Άρθρο από την Προλεταριακή Σημαία (φύλλο 888)
Με γοργούς ρυθμούς προετοιμάζουν οι παράγοντες του συστήματος την νέα αντιασφαλιστική επίθεση. Με δηλωμένη την κυβερνητική πρόθεση να χτυπήσει και τις επικουρικές συντάξεις έχουν επιστρατευθεί κάθε λογής πρόθυμοι, προκειμένου να στρώσουν το δρόμο για την επίθεση αυτή αλλά και για να διευθετήσουν τους όρους με τους οποίους θα μοιραστούν οι μερίδες στο φαγοπότι που ετοιμάζεται σε βάρος συνταξιούχων και εργαζομένων.
Μια τέτοια χαρακτηριστική περίπτωση είναι και το συνέδριο για το μέλλον των επαγγελματικών ταμείων, που πραγματοποιήθηκε πριν από λίγες μέρες. Πισσαρίδης, Χατζηδάκης, Στουρνάρας, αλλά και ο, γνωστός για την αντιασφαλιστική του «θητεία», πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ, Τάσος Γιαννίτσης, έβαλαν ο καθένας το δικό του «λιθαράκι» στην προετοιμασία της επίθεσης.
Κοινός παρονομαστής όλων τους το χιλιοειπωμένο αφήγημα περί «βαθύτατα προβληματικού χαρακτήρα του ασφαλιστικού μας συστήματος» και της ανάγκης να χωθεί ο ιδιωτικός τομέας στην υπόθεση. «Η οικονομική επάρκεια μετά τη συνταξιοδότηση δεν πρέπει και δεν μπορεί να παρέχεται εξ ολοκλήρου από μία πηγή», ανέφερε ο Στουρνάρας, για να μας πει με κομψό τρόπο ότι το κράτος θέλει να διώξει από πάνω του όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος από τη συνταξιοδοτική δαπάνη και ότι οι εργαζόμενοι θα πρέπει να βρουν και άλλους τρόπους για να ζήσουν («οικονομική επάρκεια» το ονομάζει) πέρα από τη σύνταξη που θα παίρνουν από το κράτος (που θα είναι μερικά ψίχουλα).
Ο Γιαννίτσης με τη σειρά του επισήμανε ότι παρά τους αντιασφαλιστικούς νόμους της περιόδου 2000-2018 οι συνολικές δαπάνες για συντάξεις αυξήθηκαν στη χώρα μας από 17,5 δισ. ευρώ σε 35 δισ. ευρώ ή από 12,7% σε 18,7% του ΑΕΠ, ενώ η σχέση συνολικών συντάξεων προς συνολικούς μισθούς αυξήθηκε από 41% σε 71%. Προφανώς δεν τους αρκεί η τεράστια μείωση που έχει γίνει στις συντάξεις μέσα στα μνημονιακά χρόνια, δεν τους αρκεί το γεγονός ότι εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχοι περιμένουν για χρόνια τη σύνταξή τους. Θέλουν ακόμη μεγαλύτερες μειώσεις στις συντάξεις, θέλουν να θεμελιώνουν δικαίωμα στη σύνταξη πολύ λιγότεροι και πολύ αργότερα.
Και αν συμφωνούν ως προς την πρόθεσή τους να πετσοκόψουν τις συντάξεις και τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, εκείνο που τους προβληματίζει είναι το πώς θα γίνει η μετάβαση στο νέο ιδιωτικοποιημένο σύστημα, τι θα σημάνει για τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά και πώς θα «ανταμειφθούν» οι ιδιώτες που θα εμπλακούν. Είναι ενδεικτικό ότι ο υφυπουργός Οικονομικών Γεώργιος Ζαββός προανήγγειλε παρεμβάσεις στην ιδιωτική ασφάλιση και ανέφερε ότι επιτροπή του υπουργείου συζητά «τα κατάλληλα κίνητρα και μέτρα, με στόχο την ενίσχυση της εμπιστοσύνης των επενδυτών»! Ο δε Στουρνάρας θέλησε να καθησυχάσει τις κυβερνητικές ανησυχίες για το κόστος της μετάβασης, αναφέροντας ότι «ακόμη κι αν υπάρξει απώλεια εσόδων από φοροαπαλλαγές, αυτή θα είναι πρόσκαιρη, λόγω των αυξημένων ιδιωτικών αποταμιεύσεων».
Κι ενώ η αστική τάξη κάνει αδιάκοπα τα «κουμάντα» και τους λογαριασμούς της, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες σφυρίζουν αδιάφορα. Η συζήτηση στους εργαζόμενους δεν έχει καν ανοίξει, παρ’ όλο που η κυβέρνηση έχει αποδείξει επανειλημμένα πόσο αδίστακτη είναι και παρ’ όλο που όλα δείχνουν το μέγεθος της νέας αντιασφαλιστικής επίθεσης.
Η αντίσταση σε αυτά που ετοιμάζουν για την ασφάλιση πρέπει να γίνει υπόθεση των ίδιων των εργαζομένων. Αυτό που έρχεται για την ασφάλιση δεν αφορά μια μικρολεπτομέρεια. Πρόκειται για μια σημαντική υπόθεση, που θα επιβαρύνει συνολικά τον κόσμο της δουλειάς, εργαζόμενους και συνταξιούχους. Η αστική τάξη και τα επιτελεία της δεν ψάχνονται χωρίς λόγο. Η πίτα που θέλουν να μοιράσουν θα βγει μέσα από τη μεγαλύτερη κλοπή των μισθών και των συντάξεων. Και οι εργαζόμενοι πρέπει να αντισταθούν, ξεπερνώντας το κλίμα της παραίτησης, της ηττοπάθειας και της μοιρολατρίας.
