Στους προσεχείς στόχους της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης βρίσκεται η επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων και όλου του λαού στον χώρο της υγείας. Με εντονότερους και πιο συγκεκριμένους όρους μεθοδεύεται το περαιτέρω χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων στα δημόσια νοσοκομεία άλλα και του δικαιώματος του λαού σε ίση, πλήρη και δωρεάν περίθαλψη. Πυρήνας των μέτρων που στοχεύουν να εφαρμόσουν η μετατροπή των Δημόσιων Νοσοκομείων από νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου (ΝΠΔΔ) σε Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου (ΝΠΙΔ), με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για όλο το πλέγμα των εργασιακών συμβάσεων και των δικαιωμάτων περίθαλψης. Άλλωστε, ο Μητσοτάκης, στο πρόγραμμα που διατύπωνε προεκλογικά για την υγεία, δήλωνε ότι στηρίζει «αναφανδόν τη θεσμοθετημένη σύμπραξη δημοσίου και ιδιωτικού τομέα».
Τα τελευταία χρόνια, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ φρόντιζε επιμελώς να παρουσιάζει τον χώρο της υγείας σαν μία από τις επιτυχίες μιας «φιλολαϊκής» πολιτικής της, ενώ υπηρετούσε πιστά τόσο τις ιμπεριαλιστικές δεσμεύσεις όσο και τις απαιτήσεις του ντόπιου κεφαλαίου. Κατάφερνε, διαστρεβλώνοντας συστηματικά την πραγματικότητα, να συγκαλύπτει το πάγωμα των προσλήψεων, παρουσιάζοντας σαν προσλήψεις τις αντικαταστάσεις των συμβασιούχων. Το εμπόριο συμβάσεων σε καθαριότητα, μαγειρεία, διανομή και φύλαξη, ακόμη και όπου διώχθηκαν οι εργολάβοι, συνέχισε με τους αντίστοιχους πολιτικούς εκβιασμούς και καθημερινή εντατικοποίηση στη δουλειά. Οι επικουρικοί ιατροί, συχνά απλήρωτοι για πολλούς μήνες, δεν ήταν ποτέ αρκετοί για τα τεράστια κενά σε ιατρικό προσωπικό. Μισθοί και συμβάσεις πολλών ταχυτήτων με αντίστοιχα συνδικαλιστικά δικαιώματα συνθέτουν το εργασιακό πλέγμα στον ίδιο εργασιακό χώρο των Δημόσιων Νοσοκομείων.
Όλα αυτά σε μία περίοδο που όλο και περισσότεροι αναζητούν λύσεις στα Δημόσια Νοσοκομεία λόγω της λαϊκής φτωχοποίησης. Φυσική συνέπεια για τον λαό η υποβάθμιση των υπηρεσιών περίθαλψης και συνεχώς να «ακριβαίνει το μάρμαρο» σε δαπάνες που δεν καλύπτονται. Τομείς όπως η διαχείριση και θεραπεία των ογκολογικών και αιματολογικών ασθενών, η αντιμετώπιση των οξέων περιστατικών στα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών (ΤΕΠ), η πολύμηνη αναμονή για ραντεβού στα τακτικά ιατρεία και η συνεχής πληρότητα στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) αποτελούν την πραγματική εικόνα του Γολγοθά των ασθενών.
Όμως, η σημαντικότερη προίκα που άφησε η προηγούμενη κυβέρνηση στην τωρινή της ΝΔ είναι η θεσμοθέτηση και η εφαρμογή της αξιολόγησης και το απαιτούμενο 50% των εργαζομένων για την κήρυξη απεργίας. Η αξιολόγηση στα Δημόσια Νοσοκομεία αποτελούσε χρόνια στόχευση των αστικών επιτελείων, ως κερκόπορτα για απολύσεις, μιας και ο νοσηλευτικός και διοικητικός κλάδος είναι από τους τελευταίους μαζικούς στο Δημόσιο που έχουν δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά. Το μέτρο ενάντια στο δικαίωμα στην απεργία αντιστοιχεί σε ουσιαστική απαγόρευσή της σε χώρους όπου τα συνδικαλιστικά δικαιώματα δεν είναι εξασφαλισμένα για τους περισσότερους εργαζόμενους. Μέτρα τα οποία έστρωσαν το χαλί για το αναπτυξιακό πολυνομοσχέδιο που ψήφισε η κυβέρνηση την προηγούμενη εβδομάδα, περιορίζοντας τις συνδικαλιστικές ελευθερίες, με στόχο την κάμψη της προσπάθειας των εργαζομένων να ορθώσουν τις αντιστάσεις τους απέναντι στην αντεργατική λαίλαπα που ετοιμάζουν.
