Λίγες ημέρες πριν τις πρόσφατες εκλογές, διέρρευσε στον Τύπο η απόφαση που έλαβε η ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας σε διάσκεψη αναφορικά με την συνταγματικότητα ή μη της κατάργησης του 13ου και 14ου μισθού, δηλ. των δώρων Πάσχα, Χριστουγέννων και του επιδόματος αδείας στους εργαζόμενους με εργοδότη το κράτος. Το ανώτατο διοικητικό δικαστήριο κατά πλειοψηφία έκρινε συνταγματική και άρα σύννομη την κατάργηση του 1/7 περίπου του ετήσιου εισοδήματος των δημοσίων υπαλλήλων!
Τα στοιχεία που επικαλέστηκε για την απόφασή της αυτή είναι αμιγώς πολιτικά και συνάδουν με το αφήγημα τρόικας, κυβερνήσεων και μνημονίων περί κινδύνου χρεοκοπίας της χώρας, προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής, υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος κ.ά. που χρησιμοποιούν κατά κόρον τα ιμπεριαλιστικά κι εγχώρια επιτελεία για να δικαιολογήσουν την αντεργατική επίθεση στα λαικά στρώματα. Είναι τόσο προκλητικά όλα αυτά, που οι Σύμβουλοι Επικρατείας δεν θεωρούν ότι υπήρξε καμία βλαπτική μεταβολή με την πολλοστή κατάργηση-περικοπή εισοδήματος στην ίδια κοινωνική ομάδα, όπως λέγεται. Να θυμίσουμε ότι η προηγηθείσα μνημονιακή περικοπή των δώρων στους δημοσίους υπαλλήλους ώστε να φτάνουν στο συνολικό ύψος των 1000 ευρώ μεικτά κατ” έτος είχε επίσης κριθεί συνταγματική από το ίδιο δικαστήριο.
Κάποιοι έδειξαν να πέφτουν απ” τα σύννεφα, αφού είχε προηγηθεί αντίθετη απόφαση του 6ου τμήματος του ΣτΕ και εισήγηση στο ίδιο πνεύμα της εισηγήτριας στην ολομέλεια. Μόνο που οι ιμπεριαλιστές, το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις τους δεν “χαμπαριάζουν” από νομικά προσχώματα και απαιτούν-επιβάλλουν την πολιτική και τα ταξικά τους μέτρα μέσω των μηχανισμών που διαθέτουν και κατευθύνουν. Η ολομέλεια του ΣτΕ, “αδέκαστη” πάντα, υπάκουσε πρόθυμα διαρρέοντας ένα ακόμη μνημείο αποκάλυψης του ρόλου της, που αναμένεται να δημοσιευθεί σύντομα, υπογραμμίζοντας ποιων τα συμφέροντα υπερασπίζεται και ενάντια σε ποιους. Η φενάκη της δήθεν ανεξαρτησίας της αστικής δικαιοσύνης τους διαλύθηκε με πάταγο.
Επανειλημμένα οι “θεσμοί” έκρουαν τον κώδωνα του λεγόμενου δημοσιονομικού εκτροχιασμού από μια πιθανή απόφαση επαναφοράς των δώρων σε δημοσίους υπαλλήλους και συνταξιούχους. Ο λογαριασμός ανέβαινε σε αρκετά δις, απόδειξη της τεράστιας ληστείας που υπέστησαν και συνεχίζουν να υφίστανται οι μισθωτοί του δημόσιου τομέα και οι συνταξιούχοι όλων των ταμείων. Η δικαιοσύνη τους όφειλε να λύσει το “γόρδιο δεσμό” σύμφωνα με τα ταξικά συμφέροντα που την μισθοδοτούν. Αυτό ακριβώς και έπραξε και είναι απορίας άξιο γιατί απορούν όσοι πρόθυμοι εξακολουθούν να διακηρύσσουν ότι το κράτος και οι θεσμοί-μηχανισμοί του είναι “ουδέτεροι” και “πεδίο ταξικής πάλης”.
