Χωρίς να θέλω να επαναλάβω τις εισηγήσεις από πλευράς ΚΟ και να προσπεράσω τη συζήτηση του απολογισμού, θα τονίσω τα ζητήματα που θεωρώ πρέπει να δοθεί ένα ειδικό βάρος από την πλευρά της οργάνωσης, αλλά και αφορούν κατά κύριο λόγο τη νεολαία.
Καλούμαστε αυτή τη δεδομένη χρονική περίοδο να τροφοδοτήσουμε την πρωτοβουλία για μια Αριστερή, Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία με νέο ‘’αέρα’’. Να λάβουμε υπόψη μας τα έως τώρα βήματά της, (Ακροπόλ, 2 εκλογικές αναμετρήσεις, Δεθ) να ΕΠΙΚΑΙΡΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ το στυλ παρέμβασής μας σε αυτή και να ΕΝΙΑΙΟΠΟΙΗΘΟΥΜΕ, όσον αφορά τα νέα δεδομένα που υπάρχουν και τη συγκεκριμένη στάση μας όσον αφορά τα συγκεκριμένα μέτωπα που ανοίγουν.
Για τη νεολαία συνολικά
Με δεδομένο ότι ο κόσμος της εργασίας βιώνει μια άνευ προηγουμένου ταξική επίθεση στα δικαιώματά και τις κατακτήσεις του, πρέπει να ειδωθεί με πιο συγκεκριμένο τρόπο το πώς αγγίζει σήμερα η επίθεση τη νεολαία στο σύνολο της.
Υπάρχουν 3 χονδρικά κομμάτια τα οποία ξεχωρίζουν
1. Σπουδάζουσα
2. Εργαζόμενη
3. Μαθητική (Γενικά λύκεια, Επαλ, Επάς, Σχολές ΟΑΕΔ)
Αυτά τα 3 κομμάτια συνδέονται αλλά και διαφοροποιούνται. Η νεολαία για παράδειγμα όπου βρίσκεται σε σχολές ΟΑΕΔ, σε Επαλ ή και Επας πιο πολλά κοινά έχει με την εργαζόμενη νεολαία παρά με ένα μαθητή του Γενικού λυκείου. Έτσι αντικειμενικά άλλο χαρακτήρα και στυλ θα έχει η παρέμβαση στο Γενικό λύκειο και άλλο στα Επαλ, Επας, ακόμα και η προοπτική ενός νέου στις σχολές αυτές είναι τελείως διαφορετική. Στο Γενικό Λύκειο και στα ΑΕΙ-ΤΕΙ έχουμε μια παγιωμένη πλέον κατάσταση που έχει δημιουργήσει συγκεκριμένα δεδομένα. Τι γίνεται όμως με τους νέους έως και 30-35 που δεν ανήκουν σε κάποια σχολή;
Με βάση την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, όλα τα καινούργια δεδομένα που υπάρχουν στις εργασιακές σχέσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων (μισθοί διαβίωση κ.α.) αγγίζουν με τον πλέον μαζικό τρόπο ΟΛΗ ανεξαιρέτως τη νεολαία. Αποτέλεσμα πάνω από το 60% της νεολαίας σήμερα είναι άνεργη και αυτή που δουλεύει έχει πάντα έναν από τους παρακάτω προσδιορισμούς: part-time, ελαστασφάλεια, δια βίου εκπαίδευση, χαμηλόμισθοι, οικονομικός μετανάστης, απασχολήσιμος, ανασφάλιστος, κ.α. Κατάσταση που ποιοτικά και ποσοτικά έχει διαφορά από όλο το υπόλοιπο κομμάτι της ‘’παλιάς φρουράς’’ των εργαζομένων.
Σε αυτή την κατάσταση πρέπει καταρχήν να αναγνωρίσουμε ότι υπάρχει πεδίο παρέμβασης. Υπάρχει πλέον και στις γραμμές μας αλλά και στον περίγυρό μας νεαρό δυναμικό που ανταποκρίνεται στο παραπάνω προφίλ. Μπορεί αυτό το δυναμικό να κινηθεί σε πρώτη φάση και να παρέμβει όπου μπορεί (ΟΑΕΔ, στέκια νεολαίας) και να δημιουργήσει νέα δεδομένα, ώστε να εξειδικευτεί καλύτερα η παρέμβαση στο δυναμικό αυτό;
Έχω την αίσθηση πως δεν πρέπει να συγχέουμε το νέο αυτό ‘’είδος’’ εργαζόμενου με τον κλασικό εργαζόμενο στο δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα, που και ηλικιακά είναι αλλού αλλά, και να μην είναι, διαφέρει πάρα πολύ σε επίπεδο σχέσεων εργασίας. Επιπλέον ένας τέτοιος εργαζόμενος που θέλουμε να παρέμβουμε έχει μερική ή παντελή έλλειψη ιστορικής μνήμης όσον αφορά τα δικαιώματα στους εργασιακούς χώρους (βάλτε έναν καθηγητή της τρίτης λυκείου να μιλήσει με ντελιβερά και θα καταλάβετε τι εννοώ ) γιατί δεν έζησε ποτέ του συνδικαλιστικά όργανα (επί της ουσίας), επαγγελματική σταθερότητα κ.α. Επιπλέον, ακόμα και η γλώσσα του νέου εργαζόμενου έχει τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά. Για να παρέμβεις χρειάζεται απλός μεστός και αγκιταδόρικος λόγος που να απαντάει σε πολύ λίγη ώρα συγκεκριμένα ζητήματα τού σήμερα. Οργανωτικά αυτό το νέο δυναμικό βρίσκεται κάπου ανάμεσα στη νεολαία και στους εργαζόμενους, η απόσταση όμως από τους εργαζόμενους συνολικά τον φέρνει πιο κοντά στη νεολαία(γλώσσα, πολιτισμός) χωρίς αυτό να σημαίνει πως ταυτίζεται, αντίθετα πως δεν απέχει και από εκεί πάρα πολύ.
