Η επόμενη… καραντίνα: Φτώχεια, ανεργία, ξεπούλημα
Χωρίς κανένα μέτρο διασφάλισης της δημόσιας υγείας, η κυβέρνηση σταμάτησε την καραντίνα ανοίγοντας την πόρτα στην «επόμενη μέρα» με τους χειρότερους όρους που μπορούσαν να περιμένουν οι εργαζόμενοι και η νεολαία. Κάτω από την πίεση του κεφαλαίου για πλήρη επανεκκίνηση της παραγωγής και της αγοράς, καλούνται οι εργαζόμενοι να επιστρέψουν στη δουλειά, όσοι δεν έχουν απολυθεί ή δεν βρίσκονται σε αναστολή μέχρι και το τέλος του Ιούνη, σε συνθήκες χειρότερες και από μερική απασχόληση (σπαστά ωράρια, εκ περιτροπής εργασία, σε θέση αναμονής για το πότε θα καλεστούν να βγάλουν κάποιο ωρομίσθιο) και με μισό μισθό.
Ανάλογη παράλογη κατάσταση αντιμετωπίζουν οι μαθητές και οι εργαζόμενοι στην εκπαίδευση, που καλούνται σταδιακά να επαναλειτουργήσουν τα σχολεία. Ο στόχος είναι να εμφανιστεί και εκεί μια «κανονικότητα» για λίγες βδομάδες, μέχρι να οδηγηθούν οι υποψήφιοι στο σφαγείο των πανελλαδικών με τους χειρότερους όρους για αυτούς, υλοποιώντας τις επιδιώξεις της κυβέρνησης για μείωση των εισακτέων και εμπέδωση των ταξικών φραγμών στα λαϊκά παιδιά, ώστε να μην έχουν διέξοδο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Και για τις δύο επιλογές της, η κυβέρνηση φρόντισε να περάσει το πολυνομοσχέδιο για την παιδεία αλλά και τα αντεργατικά μέτρα-έκτρωμα με ΠΝΠ (1/5), που καθορίζει τους αντεργατικούς όρους εργασίας που ζητούσαν οι ιμπεριαλιστές και η εργοδοσία, επεκτείνοντας τα μέτρα που είχε προωθήσει στην προηγούμενη ΠΝΠ (20/3).
Η κυβέρνηση, μετά από τις διαδοχικές κωλοτούμπες σε σχέση με τη χρήση μασκών και γαντιών και ενώ τα κρούσματα συνεχίζουν να εμφανίζονται ακόμη και σε νοσοκομεία, επιλέγει να διατηρήσει την εικόνα του σωτήρα που καλλιέργησαν επιμελώς τα ΜΜΕξαπάτησης που ελέγχει, δείχνοντας μια πλαστή και στην πραγματικότητα, βάρβαρη ταξικά επόμενη μέρα ως «κανονικότητα».
Η απόφαση για τα σχολεία είναι ενδεικτική για αυτή την πολιτική της επιλογή, αφού μετεωριζόμενη ανάμεσα στο πόσο ακίνδυνη είναι η επάνοδος των μαθητών και πόσο φορείς της νόσου μπορούν να εξελιχτούν αυτές οι ηλικίες, προσπαθεί να πείσει ότι το κράτος λειτούργησε και λειτουργεί αρμονικά, με την ύλη των σχολείων να …βγαίνει μέσα από τηλεμαθήματα και με τη δια ζώσης διδασκαλία για 10 μέρες. Χωρίς προσλήψεις στην παιδεία, όπως έκανε και στους υγειονομικούς, εντατικοποιεί στο έπακρο τους εκπαιδευτικούς, καλώντας τους μάλιστα να βιντεοσκοπούν με κινητό το μάθημα, ώστε να «καλυφθούν» και οι απόντες.
Με την καραντίνα, προσπαθήθηκε από τους επιστήμονες που συνδράμουν την κυβέρνηση και τον Μητσοτάκη, να χρεωθεί στον λαό η ευθύνη για την εξάπλωση του ιού, αφού οι ίδιοι έχουν διαλύσει κάθε δυνατότητα δημόσιας υγείας. Μετέθεσαν, έτσι, την όποια περίθαλψη απομένει στις ανύπαρκτες στην πραγματικότητα δυνατότητες των εργαζόμενων, που με τα απανωτά μνημόνια μεταπηδούν από τη φτώχεια στην ανεργία κι από κει στην εξαθλίωση εδώ και χρόνια.
Τώρα που ήρθε η επόμενη μέρα, καλούνται στη βάση μιας αταξικής «συλλογικής ευθύνης» να βάλουν πλάτη στο κεφάλαιο και την εργοδοσία, για να βγει από την κρίση που επελαύνει δριμύτερη.
