Από το 1926 που παραχωρήθηκε από το Δήμο της προσφυγούπολης της Ν. Φιλαδέλφειας ο χώρος για το γήπεδο της ερασιτεχνικής ΑΕΚ, πολλά έχουν ανατραπεί. Οι ομάδες έγιναν ποδοσφαιρικές ανώνυμες εταιρείες (ΠΑΕ), το ποδόσφαιρο μετατράπηκε σε στοιχηματικό …προϊόν με ιδιοκτήτες εφοπλιστές και βιομήχανους μεγαλοαστούς σε άμεση και ανοιχτή γραμμή με την εκάστοτε κυβερνητική εξουσία, με μεταγραφές εκατομμυρίων, με οπαδικούς «στρατούς» που συχνά χρησιμοποιούνται από τον εκάστοτε ιδιοκτήτη της ομάδας στον ανταγωνισμό του (όχι απαραίτητα ποδοσφαιρικής φύσης) με τους υπόλοιπους του σιναφιού και η «μάχη για τη φανέλα» μετατράπηκε σε συχνά αιματηρή κόντρα οπαδικών συμμοριών.
Αυτή η κατάσταση δεν ανατρέπεται ούτε με προτασεολογία για αποκλειστικά δημόσια χρηματοδότηση για ένα δημόσιο γήπεδο μαζικού αθλητισμού (ΚΚΕ), ούτε με τη δημιουργία αθλητικού κέντρου υπό την αιγίδα του Δήμου (ΑΝΤΑΡΣΥΑ). Η “χαμένη αθωότητα” του αθλητισμού δεν επανέρχεται με νησίδες δημοκρατίας και δημόσιας περιουσίας σ” ένα πέλαγος εμπορευματοποίησης και ξεπουλήματος των πάντων. Αντίθετα, μπορεί να δημιουργήσει αυταπάτες για το ρόλο των κρατούντων του αθλητισμού και την κυβέρνησή τους! Αυτούς χρειάζεται πρωτίστως να ξεμπροστιάζει το κίνημα υπεράσπισης των ελεύθερων δημόσιων χώρων.
Το γήπεδο δεν είναι ούτε η εκπλήρωση ενός ονείρου, όπως ισχυρίζονται οι οπαδοί της ΑΕΚ, αλλά η ενίσχυση της επιχειρηματικής θέσης του ιδιοκτήτη της, τώρα που όλα βγαίνουν στο σφυρί. Αλλωστε, το παλιό γήπεδο γκρεμίστηκε με απόφαση της ίδιας της ΠΑΕ μετά το σεισμό του 1999 και τα επόμενα χρόνια, πότε προσδοκώντας να ενταχθεί η ανέγερση του νέου γηπέδου στα Ολυμπιακά έργα και πότε από οικονομική δυσπραγία, κύλησαν «αναμένοντας» τον τωρινό ιδιοκτήτη να «απαιτήσει» τον υποβιβασμό της ομάδας στη Γ΄ κατηγορία προκειμένου να την πάρει «καθαρή» και χωρίς χρέη, για να επιβάλει το «μεγαλούργημά» του σε αγαστή συνεργασία και με την υπόσχεση αδρής οικονομικής ενίσχυσης από τη διοίκηση Σγουρού στην Περιφέρεια Αττικής, η οποία επιβεβαιώθηκε και από τη διοίκηση Δούρου.
«Η τακτική αυτή (των εφόδων οργανωμένων οπαδών) «εγκαινιάστηκε» πριν τρία χρόνια, με αφορμή την ψήφιση του Ρυθμιστικού σχεδίου παράδοσης των ελεύθερων δημόσιων χώρων στην ιδιωτική επιχειρηματική δραστηριότητα που για το Αλσος της Ν. Φιλαδέλφειας προέβλεπε φωτογραφικές διατάξεις για παραχώρηση επιπλέον στρεμμάτων σε έκταση (έως το 5% της έκτασης του άλσους) και επιπλέον μέτρων σε ύψος (έως 30 μέτρα, όταν το παλιό γήπεδο δεν ξεπερνούσε τα 14 μέτρα), ώστε να λυθούν τα χέρια για την πραγματοποίηση των σχεδίων του επιχειρηματία Μελισσανίδη, να προχωρήσει στην κατασκευή ενός φαραωνικού «έργου», που καμιά σχέση δεν έχει με το λαϊκό αθλητισμό και την αθλητική και πολιτιστική παράδοση της γειτονιάς! Αντίθετα, για να υλοποιηθεί η «μακέτα» της ΠΑΕ για το γήπεδο, πρέπει να υπογειοποιηθούν τμήματα του παρακείμενου δρόμου, να προβλεφτεί επιπλέον χώρος για πάρκινγκ, να «στριμωχτεί» η γειτονιά για να «απλωθούν» τα επιχειρηματικά σχέδια, αλλάζοντας ουσιαστικά τον χαρακτήρα όλης της περιοχής και χειροτερεύοντας την ήδη βαριά και δύσκολη καθημερινότητα του λαού. Και όλα αυτά, επιδοτούμενα με κονδύλια της Περιφέρειας, στο πλαίσιο των «έργων ανάπλασης» του Αλσους και μάλιστα σε μια περίοδο που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, υποτασσόμενη στις εντολές ΕΕ και ΔΝΤ, αυξάνει την ήδη δυσβάσταχτη φορολόγηση των εργαζομένων μέσω της μείωσης του αφορολόγητου και είναι έτοιμη να περικόψει τις ήδη ισχνές συντάξεις μέσω της κατάργησης της προσωπικής διαφοράς».