Το νήμα της αντεργατικής και αντιλαϊκής επίθεσης έπιασε από την πρώτη στιγμή της ανάληψης του Υπουργείου ο Κικίλιας, ο οποίος, με την απαιτούμενη μιντιακή κάλυψη, επισκέφθηκε αιφνιδιαστικά τα νοσοκομεία για «ελέγχους», αναζητώντας τους υπαίτιους των κακώς κειμένων ανάμεσα στους εργαζόμενους. Ουσιαστικά, θέλησε από νωρίς να δημιουργήσει πολιτικό κλίμα τρομοκρατίας. Μέσα σε λίγους μήνες, η κυβέρνηση ξεδιπλώνει τους σχεδιασμούς της για την περαιτέρω μετακύληση του κόστους της περίθαλψης στον λαό και το χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζόμενων στην Υγεία.
Στις 15 Οκτωβρίου, ψηφίστηκε το λεγόμενο «αντικαπνιστικό νομοσχέδιο». Η πολλή συζήτηση γύρω από την επέκταση του αντικαπνιστικού νόμου συσκότισε εντέχνως πλευρές όπως η συγχώνευση του ΕΚΕΠΥ με το ΕΚΑΒ και η μετατροπή του ΕΟΠΥ (πρώην ΚΕΕΛΠΝΟ) σε Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου, με στόχο τη μεγαλύτερη «ευελιξία» του οργανισμού. Η ευελιξία προφανώς δεν αφορά τίποτα άλλο παρά τις απρόσκοπτες απολύσεις και τις συμβάσεις εργασίας κάθε είδους, όπως θεσμοθετήθηκαν και στο «αναπτυξιακό» πολυνομοσχέδιο λίγες ημέρες αργότερα.
Στο συγκεκριμένο πολυνομοσχέδιο ψηφίστηκαν και διατάξεις που αφορούν τη φαρμακευτική δαπάνη. Το πεδίο του φαρμάκου αποτελεί σημαντικό πεδίο κερδοφορίας για το κεφάλαιο και είναι υπό στενή ιμπεριαλιστική εξάρτηση. Οι διάφορες επιτροπές, όπως «αξιολόγησης φαρμακευτικής καινοτομίας», «διαπραγμάτευσης τιμών των φαρμάκων», «αξιολόγησης ένταξης στην θετική λίστα συνταγογραφούμενων φαρμάκων», ρυθμίζουν τους ενδοαστικούς ανταγωνισμούς και τις ροές των κερδών προς τους ιμπεριαλιστές. Στοχεύουν στην εξυπηρέτηση των δημοσιονομικών στόχων, εξασφαλίζοντας περισσότερα κέρδη στο κεφάλαιο (φαρμακοβιομηχανίες), μετακυλώντας το κόστος της περίθαλψης στον λαό. Ο ιδεολογικός πυρήνας της αντίληψης της κυβέρνησης για την αποζημίωση στο φάρμακο ειπώθηκε προεκλογικά, όταν ορίστηκε η κατεύθυνση της «αποζημίωσης των θεραπειών με βάση το αποδεδειγμένο θεραπευτικό όφελος». Η εφαρμογή αυτής της αντίληψης στην καθημερινή κλινική πράξη είτε θα οδηγεί στην υποχρέωση του ασθενή να καταβάλει το κόστος της θεραπείας που δεν ήταν αποτελεσματική για αυτόν (!) είτε θα κόψει την πρόσβαση σε θεραπείες που το θεραπευτικό όφελος δεν θα είναι εξασφαλισμένο εξαρχής (το οποίο αντικειμενικά δεν είναι ποτέ βέβαιο αλλά προτείνεται με βάση τις ενδείξεις του φαρμάκου)! Επί της ουσίας, αποτελεί ένα πεδίο πάνω στο οποίο η κυβέρνηση θα προχωρήσει την επίθεση απέναντι στο δικαίωμα του λαού σε αξιόπιστο και δωρεάν φάρμακο. Άλλωστε, η υπερκοστολόγηση φαρμάκων, τα γενόσημα, τα φάρμακα εκτός συνταγογραφούμενης λίστας και η συμμετοχή στα συνταγογραφούμενα απομυζούν ήδη σημαντικό μέρος του λαϊκού εισοδήματος.
Με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, η κυβέρνηση, χωρίς να καταφέρει σημαντικές αλλαγές, ξεδιπλώνει την ατζέντα της. Στην πραγματικότητα, διερευνά συμμαχίες στο αστικό μπλοκ αλλά κυρίως ζυγίζει τις αντιδράσεις από την πλευρά των εργαζομένων για αυτά που ετοιμάζει.