Άρα λοιπόν πρέπει επιτακτικά η οργάνωση να κάνει ανάγνωση αυτού του χώρου. Επίσης με δεδομένη την Πρωτοβουλία, να ανοίξει το ζήτημα και να αναγνωρίσουμε αν υπάρχουν συνολικότερα δεδομένα που μπορούν να ανοίξουν πεδίο παρέμβασης και σε αυτό το δυναμικό με όχημα την Πρωτοβουλία.
Για τη σπουδάζουσα νεολαία
Είναι φανερό πως η νεολαία στην τριτοβάθμια εκπαίδευση έχει καιρό να δείξει κινηματικά δεδομένα. Το βάρος της επίθεσης οι απανωτές ήττες και η δράση της υπόλοιπης αριστεράς έχουν σπρώξει τη νεολαία σήμερα στον ατομικό δρόμο της παρακολούθησης μαζικά στα αμφιθέατρα ’’μπας και μπορέσω να τη σκαπουλάρω’’. Το κλίμα στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ είναι υποτονικό και η νεολαία απουσιάζει από τα γενικότερα λαϊκά ξεσπάσματα. Πλέον έχουμε να κάνουμε με πιο εντατικούς ρυθμούς σπουδών, πιο συχνό το φαινόμενο της παραίτησης από τις σπουδές (λόγο της επιτακτικής ανάγκης βιοπορισμού) και τα έτη να μετράνε αντίστροφα προς τις πρώτες διαγραφές. Το καθηγητικό κατεστημένο θωρακίζεται και η στροφή στον ατομικό δρόμο ενισχύει τον ιδεολογικό χειραγωγειτικο ρόλο που καλούνται να παίξουν οι καθηγητές. Μπορεί ο νόμος πλαίσιο ή τα μέτρα που αφορούν την τριτοβάθμια εκπαίδευση να αποτελέσουν εναυσμα, που σήμερα θα καταφέρει να ξεσηκώσει τους φοιτητές και τους σπουδαστές και θα αποτελέσει την αιχμή μιας συνολικότερης αντιπαράθεσης; Τα συνδικαλιστικά ζητήματα μέσα στους συλλόγους μπορούσαν και μπορούν να δημιουργήσουν κινηματικές αντιδράσεις, στη νέα αυτή φάση όμως της συνολικότερης επίθεσης είναι επιτακτική η ανάγκη μιας συνολικότερης σύνδεσης με το λαϊκό εργατικό κίνημα για την ανατροπή της επίθεσης με ΣΑΦΗ αντί- ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα. Το βιβλίο, το άσυλο, οι συγχωνεύσεις και η καθηγητική αυθαιρεσία πρέπει να είναι οι αφορμές για να ξεσηκωθεί ο σπουδαστόκοσμος. Όταν όμως υπάρχει τέτοια πανοπλία από πλευράς συστήματος και το αστικό μπλοκ εξουσίας ντόπιο και ξένο συντάσσεται για να περάσουν τα μέτρα με οποιοδήποτε κόστος; Το 06-07 το φοιτητικό κίνημα με την πάλη του είχε διαρρήξει αυτό το μπλοκ. Σήμερα κάτι τέτοιο δεν διαφαίνεται εύκολα. Πρέπει το φοιτητικό κίνημα λοιπόν να βρει τρόπους άμεσης σύνδεσης με τη συνολικότερη οργή και αγανάκτηση. Καθήκον μας είναι να ξεσηκώνουμε τον μεγαλύτερο αριθμό μαζών, στο συντομότερο δυνατό χρόνο, με την καλύτερη δυνατή μέθοδο.
