Κατασκευασμένη προεκλογική «κανονικότητα» επιχειρεί να εμφανίσει η κυβέρνηση με βάση την είσπραξη των 2,5 δισ. από το 10ετές ομόλογο, την οποία θέλει να την εμφανίσει ως «επιστροφή της χώρας στις αγορές». Η αλήθεια είναι απέναντι από αυτές τις κυβερνητικές θριαμβολογίες, που σε ένα βαθμό και με τον τρόπο της έσπευσε να υιοθετήσει και η ΝΔ, αλλά και πολλοί δημόσιοι παράγοντες, μιας και όλο το σύστημα χρειάζεται να εμφανίσει επιτυχίες και δυνατότητες.
Βρίσκεται απέναντι από την αλήθεια, γιατί και τα κέντρα έξω από τη χώρα άλλα λένε και άλλα ετοιμάζουν από την επιστροφή στην «κανονικότητα» για την πορεία της οικονομίας της χώρας και όχι μόνο γι αυτήν. Αλλά και για τους ιμπεριαλιστές της ΕΕ και των ΗΠΑ υπάρχουν λόγοι να στηριχθεί η κυβέρνηση που φαίνεται πως έχει ακόμα πολλές δουλειές να κάνει πριν πάει στις εκλογές. Αλλά και για να στηριχθεί συνολικά το αστικό πολιτικό σύστημα και να έχει το χρόνο του για τις αναγκαίες προετοιμασίες, ώστε να βγει σωστά διατεταγμένο –απέναντι στο λαό- μετά τις βουλευτικές κάλπες.
Ακόμα περισσότερο, η αλήθεια βρίσκεται απέναντι με βάση τα ταξικά δεδομένα για την εργατική τάξη και το λαό, που βέβαια δεν θα τους φτάσει ούτε ψίχουλο από τα δισεκατομμύρια του ομολόγου. Αντίθετα, θα μπει και αυτό στο λογαριασμό του χρέους «τους», στο λογαριασμό της μεγαλύτερης εκμετάλλευσης και της μεγαλύτερης ληστείας των εισοδημάτων τους. Εξάλλου, η τελευταία έρευνα του ΙΜΕ-ΓΣΕΒΕΕ αποτυπώνει πως ενώ «βγαίναμε από τα μνημόνια» το 2018, το 43,9% των νοικοκυριών είδε το εισόδημά του να μειώνεται σε σχέση με το 2017! Το πλαίσιο λοιπόν της άγριας εκμετάλλευσης, της γενικευμένης φτώχειας-εξαθλίωσης, των αλλεπάλληλων χτυπημάτων στα κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα των μαζών, μαζί με την ένταση των πολεμικών κινδύνων στην περιοχή, δεν αλλάζει, ούτε μετριάζεται από αυτούς που το επιβάλλουν και το υπηρετούν. Μόνο η μαζική αντίσταση και η διεκδίκηση των εργατών, του λαού και της νεολαίας μπορεί να τροποποιήσει αυτό το πλαίσιο, να φρενάρει και να αποσπάσει κατακτήσεις απέναντι στην αντεργατική-αντιλαϊκή πολιτική.
Αναβάθμιση του …αδιαβάθμητου
Η ελληνική οικονομία βρίσκεται εκτός των οικονομικών βαθμίδων μετά τις υποβαθμίσεις που υπέστη από τους διάφορους Οίκους τα τελευταία χρόνια. Ωστόσο, αυτοί οι Οίκοι την αναβαθμίζουν τώρα εντός του …αδιαβάθμητου πεδίου της, ενώ ταυτόχρονα οι αγορές φρόντισαν να βρει το ελληνικό ομόλογο 10ετή δανεισμό με ανεκτό επιτόκιο. Η κυβέρνηση πανηγυρίζει για όλα αυτά και συνολικά το αστικό σύστημα εμφανίζεται ικανοποιημένο. Είναι κι αυτό μια ομολογία της χρεωκοπίας τους, στο βαθμό που κρέμονται από την «καλή κουβέντα» των ιμπεριαλιστικών κέντρων που ελέγχουν τους Οίκους, τις αξιολογήσεις και το αν θα δανείσουν, ποιοι θα δανείσουν και με τι επιτόκιο 2,5 δισ. σε μια χώρα. Είναι μια ομολογία της υποθήκευσης της χώρας σε αυτές τις δυνάμεις, μια ακόμα αποκάλυψη για το είδος της «ανάπτυξης» για την οποία πασχίζουν.
