Δημοσιεύτηκε στον Λαϊκό Δρόμο της 13ης Μάη μια κριτική (1) σε άρθρο της Προλεταριακής Σημαίας που γράφτηκε ενόψει των συνεδρίων των εκπαιδευτικών Ομοσπονδιών ΟΛΜΕ και ΔΟΕ (2).
Είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε μια σύντομη αναφορά τριών σημείων:
Το πρώτο σημείο είναι ότι όποτε κάνουμε κριτική στις Παρεμβάσεις, οι συναγωνιστές εκπαιδευτικοί του Μ-Λ ΚΚΕ επιμένουν να την παρουσιάζουν ως (πάντα άδικη, πάντα ανακόλουθη, πάντα αντισυντροφική) επίθεση στον Εκπαιδευτικό Όμιλο. Πέραν του ότι απορρίπτουμε κατηγορηματικά τους χαρακτηρισμούς, θα πρέπει οι συναγωνιστές να κατανοήσουν ότι είναι δική τους επιλογή η μόνιμη συνύπαρξή τους με διάφορα άλλα ρεύματα στο πλαίσιο των Παρεμβάσεων (τα οποία μάλιστα έχουν την απόλυτη ηγεμονία στο εσωτερικό της παράταξης) και δεν μπορούμε να διαχωρίζουμε τον Εκπαιδευτικό Όμιλο ειδικά σε ζητήματα και θέσεις με τις οποίες διαφωνούμε (ενώ όποτε πρέπει, κάνουμε τον διαχωρισμό, όπως για παράδειγμα στο ζήτημα εκλογής διευθυντών). Άλλωστε, μάλλον οι συναγωνιστές του Μ-Λ ΚΚΕ πρέπει να μας απαντήσουν με ποιον ακριβώς τρόπο συνυπογράφουν θέσεις σαν το «αίτημα» για «διαγραφή του ληστρικού και τοκογλυφικού χρέους που επιβάλλει στον λαό μας νέες θηλιές», που υπάρχει ανάμεσα σε πλήθος (άλλων σωστών, άλλων ρεφορμιστικών) αιτημάτων και θέσεων στην κεντρική προεκλογική διακήρυξη των Παρεμβάσεων Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (3); Πώς ακριβώς διαχωρίζονται από τη συμμετοχή πολλών ΕΛΜΕ και Διδασκαλικών Συλλόγων με ευθύνη των Παρεμβάσεων στις κινητοποιήσεις στήριξης της… διαπραγματευτικής ισχύος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ την άνοιξη του 2015; Αλλά και, από την άλλη, πώς τυχαίνει να υπογράφουν τη (γενικά σωστή) φράση «οι Παρεμβάσεις καλούμε σταθερά σε κοινή δράση όλων των συνδικαλιστικών δυνάμεων της μαχόμενης εκπαίδευσης κλπ» (στην ίδια διακήρυξη), ενώ κάτι αντίστοιχο το αρνούνται κατηγορηματικά όποτε μπαίνει από τη μεριά μας ως προσπάθεια για να στηθεί μια κοινή πρωτοβουλία για ένα σοβαρό ζήτημα; Πώς ακριβώς εξηγείται οι συναγωνιστές του Μ-Λ ΚΚΕ όταν συνυπογράφουν ένα κείμενο μαζί μας, να ψειρίζουν και το τελευταίο σημείο στίξης, αλλά με όλους τους άλλους να είναι τόσο… πλατιοί και ανοιχτόμυαλοι; Στην πρόσφατη ανοιχτή συνεδρίαση του συντονιστικού της Λαϊκής Αντίστασης – ΑΑΣ, κάποιος συναγωνιστής από το Μ-Λ ΚΚΕ, απαντώντας στην άποψή μας για προσπάθειες κοινής δράσης, διερωτήθηκε (διαφωνώντας με ποιον άραγε, τελικά;): «και τι θα λέμε, σύντροφοι, σε αυτή την κοινή δράση; Να διαγραφεί το χρέος;». Ανακεφαλαιώνοντας, λοιπόν, το Μ-Λ ΚΚΕ δεν υποστηρίζει τις απόπειρες κοινής δράσης γιατί φοβάται ότι θα επενδυθούν σε λαθεμένες πολιτικές κατευθύνσεις, τις οποίες όμως το ίδιο συνυπογράφει, καλώντας μάλιστα σε κοινή δράση! Μύλος…
Περνάμε στο δεύτερο σημείο, το οποίο θα το ξεπεράσουμε σύντομα, καθώς δεν είναι αντικείμενο αυτής της αναφοράς μας το τεράστιο ζήτημα του τρόπου επιλογής και προβολής αιτημάτων: Η θέση για ενιαίο 12χρονο δεν «καλυτερεύει τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών» ούτε και «συμβάλλει στην ενίσχυση του Δημόσιου και Δωρεάν Σχολείου για όλα τα παιδιά». Είναι ένα «αίτημα» που κινείται στο έδαφος του εκπαιδευτικού μοντέλου, το οποίο –δήθεν- θα υπερβεί την ταξικότητα και που ανατίθεται τελικά σε μια κυβέρνηση να το υλοποιήσει. Συσκοτίζει το γεγονός ότι χρειάζεται κίνημα αντίστασης στη βαρβαρότητα και διεκδίκησης δικαιωμάτων και όχι όμιλος προβληματισμού για τις θεσμικές παρεμβάσεις εξανθρωπισμού της βαρβαρότητας (που έτσι κι αλλιώς είναι μάταιες).
