Η πανδημία του κορονοϊού δημιούργησε αναμφισβήτητα νέα δεδομένα για όλους, έπληξε την οικονομία ακόμα και των μεγάλων ιμπεριαλιστικών χωρών, όπως η Γερμανία, και στοίχησε κέρδη στο κεφάλαιο. Αυτά τα χαμένα κέρδη από την πρώτη κιόλας στιγμή τα πέταξαν, όπως συνηθίζουν, στις πλάτες του λαού, που καλείται τώρα να πληρώσει τα σπασμένα με ανεργία, άθλιες συνθήκες εργασίας, εξαντλητικά ωράρια, μισθούς πείνας ή απλήρωτη εργασία, φτώχεια κι εξαθλίωση.
Εκτός όμως από τη μείωση της κερδοφορίας, ο κορονοϊός έφερε για το κεφάλαιο και μια χρυσή ευκαιρία! Δόθηκε πλέον η δυνατότητα με αφορμή την πανδημία να πλασαριστεί στον κόσμο ως λογικό και αναγκαίο μέτρο δήθεν για την προστασία της υγείας η καταπάτηση δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων με κύριο στόχο την καταδίκη του συνδικαλισμού, την απαγόρευση της διαδήλωσης, του αγώνα κι εντέλει κάθε φωνής, που αντιτίθεται στο σύστημα.
Αυτή την ευκαιρία λοιπόν εκμεταλλεύτηκε και το γερμανικό κοινοβούλιο, το οποίο προχώρησε τον περασμένο μήνα σε τροποποίηση του νόμου περί προστασίας από μολύνσεις. Έδωσε έτσι επί της ουσίας τη δυνατότητα στην εκάστοτε κυβέρνηση να μπορεί ανά πάσα στιγμή και χωρίς νομικά εμπόδια να αποφασίζει την απαγόρευση συναθροίσεων, εκδηλώσεων, διαδηλώσεων, κυκλοφορίας και πολλών ακόμα δημοκρατικών ελευθεριών.
Με τη δική τους λογική, είναι άλλωστε όντως αναγκαίο μέτρο, αν σε περίοδο πανδημίας εκτός από το ξεζούμισμα του εργατικού δυναμικού και την εξαθλίωση του λαού, επιλέγεις να δίνεις λεφτά με το τσουβάλι στα ΜΜΕ και τις αεροπορικές εταιρίες, αλλά δε ρίχνεις δραχμή για την ενίσχυση του συστήματος υγείας, για νοσοκομεία, κλίνες ΜΕΘ, ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό κλπ.
Σ’ αυτά τα χνάρια βάδισε κι η κυβέρνηση Μητσοτάκη κι εφάρμοσε αντίστοιχα «υγειονομικά» μέτρα στις διαδηλώσεις του Πολυτεχνείου και της 6ης Δεκέμβρη.
Στα ίδια χνάρια βαδίζουν και μια σειρά ακόμα κυβερνήσεις και ιμπεριαλιστικά κέντρα, όπως και η Γαλλία. Όπου εκεί βέβαια οι νέες μεταρρυθμίσεις έφεραν κύματα ξεσηκωμού κι αντίστασης του γαλλικού λαού, με χιλιάδες διαδηλωτές στους δρόμους εδώ και πολλές μέρες.
Στη Γερμανία οι αντιδράσεις δεν έχουν την ίδια δυναμική, με το γερμανικό κίνημα σε μεγάλη υποχώρηση. Το πεδίο δυστυχώς έχει αφεθεί ελεύθερο για να δράσουν και να συσπειρώσουν κόσμο ενάντια στις απαγορεύσεις κυρίως φασιστικές οργανώσεις και συνομωσιολόγοι. Ωστόσο καταφέρνουν να ακουστούν κι οι αισιόδοξες φωνές αντίστασης, που σπάνε τις απαγορεύσεις στο δρόμο, όπως έγινε πριν λίγες μέρες στο Αμβούργο. Εκεί, με αφορμή τη δική των συλληφθέντων από τις διαδηλώσεις ενάντια στο G20, 2.000 διαδηλωτές ήρθαν αντιμέτωποι με την αστυνομία, βρέθηκαν στο δρόμο, έδειξαν την αλληλεγγύη τους, υπερασπίστηκαν το δικαίωμα στη διαδήλωση.
