Πολλοί πανηγύρισαν τη Δευτέρα μετά την καταμέτρηση των ψήφων, γιατί πίστεψαν ότι «νικήσαμε», ότι «εμποδίσαμε τον φασισμό». Ποιοι «εμείς»; Και από πότε μπορεί να εμποδιστεί ο φασισμός μέσα από εκλογές; Ή πώς έρχεται ο φασισμός στην εξουσία, μέσω των προεδρικών εκλογών;
Ο Φαν ντερ Μπέλεν είναι ένας νεοφιλελεύθερος οικονομολόγος. Υπηρετεί τη θεωρία, ότι οι «δυνάμεις της αγοράς» στον καπιταλισμό ρυθμίζουν τα πάντα καλύτερα χωρίς παρέμβαση. Το δυνατό λιγότερη κρατική παρέμβαση στην «αυτορυθμιζόμενη οικονομία» -εκτός κι αν έρθουν όλα τα πάνω κάτω και καταρρέουν οι τράπεζες, τότε «φυσικά» το κράτος πρέπει να παρέμβει, για να σώσει την καπιταλιστική οικονομία από τα πάνω. Με γενικευμένη φορολογία και προνόμια για τα μονοπώλια.
Στον τελικό γύρο των εκλογών, ο Φαν ντερ Μπέλεν ήταν ο επιθυμητός υποψήφιος του προσανατολισμένου στην Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) κεφαλαίου, εκείνου του τμήματος της αυστριακής αστικής τάξης, η οποία αντλεί τεράστια κέρδη από την εξαγωγή προϊόντων και κεφαλαίων και από την εκμετάλλευση των νεοαποικιακά εξαρτημένων χωρών εντός και εκτός ΕΕ («επιχειρήσεις στην Ανατολική Ευρώπη»). Και ψηφίστηκε από τμήματα της εργατική τάξης και των λαϊκών μαζών, των οποίων η κατάσταση, παρά την κρίση των τελευταίων χρόνων, βελτιώθηκε ελαφρά (ή τουλάχιστον δεν χειροτέρευσε). Τον ψήφισαν όλοι όσοι φοβούνταν, πως μέσα από μια «νέα πολιτική» (Χόφερ: «Θα εκπλαγείτε, με αυτά που είναι πιθανά να συμβούν…») θα απειλούνταν η σχετική ασφάλειά τους -ακόμα και αυτής της ελάχιστης σιγουριάς των 837,76 € τον μήνα. Αντίθετα, ο Χόφερ υπερψηφίστηκε από εκείνους που από το ξεκίνημα της κρίσης το 2008 έπρεπε να ανεχτούν τη συνεχόμενη επιδείνωση της ζωής τους, από εκείνους που δικαιολογημένα φοβούνται ότι και τα επόμενα χρόνια θα χειροτερεύει η κατάστασή τους.
Καμιά από τις δύο αυτές ομάδες ψηφοφόρων -και αυτές ήταν πάνω από το 70% των Αυστριακών- δεν υπολόγισε, ότι και οι δύο υποψήφιοι υποστηρίζουν μια επιθετική ιμπεριαλιστική οικονομία και πολιτική της Αυστρίας, ότι και οι δύο υποψήφιοι είναι πραγματικοί εχθροί της διεθνούς αλληλεγγύης της εργατικής τάξης και των λαών. Και οι δύο υποψήφιοι υποστηρίζουν την ιμπεριαλιστική επίθεση της ΕΕ –ο Φαν ντερ Μπέλεν είναι υπέρ μιας πιο έντονης συγκέντρωσης, ο Χόφερ υπέρ περισσότερων δικαιωμάτων των εθνικών κρατών. Έτσι ή αλλιώς, η ΕΕ εξυπηρετεί τον αυστριακό ιμπεριαλισμό στην ληστρική πολιτική του π.χ. στα Βαλκάνια, όπου αυστριακές τράπεζες και ασφαλιστικές εταιρείες, κατασκευαστικές επιχειρήσεις και η ΟΜV (ΣτΜ: αυστριακή πετρελαϊκή εταιρεία) έχοντας την κάλυψη του αυστριακού στρατού και του αυστριακού ύπατου αρμοστή για τη Βοσνία, Valentin Insko, αποκομίζουν υπερκέρδη.
