Όχι! Δεν θα υπενθυμίσουμε τα σχεδόν πάγια και μονότονα «επιχειρήματα» των συστημικών δυνάμεων και των φερεφώνων τους αστικών μέσων μαζικής προπαγάνδας. Άλλωστε η «κατάρρευση» των ασφαλιστικών ταμείων τους, μόνιμο μότο επί δεκαετίες, έχει δώσει τα τελευταία χρόνια τη θέση της στην «εξυγίανση» που επιτεύχθηκε με όλους τους προηγούμενους αντιασφαλιστικούς νόμους από την εποχή του πατρός Μητσοτάκη και εντεύθεν. Σήμερα που το ασφαλιστικό σύστημα έχει «αποκτήσει στέρεες βάσεις» (κατά δήλωση του αρμόδιου υπουργού Βρούτση), ετοιμάζεται και σχεδιάζεται μια νέα επιδρομή στο δικαίωμα στη σύνταξη! Μάλλον θα πρέπει να «στερεώνεται» η πολιτική διαρκούς επίθεσης στις ασφαλιστικές κατακτήσεις και στο δικαίωμα σε περίθαλψη και σύνταξη.
Ας υπενθυμίσουμε, λοιπόν, ορισμένες «λεπτομέρειες» στους επίδοξους σφαγείς (ιμπεριαλιστές, κεφάλαιο και κυβέρνηση) της ζωής των εργαζομένων λαϊκών μαζών. Το δικαίωμα στη σύνταξη είναι συλλογικό δικαίωμα της εργατικής τάξης και των εργαζομένων και καθόλου δεν τους κάνουν χάρη οι «από πάνω» και οι «απ’ έξω» όταν το υλοποιούν. Οι εργαζόμενοι το έχουν τριπλοπληρώσει κατά την ώρα της δουλειάς με την κλοπή του μόχθου τους που προκύπτει από την ιδιοποίηση και τον σφετερισμό των μέσων παραγωγής και συνολικά της κοινωνικής παραγωγής και την κλεμμένη υπεραξία που καρπώνεται ως κέρδος η αστική τάξη. Στη συνέχεια με την υποχρεωτική καταβολή ασφαλιστικών εισφορών, όχι μόνο με τις κρατήσεις στους μισθούς και τα μεροκάματα αλλά και με πάγιο μηνιαίο ποσό που υφαρπάζεται από κατηγορίες εργαζομένων ανεξαρτήτως του αν αποκόμισαν και πόσο έσοδο απ’ τη δουλειά τους. Ακόμη με τη δυσβάσταχτη φορολογία με άμεσο και έμμεσο τρόπο. Ψιλά γράμματα, θα πουν οι απολογητές του εκμεταλλευτικού συστήματος. Το πρόβλημα είναι ότι «δεν υπάρχουν» λεφτά για συντάξεις και πρέπει να γίνουν τόσο περικοπές όσο και «διαρθρωτικές αλλαγές», πάντα για την «ισχυροποίηση» του ασφαλιστικού συστήματος. Τουτέστιν, για να φτάσουμε στην πλήρη «ανταποδοτικότητα» αναφορικά με τις κρατήσεις που έγιναν κατά τη διάρκεια του ασφαλιστικού βίου των εργαζομένων. Οι υπόλοιπες δύο παράμετροι (υπεραξία και φορολόγηση) απλώς δεν… αναγνωρίζονται.
Το αγκάθι του Ασφαλιστικού εμφανιζόταν μέχρι πρότινος ως κόκκινη γραμμή για την κυβέρνηση στο πλαίσιο της αξιολόγησης της τρόικας. Όπως όμως μας έχει διδάξει η ιστορία των μνημονίων και των εφαρμοστικών τους νόμων, αυτές οι γραμμές είναι για να καταρρέουν όταν αυξηθούν οι πιέσεις των πολιτικών τους προϊσταμένων. Έτσι και τώρα, οι διαρροές από το κυβερνητικό επιτελείο δίνουν και παίρνουν για την «προετοιμασία της κοινής γνώμης». Έχουμε και λέμε:
* Ελάχιστος απαιτούμενος χρόνος εργασίας για τη θεμελίωση δικαιώματος σύνταξης τα 20 χρόνια (ή 6.000 ένσημα αναφορικά με το ΙΚΑ) από 15 έτη που ισχύει μέχρι σήμερα (4.500 ένσημα). Οι παρακολουθούντες το Ασφαλιστικό κάνουν λόγο ότι το 1/3 περίπου των ασφαλισμένων με το δεδομένο αυτό δεν θα πάρουν ποτέ σύνταξη στη βάση της διευρυμένης ανεργίας και των άτυπων και ελαστικών εργασιακών σχέσεων που εξαπλώνονται ταχύτατα. Μάλιστα εμφανίζεται η συγκεκριμένη επίθεση ότι έχει «κλειδώσει».
* Μείωση των κύριων συντάξεων έως και 20% άμεσα και συσχέτισή τους με τη λεγόμενη ανταποδοτικότητα, δηλαδή με τις ασφαλιστικές εισφορές που υποχρέωσαν τον εργαζόμενο να καταβάλλει καθ” όλη τη διάρκεια του εργασιακού του βίου. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι δεν μπορεί οι έχοντες καταβάλει λίγα να έχουν την απαίτηση να παίρνουν την ίδια σύνταξη με όσους κατέβαλαν περισσότερα.
