Άρθρο από την Προλεταριακή Σημαία (φύλλο 901)
Την ίδια πολιτική της ισοπέδωσης των δικαιωμάτων του λαού, της νεολαίας και των εργαζόμενων επιβεβαίωσε και ανανέωσε ο Κ. Μητσοτάκης στη ΔΕΘ. Οι εξαγγελίες-καθρεφτάκια, όσο κι αν φωτίστηκαν απ’ τους παραμορφωτικούς προβολείς των ΜΜΕ της άρχουσας τάξης, δεν μπορούν να θαμπώσουν την πραγματική εικόνα της «νέας κανονικότητας» που ήδη εφαρμόζει και δεσμεύεται προς τα ξένα και ντόπια αφεντικά πως θα διευρύνει η κυβέρνηση. Σ’ αυτούς «όλους» απευθύνεται όταν μιλάει για «ανάπτυξη για όλους». Για το τελευταίο τρίμηνο του 2021, το πρώτο του 2022, και κάθε επόμενο, είτε οι αριθμοί σημειώνουν «άλματα» είτε «βυθίσεις». Ο λαός, που έχει πάρει πολύ περισσότερο από «μία γεύση» αυτής της πολιτικής, έχει να περιμένει μόνο ακόμα μεγαλύτερη εξαθλίωση, καταστολή, καταστροφή. Αυτές βέβαια είναι οι προσδοκίες της κυβέρνησης, ο βαθμός όμως υλοποίησής τους εξαρτάται απ’ τις αντιστάσεις που έχει δεδομένο ότι θα βρει, γι’ αυτό άλλωστε επιχειρεί να τις «ξορκίσει» με κάθε τρόπο.
Η νεολαία στο στόχαστρο
Η αγωνιώδης επικοινωνιακή προσπάθεια να τεθεί η νεολαία στο επίκεντρο, ήδη απ’ την αρχή της τοποθέτησης του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ, σκόνταψε στις πραγματικές προτεραιότητες της κυβέρνησης. Γιατί επίσης στην αρχή ήταν που δήλωσε ότι τα 18 πολεμικά αεροπλάνα Rafale θα γίνουν άμεσα 24, υπενθυμίζοντας ότι ο πραγματικός ρόλος που επιφυλάσσει το σύστημα στα παιδιά του λαού -πέρα απ’ αυτόν του σύγχρονου μισθωτού δούλου- παραμένει πάντα το «κρέας για τα κανόνια» των ιμπεριαλιστών, των σχεδιασμών και των ανταγωνισμών τους,
Ακόμα όμως κι αυτά που υποτίθεται υποσχέθηκε δεν είναι παρά εμπέδωση της διάλυσης των δικαιωμάτων σε σπουδές, δουλειά, ελευθερίες. Μετά την προσφορά… ρεπό αντί μισθού ήρθαν τα... 50 GB στο ίντερνετ ως απάντηση στις αγωνίες της νεολαίας, για να… διασκεδάζει τον χρόνο ανεργίας τη. Με την επέκταση του στεγαστικού επιδόματος σε όσους φοιτήσουν σε δημόσια ΙΕΚ εκτός του τόπου μόνιμης κατοικίας, επιχείρησε να «απαλύνει» το πέταγμά τους εκτός Πανεπιστημίων. Άλλωστε, άλλοι προορίζονται να σχεδιάζουν και άλλοι να οικοδομούν «το μέλλον της χώρας», όπως είπε όταν υπερασπίστηκε την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής και όλα τα μέτρα σκλήρυνσης των ταξικών φραγμών στην εκπαίδευση. Για την τεράστια πλειοψηφία των νέων, η προοπτική είναι συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα, υπό την κυβερνητική καθοδήγηση κι επιδότηση. Ακόμα και η μονιμοποίηση της «Ψηφιακής Κάρτας Νέων», μέσω της οποίας υλοποιήθηκε το καλοκαιρινό κίνητρο για εμβολιασμό με βαθύτερο σκοπό την εκτόνωση της συσσωρευμένης οργής, θέτει σε αμφισβήτηση επιδόματα και προωθεί τη λογική της πληρωμής σε είδος, παράλληλα με τις δεδομένες αντιλήψεις της κυβέρνησης για τον «παιδαγωγικό» έλεγχο και του ελεύθερου χρόνου της νεολαίας.
