Σε κινητοποιήσεις προχώρησαν την προηγούμενη εβδομάδα οι εργαζόμενοι στους δήμους με αφορμή την απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου για τους συμβασιούχους, καθώς και τις εξαγγελίες Γαβρόγλου για την προσχολική αγωγή. Δύο εξελίξεις που δικαιολογημένα δημιουργούν έντονο κλίμα αβεβαιότητας και ανασφάλειας στους χιλιάδες εργαζόμενους στους δήμους.
Συγκεκριμένα, η ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου έκρινε αντισυνταγματικές τις παρατάσεις συμβάσεων, όπως παράνομη έκρινε και την καταβολή μισθών ανοίγοντας, επιπλέον, ζήτημα επιστροφής των μισθών που εισπράχθηκαν κατά τη διάρκεια αυτών των παρατάσεων! Η απόφαση αυτή αφορά -καταρχήν- τους 15.000 συμβασιούχους που εργάζονται στους δήμους με παρατάσεις συμβάσεων που γίνονται από το 2015. Η τελευταία, δε, παράταση έγινε το Γενάρη του 2017 και ισχύει μέχρι το Δεκέμβρη του 2017.
Και λέμε ότι η απόφαση αφορά «καταρχήν» αυτούς τους 15.000 συμβασιούχους, διότι στόχος της δεν είναι μόνο αυτοί. Στόχος της είναι και κάθε συμβασιούχος που εργάζεται ή πρόκειται να εργαστεί στο Δημόσιο. Γι’ αυτό εξάλλου έχει και τρομοκρατικό χαρακτήρα, απειλώντας τους συμβασιούχους με επιστροφή των μισθών τους. Το Ελεγκτικό Συνέδριο, ένα κορυφαίο συστημικό όργανο, θέλει να ξεκαθαρίσει προς κάθε κατεύθυνση ότι η επιβολή του εργασιακού μεσαίωνα, των ελαστικών σχέσεων εργασίας, της εργασιακής ανασφάλειας και της εργασιακής περιπλάνησης είναι κεντρική επιλογή του ντόπιου συστήματος της εκμετάλλευσης. Και μάλιστα με συνταγματική βούλα!
Προφανώς, βέβαια, η απόφαση αυτή έχει και στοιχεία «τρικλοποδιάς» προς την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και πίεσης για παραπέρα συμμόρφωσή του. Εξάλλου, ήδη από τον περασμένο Μάρτη είχε ξεσπάσει ένας πόλεμος ανακοινώσεων μεταξύ κυβέρνησης και ΝΔ για το ζήτημα. Τότε, ο Βορίδης είχε δηλώσει: «Είχαμε προειδοποιήσει ότι η με νόμο παράταση των συμβάσεων ορισμένου χρόνου είναι απαράδεκτη, ρουσφετολογική και παράνομη πολιτική. Τώρα, η Δικαιοσύνη καλείται να δώσει λύση στο πρόβλημα που δημιούργησε η Κυβέρνηση και πρέπει να αφεθεί να ασκήσει ανεπηρέαστη τα καθήκοντά της». Επίσης, από τότε είχε ανοιχτά εκφραστεί και ο πρόεδρος του Συλλόγου Υπαλλήλων Ελεγκτικού Συνεδρίου και στενός σύμβουλος του Κυρ. Μητσοτάκη, ενώ μέλη του Ελεγκτικού Συνεδρίου είχαν μπλοκάρει τότε τις πληρωμές συμβασιούχων.
Ωστόσο, η στάση της ΝΔ και τότε και τώρα, δεν αθωώνει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Κι ας προσπαθεί για μια ακόμη φορά να κρυφτεί πίσω από τις δηλώσεις της ΝΔ και να συντηρήσει τη λογική του μικρότερου κακού, τη λογική του «οι άλλοι είναι χειρότεροι» στην οποία στηρίζεται εδώ και πολύ καιρό. Έχει πολύ σοβαρές ευθύνες διότι και η ίδια, στην προσπάθειά της να στήσει το δικό της πελατειακό μηχανισμό, έδινε ψεύτικες υποσχέσεις για μονιμοποίηση με παρατάσεις, υποσχόμενη ότι κανένας δεν θα χάσει την δουλειά του.
