Η διεθνής κατάσταση ήταν ήδη αρκετά τεταμένη πριν από την όξυνση της οικονομικής κρίσης. Τα στρατεύματα των Αμερικάνων ιμπεριαλιστών και των συμμάχων τους παραμένουν εγκλωβισμένα σε Ιράκ και Αφγανιστάν, χωρίς ορατή προοπτική επίτευξης των στόχων τους. Οι συμβιβασμοί στο Ιράκ και η προσπάθεια διεξαγωγής εκλογών έγιναν ώστε να παρουσιαστεί μια κατάσταση, τουλάχιστον ελεγχόμενη, χωρίς την ένταση των επιθέσεων των διαφόρων δυνάμεων. Η νέα αμερικανική ηγεσία έχει κάνει καθαρό εδώ και πολύ καιρό ότι ο πόλεμος στο Αφγανιστάν αποτελεί την κύρια προτεραιότητά της. Την ίδια ώρα μάλιστα που πληθαίνουν οι παράγοντες της Δυτικής συμμαχίας που παραδέχονται ότι η ήττα τους στο Αφγανιστάν είναι το πιο πιθανό σενάριο. Η σφαγή του παλαιστινιακού λαού στη Γάζα από τους σιωνιστές συνεχίζεται με την πλήρη κάλυψη των ιμπεριαλιστικών κέντρων, ενώ οι βάσεις του ΝΑΤΟ στη Μεσόγειο και τα Βαλκάνια χρησιμοποιούνται πλέον ανοικτά για τον ανεφοδιασμό τους.
Ο ανταγωνισμός μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας είχε θύματα πριν μερικούς μήνες τους λαούς του Καυκάσου και η εγκατάσταση των αμερικανικών πυραύλων στην Ανατολική Ευρώπη πυροδότησε νέα κούρσα εξοπλισμών. Συγχρόνως, η άρνηση των κρατών της Κεντρικής Ασίας να ανανεώσουν τις άδειες χρήσης των αεροδρομίων τους από το ΝΑΤΟ μόνο σαν ένδειξη για όξυνση των ανταγωνισμών μπορεί να εκλειφθεί. Για να μην αναφερθούμε στην εξάπλωση των πυρηνικών όπλων στην ευρύτερη περιοχή (Πακιστάν, Ινδία, Ιράν).
Σ’ αυτό το γενικό πλαίσιο, γίνεται φανερό ότι ο κίνδυνος ανάφλεξης στα πολύπαθα Βαλκάνια καθώς και εξάπλωσης των πολεμικών συγκρούσεων στην ευρύτερη περιοχή είναι το πιο πιθανό σενάριο. Γι’ αυτό και η ανάπτυξη του αντιιμπεριαλιστικού, αντιπολεμικού, αντιβασικού αγώνα αποτελεί επιτακτική ανάγκη και καθήκον των αριστερών δυνάμεων σε κάθε χώρα. Στην Ελλάδα που υπάρχει βαθιά παράδοση στους αντιιμπεριαλιστικούς αγώνες των πλατιών μαζών, με σχετικά πρόσφατο το παράδειγμα της συμπαράστασης στο λαό του Ιράκ, παρατηρούμε τελευταία την αδυναμία συντονισμού και συνεργασίας των αριστερών οργανώσεων και κινήσεων. Αν και το ΚΚΕ(μ-λ), εδώ και καιρό έχει απευθύνει σχετικό κάλεσμα, βλέπουμε αντιθέτως αποσπασματικές ενέργειες, όπως η διαδήλωση του ΣΕΚ στις 21/3 και το τριήμερο στα τέλη του Μάρτη που διοργανώνεται με πρωτοβουλία της Αντιπολεμικής Διεθνιστικής Κίνησης και της ΑΚ, οι οποίες δεν συμβάλλουν στη μαζικοποίηση του αντιιμπεριαλιστικού, αντιπολεμικού κινήματος.
Στις 21-22 Μάρτη, 10 χρόνια από τους ιμπεριαλιστικούς βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία και 60 χρόνια από την ίδρυση του ΝΑΤΟ, θα πραγματοποιηθεί στη Θεσσαλονίκη, με πρωτοβουλία του ΚΚΕ(μ-λ) διεθνής αντιιμπεριαλιστική συνάντηση με αντιπροσωπείες αριστερών και κομμουνιστικών οργανώσεων από Τουρκία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Σερβία, Ιταλία, Κύπρο, Παλαιστίνη και Αφγανιστάν. Το Σάββατο 21 Μάρτη το βράδυ θα πραγματοποιηθεί ανοικτή εκδήλωση στην Πολυτεχνική Σχολή με τη συμμετοχή των διεθνών αντιπροσωπειών καθώς και εκπροσώπων από τις αντιιμπεριλιστικές, αντιβασικές επιτροπές Καρδίτσας και Χανίων. Θα παρευρεθεί και θα μιλήσει, ως επίσημος προσκεκλημένος ο Κονστάντσο Πρέβε, γνωστός αριστερός διανοούμενος από την Ιταλία. Τη συνάντηση στηρίζει και η Διεθνής Λίγκα Λαϊκού Αγώνα (ILPS), η οποία θα συμμετάσχει με οργανωμένο μπλοκ στις αντιΝΑΤΟικές εκδηλώσεις στο Στρασβούργο στις 4 Απρίλη.