Από την άλλη, όλα αυτά τα τερτίπια των Οίκων (δηλαδή των ιμπεριαλιστών) έχουν τις σκοπιμότητές τους, παίρνουν υπόψη τους τα δικά τους, πριν από όλα, ζητήματα. Οι Ευρωπαίοι σε αυτή τη φάση με το brexit σε άγριο μπλοκάρισμα και τις ευρωεκλογές τους να έρχονται και με τις πιέσεις από τις ΗΠΑ να δυναμώνουν, κάθε άλλο παρά θέλουν μια χώρα της ΟΝΕ τους να εμφανιστεί καταρρέουσα μετά από τη δεκάχρονη …αναμόρφωσή της. Στα πλαίσια αυτών των δυσκολιών τους, έφτασαν παράγοντες του Βερολίνου να παρουσιάζονται θετικοί για τις προτάσεις Μακρόν περί «ενιαίας αμυντικής πολιτικής». Αλήθεια, τη γαλλική βάση στην Κύπρο θα την έχουν μισή-μισή Παρίσι και Βερολίνο; Ή θα δώσουν και κανένα ποσοστό στον κουρελή ιμπεριαλισμό της Ιταλίας;
Αλλά για να σοβαρευτούμε και να επιστρέψουμε στην ελληνική περίπτωση, τα έξω κέντρα δεν λένε μόνο «καλά λόγια» για αυτήν. Η πρόσφατη έκθεση της Κομισιόν για την αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας , παρότι ο Μοσκοβισί «ορκίστηκε» ότι δεν καταθέτουν απαιτήσεις, αλλά συμβουλές ως «συνεργάτες» ήταν σαφής: Στο πλαίσιο της επιβράδυνσης της παγκόσμιας οικονομίας, αλλά και της οικονομίας της ΕΕ, είναι πολύ ανησυχητική η «καθυστέρηση των μεταρρυθμίσεων». Δηλαδή το προχώρημα του ξεπουλήματος της ΔΕΗ, του Ελληνικού και της εκκαθάρισης των κόκκινων δανείων των ελληνικών (λέμε τώρα…) τραπεζών. Όπως επίσης είναι πολύ ανησυχητική –λέει η Κομισιόν- η «πίεση» που μπορεί να προκαλέσουν στην «αγορά» οι «μισθολογικές αυξήσεις» (αυτό το τελευταίο έσπευσαν να το συμμεριστούν και πολλοί ντόπιοι παράγοντες για τις αυξήσεις που δεν δόθηκαν!). Πιο σαφείς εντολές (συγγνώμη, «συμβουλές») και με εκβιασμούς για το 1 δισ. που εκκρεμεί να εισπραχτεί δεν θα μπορούσαν να δώσουν! Από όλα αυτά –τα κάθε άλλο παρά πρωτόγνωρα- αυτό που κυρίως πρέπει να κρατηθεί είναι το «φόντο» της παγκόσμιας και ευρωπαϊκής επιβράδυνσης, όπως κομψά ονομάζεται το εντεινόμενο φρακάρισμα από την κρίση που σέρνεται και την ένταση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Αυτό το φόντο στέκει ιδιαίτερα απειλητικά απέναντι στην ελληνική περίπτωση και οι δηλώσεις Τσακαλώτου (για κοινή στάση με τη ΝΔ σε μια νέα διαπραγμάτευση), που επαναλήφθηκαν μετά την έκδοση του 10ετούς ομολόγου, επιβεβαίωσαν αυτή την ανησυχία. Όπως με τον ίδιο τρόπο πρέπει να διαβαστεί και η «εθνικά υπεύθυνη» στάση του Μητσοτάκη που ευχήθηκε καλή επιτυχία ενόψει της έκδοσης του 10ετούς ομολόγου. Αυτή η «ομοψυχία», εν μέσω του προεκλογικού σκυλοκαβγά τους, πρέπει να ανησυχήσει ακόμα παραπάνω το λαό μας. Γιατί όσο και αν καμώνονται διάφορα περί ανάπτυξης και επενδύσεων, οι βασικοί πολιτικοί υπηρέτες του συστήματος της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης ξέρουν πολύ καλά πού ακουμπούν και από πού μπορούν να περιμένουν διεξόδους. Πίσω από τις κάμερες και η κυβέρνηση και πρόσφατα ο Μητσοτάκης στο Βερολίνο πήραν και παίρνουν μηνύματα γι’ αυτό που έρχεται. Και αυτό που έρχεται στις πλάτες του λαού και της νεολαίας πριν από όλα και πάνω από όλα θα ξεσπάσει.
Τριμερής με Πομπέο αρχηγό!