Για τα μετωπικά μας σχήματα και το στυλ δουλειάς
Σε γενικές γραμμές η σπουδάζουσα μας είναι σε φάση οργανωτικής ανάπτυξης. Αυτό το καινούργιο δεδομένο δημιουργεί κάποιες ‘’δυσκολίες’’. Πρώτο και κύριο, είναι η ανάγκη, λόγο του νεαρού της ηλικίας (κομματικά και ηλικιακά) να ανοίγουν στις διαδικασίες, σε τοπικό και πανελλαδικό επίπεδο ιδεολογικές, πολιτικές συζητήσεις με συγκεκριμένη θεματολογία κάθε φορά, ώστε να καλύπτονται πολιτικά κενά που είναι λογικό να υπάρχουν. Όσον αφορά τα μετωπικά μας σχήματα, η κατεύθυνση παραταξιοποίησης των Αγωνιστικών Κινήσεων δεν είναι μια στατική διαδικασία. Αντίθετα θα πρέπει να καταλάβουμε πως υπάρχει μια κρίσιμη μάγια αγωνιστών στις γραμμές μας ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ πλέον να αναδείξει ζητήματα στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ. Είμαστε λοιπόν σε μία φάση όπου μπορούμε να πάρουμε πρωτοβουλίες σε κεντρικό επίπεδο και να έχουν ανταπόκριση. Ακόμα περισσότερο είμαστε σε μια ευνοϊκή περίοδο διαμόρφωσης ρεύματος μέσα στα ΑΕΙ-ΤΕΙ που θα έχει κινηματικό προφίλ και θα κοντράρει την υπόλοιπη αριστερά στο επίπεδο της συνδιαχείρισης και θα βγάζει το προφίλ της ΣΥΝΟΛΙΚΗΣ άρνησης του συστήματος της εκμετάλλευσης. Αυτό θα δημιουργήσει νέα οργανωτικά και πολιτικά δεδομένα που θα μας φέρει πιο κοντά στην ενιοποίηση του μετωπικού μας σχήματος.
Με βάση τα προηγούμενα δεδομένα πρέπει να οικοδομηθεί ένα προφίλ συνολικότερης εργατικής απεύθυνσης. Είναι πλέον γόνιμο το έδαφος (λόγο της συνολικής επίθεσης) για τη δημιουργία ενός εργατολαικού προφίλ που δεν θα εγκλωβίζεται στην γυάλα του Πανεπιστημίου και των ΤΕΙ αλλά θα παρεμβαίνει στο νεολαίο με βάση την μηδενική προοπτική που του ανοίγεται όσον αφορά την εργασία και την ζωή του, την κατάσταση που βιώνει η οικογένειά του και ο κόσμος της εργασίας αλλά και συνολικότερα ζητήματα όπως η εντεινόμενη φασιστικοποίηση και η διάλυση των δημοκρατικών ελευθεριών. Εδώ έρχεται να κολλήσει η πρωτοβουλία. Να γίνει το εργαλείο της κοινής δράσης που θα μπει στους συλλόγους και θα βάλει με έντονο τρόπο την αντιιμπεριαλιστική πάλη και την αντί -συνδιαχειριστική λογική κόντρα στις αυταπάτες της υπόλοιπης αριστεράς. Η πρωτοβουλία στους χώρους της νεολαίας (όπως και συνολικά) δεν έρχεται μόνο να καλύψει ένα πολιτικό κενό που αντικειμενικά υπάρχει αλλά και να διεκδικήσει ’’χώρο’’ από τις συνειδήσεις αγωνιστών νεολαίων που σήμερα εγκλωβίζονται σε ανέξοδες ’’αριστερές’’ διεξόδους.
Το πώς θα περπατήσει η πρωτοβουλία στα ΑΕΙ-ΤΕΙ είναι ακόμα ζητούμενο. Καλούμαστε σε πρώτη φάση να διοργανώσουμε κοινές εκδηλώσεις με τις δυνάμεις που ως τώρα έχουν δείξει ότι κοιτάνε θετικά την πρωτοβουλία και να δούμε πως θα βηματίσουμε με σταθερό τρόπο παρέμβασης στους συλλόγους, να ψάξουμε για ανένταχτους αγωνιστές και σχήματα που μπορούν να συμφωνήσουν με το πολιτικό περιεχόμενο της πρωτοβουλίας, Να κάνουμε τα πρώτα βήματα κοινών παρεμβάσεων (καλέσματα συνελεύσεων, κοινά πλαίσια) και να ανοίξουμε από κοινού ζητήματα που αναδεικνύονται στους συλλόγους. Προφανώς και θα υπάρξουν συμφωνίες και διαφωνίες με τις συμμαχικές δυνάμεις όπως και ασυμβατότητες κατά πόλεις με βάση την γενικότερη κατανομή των δυνάμεων. Όμως αν δεν κάνουμε αυτά τα πρώτα αναγκαία βήματα δεν θα δημιουργηθούν τα απαραίτητα δεδομένα ώστε να μπορέσουμε να προχωρήσουμε στο ουσιαστικό ρίζωμα των κατά τόπους πρωτοβουλιών.