Αυτά λέγαμε όταν πρωτοεμφανίστηκαν οι οπαδοί της ΑΕΚ μπροστά στα στέκια των συλλογικοτήτων. Ωστόσο, το τελευταίο διάστημα βλέπουμε το σχέδιο να «ολοκληρώνεται» και απ’ την πλευρά της κυβέρνησης.
Γήπεδο ΠΑΟ στο Γουδί, σχέδια επέκτασης της Γραμμή 4 του μετρό μέχρι τον Περισσό, επιχειρηματική τοποθέτηση και της εκκλησίας σε χώρο απέναντι από το σταθμό του Περισσού με συνεδριακό κέντρο, εκκλησία και παιδικό σταθμό, ενώ ο Μελισσανίδης προτίθεται να δημιουργήσει «Μολ», απ’ ότι μαθαίνουμε, σε παρακείμενο οικόπεδο της «Κολούμπια».
Συμπέρασμα: Μια περιοχή που εκτείνεται από τη Ν. Ιωνία μέχρι το Αλσος της Φιλαδέλφειας, μια περιοχή με εγκαταλειμμένα εργοστάσια που οι δημοτικές αρχές τα αφήνουν να ρημάζουν, αλλά και αρκετά πευκόφυτη, λόγω του ρέματος του Ποδονίφτη που την ποτίζει (ή και την βουλιάζει όταν θυμώνει ο καιρός), θα τσιμενταριστεί και θα αλλάξει όψη.
Ιδού το νέο σχέδιο «ανάπτυξης» της κυβέρνησης! Κάτι σαν Ολυμπιάδα ένα πράμα! Στα θεμέλια θα σφάξουμε, κατά την αρχαία πρακτική, μαζί με τους συνταξιούχους, τα εργασιακά δικαιώματα, τη σταθερή δουλειά, την ασφάλιση, την Κυριακή αργία και … τράβα κορδόνι.
Α.Σ.
Για την παρέμβασή μας στη Ν. Φιλαδέλφεια
Δύο μόλις μέρες πριν την απεργία της 17ης Μάη, και με αφορμή το σκηνικό τρομοκράτησης που στήνουν ορισμένοι οπαδοί της ΑΕΚ, υπερασπιστές των επιχειρηματικών συμφερόντων της ΠΑΕ και των μεγαλομετόχων της απέναντι σε κάθε διαφορετική άποψη σχετικά με το γήπεδο, πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση με συναυλία στην κεντρική πλατεία της Ν. Φιλαδέλφειας, με κάλεσμα του Δήμου αλλά και τοπικών φορέων. Οργανώσεις της αριστεράς και σχήματα που κινούνται στον αντιεξουσιαστικό και αναρχικό χώρο συμμετείχαν σ΄ αυτή με το δικό τους πλαίσιο και με τα δικά του προτάγματα ο καθένας.
Είχε προηγηθεί μια επικοινωνιακή προσπάθεια της κυβέρνησης να κάνει το μαύρο άσπρο, αποσιωπώντας συστηματικά τις συνέπειες των μέτρων που έφερνε προς ψήφιση για τα φτωχά λαϊκά στρώματα και τους εργαζόμενους (πραγματικός στραγγαλισμός) και τονίζοντας υπερβολικά τα λεγόμενα αντίμετρα και την «απογείωση της ανάπτυξης» που θα έφερνε η συμμόρφωσή της με τις επιταγές της ΕΕ και του ΔΝΤ. Αλλά και το κανονικό «θάψιμο» της απεργίας, με την υπονόμευσή της από τους ίδιους οι οποίοι την κήρυξαν (ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ).
