Είναι να αναρωτιέται κανείς τι είναι πιο εκκωφαντικό. Η κατάρρευση της πλατφόρμας webex και των διακηρύξεων του ΥΠΑΙΘ («όλα είναι έτοιμα») στην πρώτη κιόλας ώρα της επιχείρησης της τηλε-«εκπαίδευσης»; Ή το φιάσκο μιας ορισμένης κριτικής που αναπτύσσεται για την κατάρρευση αυτή η οποία διακηρύσσεται ότι γίνεται από την… αταλάντευτη θέση «δίπλα στους μαθητές μας»;
Χαρακτηριστικός εκπρόσωπος αυτού του φιάσκου κριτικής είναι η ΑΣΕ (ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών) και η συγκεκριμένη ανακοίνωση που εξέδωσε (http://www.edupame.gr/content/me-aythadeia-kai-horis-ntropi-ypoyrgeio-paideias-synehizei-ta-psemata-toy-gia-lockdown-sto ) για το ζήτημα αυτό. Μια ανακοίνωση γεμάτη οξύμωρα και αντιφάσεις που δεν κρύβουν τελικά την πολιτική της αφετηρία: την αποδοχή και πολιτική νομιμοποίηση της τηλε-«εκπαίδευσης» ως εκπαίδευσης που πρέπει και μπορεί να «σταθεί δίπλα στους μαθητές». Ας δούμε ενδεικτικά αυτά τα οξύμωρα μέσα από τα δύο βασικά αιτήματα, που θέτει η ανακοίνωση:
Οξύμωρο 1: «Να επαναδιδαχθεί η ύλη που «προχώρησε» στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση, όταν θα ανοίξουν τα σχολεία», λέει η ανακοίνωση.
Τα εισαγωγικά στη λέξη «προχώρησε» προφανώς υποδηλώνουν ότι στην πραγματικότητα η ύλη δεν διδάχθηκε μέσω της τηλε-«εκπαίδευσης». Τότε πως θα «επαναδιδαχθεί» αυτό που δεν διδάχθηκε; Σχολαστικισμός διατυπώσεων από την πλευρά μας; Όχι καθόλου! Ας αναρωτηθούμε καλύτερα γιατί το ΠΑΜΕ καταφεύγει σε αυτή την οξύμωρη ακροβασία; Γιατί από τη μια υπαινίσσεται ότι δεν διδάχθηκε η ύλη και από την άλλη (στην ίδια σειρά) ζητάει την … επαναδιδαχή της;!
Υπάρχει πολύ πιο απλή διατύπωση και κυρίως πολύ καθαρή πολιτική θέση και πολύ σαφές αίτημα πάλης αν θέλει κανείς πράγματι να πει ότι «δεν διδάσκεται ύλη» στην τηλε-«εκπαίδευση»: Είναι η θέση και ο στόχος πάλης που βρίσκεται απέναντι στη λυσσασμένη επιχείρηση του ΥΠΑΙΘ: Δεν συμπληρώνουμε βιβλία ύλης στην τηλε-«εκπαίδευση».
Οι συντάκτες του ΠΑΜΕ δεν «κατόρθωσαν να βρουν» αυτή τη διατύπωση όχι γιατί υπολείπονται στη χρήση της γλώσσας αλλά γιατί δεν έχουν αυτή τη θέση! Και τι ζητάνε; Να συμπληρώνουν οι εκπαιδευτικοί βιβλία ύλης. Να δώσουν δηλαδή έδαφος στο ΥΠΑΙΘ ώστε όταν θα ανοίξουν τα σχολεία να δυναμώσουν οι εκβιασμοί να προχωρήσουν οι εκπαιδευτικοί μετά από τα «διδαγμένα» της τηλε-«εκπαίδευσης». Να εμπεδωθεί ότι στην τηλε-«εκπαίδευση» γίνεται … «κανονικό μάθημα»!
Οξύμωρο 2: «Μη προσμέτρηση των απουσιών των μαθητών εφόσον δεν εξασφαλίζονται καθολικά τα τεχνολογικά μέσα». Αυτό είναι το επόμενο αίτημα της ανακοίνωσης του ΠΑΜΕ.