Σε αυτό το πλαίσιο ήταν και οι προτάσεις του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου (ΠΙΣ) που κατατέθηκαν στον «δημόσιο διάλογο» την επομένη της ψήφισης του αντικαπνιστικού νομοσχεδίου και συζητήθηκαν με τον Υπουργό (17 /10). Προτάσεις που αποτελούν, επί της ουσίας, το πρόγραμμα της ΝΔ για την Υγεία και δικαίως χαρακτηρίστηκε ο ΠΙΣ από την ΟΕΝΓΕ ως «λαγός» της κυβέρνησης. Στις προτάσεις αυτές, ρητά προτείνεται η μετατροπή των δημόσιων νοσοκομείων σε Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Διακαίου μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Το μοντέλο λειτουργίας του νέου οργανισμού θα έχει γνώμονα την «αποδοτικότητα», για την εξασφάλιση της οποίας παρουσιάζεται σωρεία αντιδραστικών προτάσεων. Συγχωνεύσεις – κλεισίματα νοσοκομείων, συγχωνεύσεις κλινικών, συνενώσεις τμημάτων και εργαστηρίων στο ίδιο νοσοκομείο, συμβάσεις νοσοκομείων με ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, πρόσβαση ιδιωτών ιατρών για να νοσηλεύουν ασθενείς που παρακολουθούν, ολοήμερη λειτουργία για διαγνωστικές εξετάσεις, επεμβατικές πράξεις και χειρουργεία είναι ενδεικτικές προτάσεις αυτών που σχεδιάζουν. Συστήνεται «ορθολογική» κατανομή προσωπικού και ετήσιου κλινικού προϋπολογισμού ανά μήνα, προωθούνται υμβάσεις εργασίας μέσω ΑΣΕΠ ενώ οι γιατροί «θα έχουν την δυνατότητα να παραιτηθούν του δικαιώματος της μονιμότητάς τους και να βελτιώσουν το εισόδημά τους ανταγωνιζόμενοι τους ιδιώτες και αυξάνοντας την αποδοτικότητά τους»! Όλα αυτά στα νοσοκομεία με τους κατάκοπους εργαζόμενους και τα συνεχή προβλήματα στον εξοπλισμό από τις αμέτρητες εξετάσεις! Περιγράφεται πραγματικά μία ζούγκλα, με ασθενείς πολλών επιπέδων, εκ των οποίων οι φέροντες ιδιωτική ασφάλιση θα νοσηλεύονται σε διαφορετικούς θαλάμους, με ανώτερο ξενοδοχειακό εξοπλισμό, φροντίδα και πρόσβαση στις εξετάσεις.
Οι εργαζόμενοι και ο λαός έχουν πρόσφατη εμπειρία από τον βηματισμό αυτής της πολιτικής στα νοσοκομεία τα τελευταία χρόνια. Οι συγχωνεύσεις αποτέλεσαν υποβάθμιση και κλείσιμο μονάδων και νοσοκομείων. Οι ιδιωτικές συμβάσεις εργασίας αποτέλεσαν τσάκισμα μισθών και δικαιωμάτων σε χιλιάδες εργαζόμενους στη σίτιση, την καθαριότητα και τη φύλαξη. Οι συνδιοικήσεις και η «ορθολογική κατανομή του προσωπικού» έφερε την κινητικότητα, αφαιρώντας το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά. Οι επικουρικοί ιατροί έμεναν συχνά απλήρωτοι για πολλούς μήνες, ενώ προσφάτως είχαμε και τις πρώτες απολύσεις.
Δια στόματος ΠΙΣ, η κυβέρνηση μεθοδεύει τη διαμόρφωση ενός περιβάλλοντος στον χώρο της υγείας που θα τσακίσει το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά για τους εργαζόμενους και θα επιβάλει όρους μάρκετινγκ στο δικαίωμα των ασθενών για ίση, πλήρη και δωρεάν περίθαλψη για όλους. Η «αποδοτικότητα», η «ευελιξία», το «αποδεδειγμένο θεραπευτικό όφελος» και η «ορθολογική κατανομή» μεταφράζονται σε αντιλαϊκή επίθεση και κέρδη για το κεφάλαιο.
Η ΟΕΝΓΕ και η ΠΟΕΔΗΝ, καταγγέλλοντας ότι οι απόψεις του ΠΙΣ δεν αποτελούν απόψεις των νοσοκομειακών ιατρών (οι ιατρικοί σύλλογοι είναι επιστημονικοί φορείς και όχι συνδικαλιστικά όργανα), προκήρυξε απεργία στις 23/10 ενάντια στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης. Για άλλη μία φορά, η μαζική αποστοίχιση των εργαζομένων από τα όργανα πάλης τους, η αποσυγκρότηση του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος και οι τακτικές των συνδικαλιστικών ηγεσιών δεν έδωσαν το πεδίο στους εργαζόμενους να δώσουν αποφασιστικά τη μάχη. Η απεργία δεν προπαγανδίστηκε ευρέως και εγκαίρως, δεν αναδείχθηκαν τα ζητήματα στους χώρους δουλειάς και η απεργία δεν έγινε πραγματική υπόθεση των ίδιων των εργαζομένων. Η Ταξική Πορεία και κάθε αγωνιστής στον χώρο της υγείας οφείλει να συμβάλλει στην κινητοποίηση των εργαζομένων. Με πρωτοβουλίες, συσκέψεις και συνελεύσεις, να αναδειχθούν οι επιδιώξεις της κυβέρνησης και να συγκροτηθούν εστίες αντιστάσεις στα μέτρα που έρχονται. Οι εργαζόμενοι θα βρουν απέναντί τους τις ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, την πολιτική της κυβέρνησης, συνολικά του ντόπιου αστικού μπλοκ και των ιμπεριαλιστικών αφεντικών τους. Οφείλουν να υπερασπίσουν τα δικαιώματά τους και μαζί με τον λαό να παλέψουν για ίση, πλήρη και δωρεάν περίθαλψη.