Στο τοπικό επίπεδο της Ν. Φιλαδέλφειας, είχε προηγηθεί η αφαίρεση της αρμοδιότητας της έγκρισης της υψομετρικής μελέτης από το Δήμο, προκειμένου να μην υπάρξει καμία «κωλυσιεργία» και να διευκολυνθούν τα επιχειρηματικά συμφέροντα της ΠΑΕ ΑΕΚ για το γήπεδο.
Το ΚΚΕ(μ-λ) έκανε τη δική του παρέμβαση στην πόλη. Κάλεσε αρχικά στη συμβολή της Δεκελείας με τη Ν. Τρυπιά, όπου παρέμεινε για αρκετή ώρα και με συνθήματα και προκήρυξη καλούσε τους εργαζόμενους να παλέψουν για τα πραγματικά τους προβλήματα, τους καλούσε στην απεργία της 17ης Μάη, αλλά εξέφρασε και την άποψή του για το θέμα του γηπέδου και για όλα όσα γίνονται γύρω από αυτό. Στη συνέχεια πραγματοποίησε πορεία προς την κεντρική πλατεία, όπου ήδη εξελισσόταν η συγκέντρωση του Δήμου, παρέμεινε για κάποιο διάστημα και συνέχισε την παρέμβασή του, με πορεία πάλι, στους δρόμους και τις γειτονιές της Ν. Φιλαδέλφειας.
Στόχος της παρέμβασης ήταν ανάδειξη της πραγματικότητας που επιμελώς προσπαθεί να κρύψει η κυβέρνηση και που συμπυκνώθηκε στο σύνθημα του πανό: «Φτώχεια και θυσίες για το λαό, κέρδη και προνόμια για το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο».
Η αποκάλυψη, δηλαδή, της κυβερνητικής πολιτικής, που κόβει μισθούς και συντάξεις από τα πλέον χαμηλά στρώματα (γεγονός που τσαλακώνει την εικόνα της ότι δήθεν είναι προστάτης αυτών των στρωμάτων), την ίδια στιγμή που έχει ανοίξει το σεντούκι με τα τιμαλφή της χώρας και μοιράζει εκτάσεις προς εκμετάλλευση ξένων και ντόπιων κεφαλαιοκρατών (Ελληνικό, παραλιακό μέτωπο Πειραιά, Αλσος Ν. Φιλαδέλφειας, Χαλκιδική κ.ά), ξεπουλάει αεροδρόμια και λιμάνια στο ξένο ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο, «ανοίγει» την αγορά ενέργειας σε ξένους και ντόπιους μεγαλοκαρχαρίες.
Σ’ αυτό το πλαίσιο εντάσσονται και οι παραχωρήσεις για το γήπεδο της ΑΕΚ στον ιδιοκτήτη του ΟΠΑΠ (τον δημόσιο οργανισμό που ξεπούλησαν σε προηγούμενη επιδρομή οι κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ), αλλά και το γήπεδο του ΠΑΟ στο Γουδί και οι πρόσφατες εξαγγελίες της ΠΑΕ ΠΑΟΚ για επέκταση του γηπέδου της.
Η …ανάπτυξη των γηπέδων έχει διπλό στόχο: Ευχαριστημένοι επιχειρηματίες των ΠΑΕ, ικανοποιημένοι οπαδοί-ψηφοφόροι.
Απέναντι σ’ αυτή την παρέμβασή μας, αρκετοί τοποθετήθηκαν θετικά, στις συζητήσεις που είχαμε με τον κόσμο. Κάποιοι από την ΑΕΚ («Ωρα των σπορ») τη θεώρησαν εκτός τόπου και χρόνου («είδαν φως και μπήκαν»… λέει το σχετικό δημοσίευμα) εφόσον δεν πρότασσε μονοθεματικά και αποκλειστικά το γήπεδο, ενώ κάποιοι «κάτοικοι που μαζί με τον Δήμο παλεύουν» θίχτηκαν γιατί, δήθεν, αποσιωπήθηκε ο αγώνας τους «να μη γίνει Παλέρμο η Ν. Φιλαδέλφεια», επιμένοντας κι αυτοί μονοθεματικά και αποκλειστικά, αλλά από την άλλη πλευρά.
Μόνο που η επίθεση του συστήματος και της κυβέρνησής του (που αυτή τη στιγμή εκπροσωπείται από τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όσο κι αν δεν αρέσει στους δημάρχους που στηρίχτηκαν απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ) δεν είναι μονοθεματική. Είναι επί παντός επιστητού δικαιώματος και κατάκτησης, είναι ταξική και ολομέτωπη και τάσσεται με την πλευρά του αντιπάλου. Αντίστοιχη πρέπει να είναι και η απόκρουσή της. Και σ’ αυτό το μετερίζι χρειάζεται ο κάθε επιμέρους αγώνας να επενδύεται στην κεντρική αντίθεση και όχι το αντίστροφο.
