϊκών και εργατικών μαζών σε κάθε χώρο. Αυτή η ενεργοποίηση, η παρουσία και η εισβολή του λαϊκού παράγοντα στο προσκήνιο είναι που μεταβάλλει και τροποποιεί τα δεδομένα, δημιουργεί τα ρήγματα στο αστικό μπλοκ, αποκαλύπτει το πραγματικό πρόσωπο του ρεφορμισμού, πολιτικοποιεί και ανυψώνει τη συνείδηση των λαϊκών μαζών.
Υπάρχουν όμως και πολλές δυνατότητες όπως αυτές έχουν αναδειχτεί μέσα σε αυτήν την πρωτόγνωρη κατάσταση ενός χρόνου. Δυνατότητες που εκφράστηκαν κόντρα στην υποταγμένη, εργατοπατερίστικη, συνδικαλιστική αριστοκρατία των ηγεσιών σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ-Ομοσπονδίες και τον εργοδοτικό συνδικαλισμό. Δυνατότητες που εκφράστηκαν κόντρα στις ηγεσίες της ρεφορμιστικής Αριστεράς, τόσο του ΚΚΕ όσο και οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, που έχουν υποκλιθεί στο συσχετισμό δύναμης και την αστική νομιμότητα. Δυνατότητες που εκφράστηκαν από τις κινητοποιήσεις εν μέσω καραντίνας με το σπάσιμο των χουντικής έμπνευσης απαγορεύσεων, για να πάρουν μαζική έκφραση με τις πανεκπαιδευτικές κινητοποιήσεις των τελευταίων εβδομάδων.
Αυτές τις δυνατότητες οφείλουν να στηρίξουν και να πολλαπλασιάσουν οι πολιτικές δυνάμεις που αναφέρονται στην επαναστατική-κομμουνιστική Αριστερά με κάθε τρόπο. Είτε μέσα από τα σωματεία και τους συλλόγους, είτε με την κοινή δράση όπου μπορεί να επιτευχθεί δημιουργώντας συσπείρωση δυνάμεων και κίνηση εργαζομένων και νεολαίας.
Σε αυτήν την κατεύθυνση θα δώσει τις δυνάμεις του το ΚΚΕ(μ-λ), με βαθιά και αταλάντευτη πίστη στη δύναμη του λαϊκού, αποφασιστικού, ανυποχώρητου αγώνα, στη δύναμη των λαϊκών και εργατικών μαζών και στη δυνατότητά τους να ανοίγουν το δρόμο και να καθορίζουν μέσα από τη πάλη τους και την αναμέτρησή τους με το σύστημα, τη ζωή και το μέλλον τους.
ΜΑΖΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΛΑΪΚΗΣ-ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ
ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΝΕΟΛΑΙΑ ΜΑΖΙΚΑ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥΣ
ΔΩΡΕΑΝ ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ - ΔΩΡΕΑΝ ΜΑΖΙΚΑ ΤΕΣΤ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΛΑΟ
ΜΑΖΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΜΕΣΟΣ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ
ΜΑΖΙΚΕΣ ΜΟΝΙΜΕΣ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΜΕΘ ΚΑΙ ΚΛΙΝΩΝ ΝΟΣΗΛΕΙΑΣ
ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΚΛΕΙΣΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΔΟΜΕΣ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗΣ
ΟΧΙ ΣΤΟ ΣΤΟΙΒΑΓΜΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΣΤΑ ΜΜΜ
ΕΠΙΔΟΜΑ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΕΡΓΟΥΣ, ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ, ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ
ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΜΙΣΘΟΥ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ - ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΕΛΑΣΤΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ - ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΡΓΑΣΙΑ - ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΧΩΡΟ ΔΟΥΛΕΙΑΣ
ΚΑΤΩ Ο ΝΟΜΟΣ ΚΕΡΑΜΕΩΣ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΤΑΞΙΚΩΝ ΦΡΑΓΜΩΝ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
ΜΑΖΙΚΕΣ ΜΟΝΙΜΕΣ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ - ΑΝΟΙΓΜΑ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΚΑΙ ΣΧΟΛΩΝ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ
ΚΑΤΩ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ
ΚΑΤΩ Ο ΝΟΜΟΣ 4703/2020 ΚΑΙ Η ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΩΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΩΝ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ
ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΟΥΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΔΙΩΞΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΣΤΙΜΑ ΓΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΕ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ
