Οργή και αγανάκτηση έχουν πλημμυρίσει μεγάλα τμήματα του ελληνικού λαού. Στη χρόνια λιτότητα, ακρίβεια, ανεργία που κυριολεκτικά έχουν γονατίσει εργαζόμενους και νεολαία, ήρθαν να προστεθούν οι καταστροφές που βιώνει ο λαός στις περιοχές των καμένων και οι τραγικές συνέπειες των πυρκαγιών.
Για πρώτη φορά σε τέτοια έκταση εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι του μόχθου, της δουλειάς, του μεροκάματου, μαζί με πλατιά στρώματα της νεολαίας, εκδηλώνουν την κατακραυγή τους, το ανάθεμά τους σε βάρος της πολιτικής των κυβερνήσεων και των κυρίαρχων κομμάτων. Σε βάρος των υπηρεσιών και μηχανισμών του κράτους που υποτίθεται ότι προστατεύουν τον πολίτη.
Διάχυτη η αγωνία και η ανασφάλεια που ριζώνει μέσα στις μάζες για το μέλλον που επιφυλάσσει σε αυτές ένα άθλιο σύστημα που, προκειμένου να αυξήσει τα κέρδη του, δεν διστάζει να καταστρέψει, να κάψει, να ερημώσει, να διαλύσει τη φύση, το περιβάλλον, ακόμα και τον ίδιο τον ανθρώπινο παράγοντα.
Διάχυτη ταυτόχρονα η νευρικότητα αλλά και η αμηχανία όλων των παραγόντων του πλουτοκρατικού κατεστημένου μπροστά σε αυτή την κατάσταση.
Μανιωδώς αναζητούν τρόπους, φόρμουλες, τρικ, διλήμματα. Ενόψει ιδιαίτερα των εκλογών, προκειμένου να καναλιζάρουν, να χειριστούν και τελικά να εκτονώσουν την έντονη λαϊκή δυσαρέσκεια. Κινδυνολογία, δημοσκοπήσεις, πυροτεχνήματα τύπου Φώφης, κροκοδείλια δάκρυα, «αυτοκριτικές στην υπηρεσία των καλοθελητών που θέλουν να βάλουν τον κόσμο στο λούκι, να τον σύρουν, να αποκαταστήσουν πλήρως την «τάξη» και τον απόλυτο έλεγχο πάνω στις λαϊκές συνειδήσεις. Ολοι οι παράγοντες του σάπιου αυτού συστήματος, συμπολιτευόμενοι και αντιπολιτευόμενοι, παρά τους καβγάδες για το πάπλωμα και τα φιλέτα, βάζουν σαν πρώτη προτεραιότητα να αποκαταστήσουν ατμόσφαιρα διατεταγμένης και προβλέψιμης εκλογικής αναμέτρησης, όπως είχαν συνηθίσει τόσες φορές στα χρόνια της μεταπολίτευσης. Κυρίως βέβαια αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να προετοιμαστούν διά παν ενδεχόμενο, ώστε μετά τις 16 Σεπτέμβρη να είναι πανέτοιμοι, όχι μόνο να μπαλώσουν όποιες τρύπες προκύψουν (αν προκύψουν), αλλά να προχωρήσουν ακάθεκτοι στο θεάρεστο έργο της «ανασυγκρότησης» της χώρας, που δυστυχώς για αυτούς έχει ήδη αποκαλύψει το πραγματικό του πρόσωπο, τον αληθινό του χαρακτήρα.
Ολοι οι κρατούντες πασχίζουν με κάθε μέσο να επιβάλουν κλίμα πόλωσης και ντέρμπι. Οπωσδήποτε κάτι θα «καταφέρουν». Οσο και να ακούγεται κυνικό και ξεδιάντροπο, «ελπίζουν» στην απελπισία και στο αδιέξοδο που έχει καταβάλει τον λαό στην περιοχή των καμένων. Δεν είναι καθόλου τυχαίες οι «αναλύσεις» που δημοσιεύονται στον Τύπο, οι οποίες «υπενθυμίζουν» ότι σε ανάλογες περιπτώσεις καταστροφών οι λαοί άλλων χωρών κρεμάστηκαν ξανά στην πλάτη των κυβερνήσεών τους και ας είχαν αυτές την απόλυτη ευθύνη.
Ελπίζουν στο ότι ο λαός δεν έχει ανακαλύψει τη δύναμή του, δεν έχει πάρει την τύχη του στα χέρια του, δεν έχει κατοχυρώσει μορφές και θεσμούς λαϊκής αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης και θα συρθεί σαν «άβουλος επαίτης» να περιμένει τα ψίχουλα της ελεημοσύνης. «Ελπίζουν» ακόμα ότι οι κάλπες που θα στηθούν στις 16 Σεπτέμβρη θα απορροφήσουν και θα εκτονώσουν ανώδυνα μεγάλο μέρος της οργής.
Ελπίζουν ότι η τιμωρία που τους επιφυλάσσουν τα λαϊκά στρώματα θα περιοριστεί σε κάποιο ψηφοδέλτιο διαμαρτυρίας.
Για να μην παρεξηγηθούμε βέβαια, εμείς του ΚΚΕ(μ-λ) δεν ανησυχούμε για το πώς το σύστημα θα βρει τις λύσεις που χρειάζεται για να προχωρήσει και πολύ περισσότερο δεν θέλουμε να συμβάλουμε εποικοδομητικά. Ακόμα και αν αναγκαστεί να τροποποιήσει τις πολιτικές λύσεις που είχε προγραμματίσει να δρομολογήσει, στην περίπτωση που οι κάλπες αποτυπώσουν συσχετισμούς που αποκλίνουν των προβλεπόμενων.
Και άλλες φορές εκλέχτηκαν πεντακομματικές βουλές. Και άλλες φορές ψαλιδίστηκαν τα ποσοστά των κυρίαρχων αστικών κομμάτων. Και άλλες φορές προέκυψαν κυβερνήσεις «συνεργασίας». Και όμως αυτές οι «ανορθογραφίες», οι «εκπλήξεις», δεν στάθηκαν καθόλου αρκετές από μόνες τους για να αποδυναμώσουν το σύστημα, να ανακόψουν την επιθετικότητά του, να το υποχρεώσουν σε κινήσεις «ανακούφισης» των εργαζόμενων. Δεν στάθηκαν αρκετές από μόνες τους να ισχυροποιήσουν τον λαό και να δώσουν διέξοδο.
Ολα αυτά δεν σημαίνουν ότι δεν μας απασχολεί το εκλογικό αποτέλεσμα, και ας μην έχουμε τις δυνάμεις να το επηρεάσουμε. Στην εκλογική μάχη που δίνουμε, θέλουμε να συμβάλουμε ώστε να διευρυνθεί και να καταγραφεί η λαϊκή δυσαρέσκεια και αγανάκτηση. Αλλωστε η ψήφος στο ΚΚΕ(μ-λ) έχει και τέτοιο χαρακτήρα, στο βαθμό που δίνεται σε μια οργάνωση που με συνέπεια αντιπαλεύει το σύστημα και τις πολιτικές του. Στον βαθμό που δίνεται σε μια οργάνωση που δεν στηρίζει, δεν βοηθάει το σύστημα και δεν πρόκειται να γίνει με κανέναν τρόπο δεκανίκι του, αν αυτό χρειαστεί «έξωθεν» βοήθειες.
Ωστόσο, η βασική μας έγνοια βρίσκεται αλλού. Επικεντρώνεται σε αυτό που πρέπει να δρομολογηθεί από την πλευρά του λαού και του κινήματος αμέσως μετά τις 16 Σεπτέμβρη.
Πιθανά το εκλογικό αποτέλεσμα να βοηθήσει στο να αποκτήσουν τα λαϊκά στρώματα κάποια περισσότερη αυτοπεποίθηση. Αυτό όμως δεν το έχουμε στο χέρι. Τέλος πάντων, το όποιο αποτέλεσμα δεν θα ανακόψει τις συστηματικές προσπάθειες που θα κάνουμε προκειμένου να συμβάλουμε στην οικοδόμηση εστιών αντίστασης στην επίθεση που έτσι ή αλλιώς θα έχουμε. Υπ’ αυτό το πρίσμα η εκλογική υποστήριξη του ΚΚΕ(μ-λ) δεν είναι απλώς μια ευκαιριακή έκφραση διαμαρτυρίας. Ούτε βέβαια μια συγκυριακή υποστήριξη σε έναν εκλογικό κομήτη, που κάθε τόσο εμφανίζεται. Σαφώς εμπεριέχει το στοιχείο της αμοιβαίας δέσμευσης για συνέχιση του αγώνα δίπλα στον λαό, μαζί με τον λαό.
Είμαστε σίγουροι ότι στις κάλπες θα «συναντηθούμε» με αρκετούς αγωνιστές.
Με πολλούς περισσότερους όμως θα συντονιστούμε και θα συνδεθούμε στους αγώνες που μας περιμένουν.
φ.580, 08/09/07
