Οι διαχειριστές του παλιού ημιφεουδαρχικού και ημιαποικιακού βραζιλιάνικου κράτους, που αναδείχθηκαν χάρη στον εκλογικίστικο οπορτουνισμό (PT/PCdoB), θεμελιώνονται σε τρεις πυλώνες: 1) στην οικονομική πολιτική που υπαγορεύεται από τους ιμπεριαλιστές, η οποία επικεντρώνεται στην επιβολή υψηλών επιτοκίων προκειμένου να προσελκυθούν κερδοσκοπικά κεφάλαια, όλα με στόχο την παραγωγή πρωτογενών εξαγώγιμων αγαθών 2) στην κοινωνική πολιτική που ακολουθεί τα πρότυπα των «συμψηφιστικών πολιτικών» της Παγκόσμιας Τράπεζας, με άξονα τα προγράμματα παροχολογίας που επιδιώκουν να βουλώσουν το στόμα των φτωχών και να τους στριμώξουν σε εκλογικά μαντριά, σε συνδυασμό με την πιο βάρβαρη καταστολή των αγωνιζόμενων εργαζομένων και φτωχών της πόλης και της υπαίθρου? και 3) στη μαζική, πολυδάπανη και παραπλανητική προπαγάνδιση των «επιτευγμάτων» της κυβέρνησής τους, που ενισχύεται από εκλογικούς εκβιασμούς.
Η σημερινή διαχειρίστρια του συστήματος, Ντίλμα Ρουσέφ, πολλαπλασιάζει τον τελευταίο καιρό τις δημόσιες εμφανίσεις της, κατά τις οποίες ψεύδεται ξεδιάντροπα και εξαγγέλλει μέτρα επικοινωνιακού χαρακτήρα. Πρόσφατα εξήγγειλε την απόφαση για προσθήκη 1% βιοντήζελ στο μίγμα πετρελαίου κίνησης που πωλείται στη χώρα, με στόχο τη μείωση των εισαγωγών του συγκεκριμένου πετρελαϊκού παραγώγου. Αν διαθέτουμε όμως την τόσο διαφημισμένη (από τον Λούλα) αυτάρκεια σε πετρέλαιο, τότε γιατί χρειαζόμαστε να εισάγουμε πετρέλαιο κίνησης; Επιπλέον, η προσθήκη 1% βιοντήζελ στο κοινό πετρέλαιο κίνησης επ’ ουδενί δεν ανακουφίζει τη θέση των χιλιάδων αγροτών που ενθαρρύνθηκαν να φυτέψουν ρετσινολαδιά και άγρια φόρβη και είδαν στη συνέχεια την κρατική εταιρεία Petrobras να αγοράζει το βιοντήζελ από τις μονοπωλιακές εταιρείες παραγωγής σογιέλαιου.
Εκείνοι που πίστεψαν σε όσα εξήγγειλε η Ντίλμα στο λόγο που εκφώνησε την Πρωτομαγιά, μάλλον έμειναν με την εντύπωση ότι, εν μέσω τόσων και τόσων θαυμάτων που επιτεύχθηκαν, το απεργιακό κύμα που εξαπλώνεται απ’ άκρη σ’ άκρη σε όλη τη Βραζιλία πρέπει να υποδεικνύει την τεράστια αχαριστία του λαού έναντι των ευαγών της προθέσεων, ή αλλιώς, όπως ισχυρίζονται οι οπορτουνιστές, πρόκειται για καμώματα της «δεξιάς». Και τι να πούμε για τις διαμαρτυρίες, για τις λαϊκές εξεγέρσεις, για τους αγώνες των αγροτών και των ινδιάνων, που όλο και φουντώνουν;
Αναφορικά με αυτό, ο καθένας που εκφράζει την αντίθεση του πρέπει να υποστεί αυστηρά όλες τις συνέπειες του νόμου. Νόμων που μπορεί να αλλάζουν ανάλογα με τις ορέξεις αυτών των χωροφυλάκων του μονοπωλιακού κεφαλαίου, οι οποίοι ξεπουλούν οποιαδήποτε εθνική περιουσία στον καθένα που την αγοράζει έναντι πινακίου φακής, στην προκειμένη περίπτωση στη μαφιόζικη FIFA, που για πολλούς μήνες θα είναι «ιδιοκτήτρια» της Βραζιλίας.
Στάθηκαν ανίκανοι να κατευνάσουν της λαϊκές διαμαρτυρίες ενάντια στο Μουντιάλ με προσφυγή στην πέρα για πέρα ξεδιάντροπη επιλογή των οπορτουνιστικών «κοινωνικών κινημάτων», με τον Γενικό Γραμματέα της Προεδρίας, Gilberto Carvalho, να αλωνίζει όλη τη χώρα προβάλλοντας τον ανήθικο «διάλογο της κυβέρνησης με την κοινωνία των πολιτών» και να διώχνεται από διαδηλωτές από παντού όπου πάτησε το πόδι του. Σε κάθε περίπτωση εμφανίζονταν πίσω του νέοι άνθρωποι με πανό που έγραφαν «ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΟΥΝΤΙΑΛ». Σε άλλες εποχές, θα διέταζε να αποσυρθούν τα πανό με χρήση κλομπ, σφαιρών από καουτσούκ, χημικών και με οποιοδήποτε άλλο μέσο. Όμως επειδή χρειαζόταν να παριστάνει το «δημοκράτη» ώστε να μη χειροτερέψει την κατάσταση, αναγκάστηκε να το δεχθεί.