Επιδότηση της εργασίας ή των εργοδοτών;
Την κυρίαρχη πολιτική στα εργασιακά υπηρετεί και η εξαγγελία για «πρώτο ένσημο», δηλαδή η επιδότηση πρόσληψης εργαζόμενων ως 29 χρονών για 6 μήνες με 100€ απ’ ευθείας στον εργοδότη και 100€ με ενδιάμεσο τον εργαζόμενο, καθώς η εμπειρία, τόσο των δώρων όσο και των πρόσφατων αποζημιώσεων ειδικού σκοπού, έχει αποδείξει τη δυνατότητα των εργοδοτών να κλέβουν ό,τι ποσό θεωρητικά προβλέπεται για τους εργαζόμενους. Το ίδιο ισχύει στην τεράστια πλειοψηφία των περιπτώσεων με τις μειωμένες ασφαλιστικές εισφορές και την απαλλαγή απ’ την εισφορά αλληλεγγύης (μόνο για τον ιδιωτικό τομέα), που έτσι κι αλλιώς είχε προβλεφτεί και για το 2022. Τα δε προγράμματα «επιδότησης νέων θέσεων εργασίας», των οποίων οι θέσεις αυξάνονται, έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στην ενίσχυση των ελαστικών σχέσεων και της εργασιακής περιπλάνησης, συχνά χτυπώντας τους όρους δουλειάς και των παλιότερων εργαζόμενων στους χώρους όπου εισάγονται. Για τον ίδιο λόγο, ο Μητσοτάκης ανακοίνωσε την επέκταση κατά 3 μήνες του προγράμματος προώθησης της μερικής απασχόλησης «ΣΥΝ-εργασία».
Κατά τ’ άλλα, η κυβέρνηση υποστηρίζει πως προωθεί τη «νόμιμη και σταθερή δουλειά» με τον αντιασφαλιστικό νόμο για τις επικουρικές, ενώ έχει φροντίσει απ’ τη μια να υπονομεύει όποια μονιμότητα διατηρείται στο δημόσιο και απ’ την άλλη να «νομιμοποιεί» κάθε εργοδοτική αυθαιρεσία. Οι δύο πρόσφατοι νόμοι του υπ. Εργασίας έτυχαν ειδικής αναφοράς.
Όλα για το μεγάλο κεφάλαιο
Διανθισμένη με αρκετά ακόμα στοιχεία ιδεολογικής επίθεσης ήταν η ομιλία στη ΔΕΘ. Όπως η λαθροχειρία της συμπερίληψης των επιχειρήσεων και των εργοδοτών στον όρο «κόσμος της εργασίας», για να προσφέρει το γνωστό μανδύα κάλυψης της ενίσχυσής τους. Ακόμα όμως και γι’ αυτούς, οι υποσχέσεις ήταν πολύ πιο «λελογισμένες» για τους μικρο-επιχειρηματίες σε σχέση με το μεγάλο κεφάλαιο (ντόπιο και -κύρια- ξένο). Οι πρώτοι μπορούν να ελπίζουν σε μείωση του ποσού που θα χρειαστεί να επιστρέψουν απ’ την «επιστρεπτέα προκαταβολή» και επέκταση για 3 ακόμα μήνες της επιδότησης δανείων μέσω του προγράμματος «Γέφυρα». Το μεγάλο κεφάλαιο όμως είναι αυτό που θα αξιοποιήσει τη μόνιμη μείωση της φορολογίας των κερδών απ’ το 24% στο 22%, τις «υπερεκπτώσεις» για «πράσινες» και «ψηφιακές» επενδύσεις, τη μείωση στο μισό του φόρου για τη συγκέντρωση κεφαλαίου και τη μείωση, επί τρία χρόνια, κατά 30% του φόρου για τις επιχειρήσεις που συγχωνεύονται ή απορροφώνται από μεγαλύτερες. Η κατεύθυνση καταστροφής των μικρών επιχειρήσεων που περιέγραφε (μεταξύ άλλων) η «επιτροπή Πισσαρίδη» αποκτά και συγκεκριμένα κίνητρα, πέρα απ’ τους εσωτερικούς νόμους λειτουργίας του καπιταλισμού.
Το μεγάλο κεφάλαιο είναι επίσης αυτό που θα μοιραστεί την πίτα του «Ταμείου Ανάκαμψης» και του «Ταμείου Ενεργειακής Μετάβασης», τα ειδικά χωροταξικά σχέδια, τη διαχείριση των αποβλήτων, τα έργα υποδομής (αυτοκινητόδρομοι, ηλεκτρικές διασυνδέσεις κτλ.) που διαφήμισε ο πρωθυπουργός. Το ίδιο αφορούν οι «επιτυχίες» της παραχώρησης της Εγνατίας Οδού (αφού μπήκαν σε λειτουργία τα διόδια), της πώλησης της ΔΕΠΑ Υποδομών, της πώλησης του 49% του ΔΕΔΔΗΕ (δηλαδή του ηλεκτρικού δικτύου), της επικείμενης «αξιοποίησης» των 4 + 6 σημαντικών λιμανιών στα πρότυπα των 14 «ανακαινισμένων αεροδρομίων» που «διαθέτει η χώρα» (δηλαδή η γερμανική Fraport). Κι όλα αυτά με πρόσχημα την «κλιματική κρίση», την οποία ο λαός βιώνει με σημαντική καταστροφή του περιβάλλοντος και των όρων ζωής του, αλλά και με οικονομική αφαίμαξη, ενώ το κεφάλαιο τη βιώνει ως ένα νέο πεδίο κερδοσκοπίας.
