Εκ μέρους των νεολαίων του ΚΚΕ (μ-λ) θέλουμε να εκφράσουμε τα πιο θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια, στους συγγενείς και στους φίλους του συντρόφου Ηλία Καμαρέτσου. Χάσαμε έναν τίμιο άνθρωπο, έναν σπουδαίο αγωνιστή, έναν πραγματικό κομμουνιστή. Ταγμένος πάντα στην υπόθεση του λαού, των αγώνων της εργατική τάξης.
Τα λίγα χρόνια που είχα την ευτυχία να τον γνωρίσω και να τον ζήσω από κοντά στη Θεσσαλονίκη σίγουρα δεν είναι αρκετά για να μπορέσω να μιλήσω με τον σωστό τρόπο για τον σύντροφο Ηλία. Παρ” όλα αυτά, νομίζω ότι μπορώ να πω δυο πράγματα για το χαρακτήρα του, την προσφορά του και τη σχέση του με τη νεολαία μας.
Παρ” ότι μεγαλύτερος σε ηλικία, οι επαφές του με τη νεολαία μας και οι σχέσεις του μαζί μας ήταν άριστες. Η βοήθεια και η στήριξή του μας ήταν τεράστιες. Πάντα πρόθυμος και μάχιμος για να μας μιλήσει. Να μας στηρίξει ιδεολογικά και πολιτικά. Να μας διδάξει, να μας μάθει για την ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος. Τα διδάγματα και τα συμπεράσματα που πρέπει να βγάζουμε. Είχε πολύ καλό κριτήριο για τις ανάγκες και τις δυνατότητες της νεολαίας. Ήξερε πολύ καλά ότι η νεολαία χρειάζεται έμπνευση, ιδεολογική τροφή, όραμα και προοπτική. Και είναι αλήθεια ότι τα κατάφερνε πολύ καλά. Σε κάθε κουβέντα μαζί του, σε κάθε του τοποθέτηση παίρναμε πράγματα, διαπαιδαγωγούμασταν, εμπνεόμασταν. Φυσικά δεν ήθελε ποτέ να μας δώσει «μασημένη τροφή». Πάντα μας μιλούσε για την ανάγκη για αυτομόρφωση, μας παρότρυνε να διαβάζουμε, να ψάχνουμε περισσότερο. Ήξερε ότι μόνο έτσι θα γινόμασταν καλύτεροι αγωνιστές με συνολική αντίληψη για τον κόσμο. Δεν έλειψαν βέβαια και οι φορές που η συνεισφορά του ήταν και άλλου τύπου. Φορές που βοήθησε συντρόφους νεολαίους που χρειάζονταν στήριξη. Αυτό το έκανε με την καλύτερη διάθεση, με τη μεγαλύτερη κατανόηση. Με τη θέληση πάντα να μας βοηθήσει, να μας δυναμώσει.
Αυτό που σίγουρα θα θυμόμαστε και θα μας εμπνέει είναι η στάση του στην καθημερινή ζωή και πάλη. Η μαχητικότητά του, η αισιοδοξία του και η αστείρευτη πίστη του στις δυνάμεις του λαού μας ήταν κάτι το αξιοθαύμαστο. Ο απλός και τσεκουράτος λόγος του ήταν αυτός που αρμόζει σε έναν λαϊκό αγωνιστή και κομμουνιστή στο σήμερα. Δεν έλειψε από καμία μάχη: μικρή ή μεγάλη. Σφυρηλατημένος και φτιαγμένος μέσα στον αγώνα.
Πάντα μας έλεγε να μη φοβόμαστε να πούμε όλη την άποψή μας, να μη σταματήσουμε να παλεύουμε. Μας εμπιστευόταν και μας αγαπούσε. Δεν το έκρυβε άλλωστε. Μάλιστα, δεν έχανε την ευκαιρία να μας το πει. Δεν μας κοίταξε ποτέ αφ” υψηλού, ούτε όταν κάναμε λάθη. Μας φερόταν συντροφικά, ισότιμα και με σεβασμό. Μια πάστα ανθρώπου πολύ σπάνια στις μέρες μας. Νευρίαζε όταν κάποιος νεολαίος τού μιλούσε στο πληθυντικό. Ήθελε να “χουμε ισότιμες σχέσεις μεταξύ μας. Αυτό ήταν ένα χαρακτηριστικό του που δεν μπορούσες να μην το εκτιμήσεις.
Θα μας λείψεις, σύντροφε Ηλία. Η απώλειά σου δεν είναι μόνο δικιά μας, της οικογένειάς σου, των φίλων σου. Η υπόθεση που είχες συνειδητά επιλέξει να υπηρετήσεις χρειάζεται και άλλους ανθρώπους σαν και εσένα. Είχες πολλά ακόμα να προσφέρεις.
Θα μας λείψεις, σύντροφε Ηλία. Πάντα μας έλεγες ότι ο δρόμος που έχουμε διαλέξει είναι μακρύς και δύσκολος. Με σκαμπανεβάσματα και απογοητεύσεις. Αλλά εσύ συνέχιζες αταλάντευτα. Με σιγουριά, σθένος και πίστη στην υπόθεση αυτή.
Ένα πράγμα μπορούμε, σύντροφε Ηλία, να σου υποσχεθούμε σε αυτό το τελευταίο αντίο. Θα συνεχίσουμε να υπηρετούμε την υπόθεση αυτή. Θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για μια κοινωνία δίκαιη, χωρίς εκμετάλλευση, για αυτή για την οποία πάλευες και εσύ μαζί μας μέχρι πρόσφατα. Το παράδειγμά σου, η στάση ζωής σου, ο φιλικός και ανοιχτόκαρδος χαρακτήρας σου (που δεχόταν, και μερικές φορές ανταπέδιδε, τις πλάκες που σου κάναμε οι νεολαίοι που σε αγαπήσαμε) θα αποτελούν πηγή έμπνευσης για μας.