Ποια είναι άραγε αυτά τα «τεχνολογικά μέσα»; Tablet και γρήγορη σύνδεση σε κάθε λαϊκό σπίτι; Αυτό είναι το αίτημα που πρέπει να τεθεί «απέναντι» στην αντιδραστική και ταξική κυβερνητική επιχείρηση της τηλε-«εκπαίδευσης»; Αλήθεια ποιος θα «βεβαιώσει» ότι … «εξασφαλίστηκαν καθολικά τα τεχνολογικά μέσα»; Αλλά ακόμα και αν υποθέταμε ότι αυτά «διασφαλιζόταν» τι θα γίνει με όλα τα άλλα «μέσα» που δεν τα διαθέτουν τα παιδιά του φτωχού λαού και της εργατικής τάξης; Τι θα γίνει με τα σπίτια των 60-70 τετραγωνικών μέτρων στα οποία ζουν 5μελείς και βάλε οικογένειες των ανέργων, των σε αναστολή σύμβασης, των εκ περιτροπής, των απλήρωτων, εργαζομένων; Μέσα σε αυτά τα σπίτια θα κάνουν «εκπαίδευση», με «κανονικό προχώρημα ύλης», «εκπαίδευση» χωρίς σχολείο, χωρίς συμμαθητές, χωρίς φυσική παρουσία εκπαιδευτικού, εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά;
Τελικά και συνολικά: Οι «αντιρρήσεις» του ΠΑΜΕ στην τηλε-«εκπαίδευση» αρχίζουν και τελειώνουν στο αν υπάρχουν «καθολικά τα τεχνολογικά μέσα»; Αν αυτά υπάρξουν καλώς το ΥΠΑΙΘ θεωρεί ότι μπορεί να υπάρχει «εκπαίδευση» χωρίς σχολείο; Και τελικά τι κάνει το ΥΠΑΙΘ; Μια πολιτική επιλογή (τηλε-«εκπαίδευση») που στη βάση της είναι «σωστή» και μπορεί να αξιοποιηθεί για να είναι οι εκπαιδευτικοί «δίπλα στους μαθητές»; Μια πολιτική που αν αντιμετωπιστούν τα («κραυγαλέα», «εγκληματικά» και ότι άλλο θέλετε) …τεχνολογικά κενά της, θα μπει «στην υπηρεσία του λαού»; Ή μια πολιτική που αξιοποιώντας τα εγγενή χαρακτηριστικά του «τηλε» είναι εργαλείο γέννησης και όξυνσης ανισοτήτων, αντιδραστικό πολυ-εργαλείο συνολικά ενάντια στα δικαιώματα και τις ελευθερίες εκπαιδευτικών και μαθητών όπως το ζήσαμε όλο το προηγούμενο διάστημα;
Τελικά και στο δια ταύτα: Για τις απουσίες τι καλεί το ΠΑΜΕ να κάνουν οι εκπαιδευτικοί; Γιατί ότι και αν φαντασιώνεται ή ότι και αν προσπαθεί να «ξεχάσει» το ΠΑΜΕ, το γεγονός είναι ένα και αδιαμφισβήτητο: Η τηλε-«εκπαίδευση» ξεκίνησε! Και ξεκίνησε με τους δοσμένους κοινωνικούς , οικονομικούς και … τεχνολογικούς όρους που έχει διαμορφώσει το σύστημα και η κυβέρνηση του. Ξεκίνησε και θα συνεχίσει με την όποια «επάρκεια» θα έχει η πλατφόρμα της webex. Ξεκίνησε και το ΥΠΑΙΘ απαιτεί οι εκπαιδευτικοί κάθε μέρα να βάζουν απουσίες στο ηλεκτρονικό απουσιολόγιο! Τι λέει το ΠΑΜΕ λοιπόν; «Μη προσμέτρηση των απουσιών εφόσον» (δηλαδή αν και όταν) κριθεί ότι δεν διασφαλίζονται «καθολικά τα τεχνολογικά μέσα»! Κι άλλη ακροβασία διατυπώσεων αφού είναι δοσμένο πως δεν υπάρχουν ούτε καν τα «καθολικά τεχνολογικά μέσα». Όταν λοιπόν σε μια ανακοίνωση της 9/11 και με δοσμένο το φιάσκο του ΥΠΑΙΘ αλλά και με δοσμένη την κατάσταση των λαϊκών οικογενειών το ΠΑΜΕ αναζητά όρους «μη προσμέτρησης των απουσιών» στην πραγματικότητα κάνει ένα και μόνο πράγμα: Ψάχνει φύλλο συκής για να κρύψει τη θέση του «βάλτε απουσίες»! Γιατί μόνο αν μπουν θα μπορούν και να «μην προσμετρηθούν» στους λογαριασμούς του τετραμήνου όπως υπαινίχθηκε και η γ.γ. του ΥΠΑΙΘ, Γκίκα. Με την ακροβασία αυτή λοιπόν το ΠΑΜΕ δηλώνει ότι είναι απέναντι στη θέση –στόχο πάλης : «Δεν συμπληρώνουμε απουσιολόγια» γιατί όχι μόνο δεν είναι «καθολικά τα τεχνολογικά μέσα» αλλά γιατί η τηλε-«εκπαίδευση» δεν είναι εκπαίδευση και δεν μπορεί να είναι υποχρεωτική για τους μαθητές! Το ΠΑΜΕ είναι απέναντι σε αυτή τη θέση και δίπλα στο ΥΠΑΙΘ στην επιχείρηση επιβολή της τηλε-«εκπαίδευσης».