Και παλιότερα και σήμερα επικαλείται την αδυναμία της να νομοθετήσει υπέρ της μονιμοποίησης των συμβασιούχων, λόγω των υποχρεώσεών της απέναντι στους ιμπεριαλιστές της ΕΕ και του ΔΝΤ. Ωστόσο, είναι και η ίδια που υπογράφει, τη μια μετά την άλλη, νέες αντεργατικές συμφωνίες που συνεχίζουν και βαθαίνουν την αντεργατική πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.
Η παράταση των συμβάσεων ήταν το εργαλείο με το οποίο ήθελε να χειριστεί προσωρινά τόσο τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι δήμοι από την έλλειψη προσωπικού, αλλά και το εργαλείο για την καλλιέργεια αυταπατών στους συμβασιούχους γύρω από το δίκαιο αίτημά τους για μόνιμη και σταθερή δουλειά. Την ίδια ώρα που ψήφιζε και ψηφίζει νόμους που, από τη μια, προωθούν τις ιδιωτικοποιήσεις και, από την άλλη, επεκτείνουν την ελαστική εργασία στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα και βαθαίνουν τον εργασιακό μεσαίωνα.
Γι’ αυτό και δεν πείθουν τους συμβασιούχους οι διαβεβαιώσεις Σκουρλέτη ότι, ανεξάρτητα από την τελική απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου (η οποία αναμένεται), η κυβέρνηση θα διασφαλίσει την παραμονή των εργαζομένων στις θέσεις εργασίας τους.
• Αντίστοιχο κλίμα προκάλεσαν και οι δηλώσεις Γαβρόγλου ο οποίος εξήγγειλε την υποχρεωτική ένταξη των προνηπίων στα νηπιαγωγεία και τη θέσπιση της υποχρεωτικής δεκατετράχρονης εκπαίδευσης μέχρι το τέλος της τριετίας. Εξαγγελία η οποία χρησιμοποιήθηκε από την κυβέρνηση για να θολώσει τα νερά και να εμφανίσει ένα δήθεν φιλολαϊκό πρόσωπο (και μάλιστα τις μέρες λίγο πριν την ψήφιση του 4ου μνημονίου), ωστόσο αντιμετωπίστηκε εντελώς διαφορετικά από τους εργαζόμενους οι οποίοι είδαν ξεκάθαρα τους κινδύνους που κρύβονται πίσω από τις εξαγγελίες αυτές: απολύσεις, ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών, επιπλέον επιβάρυνση της λαϊκής οικογένειας κ.ά.
Συγκινήθηκε δήθεν η κυβέρνηση από το πρόβλημα των οικογενειών που τα παιδιά τους μένουν εκτός δομών, την ώρα που ψηφίζει το ένα βάρβαρο μέτρο μετά το άλλο! Και εμφανίζει ως λύση τη θεσμική διευθέτηση του ζητήματος, τη μεταφορά της αρμοδιότητας από τους δήμους στα δημόσια σχολεία. Τόσο απλά! Θέλει δήθεν να εξασφαλίσει την απρόσκοπτη πρόσβαση όλων των παιδιών στην προσχολική αγωγή, την ώρα που είναι ήδη καταγεγραμμένο ότι χωρίς την άδεια των ιμπεριαλιστών και τη χρηματοδότηση του ΕΣΠΑ (που βέβαια αποτελεί παράλληλα και θηλιά στο λαιμό του λαού) χιλιάδες παιδιά θα έμεναν έξω από τους παιδικούς σταθμούς.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θέλει να παρουσιάσει το πρόβλημα ως θεσμικό την ώρα που είναι σαφές ότι είναι ένα ακόμη αποτέλεσμα της αντιλαϊκής πολιτικής που επιβάλλουν το κεφάλαιο, η ΕΕ και το ΔΝΤ. Είναι αποτέλεσμα του χτυπήματος των λαϊκών δικαιωμάτων, του δικαιώματος στη δωρεάν υγεία, παιδεία και πρόνοια για όλο το λαό. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι ο ανεπαρκής αριθμός δομών και οι μηδενικές προσλήψεις παιδαγωγικού και βοηθητικού προσωπικού σε σχέση με τις ανάγκες που υπάρχουν. Μία κατάσταση που αποτελεί μία συνεχή τροφοδότηση των ιδιωτικών παιδικών σταθμών είτε μέσω επιδότησης είτε μέσω απευθείας πληρωμής από τις οικογένειες.
