Το κόλπο έπιασε, αλλά όχι απόλυτα. Προέβλεπε να κουκουλωθεί η αλήθεια μέσω της γελοιοποίησής της. Οι ανοησίες της κυβέρνησης για οργανωμένο (αντικυβερνητικό) σχέδιο εμπρηστών ή ακόμη και για «ασύμμετρη απειλή» από τρομοκράτες, ξένες μυστικές υπηρεσίες, αντιεξουσιαστικές ομάδες, που στόχο έχουν την κυβέρνηση, τον Καραμανλή, την αποδόμηση του κράτους και του… σύμπαντος, θα προκαλούσε ασυγκράτητο γέλιο αν δεν αφορούσε το μεγαλύτερο σε έκταση έγκλημα απέναντι στη ζωή, το περιβάλλον και το μέλλον της χώρας τα τελευταία 50 τουλάχιστον χρόνια. Πάνω από 2.000.000 στρέμματα αποτεφρώθηκαν, 64 άνθρωποι άφησαν την τελευταία τους πνοή στις φλόγες, κάηκαν ολόκληρα χωριά, καταστράφηκε η αγροτική παραγωγή της χώρας και οι κόποι μια ολόκληρης ζωής χιλιάδων ανθρώπων. Και η «σοβαρή» κυβέρνηση αναζητά τον φταίχτη «στους ανθρώπους που έκαψαν μαγαζιά και τον άγνωστο στρατιώτη» στις φοιτητικές κινητοποιήσεις (ανοησία της νυν υπ. Εξωτερικών, που φιλοδοξεί να ηγηθεί της χώρας!), ότι φταίνε οι «πράσινοι που καίνε το πράσινο» (ο γνωστός τρελός… της πόλης Γιακουμάτος), ή όσοι προσπαθούν να αποσταθεροποιήσουν το πολίτευμα με τη συνδρομή του ΣΥΝ (του «λόρδου» Βύρωνα η σαχλαμάρα). «Δεν μπορεί να είναι σύμπτωση», συμπληρώνει ο μεγάλος αρχηγός της κυβέρνησης, σαν να ανακάλυψε κάποιο καλά κρυμμένο μυστικό.
Ομως, δεν αρκεί η αποβλακωτική δύναμη των ΜΜΕ, δεν φτάνει ο κομματικός φανατισμός, ούτε η πολιτική αφέλεια για να μπορεί να δικαιολογηθεί μια κυβέρνηση που παρουσιάζει τον εαυτό της ως ομφαλό της γης, όπου οτιδήποτε συμβεί, οποιοδήποτε πρόβλημα κι αν προκύψει να έχει στόχο και θύμα την ίδια. Από τις υποκλοπές και τα ομόλογα, έως την… εξαφάνιση των δεινοσαύρων. Με στόχο, προφανώς, να επιβάλλει τη σιωπή, τη σιωπηλή διαμαρτυρία και θλίψη.
Παρά το «κακό που μας βρήκε», τις φωνές που απαιτούν να «μην υπάρξει πολιτική εκμετάλλευση» της καταστροφής και του πόνου των ανθρώπων, είναι ακριβώς η πολιτική, η πολιτική σκέψη των ανθρώπων που χρειάζεται τώρα, αν θέλουμε να σταματήσει το «κακό». Οχι, βέβαια, η πολιτική των γυρολόγων της εξουσίας, που κυνηγούν την ψήφο μέσα στα αποκαΐδια, αλλά η πολιτική που διακρίνει και μπορεί να αλλάξει τα πράγματα, η πολιτική που αντιστέκεται. Γιατί οτιδήποτε άλλο συσκοτίζει τις ευθύνες, εμποδίζει τη λύση των προβλημάτων.
