Μετά από έναν «πυρετό» διαβουλεύσεων με επίσημο αλλά και ανεπίσημο (η άλλη ονομασία του μυστικού) χαρακτήρα ανάμεσα σε Αθήνα και Σκόπια ξεκίνησαν στις 17 Γενάρη οι διαπραγματεύσεις στη Νέα Υόρκη, με επικεφαλής από τη μεριά του ΟΗΕ τον Μ. Νίμιτς, από την μεριά της Ελλάδας τον Α. Βασιλάκη και από την μεριά της ΠΓΔΜ τον Β. Ναουμόφσκι. Όλες οι πλευρές θεωρούν ότι υπάρχει μεγάλη «ευκαιρία» να βρεθεί λύση στο πρόβλημα των σχέσεων των δύο χωρών και έτσι να ανοίξει ο δρόμος για την ΠΓΔΜ να μπει στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, στην Ελλάδα να αναβαθμίσει την θέση και τον ρόλο της στα Βαλκάνια και στους Αμερικάνους και Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές να εδραιώσουν ακόμα παραπέρα την κυριαρχία τους στην περιοχή.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι την ίδια μέραμε το ξεκίνημα των συνομιλιών στη Ν.Υόρκη, ο γ.γ. του ΝΑΤΟ Στόλτενμπεργκ γίνεται δεκτός στα Σκόπια με τιμές αρχηγού κράτους και πραγματοποιεί ομιλία στο κοινοβούλιο (!) της χώρας, όπου στέλνει το μήνυμα ότι δεν θα υπάρξει ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ εάν δεν λυθεί το ζήτημα του ονόματος. Αλλά μεταξύ των άλλων δεν διστάζει να πει ότι: «Παρόλα αυτά, το να γίνει κανείς μέλος (σ.σ.: του ΝΑΤΟ) είναι πολύ περισσότερο από την επίλυση του θέματος της ονομασίας. Οι Σύμμαχοι συνδέονται μεταξύ τους όχι μόνο από κοινά συμφέροντα αλλά επίσης από κοινές αξίες». Αποκαλύπτοντας με αυτό τον τρόπο ότι η «λύση» στο θέμα του ονόματος είναι δευτερεύον ζήτημα για ΗΠΑ – ΝΑΤΟ, αυτό που είναι το κύριο είναι οι «κοινές αξίες». Είναι δυστυχώς πολύ γνώριμες οι «κοινές αξίες» της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας σε όλους τους λαούς. Πόλεμοι, επεμβάσεις, διαμελισμός χωρών, επαναχάραξη συνόρων, οξύτατοι ανταγωνισμοί με τους αντίπαλους ιμπεριαλιστές. Ο Στόλτενμπεργκ κατά την επίσκεψή του στα Σκόπια δεν περιορίστηκε στα παραπάνω αλλά έκανε και συστάσεις για μεταρρυθμίσεις στο εκλογικό σύστημα, τα μέσα ενημέρωσης και τη διαφάνεια στα δημόσια οικονομικά, για να μην μείνει καμία αμφιβολία για το ποιος είναι ο κυρίαρχος στην χώρα.
Στις συνομιλίες της Ν.Υόρκης, ο Νίμιτς μέσα στη «δέσμη μέτρων» που πρότεινε έριξε στο τραπέζι τις προτάσεις του για το όνομα, οι οποίες περιέχουν τον όρο «Μακεδονία» στα σλαβικά και οι περισσότερες (οι τέσσερεις από τις πέντε) έχουν γεωγραφικό προσδιορισμό:RepublikaNovaMakedonija, RepublikaSeverna (Βόρεια) Makedonija, RepublikaVardaskaMakedonija, RepublikaGorna (Άνω) Makedonija,RepublikaMakedonija (Skopje). Οι προτάσεις του για το όνομα γίνονται δεκτές με δυσφορία από τον Ναουμόφσκι (διαπραγματευτή των Σκοπίων), ο οποίος είναι διορισμένος από την προηγούμενη κυβέρνηση Γκρουέφσκι για να τον «αδειάσει» ο υπουργός εξωτερικών της ΠΓΔΜ. Η ηγεσία των Σκοπίων φαίνεται αποφασισμένη να προχωρήσει στην ένταξη σε ΝΑΤΟ και ΕΕ εγκαταλείποντας την προηγούμενη πολιτική γραμμή της κυβέρνησης Γκρουέφσκιστο θέμα της ονομασίας. Η ισχνή όμως κοινοβουλευτική πλειοψηφία που έχει η κυβέρνηση Ζάεφ δεν του δίνει και πολλά περιθώρια –έως καθόλου– να προχωρήσει σε συνταγματικές ή άλλες μεταβολές στον βαθμό που επιτευχθεί μία συμφωνία σε επίπεδο κυβερνήσεων. Στο εσωτερικό της ΠΓΔΜ διεξάγεται έντονη αντιπαράθεση, με τον πρόεδρο Ιβανόφ να βρίσκεται σε κόντρα με τον πρωθυπουργό Ζάεφ για καίρια ζητήματα (όνομα – δικαιώματα Αλβανών κ.ά.). Αυτό δείχνει ότι δεν υπάρχει μία ενιαία κατεύθυνση από την αστική τάξη της γειτονικής χώρας και το πολιτικό της προσωπικό και πιθανά θα περιπλέξει τα πράγματα στη συνέχεια. Ίσως και αυτός να είναι ο λόγος που ο Στόλτενμπεργκ να απαίτησε και «μεταρρυθμίσεις στο εκλογικό σύστημα» έτσι ώστε – εφόσον χρειαστεί – να προωθηθούν άμεσες «λύσεις».