Ακόμα και σε προσωπικό επίπεδο, σειρά εξαγγελιών αφορούν ένα ελάχιστο μέρος της κοινωνίας, το οποίο ο Μητσοτάκης βαφτίζει «νοικοκυριά». Τέτοια είναι η αύξηση του αφορολόγητου ορίου στις γονικές παροχές και δωρεές (ακίνητα, χρήματα, μετοχές κ.ά.) από τις 150.000 στις 800.000€ ή η ενσωμάτωση του συμπληρωματικού φόρου στον κύριο ΕΝΦΙΑ, που αφορά τις μεγάλες περιουσίες. Το δε παράδειγμα που διάλεξε όταν μίλησε για μείωση στο ειδικό τέλος στους –προσωπικούς κι εταιρικούς– λογαριασμούς κινητής τηλεφωνίας, και μηδενισμό του για όσους είναι κάτω των 29 ετών, αφορούσε λογαριασμούς κινητής ύψους πάνω από 100€ το μήνα.
Στις προσδοκίες του μεγάλου κεφαλαίου ανταποκρίθηκε και στο σκέλος που αφιέρωσε ειδικά για την περίθαλψη. Αφού είχε συγχαρεί τον εαυτό του για τη διαχείριση της πανδημίας, την οποία υπονόησε ότι «έχουμε αφήσει πίσω» γι’ άλλη μια φορά, μίλησε και για τις άμεσες προτεραιότητες της κυβέρνησης. «Εξορθολογισμός του ΕΟΠΥΥ», «γενναία εξάπλωση των γεννοσήμων» και «εξορθολογισμός του clawback», δηλαδή πολύ βαθύτερα το χέρι του λαού στην –άδεια– τσέπη για περίθαλψη και φάρμακα, παράλληλα με ενίσχυση της ντόπιας φαρμακοβιομηχανίας. «Εκσυγχρονισμός των μεγάλων νοσοκομείων», «περισσότερα αυτοδύναμα κέντρα υγείας», «ΣΔΙΤ για την κατασκευή πρωτοβάθμιων δομών υγείας», δηλαδή χειρότερη πρόσβαση του λαού τόσο στην πρωτοβάθμια περίθαλψη όσο και στα νοσοκομεία. Προανήγγειλε δε ουσιαστικά το κλείσιμο του «Θεαγένειου» αντικαρκινικού νοσοκομείου στη Θεσσαλονίκη, με μια υπόσχεση για νέο νοσοκομείο.
Απροστάτευτος ο λαός απέναντι στην ακρίβεια
Απ’ την άλλη, μπροστά στο κύμα ακρίβειας που έχει χτυπήσει ήδη τα λαϊκά νοικοκυριά και αναμένεται να φουσκώσει, ο Μητσοτάκης αναμάσησε το συνηθισμένο άλλοθι περί «παγκόσμιου φαινομένου», προκειμένου ν’ αποφύγει οποιοδήποτε μέτρο προστασίας. Περιορίστηκε σε μια εφάπαξ κρατική επιχορήγηση κατά 30€ που υποτίθεται πως θα ισοφαρίσει τις αυξήσεις στο ρεύμα αν συνδυαστεί με έκπτωση απ’ τη ΔΕΗ, καταβολή διπλάσιου επιδόματος στους δικαιούχους του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος το Δεκέμβρη και αύξηση κατά 20% του συνολικού ποσού για επίδομα θέρμανσης. Κατά τ’ άλλα, υποσχέθηκε «αυστηρότατο έλεγχο» του ανταγωνισμού (αυτού μεταξύ των συγχωνευμένων επιχειρήσεων μάλλον), «εφαρμογή του νομικού πλαισίου περί αισχροκέρδειας» και αξιοποίηση της συγκυρίας των αυξημένων τιμών των δικαιωμάτων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, τις οποίες εκπομπές έχει φροντίσει η εξαρτημένη ντόπια άρχουσα τάξη να… μηδενίσει, μηδενίζοντας τη βιομηχανική παραγωγή στη χώρα.
