Την Παρασκευή 24 Νοεμβρίου έγινε στο βιβλιοπωλείο “ΒΙΒΛΙΟρυθμός” των εκδόσεων “Σαββάλας” στη Θεσσαλονίκη η πρώτη δημόσια παρουσίαση του καινούριου βιβλίου του Βασίλη Σαμαρά, “Από έναν κόσμο σε έναν άλλον”. Το βιβλίο κυκλοφόρησε το καλοκαίρι από τις εκδόσεις “Εκτός των Τειχών” και ήδη διατίθεται από το βιβλιοπωλείο των εκδόσεων, άλλα βιβλιοπωλεία και από τις κατά τόπους οργανώσεις του ΚΚΕ(μ-λ). Το βιβλίο παρουσίασαν ο Δημήτρης Παυλίδης, ο Γιώργος Ρηγόπουλος και ο Δημήτρης Μάνος. Στη συνέχεια το λόγο πήρε ο συγγραφέας και ακολούθησε συζήτηση. Στην εκδήλωση παρευρέθηκε πλήθος κόσμου, παλιοί και νέοι αγωνιστές από διαφορετικούς χώρους της Αριστεράς.
Ο Δημήτρης Μάνος αναφέρθηκε στη συμβολή του Βασίλη Σαμαρά στην ιδεολογική και πολιτική συγκρότηση του χώρου του μ-λ κινήματος στην Ελλάδα και την επιρροή που άσκησε στον δικό του τρόπο σκέψης. Για το βιβλίο παρατήρησε πως αποτελεί κατά μίαν έννοια την επιτομή του προηγούμενου έργου “Η Αριστερά απέναντι στον εαυτό της”, αλλά και μια συμπυκνωμένη εκλαΐκευση και επικαιροποίησή του. Ανοίγει έτσι το διάλογο σε μια σειρά ζητήματα της εποχής μας. Ο ομιλητής στάθηκε περισσότερο σε όσα αναφέρονται στην έκδοση γύρω από την αναγκαιότητα να μελετηθεί ξανά και πιο συστηματικά το μεγάλο ζήτημα των αιτιών της καπιταλιστικής παλινόρθωσης στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Επισήμανε πως μια σειρά κριτικές θέσεις, όπως αυτή που αφορά τη σχέση κόμματος-κράτους και την απορρόφηση του πρώτου από το δεύτερο, την απομάκρυνση της εργατικής τάξης από τη θέση του πρώτου αρμόδιου για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση, το ρόλο της διόγκωσης των κρατικών μηχανισμών, την ανάδειξη της νέας αστικής τάξης από την «κόκκινη» διανόηση κ.λπ. είναι θέσεις που τις συναντά κανείς όχι μόνο στα πιο πρόσφατα ή λιγότερο πρόσφατα βιβλία ή εκδόσεις. Τις συναντά κανείς ακόμη και στα αρχειακά κείμενα της οργάνωσης του ΚΚΕ(μ-λ), όπως της πρώτης και της δεύτερης Συνδιάσκεψής του στις αρχές της δεκαετίας του Ογδόντα. Θέσεις που του επέτρεψαν να ερμηνεύσει εξελίξεις όπως αυτές της λεγόμενης «περεστρόικα», να δει τις εσωτερικές συγκρούσεις της νέας αστικής τάξης, να δει κριτικά και να μην παρασυρθεί από τη διάσταση αυτής της όξυνσης μετά το 1991 κ.λπ. Όλα αυτά -επισήμανε- φέρουν το βάρος και το στίγμα της πολιτικής σκέψης του Βασίλη Σαμαρά.
Κλείνοντας ο ομιλητής και επιχειρώντας μια προσέγγιση στον όρο της μεταβατικότητας, επιχείρησε να τον ερμηνεύσει αναλύοντας το σχήμα ιμπεριαλισμός-επανάσταση. Ότι δηλαδή ο ιμπεριαλισμός «επί τη εμφανίσει του» στο οικονομικοπολιτικό προσκήνιο υποχρεώθηκε να δεχτεί την παρέμβαση του σοσιαλιστικού «παραδείγματος». Αν λοιπόν με μια έννοια η μετάβαση από τον ιμπεριαλιστικό κόσμο που δέχτηκε την επίδραση του «αντίπαλου δέους» σε έναν ιμπεριαλιστικό κόσμο απαλλαγμένο από το… δέος αυτό δείχνει να συντελείται σε μεγάλο βαθμό, υπάρχουν πολλά ερωτήματα όσον αφορά το χαρακτήρα των εσωτερικών συγκρούσεων αυτού του «απαλλαγμένου» ιμπεριαλιστικού κόσμου.