Παράλληλα εξελίσσεται η άλλη «μεγάλη ιδέα» του έθνους, αυτή που θα μετατρέψει τη χώρα σε «ενεργειακό κόμβο», αλλά και θα την «επεκτείνει» και θα την αναβαθμίσει γεωπολιτικά. Βασικό χωροταξικό επίκεντρο αυτής της ιδέας είναι καταρχήν η Ν.Α. Μεσόγειος και σε αυτή τη φάση η περί την Κύπρο περιοχή. Εκεί λοιπόν, και όλως τυχαίως στο αμερικάνικο οικόπεδο 10, ανακαλύφθηκε το μεγάλο κοίτασμα στο στόχο Γλαύκος και αναζωπυρώθηκαν τα σχέδια για τερματικό σταθμό υγροποιημένου φυσικού αερίου στην Κύπρο! Αλλά ταυτόχρονα έχει υπογραφεί ο “east med”, δηλαδή ο αγωγός που συνδέει και το Ισραήλ, παρόλο που επισήμως ομολογείται ότι αυτή η επιλογή είναι οικονομικά ασύμφορη. Ωστόσο, είναι πολιτικά συμφέρουσα για τον ενορχηστρωτή της όλης υπόθεσης, που δεν είναι άλλος από τις ΗΠΑ, που θέλουν με κάθε τρόπο να εκβιάσουν και να τιθασεύσουν τον άλλο ΝΑΤΟϊκό τους πυλώνα στην περιοχή, την Τουρκία. Την Τουρκία με την οποία έχει και πάλι ανέβει στα ύψη το θερμόμετρο της κόντρας τους. Γι’ αυτό έστησαν τις δύο τριμερείς (μιας και Αίγυπτος και Ισραήλ δεν χωρούν στην ίδια) που και τις δύο τις υπηρετεί η Ελλάδα. Διαμορφώνουν έτσι ένα τοπίο όχι μόνο -ή κυρίως- οικονομικού και ενεργειακού, αλλά συνολικά γεωπολιτικού αποκλεισμού της Τουρκίας από τις εξελίξεις στη Ν.Α. Μεσόγειο, αποκλεισμός που εμφανίζεται υπέρ των αντιπάλων της.
Σε αυτό το πλαίσιο καλείται πανηγυρικά η τριμερής Ελλάδας-Κύπρου–Ισραήλ στις 20 Μαρτίου στο Ισραήλ και με την παρουσία του αμερικάνου ΥΠΕΞ, Πομπέο! Βεβαίως η Τουρκία προσπαθεί όσο και όπως μπορεί να αντιδράσει και, μεταξύ άλλων, πραγματοποιεί τη θηριώδη για τα μέτρα της άσκηση «Γαλάζια Πατρίδα», κινώντας πολεμικές δυνάμεις από τη Μαύρη Θάλασσα ως το νότιο Αιγαίο. Αλήθεια, τι ακριβώς προβλέπει το «διεθνές δίκαιο» για αυτό το παιχνίδι πολέμου που έστησαν οι ΗΠΑ στην περιοχή; Και ακόμα σε αυτό το σκηνικό που απειλεί όχι μόνο τους λαούς Ελλάδας-Τουρκίας αλλά όλους τους λαούς της περιοχής, ποιος είναι ο «επιτιθέμενος» και ποιος ο «αμυνόμενος»; Είναι βέβαιο και προφανές ότι θα ήταν το λιγότερο αφελές και στην πραγματικότητα επικίνδυνο να επιχειρήσει κανείς να διαμορφώσει πολιτική θέση για αυτήν την κατάσταση με βάση τα παραπάνω σχήματα. Προφανές επίσης είναι ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και συνολικά η αστική τάξη της χώρας κινείται σε αυτό το πλαίσιο με το γνωστό και παραδοσιακό για αυτήν την τάξη μίγμα: υποτέλεια και τυχοδιωκτικές επιδιώξεις. Όσο για τις ΗΠΑ, κινούνται στη βάση των δικών τους και μόνο συμφερόντων. Η δήλωση του πρώην ΥΠΕΞ Κοτζιά για το ότι «δεν πρέπει να είμαστε μοναχοφάηδες» και άρα «να μοιραστούμε με την Τουρκία τον πλούτο των εξορύξεων» θεωρούμε ότι απηχεί ένα σήμα των Αμερικάνων προς την Τουρκία. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτή τη δήλωση Κοτζιά έσπευσε να υιοθετήσει και η Ντόρα Μπακογιάννη, για να επιβεβαιώσει έτσι προς την πλευρά της Άγκυρας ότι η αμερικάνικη επιδίωξη ήταν και παραμένει να έχει και τις δύο χώρες ζωσμένες στο άρμα της, ιδιαίτερα στη σημερινή περίοδο που έχει κλιμακωθεί η σύγκρουση των ΗΠΑ με τη Ρωσία.