Ο ΣΕΒ μιλάει για τη μεγαλύτερη ανεργία των τελευταίων χρόνων, ενώ τα στοιχεία της ΕΕ ξεπερνούν κατά πολύ τα καλά σενάρια της κυβέρνησης και μιλούν για 10% ύφεση και 160.000 ανέργους, εκτινάσσοντας ξανά το χρέος και τα κόκκινα δάνεια στον ουρανό.
Αυτή είναι η ουσία της επόμενης μέρας που θέλει να εκμεταλλευτεί η κυβέρνηση, περνώντας κάτω από τον ταξικό οδοστρωτήρα ότι απέμεινε από τα εργασιακά δικαιώματα και τις κατακτήσεις και δημιουργώντας ένα νέο «εργατικό δίκαιο», που όμοιό του δεν γνώρισαν οι εργαζόμενοι.
Η εκμετάλλευση της πανδημίας από το κεφάλαιο δεν άφησε αλώβητο ούτε το περιβάλλον, για το οποίο κόπτονται τάχα όλοι τους για την κλιματική αλλαγή. Δοθείσης της ευκαιρίας, πέρασε από τη Βουλή, που άβουλη παρακολουθεί τα ΠΝΠ να κυβερνούν, και το νομοσχέδιο για το «περιβάλλον», που παρέχει πλέον ακόμη και τις τάχα προστατευόμενες περιοχές natura προς εκμετάλλευση από το ξένο κυρίως, αλλά και το ντόπιο κεφάλαιο. Παράλληλα, για να ορθοποδήσουν δήθεν οι μικρομεσαίοι, μετατρέπονται και οι ελάχιστοι δημόσιοι χώροι (πλατείες, πεζόδρομοι, άλση) σε ιδιωτικούς χώρους εκμετάλλευσης.
Μια εξαρτημένη αστική τάξη που εξαρτάται αποκλειστικά από τον τουρισμό και που τα όνειρά της για επενδύσεις και εξορύξεις βυθίζονται στα ταραγμένα νερά του Αιγαίου, δεν έχει να περιμένει τίποτε άλλο πέρα από την «κατάρρευση» που προβλέπει ο Στρος Καν για τις εξαρτημένες χώρες και την «κοινωνικοοικονομική καταιγίδα» που προβλέπει ο οικονομολόγος Ρουμπινί έως το 2030.
Οι προσδοκίες της για στήριξη από την ΕΕ και η επίκληση της ευρωπαϊκής ομπρέλας από το έκτακτο πρόγραμμα πανδημίας της ΕΚΤ ύψους 750 δις διαλύθηκαν γρήγορα, μετά την απόφαση του συνταγματικού δικαστηρίου της Γερμανίας, που ήρθε να βάλει σε τάξη τις ερμηνείες των προτάσεων της Λαγκάρντ για το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης μια μέρα πριν από τη σύνοδο κορυφής τη ΕΕ. Ούτε πακτωλός χρημάτων υπάρχει, ούτε «μπαζούκας» 1,3 τρις ευρώ για χώρες εξαρτημένες, παρά μόνο νέα μνημόνια και περαιτέρω ξεπούλημα της χώρας.
Ο μοναδικός στόχος της κυβέρνησης είναι πώς θα ρίξει την κρίση της στις πλάτες των εργαζομένων και της νεολαίας, γιατί άλλη διέξοδο δεν μπορεί να έχει.
Έρχονται μέρες δύσκολες για τον κόσμο της δουλειάς. Μέτρα που προωθήθηκαν, όπως η τηλεργασία, η εκ περιτροπή εργασία, η κατάργηση Συλλογικών Συμβάσεων και το τσεκούρωμα του κατώτατου μισθού, θα παγιωθούν και θα ενταθεί η εκμετάλλευση της εργασίας.
Σε τέτοιες δύσκολες περιόδους, είναι φανερό ότι αναζητούνται συσπειρώσεις και ενοποιήσεις, ώστε να γίνει δυνατή η υλοποίηση της επίθεσης με τη μικρότερη δυνατή αντίσταση. Η επανάκαμψη των τούρκικων «προκλήσεων», με τις παρενοχλήσεις του ελικοπτέρου του αρχηγού του στρατού, που αυτός δεν τις… είδε, γιατί η ετοιμότητα της αεροπορίας είναι ακαριαία, σε αυτή την κατεύθυνση κινούνται, όπως και τα σενάρια για επεισόδια στα προσφυγικά γκέτο, δίνοντας τη δυνατότητα σε φασιστοειδή να δέρνουν διαδηλωτές, όπως έγινε στο Ηράκλειο, αλλά και να καίνε ξενοδοχεία που μένουν πρόσφυγες, όπως έγινε στην Πέλλα.
