Θα πρέπει να συμβεί μεγάλη ανατροπή, που δεν φαίνεται πιθανή, για να εμποδιστεί ο ακροδεξιός Ζαΐχ Μπολσονάρου, νικητής του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών στην Βραζιλία, να επικρατήσει στην τελική μάχη της 28ης Οκτωβρίου. Με το 46% των ψήφων την Κυριακή 5 Οκτωβρίου έναντι 29% του δεύτερου, υποψήφιου του Εργατικού Κόμματος, Φερνάντου Αντάτζι, ο Μπολσονάρου κυριάρχησε στις πολιτείες Σαν Πάουλο και Ρίο ντε Ζανέιρο και συνολικά στις 17 από τις 27 της χώρας, ιδιαίτερα στον νότο. Στις 9 από αυτές ξεπέρασε το 50%. Για το Εργατικό Κόμμα, η 5η Οκτωβρίου ήταν μια πανωλεθρία με την παυθείσα πρώην πρόεδρο Ρουσέφ να μην καταφέρνει να εκλεγεί γερουσιαστής στην επαρχία Μίνας Ζεράις. Ίδιο κλίμα επικράτησε και στις εκλογές για γερουσιαστές και κυβερνήτες, με τους υποψήφιους του κόμματος του Μπολσονάρου να πετυχαίνουν νίκες διαψεύδοντας τα προγνωστικά.
Όσο και αν ενοχλεί η ακροδεξιά και φασιστική ρητορική του Μπολσονάρου, είναι αλήθεια πως αυτή δεν θα έπιανε τόπο αν δεν είχε προηγηθεί η -επί χρόνια- ανυπόληπτη αντιλαϊκή πολιτική διακυβέρνησης του Εργατικού Κόμματος. Το κόμμα αυτό και η ηγεσία του, διέψευσαν τις ελπίδες των λαϊκών μαζών, τις κατέστησαν εχθρικές με τις πολιτικές που εκπροσωπούσαν τα συμφέροντα της ολιγαρχίας και τις αντιμετώπισαν με την άγρια κρατική καταστολή στις φαβέλες. Τα σκάνδαλα και η αποκάλυψη της διαφθοράς ήταν το επιστέγασμα στο άγριο προβοκάρισμα των αριστερών ιδεών.
Αναλύσεις που προσπαθούν να αποδώσουν την νίκη του Μπολσονάρου στην απουσία του Λούλα, στην χειραγώγηση των ισχυρών ΜΜΕ, στον ρόλο της ολιγαρχίας, της ευαγγελικής εκκλησίας και στις επεμβάσεις των Αμερικάνων είναι αποπροσανατολιστικές. Όχι γιατί δεν έπαιξαν ρόλο αυτοί οι παράγοντες αλλά γιατί με αυτόν τον τρόπο επιχειρείται να αποκρυφτεί ο βασικός υπεύθυνος. Και αυτός είναι η ηγεσία του Εργατικού Κόμματος που υπηρέτησε πιστά τα καπιταλιστικά συμφέροντα και οδήγησε εκατομμύρια φτωχούς Βραζιλιάνους να αηδιάσουν και να αποστασιοποιηθούν από τις εκλογές. Η αύξηση της αποχής αυτή την κατάσταση αποτυπώνει. Μη έχοντας μπροστά τους μια γνήσια αριστερή διέξοδο, προτίμησαν να μην πάνε στις κάλπες. Οι προσπάθειες της ηγεσίας του Εργατικού Κόμματος να τους μεταπείσει στο δεύτερο γύρο, αναδεικνύοντας τον κίνδυνο του φασισμού, δεν φαίνεται πως έχει πιθανότητες να πετύχει.
Δ.Π.