Ο Γιώργος Ρηγόπουλος ανάμεσα σε άλλα τόνισε: “Tο βιβλίο, από τον τίτλο κιόλας «Από έναν κόσμο σε έναν άλλο», μπαίνει στο θέμα της κίνησης, της μετάβασης της πάλης, της ταξικής πάλης. Και σε όλες τις σελίδες του σαν συνδετικό στοιχείο υπάρχει η αναφορά, η άντληση στοιχείων και τα συμπεράσματα από την πάλη των τάξεων, και αυτό το μετατρέπει από ένα σύγγραμμα-πόνημα σε μια συμβολή (μικρή ή μεγάλη, δεν έχει σημασία) στη σύγχρονη φιλοσοφία της πάλης. Είναι ένα βιβλίο εφ” όλης της ύλης μεν, στοχευμένο στη σύζευξη της εργατικής τάξης με την κομμουνιστική κοσμοαντίληψη, που βάζει τις αλήθειες του σ. Βασίλη Σαμαρά –εν πολλοίς και σε σημαντικό βαθμό και δικές μου αλήθειες- ξανά και ξανά, επίμονα, σαν επανάληψη και σαν προαγωγή για το επόμενο επίπεδο σκέψης. Όμως ξεκαθαρίζει ότι αλήθειες «αδιάφορες», αλήθειες «αντικειμενικές» και «πανανθρώπινες» δεν υπάρχουν, οι αλήθειες μας είναι απαντήσεις σε τεθέντα ερωτήματα, άρα ακόμα και αυτές που έχουν επαληθευτεί από την ταξική πάλη είναι υποκειμενικές, είναι ταξικές. Η συνεχής επανάληψή τους έχει διπλή απεύθυνση. Μια εξωτερική –απάντηση στη φαιή προπαγάνδα του αντιπάλου, δηλαδή της αστικής τάξης και των προθύμων της- και μία ακόμα προς την Αριστερά, έτσι όπως ο όρος περιγράφεται στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου”.
Στην κατάληξη της παρέμβασής του ο ομιλητής υπογράμμισε: “Παρότι δεν υπάρχει το «επαναστατικό υποκείμενο», παρότι δεν υπάρχει το μεγάλο επαναστατικό εργατικό κίνημα, σήμερα όλο και κάτι βλέπουμε να συμβαίνει. Ο λαϊκός αγώνας ενάντια στις τράπεζες και τους τοκογλύφους για να μην περάσει η αρπαγή της λαϊκής περιουσίας, ο καθημερινός αγώνας αξιοπρέπειας των ωρομίσθιων, των ανασφάλιστων, των μπλοκάκηδων, των voucherάδων και των αγροτών, ο αγώνας μαθητών και φοιτητών ενάντια στην πειθάρχηση, ο αγώνας των Σκουριών, της ΒΙΟΜΕ και της ΕΡΤopen, o καθημερινός αγώνας απέναντι στην ανεργία, στα χαμηλά μεροκάματα, στην απληρωσιά, στη βία του εργοδότη και για τις συνθήκες δουλειάς, ο καθημερινός αγώνας για σίτιση, για περίθαλψη, για μάθηση, για ελευθερίες σε μια Ελλάδα με πέντε εκατομμύρια φτωχούς και αποκλεισμένους, με εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά να υποσιτίζονται, με εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους να περιμένουν έναν ακόμα χειμώνα χωρίς θέρμανση, ο αγώνας για δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερία, ο αγώνας για το ξερίζωμα του ρατσισμού, της μισαλλοδοξίας και της μικροπρέπειας των νοικοκυραίων, ο αγώνας ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο που γεννούν εκατομμύρια νεκρούς και ξεριζωμένους, υπάρχει σήμερα. Να υπηρετήσουμε τη συνάντηση της ρέουσας λαϊκής αγωνίας με μια σύγχρονη κομμουνιστική απελευθερωτική πολιτική, να ζήσουμε τη μαρξιστική σκέψη, αυτή που δεν πεθαίνει ποτέ. Σε μια τέτοια συγκυρία σαν τη σημερινή, τόσο βαθιάς και τόσο αντιδραστικής επίθεσης του κεφαλαίου, δεν μπορούμε να λέμε μισόλογα, να αναζητούμε φάσεις και στάδια, ταχτικές συμμαχίες και προϋποθέσεις. Και είναι σίγουρο ότι ο σ. Βασίλης Σαμαράς δεν προτείνει κάτι τέτοιo.”