Ας δούμε, όμως, τι πραγματικά θα επιφέρει το συγκεκριμένο μέτρο εάν εφαρμοστεί. Καταρχήν, αυτό που αναμένεται είναι οι απολύσεις μόνιμων και συμβασιούχων εργαζομένων από τους δήμους. Είναι πρόσφατη, άλλωστε, η εμπειρία από το 2010-2011 με την υποχρεωτική ένταξη των νηπίων (5-6 ετών) στα νηπιαγωγεία, που είχε ως αποτέλεσμα το κλείσιμο και τη συγχώνευση δημοτικών παιδικών σταθμών και δημόσιων νηπιαγωγείων, με τις αντίστοιχες φυσικά απολύσεις εργαζομένων.
Επιπλέον, τα παιδιά θα στοιβαχτούν στα ήδη επιβαρυμένα δημόσια σχολεία, μιας και δεν προβλέπεται να δημιουργηθούν νέες δημόσιες δομές ή να γίνουν προσλήψεις προσωπικού, γεγονός που θα εξαναγκάσει μεγάλη μερίδα των γονιών να στείλουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς και νηπιαγωγεία. Με αυτόν τον τρόπο μπαίνουν και οι βάσεις για την ιδιωτικοποίηση των δημοτικών παιδικών σταθμών. Κατεύθυνση στην οποία τόσο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όσο και οι προηγούμενες, έχουν δεσμευτεί προς την ΕΕ και το ΔΝΤ, και η οποία πρέπει να υλοποιηθεί έως το 2020, τόσο για τους παιδικούς σταθμούς όσο και συνολικά των δημοτικών υπηρεσιών, όπως η καθαριότητα. Γι’ αυτό και το συγκεκριμένο μέτρο εντάσσεται σε τριετές πλάνο.
Ουσιαστικά, δηλαδή, η κυβέρνηση χρησιμοποιεί την ανάγκη του λαού και το δίκαιο αίτημα για δωρεάν προσχολική αγωγή για όλα τα παιδιά, ως πρόσχημα για να υλοποιήσει τις μνημονιακές δεσμεύσεις της για ιδιωτικοποιήσεις και απολύσεις. Και, επιπλέον, το χρησιμοποιεί και ως όχημα για να αποπροσανατολίσει τους εργαζόμενους, αλλά και για να σπείρει αντιθέσεις ανάμεσα σε εργαζόμενους, γονείς και εκπαιδευτικούς.
• Ωστόσο, οι εργαζόμενοι δεν έχουν να αντιμετωπίσουν μόνο την κυβέρνηση. Έχουν να αντιμετωπίσουν και τον αποπροσανατολιστικό ρόλο της ηγεσίας της ΠΟΕ-ΟΤΑ. Ηγεσία που, από τη μια, εμφανίζεται υπέρ των συμβασιούχων, αλλά, από την άλλη, αρνείται να τους γράψει στα σωματεία της, ενώ αποκλείει και όσα σωματεία τους δέχονται. Κινητοποιείται δήθεν για τα προβλήματα των συμβασιούχων και αναγνωρίζει ότι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, αλλά αρνείται να θέσει ως αίτημα τη μονιμοποίησή τους. Προβάλλει, δήθεν, την ανάγκη κοινού, ενωτικού αγώνα, αλλά κάλεσε σε ξεχωριστές συγκεντρώσεις τους εργαζόμενους στους παιδικούς σταθμούς και τους συμβασιούχους, στις 22 Μάη τους πρώτους και στις 23 Μάη τους δεύτερους! Καλεί σε απεργιακές συγκεντρώσεις για κρίσιμα ζητήματα, αλλά χωρίς να έχουν προηγηθεί γενικές συνελεύσεις!