Να δυναμώσουμε τις αντιστάσεις
Όσο κι αν μοιάζει σκοτεινό το μέλλον για τον λαό κι όσο και αν οργιάζουν τα διατεταγμένα ΜΜΕ για να αποσιωπούν και να διαστρεβλώνουν τις λαϊκές αντιδράσεις, δεν μπορεί παρά να χαροποιεί τον λαό ότι η Πρωτομαγιά γιορτάστηκε με διαδηλώσεις μαζικές για τις συνθήκες αυτές και πανελλαδικά, πετώντας στα σκουπίδια τη μετάθεσή της με διάταγμα της κυβέρνησης, αλλά και ξεπερνώντας τα ρεφορμιστικά σόου του ΚΚΕ, που δείχνοντας την υπόκλισή του στο σύστημα, έγινε φάρος νομιμοφροσύνης, από το ΣΚΑΙ έως το CNN.
Και δεν ήταν μόνο η Πρωτομαγιά. Οι διαμαρτυρίες-διαδηλώσεις, έστω και ιδιόμορφες, για το πολυνομοσχέδιο για την παιδεία, όπως και για το νομοσχέδιο για το περιβαλλοντικό έγκλημα, δείχνουν τις διαθέσεις του κόσμου να αντισταθεί, κάτι που και οι πολλαπλές μας παρεμβάσεις σε όλη τη διάρκεια της καραντίνας επιβεβαίωσαν. Είναι βέβαιο ότι τάραξαν τη σιγουριά της κυβέρνησης από τα στημένα της γκάλοπ και είναι αυτό που ο Στρος Καν ονομάζει «κοινωνική καταιγίδα που έρχεται». Απόδειξη τρανή είναι η ένταση της φασιστικοποίησης που γνωρίσαμε, με πρωτότυπους, είναι αλήθεια, μεθόδους. Η απαγόρευση συνάθροισης πέραν των 10 ατόμων, όταν στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς γίνεται ο χαμός, η παρακολούθηση των σχολικών αιθουσών με την τηλεμετάδοση μαθημάτων, η αναζήτηση εφαρμογών για κινητά ώστε να βρίσκεται με ποιον συναντήθηκε όποιος χρεώνεται ως φορέας του ιού, τα ΜΑΤ στις πλατείες και τέλος τα πρόστιμα δείχνουν με τι σύστημα και τι κυβέρνηση έχουμε να κάνουμε.
Είναι σίγουρο ότι η νεολαία δεν πρόκειται να σταθεί μπροστά στην εξεταστική λαιμητόμο που έστησε η Κεραμέως και στα εμπόδια για εκπαίδευση και δουλειά με σταυρωμένα τα χέρια. Τα γεγονότα στην πλατεία της Αγ. Παρασκευής, αλλά και άλλα που σίγουρα θα ακολουθήσουν, δεν εξηγούνται μόνο ως διάθεση να «ξεσκάσουν» οι νέοι μετά τον δίμηνο εγκλωβισμό τους. Είναι ενδείξεις οργής και αγανάκτησης, απέναντι στο ζοφερό μέλλον στο οποίο βλέπουν να τους καταδικάζει η κυβέρνηση και το σύστημα και θα πρέπει να τα δούμε κάτω από αυτό το πρίσμα, για τη δικιά της επόμενη μέρα.
Η οργάνωσή μας πρωτοστάτησε στο να σπάσει το κλίμα που άλλες δυνάμεις καλλιέργησαν στη διάρκεια της καραντίνας, με λογικές του τύπου «Θα λογαριαστούμε μετά», αποδεχόμενοι στην ουσία τη λογική «υποκλινόμαστε στην επιστήμη της εξουσίας» και καλλιεργώντας ξανά τις ουτοπίες-αυταπάτες των μεταβατικών προγραμμάτων βελτίωσης του συστήματος. Κάναμε παρεμβάσεις σε χώρους δουλειάς, αλλά και σε γειτονιές, αφουγκραζόμενοι τις αγωνίες για το αύριο αλλά και για τις συνέπειες της πανδημίας και πιέσαμε για συντονισμό και κοινή δράση άλλες αριστερές δυνάμεις, ενόψει της απαγόρευσης της Πρωτομαγιάς. Τα αποτελέσματα δεν πρέπει να χαροποιούν καμία αριστερή δύναμη που θέλει να αναφέρεται στον λαό, ακόμη και κοντινότερες δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς που δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων.
Αυτό δεν αναιρεί ούτε τη διάθεσή μας ούτε τις δυνατότητες εμπρός στην ιμπεριαλιστική καπιταλιστική επίθεση που έχει εξαπολυθεί εκ νέου, να επιδιωχθεί αυτός ο συντονισμός, ώστε να αναδειχτούν οι όποιες εστίες αντίστασης προκύψουν ή να δημιουργήσουμε εμείς στους εργασιακούς χώρους και στη νεολαία. Εκεί είχαμε και θα έχουμε ακόμη πιο έντονα την προσοχή μας ως οργάνωση, γιατί στο σκοτάδι πάντα υπάρχει φως, όπως έδειξε η εντελώς πρωτόγνωρη περίοδος που ζήσαμε.