Το τρίτο σημείο έχει να κάνει με τη συνδιοίκηση. Μας εντυπωσιάζει το γεγονός ότι οι συναγωνιστές του Μ-Λ ΚΚΕ ξεπερνάνε πλήρως την καταγραφή της κατάστασης που υπάρχει στο συνδικαλιστικό κίνημα. Μας εντυπωσιάζει ότι δεν βλέπουν τη διαλυτική επίδραση που έχει η συμμετοχή της αριστεράς στα συνδιοικητικά όργανα, ότι αυτή η συμμετοχή έχει συμβάλει (μαζί με άλλες απόψεις ήττας και υποταγής) στη μετάλλαξη των σωματείων σε γραφεία παρακολούθησης της… δίκαιης εφαρμογής της αδικίας. Μόνο μια κουβέντα παραπάνω εδώ. Το άρθρο του Λαϊκού Δρόμου περιέχει το εξής (ανεξήγητο; αφελές; πρωτόγονο;) απόσπασμα: «Βέβαια την ίδια στιγμή που εγκαλούμαστε από τους συναγωνιστές των Αγωνιστικών Κινήσεων, διαβάζουμε στην ίδια ανακοίνωση πως οι σύλλογοι διδασκόντων είναι “διοικητικά όργανα”. Η συμμετοχή των εκπαιδευτικών σε ένα διοικητικό όργανο όπως ο σύλλογος διδασκόντων, σε ένα θεσμό του αστικού κράτους, όπως είναι το σχολείο, συνιστά συνδιαχείριση. Αν λοιπόν τα πράγματα είναι έτσι, τότε οφείλουν να απαντήσουν οι συναγωνιστές εκπαιδευτικοί των Αγωνιστικών Κινήσεων στο ερώτημα πώς ανέχονται να συμμετέχουν σε αυτά υπογράφοντας τα πρακτικά στην έναρξη και λήξη κάθε σχολικού έτους στις διοικητικές πράξεις απόλυσης – προαγωγής – παραπομπής μαθητών και πολλά άλλα». Το απόσπασμα δεν το παραθέτουμε για να κάνουμε πλάκα, εκμεταλλευόμενοι μια τέτοια ατυχή αναφορά. Αλλά γιατί ανησυχήσαμε ότι οι συναγωνιστές του Μ-Λ ΚΚΕ δεν έχουν κάνει καν τον κόπο να προσπαθήσουν να ακούσουν την άποψή μας (που τυχαίνει να είναι και κλασσική μαρξιστική – λενινιστική άποψη) για το κράτος και τη φύση του. Αλλιώς, δεν εξηγείται τέτοια φτώχεια επιχειρήματος.
Όπως γίνεται φανερό, οι συντάκτες του Λαϊκού Δρόμου, που βρήκαν διάφορα μαργαριτάρια στο άρθρο της Προλεταριακής Σημαίας, μπορούν στο μέλλον να ψάξουν για μαργαριτάρια σε αυτά που γράφουν οι ίδιοι ή οι παρατάξεις των οποίων είναι «βασική συνιστώσα» (όπως λένε).
Κατά τα άλλα, ασφαλώς και είμαστε θετικοί στην πρόσκληση να «συζητήσουμε σε κλίμα συντροφικότητας και συναγωνιστικότητας ώστε από κοινού να συμβάλλουμε στη συγκρότηση μετώπου κλπ».
Και όσο μας αφορά είμαστε ειλικρινά θετικοί…
(2) www.kkeml.gr/μπροστά-στα-συνέδρια-των-ολμε-δοε-ανάγ/)
(3) https://www.scribd.com/document/346677498/Παρεμβάσεις-ΔΕ-διακήρυξη-εκλογών-αντιπροσώπων-για-το-18ο-συνέδριο-της-ΟΛΜΕ#from_embed