Και ενώ θα περίμενε κανείς σχεδόν ακαριαία να “ξεσηξωθούν και οι πέτρες” για την αντεργατική αυτή πρόκληση από τους φορείς της επίθεσης και τους μηχανισμούς τους, η ξεπουλημένη συνδικαλιστική ηγεσία της ΑΔΕΔΥ, που κατά τα άλλα φερόταν να έχει ψηλά το συγκεκριμένο θέμα – μαζί με τα ΒΑΕ, που επίσης σύντομα αναμένονται αρνητικές για τους εργαζόμενους εξελίξεις – αρκέστηκε σε μια σύντομη ανακοίνωση εκφράζοντας την “οργή” της! Παράλληλα, σε δηλώσεις τους κορυφαία στελέχη της δήλωναν “εμβρόντητα” από τη συγκεκριμένη εξέλιξη. Αυταπάτη, απάτη ή και τα δύο, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Επανεπιβεβαίωσε, έτσι, με τη σειρά της το ρόλο του πυροσβέστη και του συνένοχου στο διαρκές έγκλημα που συντελείται ενάντια στους δημοσίους υπαλλήλους και τους εργαζόμενους της χώρας συνολικά.
Δεν θα μπορούσε φυσικά μια τέτοιου χαρακτήρα ηγεσία να κάνει κάτι περισσότερο. Η προεκλογική περίοδος, κατάλληλη για την ανακοίνωση τέτοιου είδους αποφάσεων, αφού αστικά και ρεφορμιστικά κόμματα δίνουν τα ρέστα τους για την άγραν ψήφων, “ήρθε γάντι” στους σχεδιασμούς του συστήματος. Ταυτόχρονα εξέθεσε για πολλοστή φορά την ανυπόληπτη συνδικαλιστική ηγεσία που επί σειρά ετών οδηγούσε μαζικά τους εργαζόμενους σε γραφειοκρατικές αιτήσεις διακοπής παραγραφής 6μηνης διάρκειας και στα δικηγορικά γραφεία που έκαναν και κάνουν πάρτυ πουλώντας ελπίδα δικαστικής δικαίωσης. Σήμερα και μετά από αυτή τη δυσμενή εξέλιξη, αρνούνται οι εργατοπατέρες της ΑΔΕΔΥ και των ομοσπονδιών του δημοσίου ακόμα και αυτές τις άσφαιρες ντουφεκιές που μας έχουν συνηθίσει χρόνια τώρα. Ακριβώς γιατί γνωρίζουν καλά ότι περισσεύει ο θυμός στους εργαζόμενους και μπορεί να ξεφύγει απ” τα χέρια τους η κατάσταση. Άξιος ο μισθός τους!
Η απόφαση αυτή του ΣτΕ προδικάζει τι θα συμβεί και με τα δώρα των συνταξιούχων που, παρότι τους “ξέφυγε” σε προγενέστερη απόφαση του ίδιου δικαστηρίου ότι η περικοπή τους υπήρξε αντισυνταγματική και θα έπρεπε να επιστραφούν αναδρομικά, αναμένεται αυτό να “προσαρμοστεί κι ευθυγραμμιστεί” με την νεότερη νομολογία του. Έτσι εξηγείται και η επί 3-4 χρόνια καθυστέρηση εφαρμογής της συγκεκριμένης απόφασης, ακριβώς για να “κουμπώσει” με τη σημερινή. Άλλωστε, πάντα ανευρίσκεται νομική φόρμουλα για να υλοποιούνται οι επιταγές των “από πάνω” σε βάρος των “από κάτω”.
Οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο διαπιστώνουν γι” ακόμη μια φορά ότι το πεδίο των δικαιωμάτων τους είναι ναρκοθετημένο και κανείς δεν πρόκειται να τους χαρίσει τίποτε απ” όσα τους απέσπασε. Ίσα-ίσα αναμένεται και νέα επίθεση σε μισθούς, συντάξεις, εργασιακές σχέσεις, κατακτήσεις και δικαιώματα, όποια κι αν είναι η επόμενη κυβέρνηση. Η κατάρρευση των αυταπατών και η αποκάλυψη της απάτης που μεθοδευμένα εξελίσσεται από εχθρούς και “φίλους” οφείλει να δώσει τη θέση της στην οργάνωση της αντίστασης και της διεκδίκησης. Χρειάζεται να γίνουν άμεσα συνελεύσεις σ” όλους τους χώρους και να παρθούν αποφάσεις αγωνιστικών-απεργιακών κινητοποιήσεων. Γιατί την αρμοδιότητα για τη ζωή τους την έχουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και μόνον αυτοί!