Τα πραγματικά διλήμματα
Με όλες αυτές τις εξελίξεις «στη μέση» γίνεται κατανοητό αυτό που αναφέραμε ότι η κυβέρνηση έχει ακόμα πολλές δουλειές να κάνει πριν πάει στις εκλογές. Από αυτές τις δουλειές εξάλλου προσδοκά να αποσπάσει ακόμα περισσότερο την εύνοια των ιμπεριαλιστών και των ντόπιων κέντρων, αν μη τι άλλο για να στηριχτεί και να μείνει μέσα στο παιχνίδι ως βασικός παράγοντας και πυλώνας του πολιτικού συστήματος. Σε αυτή τη βάση ασκεί πιέσεις και προς την κακόφημη «κεντροαριστερά», αλλά και τη ΝΔ, που κι αυτή έχει σημαντικά προς επίλυση ζητήματα. Η τελευταία δήλωση του πολυπράγμονα πρέσβη περί «ρώσικων επεμβάσεων στις ελληνικές εκλογές», τουλάχιστον αντικειμενικά την αφορά! Εξάλλου, είναι αξιοσημείωτο πως περίπου η ίδια δήλωση επαναλήφθηκε και από τον Τουσκ της ΕΕ! Αλλά σε κάθε περίπτωση, αυτές οι δηλώσεις είναι ενδεικτικές του ασφυκτικού ελέγχου που ΗΠΑ-Δύση απαιτούν και επιβάλλουν σε μια χώρα της οποίας η αστική τάξη στιγμή δεν αμφισβήτησε το «ανήκουμε στη Δύση». Είναι ενδεικτικές της έντασης των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων στην περιοχή και της ευθυγράμμισης μέχρι κεραίας που οι προστάτες απαιτούν.
Τα πραγματικά διλήμματα λοιπόν για το λαό είναι πολύ προφανή απέναντι στη σημερινή κατάσταση και την ακόμα πιο επώδυνη τροχιά των εξελίξεων, όπως αυτή προδιαγράφεται. Από τη μια η καθαρίστρια που καταδικάζεται, από την άλλη ο Κορκονέας που προτείνεται η απαλλαγή του. Από τη μια οι εργάτες που βυθίζονται στην πιο άγρια εκμετάλλευση και από την άλλη το κράτος και η εργοδοσία που καταλαμβάνουν και τα σωματεία τους. Από τη μια οι δουλειές του ποδαριού, οι σκοτωμένοι ντελιβεράδες, οι δίχρονες «σπουδές» και το νέο εξεταστικό σφαγείο για τα Πανεπιστήμια και από την άλλη η ανάγκη να ζήσει με δικαιώματα η νεολαία. Από τη μια οι Ευρωπαίοι με τα προγράμματα «σωτηρίας» της χώρας, οι ΗΠΑ με τα σχέδια τους και τους πολέμους τους σε όλη την περιοχή, η αστική τάξη με τα δάνειά της, τα χρέη της και τους αντιδραστικούς τυχοδιωκτισμούς της και από την άλλη ένας ολόκληρος λαός που έχει ανάγκη την ειρήνη, τη φιλία με όλους τους λαούς της περιοχής, το ψωμί, τη δουλειά, την ανεξαρτησία, την ελευθερία.
Γι αυτές τις ανάγκες, για αυτά τα δικαιώματα πρέπει να διατυπωθούν πολιτικοί στόχοι πάλης, να συγκροτηθούν εστίες αντίστασης και αγώνες. Για αυτά τα δικαιώματα και για αυτά τα εργατικά-λαϊκά συμφέροντα πρέπει οι εστίες αντίστασης και αγώνα να ανυψωθούν στο επίπεδο του Μετώπου Αντίστασης και Διεκδίκησης, που θα παλεύει με την προοπτική της Αναμέτρησης απέναντι στους ξένους και ντόπιους δυνάστες. Αυτή την πολιτική κατεύθυνση προτείνει στην εργατική τάξη, το λαό και η νεολαία το ΚΚΕ(μ-λ) στην 9η Συνδιάσκεψή του. Με αυτή την πολιτική κατεύθυνση θα αγωνιστούν τα μέλη του και τα στελέχη του πιο αποφασιστικά μέσα στο λαό την επόμενη δύσκολη και απαιτητική περίοδο. Με εμπιστοσύνη στο λαό και τις δυνάμεις του. Με αταλάντευτη τη στρατηγική κατεύθυνση ότι η επανάσταση για την κατάκτηση της Ανεξαρτησίας και την οικοδόμηση του Σοσιαλισμού είναι η μόνη πραγματική διέξοδος για την εργατική τάξη και το λαό.