Και από τη στιγμή που οι μαχητικές λαϊκές κινητοποιήσεις δεν έδειξαν να συμμορφώνονται, μερικές εβδομάδες πριν από το Μουντιάλ το σύστημα ενίσχυσε περαιτέρω τον τεράστιο μηχανισμό καταστολής που είχε ήδη επιστρατευθεί, διαθέτοντας στις πολιτειακές αρχές περισσότερους άνδρες των ενόπλων δυνάμεων, της ομοσπονδιακής αστυνομίας και της πραιτοριανής της φρουράς, της Εθνικής Δύναμης Ασφαλείας, όλοι τους πολύ καλά εκπαιδευμένοι από τους μισθοφόρους της Blackwater. Σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, οι γενικοί γραμματείς Δημόσιας Τάξης των πολιτειών ανέβηκαν μαζικά στην Μπραζίλια ώστε να απαιτήσουν τη θέσπιση αυστηρότερης νομοθεσίας για την καταπολέμηση της ανησυχητικής κλιμάκωσης της εγκληματικότητας. Στην πραγματικότητα, επρόκειτο για μια σταυροφορία που επεδίωκε τη νομιμοποίηση της κρατικής τρομοκρατίας προκειμένου να περιοριστούν τα κύματα διαμαρτυρίας, χαρακτηρίζοντας ως «απεχθές έγκλημα» την αναπόφευκτη και αυξανόμενη βίαιη αντίδραση των λαϊκών μαζών, των οποίων η υπομονή άρχισε να εξαντλείται.
Εκ παραλλήλου, οι οπορτουνιστές μεθοδεύουν τον πλέον ποταπό εκλογικό εκβιασμό έναντι του λαού, από τη στιγμή που απειλούν με «επιστροφή στο παρελθόν» σε περίπτωση που δεν γίνει αποδεκτή η συνέχιση της πολιτικής τους ως διαχειριστές της παλιάς κρατικής μηχανής. Φθάνουν σε σημείο να προβάλλουν το πιο αισχρό «επιχείρημα» όταν προπαγανδίζουν ένα σποτ που δείχνει μια ευτυχισμένη οικογένεια να καταστρέφεται σε περίπτωση ήττας του Εργατικού Κόμματος.
Και όσο γι’ αυτό σε τίποτα δεν διαφέρουν οι υπόλοιπες συνιστώσες του ενιαίου κόμματος, μαζί και αυτές της «αντιπολίτευσης», με τον συμβιβαστικό δημαγωγικό τους λόγο, καθ’ ότι όλες ανεξαιρέτως έχουν δεσμευθεί να υπηρετούν πιστά τους ιμπεριαλιστές, τους μεγαλοαστούς και τους μεγαλοκτηματίες.
Και τίποτα απ’ όλα αυτά δεν θα μπορέσει να βάλει φραγμό στις διαμαρτυρίες που κινούνται με το ήδη νικηφόρο σύνθημα «ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΟΥΝΤΙΑΛ» και στην εκλογική αποχή που θα προπαγανδιστεί την αμέσως επόμενη περίοδο. Η κραυγή «ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΟΥΝΤΙΑΛ» ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Ακόμη και να συνεχίσει να μαίνεται το πάρτι των δισεκατομμυριούχων και των διεφθαρμένων, δεν παύει να ισχύει το ότι η φιέστα που ακριβοπλήρωσε ο Λούλα για να εδραιώσει τη συνέχιση της παρουσίας της παρέας του στην κυβέρνηση έχει «χαλάσει» με τη δράση του αγωνιζόμενου λαού. Η όποια καταστολή, η όποια προσπάθεια συμβιβασμού και ο όποιος εκβιασμός θα καταλήξουν σε αδιέξοδο, διότι δεν είναι πλέον δυνατόν να παραβλέπουμε την πραγματικότητα, και η επιμονή στις συγκεκριμένες μεθόδους δεν θα κάνει παρά να ρίξει κι άλλο λάδι στη φωτιά.
* Κεντρικό άρθρο της εφημερίδας “Nova Democracia” , φύλλο 132 , Ιούνιος 2014. Η μετάφραση έγινε από τον Π. Παπαδόπουλο, για λογαριασμό της “Προλεταριακής Σημαίας.” www.anovademocracia.com.br/no-132/5415-a-copa-das-copas-e-o-fiasco-petista
Προλεταριακή Σημαία 736, 21/6/2014