Όλα αυτά, βέβαια, δεν είναι τυχαία. Η ηγεσία της ΠΟΕ-ΟΤΑ έχει συγκεκριμένη πολιτική ταυτότητα, προέρχεται πολιτικά και ιδεολογικά από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, και έχει συγκεκριμένες πολιτικές αναφορές και δεσμεύσεις. Ως παρακλάδια των κομμάτων αυτών, τόσο οι προηγούμενες ηγεσίες της ΠΟΕ-ΟΤΑ όσο και η σημερινή (κι ας εμφανίζεται ως «ανεξάρτητη» και «ακομμάτιστη»), επέτρεψαν να περάσει το απαράδεκτο καθεστώς των συμβασιούχων και των ελαστικών σχέσεων εργασίας και συνέβαλαν στην εδραίωσή του. Συνέβαλαν, δηλαδή, στην πολιτική ομηρία χιλιάδων εργαζομένων και συνολικά στη χειροτέρευση της κατάστασης των εργαζομένων στους δήμους.
Επιπλέον, οι ηγεσίες αυτές έχουν ανοιχτό δίαυλο συνεννόησης με την ΚΕΔΕ και τους δημάρχους, όλους αυτούς δηλαδή που προωθούν την κρατική πολιτική στους δήμους. Ο λόγος των ξεχωριστών συγκεντρώσεων για παιδικούς σταθμούς και συμβασιούχους δεν ήταν μόνο η απροθυμία στήριξης του ενιαίου αγώνα, στον οποίο ποτέ δεν πίστεψαν, καθώς θεωρούν μόνιμους και συμβασιούχους δύο ξεχωριστά πράγματα. Ήταν, επιπλέον, η διάθεσή της να συμπαραταχθεί με την ΚΕΔΕ. Διάθεση που μπορούσε ευκολότερα να υλοποιηθεί για το ζήτημα των παιδικών σταθμών, και δυσκολότερα για το ζήτημα των συμβασιούχων. Κι αυτό γιατί η ΚΕΔΕ χρειάζεται τους παιδικούς σταθμούς ως όχημα άντλησης χρηματοδότησης από το κράτος και την ΕΕ, αλλά και εσόδων από τους γονείς, ενώ στο ζήτημα των συμβασιούχων ήταν μεγάλο τμήμα της που πρωτοστάτησε σε απολύσεις.
Ωστόσο, ο αποπροσανατολιστικός ρόλος της ηγεσίας της ΠΟΕ-ΟΤΑ δεν περιορίστηκε εκεί. Επεκτάθηκε και σε τοποθετήσεις που υπερασπίζονται το σημερινό απαράδεκτο καθεστώς που επικρατεί στους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς, παρουσιάζοντάς το -σε ανοιχτή επιστολή της προς τους γονείς- ως παιδαγωγικό παράδεισο! Και μάλιστα, στην ίδια επιστολή φρόντισε να βγάλει και όλο το αντικομμουνιστικό της μένος αναφέροντας: «Γνωρίζετε ότι στη διεθνή βιβλιογραφία της εκπαίδευσης, ο όρος υποχρεωτικότητα στην προνηπιακή ηλικία συναντάται μόνο σε χώρες όπως η Β. Κορέα και η πρώην Αν. Γερμανία;». Τοποθέτηση που επανέλαβε ο πρόεδρός της τόσο στη συγκέντρωση της Δευτέρας 22 Μάη όσο και σε συνεντεύξεις του!
• Οι εργαζόμενοι στους δήμους, μόνιμοι και συμβασιούχοι, έχουν κάθε λόγο να οργανώσουν από κοινού τις αντιστάσεις τους. Να παλέψουν ενάντια στα νέα αντεργατικά κυβερνητικά σχέδια, ενάντια στις απολύσεις και τις ιδιωτικοποιήσεις, να παλέψουν για το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα. Ενάντια στην προσπάθεια της κυβέρνησης να σπείρει αυταπάτες, σύγχυση και εφησυχασμό, αλλά και στον αποπροσανατολιστικό ρόλο της ηγεσίας της ΠΟΕ-ΟΤΑ, οι εργαζόμενοι πρέπει να μπουν οι ίδιοι μπροστά στον αγώνα, να τον κάνουν δική τους υπόθεση και να καθορίσουν οι ίδιοι την αγωνιστική συνέχειά του.