Αντ’ αυτού, βολεύει αφάνταστα να σέρνεται ένα ιδιότυπο κλίμα αποβλάκωσης με δόσεις απολίτικης συνωμοσιολογίας αλλά και μπόλικης καθωσπρέπει θλίψης (για την εξοχή που χάσαμε και πού θα γίνει τώρα το πικ-νικ). Ενα κλίμα που προωθείται από το επίσημο πολιτικό σύστημα και επιδιώκεται να υιοθετηθεί μαζικά. Τι αλήθεια εξυπηρετεί η κόντρα μεταξύ ΝΔ-ΠΑΣΟΚ για το εάν πρόκειται ή όχι για ασύμμετρη ή αόρατη απειλή; Μήπως για να συσκοτιστούν οι πραγματικές ευθύνες, ώστε να επαναληφθεί η καταστροφή; Πού οδηγεί η άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στην ύπαρξη ενός οργανωμένου σχεδίου εμπρηστών; Στο να ενοχοποιηθεί απλά η κυβέρνηση για ανικανότητα, ώστε να αναλάβουν «οι ικανοί»; Ο Αλαβάνος, μάλιστα, επιτελώντας χρέη αρχηγού της πυροσβεστικής, όρισε τις βασικές αιτίες των πυρκαγιών: ακαθάριστοι πυλώνες της ΔΕΗ, σκουπιδότοποι, η αμέλεια της γιαγιάς και ο πυρομανής βοσκός! Αυτά, άλλωστε, είναι τα στοιχεία που δίνει η πυροσβεστική. Ομως, ο ρόλος της πυροσβεστικής δεν είναι να κάνει πολιτική, ούτε ο ρόλος του Αλαβάνου είναι να κάνει τον πυροσβέστη.
Υπήρξε, λοιπόν, ένα έγκλημα που κόστισε δεκάδες ανθρώπινες ζωές, που έκαψε ολόκληρα χωριά, που κατέκαψε τη μισή Ελλάδα. Κι αυτό το έγκλημα έχει συγκεκριμένους και γνωστούς ενόχους, που λειτουργούν βάσει μια συγκεκριμένης πολιτικής (ιδού το οργανωμένο σχέδιο που αναζητείται). Μόνο που εκτός από τα «φιλέτα» πήραν φωτιά και τα… ξερά.
Δεν είναι, βέβαια, η κυβέρνηση ή το ΠΑΣΟΚ που γυροφέρνουν με το στουπί στο χέρι τα δάση ανάβοντας φωτιές. Είναι, όμως, οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που χρόνια τώρα αδιαφορούν συνειδητά, σχεδιάζουν προσεκτικά, νομοθετούν τακτικά την περίφημη «αξιοποίηση των δασικών εκτάσεων».
Είναι η δασοκτόνα πολιτική του συστήματος και των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ που αδυνατεί να βάλει πάνω από τα κέρδη τα δάση και τις ανθρώπινες ζωές. Οχι από έλλειψη περιβαλλοντικής ευαισθησίας, απέχθειας απέναντι στη φύση και την ανθρώπινη ζωή. Αλλά γιατί υπάρχει μια έμφυτη απέχθεια του κεφαλαίου για οτιδήποτε δεν επιφέρει κέρδη. Ετσι δημιουργήθηκε η τσιμεντούπολη ως πρόταση ζωής (κι όχι από έλλειψη καλαισθησίας), γι’ αυτό μολύνεται ο αέρας που αναπνέουμε, το νερό που πίνουμε, δηλητηριάζεται η θάλασσα και καίγεται η γη. Γιατί λοιπόν να ζητήσουν συγγνώμη; Γιατί να παραιτηθεί ο αρμόδιος υπουργός;
Δεν πρόκειται για σύμπτωση να καίγονται περιοχές όπου προβλέπεται στο μέλλον να περάσει η Ιόνιος Οδός. Γιατί η «ανάπτυξη» του κεφαλαίου περιλαμβάνει, έκτος από τις μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό, στην παιδεία, στις εργασιακές σχέσεις κ.λπ. και την καταστροφική «μεταρρύθμιση» του περιβάλλοντος.
40.000.000 στρέμματα δάσους και δασικών εκτάσεων, σχεδόν το μισό της επιφάνειας της χώρας, θα αποχαρακτηριστούν αν περάσει η αναθεώρηση του άρθρου 24 του συντάγματος. Σχέδιο που βρίσκει σύμφωνους μόνο τον ΣΕΒ, τις οικοδομικές επιχειρήσεις, τα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα και τους καταχραστές της δημόσια γης. Αυτά ακριβώς τα συμφέροντα ήθελε να ικανοποιήσει η κυβέρνηση. Εχει, επομένως, πολύ δρόμο ακόμη για να γίνουν τα 2.000.000 στέμματα 40.000.000. Εκτος κι αν τους πετάξουμε απ’ το δρόμο!
φ.579, 01/09/07