Μόνη προοπτική για το λαό οι αγώνες ενάντια στην πολιτική του συστήματος
Είναι περισσότερο από αμφίβολο το τι θα «βγει» απ’ τις προσδοκίες της κυβέρνησης στο οικονομικό πεδίο. Η περίοδος της πανδημίας είχε και διατηρεί πολλά χαρακτηριστικά «φούσκας», συμπεριλαμβανομένων των «ευνοϊκότερων στην ιστορία της Ελληνικής Δημοκρατίας» όρων δανεισμού. Οι ελπίδες για επενδύσεις βρίσκονται στον αέρα (όπως δείχνει κι η τεράστια αύξηση των καταθέσεων, ειδικά των επιχειρήσεων που χρησιμοποίησε προπαγανδιστικά ο πρωθυπουργός), παρά τις φιλότιμες προσπάθειες εκμηδενισμού των μισθών και των εργασιακών δικαιωμάτων συνολικά, αλλά και των όποιων περιορισμών κι ελέγχων στη δραστηριότητα του κεφαλαίου. Είναι φανερό ότι στο κεφάλαιο, παρά τη γενική ανάγκη εύρεσης πεδίων τοποθέτησης, δεν αρκεί η διάθεση της χώρας, της νεολαίας και του λαού της, προς απεριόριστη εκμετάλλευση. Απαιτεί ανταλλάγματα και διασφαλίσεις που δεν μπορούν να βρεθούν. Τα σενάρια που κάνουν λόγο για στασιμοπληθωρισμό, η εκτίμηση ότι η δημοσιονομική «χαλαρότητα» της ΕΕ θα τελειώσει εντός του 2022 και, οπωσδήποτε, η διπλή εξάρτηση της άρχουσας τάξης της χώρας προμηνύουν νέα ένταση της επίθεσης ενάντια στα λαϊκά στρώματα, τα δικαιώματα και το εισόδημά τους, πιθανά αξιοποιώντας και την αλματώδη αύξηση του κρατικού χρέους.
Η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί τόσο για να κρύψει αυτή την πραγματικότητα όσο και για να τιθασεύσει, να εκτονώσει, να καταστείλει τη λαϊκή οργή και, ειδικά, τη συγκροτημένη έκφρασή της. Αυτές τις ανάγκες του πολιτικού προσωπικού επιχείρησαν ν’ απαντήσουν οι αναφορές σε «εθνική ενότητα» και οι αντιδραστικές τοποθετήσεις περί «εθνικών προκλήσεων» απ’ τους πρόσφυγες και τα γυναικόπαιδα που παλεύουν να γλιτώσουν απ’ τον πόλεμο και την απόλυτη εξαθλίωση. Τον ίδιο στόχο είχαν οι αναφορές στην «Ελλάδα που αλλάζει», στον «ορθολογισμό» και στον «εκσυγχρονισμό», αλλά και προσωπικά στον Μπένο, οι οποίες αναγνώστηκαν ως «κλείσιμο του ματιού» στο ΚΙΝΑΛ και τροφοδότησαν νέες γκρίνιες στο εσωτερικό της ΝΔ. Γκρίνιες βέβαια που δεν έχουν καμία σχέση με το λαό και τις ανάγκες του, αλλά αφορούν τον τρόπο που θα συνεχίσει ν’ αφαιμάζεται όσο το δυνατό πιο απρόσκοπτα. Δεν έλειψαν δε ακόμα και υποσχέσεις για γήπεδα του ΠΑΟΚ και του Άρη.
Παρά τη συστημική προπαγάνδα και την «αύξηση του διαθέσιμου εισοδήματος» που υπάρχει μόνο στην κυβερνητική φαντασία, ο λαός γνωρίζει την τραγική κατάσταση στην οποία τον έχει καταδικάσει η πολιτική του συστήματος. Το προχώρημα αυτής της πολιτικής θα σημάνει ακόμα χειρότερες μέρες και ακόμα μεγαλύτερους κινδύνους. Κάθε καθυστέρηση, κάθε οπισθοχώρηση, κάθε μπλοκάρισμα της κυβερνητικής πολιτικής έχει μεγάλη σημασία για τους όρους δουλειάς, σπουδών, περίθαλψης, γενικά τους όρους με τους οποίους ζει ο λαός κι η νεολαία. Γι’ αυτό και έχει μεγάλη σημασία η ανάπτυξη αντιστάσεων, σε κατεύθυνση ανατροπής της επίθεσης. Κόντρα σε αυταπάτες μιας άλλης κυβέρνησης, μιας άλλης διαχείρισης, μιας άλλης πρότασης για τη λειτουργία του συστήματος. Τα αφηγήματα της άρχουσας τάξης και του πολιτικού της προσωπικού έχουν κοντά ποδάρια και βυθίζονται ξανά και ξανά στην πραγματικότητα. Για να δει καλύτερες μέρες ο λαός, πρέπει να συγκροτήσει τις δυνάμεις του, στην πάλη ενάντια στο σύστημα και την πολιτική του.