Αν ο Φαν ντερ Μπέλεν υπογραμμίζει, ότι μετά τις εκλογές παύουν να υπάρχουν διαφωνίες και πρέπει όλοι να είμαστε ενωμένοι, τότε δεν προπαγανδίζει τίποτα άλλο από την αλληλεγγύη της εργατικής τάξης με τους εκμεταλλευτές της -κάτι που υπερβαίνει την μέχρι τώρα (φθαρμένη) κοινωνική συνεργασία. Στοχεύει στην (επανα)σύσταση της κοινωνίας πάνω από τάξεις και κοινωνικά στρώματα. Και το ότι ο Φαν ντερ Μπέλεν αυτοχαρακτηρίστηκε ρητά ως «πρόσφυγας» κατά την προεκλογική εκστρατεία, για να υφαρπάξει επιπλέον υποστήριξη, είναι θέατρο: το 1945 οι γονείς του απέδρασαν από τον Κόκκινο Στρατό στο οχυρό στις Άλπεις, το οποίο δημιούργησαν πριν λίγους μήνες οι Ναζί. Υποτίθεται ότι με Πρόεδρο τον Φαν ντερ Μπέλεν θα είμαστε λίγο καλύτερα από ό,τι με τον ρατσιστή Χόφερ. Έτσι, μετά την δήθεν νίκη μας στις εκλογές, πολλοί θα χαλαρώσουν ικανοποιημένοι, γιατί απωθήθηκε ο φασισμός και δεν χρειάζεται να ντρεπόμαστε «εμείς» για έναν πρόεδρο του FPO (Φιλελεύθερο Κόμμα Αυστρίας).
Από τους 6.382.507 εκλογείς απείχαν παρά την πειθαναγκαστική προπαγάνδα 1.739.358 (27,3%) και άλλοι 165.212 (3,6%) ψήφισαν άκυρο. Αυτό δείχνει, ότι κάθε άλλο παρά ικανοποιημένοι με τις προτάσεις και υποσχέσεις των ηγετών είναι οι περισσότεροι και ότι πολλοί είναι αυτοί που απορρίπτουν την τακτική του «μικρότερου κακού» ακόμα και σε εντέχνως έκρυθμες και πολωτικές καταστάσεις. Οι αιτίες για την αποχή από τις εκλογές πιθανά να είναι διαφορετικές για τον καθένα, αλλά σε ένα μέρος αυτών των ανθρώπων μπορούμε να επενδύσουμε. Είναι ήδη ορατό, ότι πριν από τις επόμενες εθνικές εκλογές, σε δύο χρόνια το πολύ, η άρχουσα τάξη προγραμματίζει παρόμοια «καθοριστική εκλογή», για να μας αποπροσανατολίσουν από τα πραγματικά προβλήματα και τις ανάγκες του αγώνα.
Ο νέος καγκελάριος Κρίστιαν Κερν παρέμεινε πιστός στην υπόσχεση, ότι υπό τη διαχείρισή του θα στραφεί κατά της εργατικής τάξης –φυσικά με πρόσχημα το συμφέρον της!: Προώθηση των ιδιωτικών επενδύσεων (μέσω γενικευμένης φορολογίας), υποστήριξη του κατασκευαστικού τομέα (μέσω γενικευμένης φορολογίας), προώθηση κρατικών επενδύσεων (από γενικευμένη φορολογία), υποστήριξη start-ups εταιριών του ιδιωτικού κεφαλαίου και «εννοείται» αποπληρωμή των δις χρεών της HypoAlpeAdria δηλαδή της τράπεζας Heta (μέσω γενικευμένης φορολογίας)… -με παράλληλη περαιτέρω απορύθμιση της αγοράς εργασίας, ιδιωτικοποίηση της (μέχρι τώρα) δημόσιας περίθαλψης. Έτσι ο αριθμός των «χαμένων», των working poor, αυτών που χρειάζονται τις επιπλέον εργασίες μερικής απασχόλησης, για να τα βγάλουν πέρα, σίγουρα θα αυξηθεί. Σίγουρα δεν πρόκειται να κατηγορήσουμε αυτούς που απειλούνται με εξαθλίωση και δεν βλέπουν καμιά προοπτική, αλλά να δείξουμε ότι υπάρχει διέξοδος μακριά από «μεγάλους ηγέτες» δίπλα στους ακόμα πιο φτωχούς.
Πρόθεσή μας είναι να προπαγανδίσουμε και να ενισχύσουμε την αλληλεγγύη της εργατικής τάξης -τόσο ενάντια στη «συμφιλίωση» ανάμεσα στους φτωχούς και τους πλούσιους, ανάμεσα στους πάνω και τους κάτω, αλλά και ενάντια στην διαίρεση των εκμεταλλευόμενων με γνώμονα την πολιτιστική παράδοση και τη γλώσσα.
Κυρίως πρέπει να παλέψουμε μαζί ενάντια στην κοινωνική αποσύνθεση και κρατική φασιστικοποίηση και τον ρατσισμό, που συνεχίζουν να καλλιεργούν το SPO (Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα Αυστρίας) και το OVP (Αυστριακό Λαϊκό Κόμμα).
Η προοπτική μας δεν είναι η συμμαχία με τους εκμεταλλευτές μας, αλλά: Κατάργηση του θεσμού του ομοσπονδιακού προέδρου! Γκρέμισμα της αστικής κυβέρνησης! Χτύπημα της ιμπεριαλιστικής ΕΕ. Προλεταριακή επανάσταση και εργατική εξουσία.