Από την άλλη μεριά,η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, παρά την προθυμία της να υπηρετήσει τα σχέδια των Αμερικάνων ιμπεριαλιστών και του ΝΑΤΟ, αντιμετωπίζει και αυτή σημαντικά προβλήματα στο εσωτερικό τόσο από τη θέση του κυβερνητικού εταίρου αλλά κυρίως από τηστάση της ΝΔ, που δεν φαίνεται διατεθειμένη να ακολουθήσει την «εθνική γραμμή» του… Βουκουρεστίου. Γίνεται έτσι φανερό ότι και στη χώρα μας η ντόπια αστική τάξη δεν έχει ξεκάθαρο προσανατολισμό για το «Μακεδονικό», αν και κατά ένα μεγάλο μέρος της φαίνεται να θεωρεί και αυτή ότι είναι μία «ευκαιρία» για την αναβάθμιση του ρόλου και της θέσης της στην περιοχή. Το κομμάτι όμως που δεν συμφωνεί κάνει αρκετή «φασαρία» και είναι αυτό που υποδαυλίζει και τα εθνικιστικά συλλαλητήρια. Αυτά,όμως, με τη σειρά τους δημιουργούν νέα δεδομένα στο πολιτικό πεδίο, που περιπλέκουν ακόμα περισσότερο τα πράγματα τόσο για την κυβέρνηση όσο και για τη ΝΔ αφενός στο ζήτημα των συνομιλιών για το όνομα αφετέρου και κυρίως στις σχέσεις με τους ιμπεριαλιστές. Ίσως είναι το κομμάτι της αστικής τάξης που φαίνεται να συμφωνεί με την τοποθέτηση του υπουργού εξωτερικών της Ρωσίας Λαβρόφ, ότι «η Ελλάδα είναι ήδη μέλος της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, ως εκ τούτου δεν χρειάζεται να κάνει ιδιαίτερες υποχωρήσεις, σε αντίθεση προς την ΠΓΔΜ την οποία πρέπει να εντάξουν στο ΝΑΤΟ». Γίνεται έτσι σαφές ότι οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί για την περιοχή δεν θα αφήσουν τίποτα σταθερό και θα οδηγήσουν σε ακόμα πιο επικίνδυνες εξελίξεις.
Με βάση τα προβλήματα στο εσωτερικό τους,Τσίπρας και Ζάεφ παίρνουν την υπόθεση επάνω τους με αποφασιστικότητα και στις συνομιλίες του Νταβός στις 24 Γενάρη δείχνουν ότι είναι διατεθειμένοι να υλοποιήσουν τις δεσμεύσεις τους στους αμερικανο-νατοϊκούς ιμπεριαλιστές. Μάλιστα ο Ζάεφ δήλωσε ότι θα προχωρήσει και σε κινήσεις «καλής θέλησης», με τη μετονομασία του αεροδρομίου των Σκοπίων και του εθνικού αυτοκινητόδρομου της χώρας. Συμφώνησαν τις διαπραγματεύσεις να αναλάβουν απευθείας οι υπουργοί εξωτερικών Κοτζιάς – Δημητρόφ κάτω από την δική τους άμεση επίβλεψη και να προχωρήσουν με γρήγορους ρυθμούς.
Οι διατεταγμένες διαπραγματεύσεις θα συνεχιστούν αλλά μαζί τους και όλες οι πιέσεις, οι εκβιασμοί και η όξυνση των αντιπαραθέσεων, που απειλούν να μετατρέψουν τα Βαλκάνια ξανά σε «πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης».
