Θα παλέψουμε για ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΖΩΗ στον τόπο μας.
Φωτοβολταϊκά σε 600 στρέμματα θέλει να βάλει στον κάμπο της Ζίτσας αγγλική (;) εταιρεία. Άρχισε ήδη γι' αυτό να αγοράζει και να νοικιάζει κτήματα από ιδιοκτήτες της περιοχής. Για να σκεπάσει δηλαδή με καθρέφτες το 17% του κάμπου!
Λένε ότι το κάνουν στο πλαίσιο της πράσινης ανάπτυξης που σέβεται το περιβάλλον, ότι αυτή με τη σειρά της θα φέρει θέσεις εργασίας για τους ντόπιους καλά αμειβόμενες, ότι η Ζίτσα σε μια τέτοια κατεύθυνση θα ζωντανέψει και θα ευημερεί.
Κυβέρνηση, κρατικοί μηχανισμοί και ντόπια παπαγαλάκια, στην προσπάθειά τους να υπηρετήσουν με τον καλύτερο τρόπο τα συμφέροντα της κεφαλαιοκρατίας, των επενδυτών – αρπακτικών, των ντόπιων και ξένων αφεντικών τους λένε απλά ΨΕΜΑΤΑ!
Γιατί η «πράσινη ανάπτυξή» τους ούτε πράσινη είναι ούτε ανάπτυξη, και κύρια για τους εργαζόμενους και το λαό, για τους κατοίκους της περιοχής.
Γιατί είναι ή όχι πρόβλημα η περιβαλλοντολογική επιβάρυνση από τα βαρέα μέταλλα στη φάση της κατασκευής των φωτοβολταϊκών, σε περίπτωση ατυχήματος στην εγκατάσταση ή στην ανακύκλωση – αποθήκευση μετά την 25ετή λειτουργία τους;
Και τι σόι ανάπτυξη ονομάζεται για τον τόπο και τους ανθρώπους του η κερδοφορία του άγγλου(;) κεφαλαιοκράτη από τον ιδρώτα του εργαζόμενου λαού μας με την πώληση της κιλοβατώρας στη ΔΕΗ; Εμείς αυτό το λέμε ξεπούλημα, το λέμε ξεζούμισμα!
Είναι πρόκληση ότι αυτοί που πριν λίγο καιρό ψήφισαν το αντεργατικό τερατούργημα Χατζηδάκη, αυτοί που επιβάλλουν κατώτατο μισθό 600 και ονειρεύονται τα 250 ευρώ για τους εργαζόμενους να μιλάνε για καλύτερες θέσεις δουλειάς.
Και είναι περισσότερο προκλητικοί όταν επιχειρηματολογούν για τις δουλειές που θα έρθουν, όταν όλοι μας ξέρουμε ότι καμιά θέση δουλειάς δεν θα έρθει και από αυτή την αρπαχτή. Όπως δεν ήρθαν ούτε από τις ανεμογεννήτριες στον Κασιδιάρη, όπως δεν θα έρθουν ούτε από το φράγμα που σκέφτονται για τον Καλαμά.
Οι Ζιτσιώτες κρατήθηκαν στον τόπο τους, όπως και για όσο κρατήθηκαν, ποτίζοντάς τον με τον ιδρώτα τους, στα αμπέλια και τα ζωντανά τους. Γι αυτά πάλεψαν και παλεύουν, όσο και όπως τους επιτρέπουν οι γενικότεροι ταξικοί – πολιτικοί – συνδικαλιστικοί συσχετισμοί, για ενισχύσεις και τιμές ασφάλειας των προϊόντων τους, για το δικαίωμά τους στη δουλειά και τη ζωή τους.
Αυτό πρέπει και μπορούν να κάνουν και τώρα οργανώνοντας οι ίδιοι την πάλη τους ενάντια στην εγκατάσταση των φωτοβολταϊκών.