Ο Δημήτρης Παυλίδης, αναφερόμενος στον όρο “αναμέτρηση” που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας στο τελευταίο τμήμα του κειμένου, είπε: “Δεν είναι καθόλου τυχαίο που επιλέγεται ο όρος αναμέτρηση. Ανεξάρτητα από τις μορφές που παίρνει κάθε φορά ο αγώνας σε όλα τα επίπεδα και σφαίρες της κοινωνικής ζωής, αλλά κυρίως στο μέτωπο των εργατικών αντιστάσεων, διεκδικήσεων και κινημάτων, η επίγνωση πως πρόκειται για μια αναμέτρηση που έρχεται από το παρελθόν και προεκτείνεται στο μέλλον πρέπει να καθορίζει στάσεις, επιλογές και πολιτικές. Δίχως την τάξη, μια τάξη με αυτοσυνείδηση του ρόλου και της αποστολής της, συγκροτημένη σε ανεξάρτητα συλλογικά όργανα και σε στενή σύνδεση με το κόμμα που θα συσπειρώνει το πρωτοπόρο τμήμα της, δεν μπορεί να μιλάμε στα σοβαρά για αλλαγή πορείας. Αυτό δεν είναι ούτε μεσσιανισμός ούτε αναπομπή στο μέλλον των σημερινών αναγκών και απαιτήσεων. Αλλά μια απαραίτητη, ρεαλιστική βάση για να σχεδιάσουμε τα επόμενα βήματά μας σε μια διαδρομή που θα χρειαστεί απέραντη επιμονή, αντοχή και ισχυρή αισιοδοξία και που δεν θα γνωρίζει συχνές διαψεύσεις και δεν θα παρηγορείται με ψεύτικες προσμονές. Για αυτήν την ανάγκη το κείμενο του Βασίλη Σαμαρά αποτελεί μια σημαντική συνδρομή. Ειδικά για νέους αγωνιστές που θέλουν να μπούνε στις γραμμές αυτής της αναμέτρησης με επίγνωση των δυσκολιών αλλά και με την αισιοδοξία πως η υπόθεση της κοινωνικής απελευθέρωσης συνεχίζει να αποτελεί ένα σύγχρονο και ζωτικό αίτημα.”
Στην παρέμβασή του ο Βασίλης Σαμαράς επιχείρησε να εξηγήσει το σκοπό για τον οποίο γράφτηκε αυτό το βιβλίο, παρουσιάζοντας σε αδρές γραμμές τις βασικές θέσεις που αναλύονται σε αυτό. Καταλήγοντας επισήμανε: “Δεν μπορεί να προχωρήσει αποτελεσματικά η πορεία ανασύστασης-ανασυγκρότησης του εργατικού επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος χωρίς την παράλληλη πορεία ανάκτησης της εμπιστοσύνης των εργαζόμενων λαϊκών μαζών. Δεν μπορεί να ανακτηθεί αυτή η εμπιστοσύνη χωρίς πειστικές απαντήσεις στο ζήτημα της παλινόρθωσης, της ήττας. Δεν μπορεί να ανακτηθεί χωρίς αυτές οι απαντήσεις να οδηγούν με πειστικό τρόπο στην επαναθεμελίωση της άποψης ότι ο σοσιαλισμός δεν είναι ουτοπία, αλλά η μόνη και εφικτή απάντηση στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κόσμος της δουλειάς και συνολικά οι λαοί. Δεν μπορεί να ανακτηθεί αν οι κομμουνιστές δεν είναι αυτοί που θα πρωτοστατούν στην ανάπτυξη της λαϊκής πάλης, στον αγώνα για την ανασυγκρότηση των μετώπων πάλης των εργαζόμενων λαϊκών μαζών και της νεολαίας. Δεν είναι εύκολα όλα αυτά, ούτε και μπορούν να πραγματοποιηθούν από τη μια στιγμή στην άλλη. Όμως δεν υπάρχει άλλος δρόμος!”
*Ολόκληρες οι ομιλίες θα αναρτηθούν τις επόμενες ημέρες στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.kkeml.gr
