Μια τραγωδία εξελίσσεται στη γειτονική μας Αλβανία. Ένας σεισμός 6,4 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ ήταν αρκετός να ισοπεδώσει πόλεις και χωριά, να θάψει κάτω απ’ τα ερείπια δεκάδες ανθρώπους, να αφήσει σακατεμένους εκατοντάδες και άστεγους χιλιάδες. Το Αλβανικό κράτος, το σύστημα και η κυβέρνηση “το παίζουν συντετριμμένοι”, βρίσκοντας το “φταίχτη”, που αλλού, στο φυσικό φαινόμενο. Έτσι τους βολεύει.
Το πέρασμα της Αλβανίας στη “δημοκρατία” στα 1990 αποκάλυψε πόσο σαθρές έγιναν μεταξύ των άλλων και οι κατασκευές, με υποτυπώδη αντισεισμικό σχεδιασμό που κι αυτός δεν τηρείται. Το κόστος για την κατασκευή κτισμάτων που θα μπορούσαν να προστατέψουν τους ενοίκους τους είναι πάντα ασύμφορο για το μεγάλο κατασκευαστικό κεφάλαιο κι έτσι παραλείπεται. Αποτέλεσμα να καταρρεύσουν σαν τραπουλόχαρτα πολυκατοικίες και ξενοδοχεία σε μια περιοχή που η προϊστορία λέει ότι παραμένει κατ’ εξοχήν σεισμογενής. Πρόκειται για μια με μαθηματική ακρίβεια προσχεδιασμένη μαζική δολοφονία αθώων ανθρώπων που τώρα θα “γευθούν” την κρατική κι ευρωπαϊκή “φροντίδα”. Ανάλογη πάντα της χώρας στην οποία κατοικούν και με μια λογική δήθεν ανθρωπισμού. Στις συνθήκες αυτές, ιμπεριαλιστές και κεφάλαιο θα “συμπάσχουν”, ενώ οι διάφορες ΜΚΟ αναμένεται, όπως παντού, να ξεσαλώσουν.
Οι ανταποκρίσεις, βέβαια, δεν ξέχασαν μέσα στο θάνατο και το θρήνο να κάνουν χρήση μιας αθλιότητας. Ν’ αναφερθούν στη “δικτατορία” που ζούσε ο αλβανικός λαός πριν το ‘90. Ακόμα και τώρα, μέσα απ’ το “σημείο μηδέν” της διπλανής χώρας, ιδεολογικό και πολιτικό μέλημα της αστικής προπαγάνδας ξεπρόβαλε ο ανοιχτός αντικομμουνισμός. Μέσα στη φούρια τους, βέβαια, τους ξέφυγε αυθόρμητα και μια αλήθεια την πρώτη μέρα του σεισμού. Ότι τα κτίρια που καταπλάκωσαν λαϊκούς ανθρώπους ήταν αυτά που κατασκευάστηκαν και κατασκευάζονται τα τελευταία τριάντα χρόνια (!) και ότι τα παλιά που είχαν χτιστεί επί “επάρατου” σοσιαλισμού-κομμουνισμού ήταν αυτά που άντεξαν, με πολύ περισσότερα χρόνια στη πλάτη τους. Αυτό το γεγονός, φυσικά, “κόπηκε” στη συνέχεια από τις ανταποκρίσεις, πολύ περισσότερο από “αναλυτές” και δημοσιολογούντες.
Ο λαός μας γνωρίζει από ανάλογες καταστάσεις εγκληματικών πράξεων και παραλείψεων του συστήματος. Οι σεισμοί στη χώρα μας είναι συχνοί με ανάλογα αποτελέσματα. Το ίδιο οι πλημμύρες και οι φωτιές, ορισμένες πολύ πρόσφατα σε Μάνδρα και Μάτι, κάποιες στη κυριολεξία χθεσινές. Έχουμε “γευθεί” από πρώτο χέρι τη δήθεν κρατική αρωγή που περιορίζεται σε υποτυπώδη, αν κι όταν δοθούν, που δεν καλύπτουν στο ελάχιστο ζωές και περιουσίες. Κάτι ανάλογο θα συμβεί στη γείτονα χώρα. Άλλωστε για το σύστημα, δεν μετρούν ζωές και κόποι των ανθρώπων του λαού που τους θεωρεί αναλώσιμους.
Το πρώτο διάστημα είναι κρίσιμο για το σύστημα και το πολιτικό του προσωπικό, μη τυχόν και η θλίψη του κόσμου μετατραπεί σε οργή για όσους χάθηκαν, σε αγώνα, αντίσταση και διεκδίκηση για αποζημιώσεις, πλήρη και εις ολόκληρο αποκατάσταση όσων επλήγησαν. Ο κάλπικος ανθρωπισμός που ήδη κάνει αισθητή την παρουσία του από επαγγελματίες του είδους, οι υποσχέσεις που δίνουν και παίρνουν, δεν πρέπει να κρύψουν τους πραγματικούς υπεύθυνους.
Υπόλογοι είναι το καπιταλιστικό σύστημα και ο τρόπος λειτουργίας του, το κεφάλαιο και το κράτος του, οι κυβερνήσεις υπηρέτες του. Η αποκάλυψη αυτής της αλήθειας, της αιτίας δηλαδή για την τωρινή ανείπωτη λαϊκή τραγωδία και το μαζικό έγκλημα – ο χαρακτήρας του οποίου σκόπιμα αποσιωπάται απ’ το σύστημα και τα παπαγαλάκια του – είναι κάτι που μπορεί να συγκροτήσει το λαό στη πάλη και τις διεκδικήσεις του, αλλά και να αποτρέψει τα μελλοντικά ανάλογα εγκλήματα του συστήματος.