* Ενοποίηση όλων των ασφαλιστικών ταμείων κύριας σύνταξης είτε σε ένα με τρεις κλάδους (μισθωτοί δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, ελεύθεροι επαγγελματίες-αυτοαπασχολούμενοι, αγρότες) είτε σε τρία, με στόχο την καταβύθιση όλων των συντάξεων και των παροχών προς τα κάτω, με την υπενθύμιση της «ελάχιστης εγγυημένης σύνταξης» από πλευράς κράτους στο… τρομακτικό ποσό των 360 ευρώ.
* Κατάργηση κάθε πρόωρης συνταξιοδότησης για όλους, άνδρες και γυναίκες. Να θυμίσουμε ότι το ισχύον όριο ηλικίας συνταξιοδότησης είναι τα 67 έτη και πρόωρη θεωρείται πλέον η συνταξιοδότηση από το 62ο έτος της ηλικίας και μετά, πράγμα που προέκυψε από τις προηγούμενες αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις. Προφανώς εννοούν ότι ουδείς θα παίρνει σύνταξη πριν από την έλευση του 62ου έτους της ηλικίας του και θα καταργηθούν οι μεταβατικές διατάξεις που προβλέπουν τη δυνατότητα συνταξιοδότησης από το 52ο έτος υπό ορισμένες προϋποθέσεις ακόμη και σήμερα.
* Αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών (κρατήσεων) των εργαζομένων, ώστε «να μπορεί το ασφαλιστικό σύστημα να δίνει συντάξεις», συνοδευόμενη με μείωση των εργοδοτικών εισφορών που έχει ήδη αποφασιστεί από την κυβέρνηση σε συνδυασμό με άλλες διευκολύνσεις των κεφαλαιοκρατών, ώστε «να προχωρήσουν σε επενδύσεις».
* Δεδομένες πρέπει να θεωρούνται νέες δραστικές περικοπές μέχρι καταργήσεως των επικουρικών συντάξεων και του εφάπαξ, ανεξάρτητα αν θα πάνε συνδυαστικά με τις κύριες συντάξεις (εννοούμε με το ίδιο νομοσχέδιο) ή θα εφαρμοστούν στη βάση των ήδη κατά παραγγελίαν υπαρχόντων αναλογιστικών μελετών, για να υπάρχει και η ανάλογη επίφαση επιστημονισμού.
* «Αυστηροποίηση» των εισοδηματικών και περιουσιακών κριτηρίων για τη λήψη βοηθημάτων (ΕΚΑΣ, αναπηρικές κ.λπ.), στην προοπτική σύνδεσής τους ακόμη και με την απόληψη κύριας σύνταξης!
Δεν ξέρουμε αν μας ξέφυγε κάτι απ” όσα σκόπιμα διαρρέει η κυβέρνηση για να δημιουργήσει το κατάλληλο κλίμα. Φυσικά δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν θα πάνε όλα μονομιάς ή σε δόσεις. Οι προθέσεις τους πάντως δεν αμφισβητούνται. Μάλλον η συζήτηση με την τρόικα αφορά στο πώς και πότε και όχι στο «αν».
Είναι φανερό ότι νέα καταιγίδα στα ασφαλιστικά-συνταξιοδοτικά δικαιώματα είναι προ των πυλών. Όταν ριφθεί ο κύβος, το σύστημα θα επιτεθεί με όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή του και γι” αυτό δεν χωράει καμιά αμφιβολία. Συνεπώς δεν πρέπει να υπάρξει ολιγωρία για καλύτερες κινηματικές εποχές. Από χθες πρέπει να ξεκινήσει η προετοιμασία της μάχης για να δοθεί με τους καλύτερους όρους από πλευράς εργαζομένων και λαού. Κόντρα στην προτασεολογία και στα «επιχειρήματα», να ορθωθεί ένα παλλαϊκό ΜΕΤΩΠΟ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ενάντια στην προσπάθεια χειροτέρευσης της ζωής εκατομμυρίων λαϊκών ανθρώπων.
Το άνοιγμα εκ νέου του Ασφαλιστικού δε θα είναι περίπατος για το σύστημα. Όσο και αν προσπαθούν -προτού ακόμα πάρουν τα μέτρα και στο πλαίσιο της ζούγκλας της λεγόμενης αγοράς εργασίας- να πείσουν τη νέα γενιά ότι δεν υπάρχει περίπτωση να πάρει σύνταξη για να διασπάσουν το ενιαίο μέτωπο του αγώνα, η ταξική πάλη που διεξάγεται ασταμάτητα και τα υποκείμενά της θα αναγκαστούν κάτω από τον καταιγισμό της αντιασφαλιστικής επέλασης να απαντήσουν. Το Ασφαλιστικό είναι ζήτημα που συσπειρώνει ευρύτατα κοινωνικά στρώματα και προφανώς την εργατική τάξη που μπορεί να επανεμφανιστεί με μαζικούς όρους στο προσκήνιο.
Οι δυνάμεις της Αριστεράς πρέπει να πρωτοστατήσουν στην επικείμενη μάχη. Το ίδιο και οι ταξικές και αγωνιστικές συλλογικότητες με λογική ΚΟΙΝΗΣ ΔΡΑΣΗΣ για νικηφόρα έκβαση του αγώνα.
Να μην περάσει η νέα αντιασφαλιστική επιδρομή! Καμία χειροτέρευση των όρων ασφάλισης και συνταξιοδότησης! Αυξήσεις στους μισθούς, στα μεροκάματα και στις συντάξεις!