Συνοψίζοντας
1. Η πολιτική ιστορία και οι ιδεολογικές αφετηρίες των δυνάμεων του ρεφορμισμού-συμβιβασμού κυριαρχούνται από τέτοια και χειρότερα «οξύμωρα» σαν τα παραπάνω. Ακριβώς γιατί στον πυρήνα της συγκρότησης τους δεν βρίσκεται η αντιπαράθεση με όρους μαζικής πάλης με το σύστημα και τις πολιτικές του, και ακόμα περισσότερο δεν βρίσκεται η επαναστατική προοπτική της εργατικής τάξης και του λαού. Ο πυρήνας της συγκρότησης τους είναι η ταξική συνεργασία, η προσαρμογή και η υπόκλιση στον αντίπαλο. Γι αυτό οι δυνάμεις αυτές είναι «υποχρεωμένες» να κατασκευάζουν ιδεολογήματα που παρουσιάζουν το καπιταλιστικό σύστημα «έτοιμο» να ακούσει τις φιλολαϊκές συμβουλές τους. Έως και «έτοιμο» να μεταλλαχθεί όμορφα και ειρηνικά σε σοσιαλιστικό!
Όμως και επειδή η καθημερινή πολιτική και ταξική πάλη δεν είναι βέβαια ένας «διαγωνισμός ιδεολογημάτων» αλλά θέτει συγκεκριμένα και επιτακτικά ζητήματα προς απάντηση, αυτή η ιδεολογική αφετηρία των δυνάμεων του συμβιβασμού-ρεφορμισμού έχει πολύ συγκεκριμένο πολιτικό δια ταύτα: Τη διαμόρφωση γραμμής διαχείρισης του συστήματος, τον κυβερνητισμό. Είτε τον «διακηρυγμένο» σαν αυτόν που ζήσαμε τα προηγούμενα χρόνια όπου ενόψει της έλευσης του ΣΥΡΙΖΑ μια σειρά δυνάμεις παρουσίαζαν ως λύση για το λαό και τη χώρα την «μεταβατική κυβέρνηση» που ήθελαν να φαντάζονται ότι θα υπάρξει. Είτε τον «ανομολόγητο» κυβερνητισμό σαν αυτό που σταθερά εδώ και χρόνια χτίζει η πολιτική γραμμή της ηγεσίας του ΚΚΕ με βροχή προτάσεων νόμου στη Βουλή, για όλα τα ζητήματα της εργατικής τάξης και του λαού. Και μάλιστα προτάσεις που παρουσιάζονται ως η κατάληξη-κορύφωση της «πάλης» που κάνουν οι ελεγχόμενες από αυτή τη γραμμή δυνάμεις. Προφανώς αυτή η γραμμή και πολιτική λογική όχι μόνο δεν ανταγωνίζεται αποτελεσματικά το ΣΥΡΙΖΑ προς όφελος των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων, αλλά αντίθετα αφοπλίζει και αποσυγκροτεί ακόμα περισσότερο τη μαζική πάλη απέναντι στην επίθεση του συστήματος.
Στο συγκεκριμένο ζήτημα λοιπόν της τηλε- «εκπαίδευσης» δεν υπάρχει κάποια «πρωτοτυπία» ή «αστοχία» του ΠΑΜΕ. Ο κομματικός του φορέας (ΚΚΕ) στα πλαίσια της διαχειριστικής γραμμής του και του ιδιότυπου κυβερνητισμού του, ήδη απαίτησε βροντωδώς με ερώτηση στη Βουλή την εφαρμογή μιας … ισότιμης τηλε-«εκπαίδευσης»! ( https://www.902.gr/eidisi/voyli/241605/na-diasfalistei-i-isotimi-kai-dorean-prosvasi-stin-ex-apostaseos-didaskalia)
2. Σήμερα και με τα δεδομένα της εμπειρίας όλων των προηγούμενων μηνών είναι πολύ πιο πλατιά η αντίθεση των εκπαιδευτικών απέναντι στην τηλε-«εκπαίδευση». Γι αυτό είναι όχι μόνο αναγκαίο αλλά και δυνατό να κάνει σημαντικά βήματα η πάλη για την αποδόμηση της, για την κατάργηση της. Η πάλη που σήμερα, τώρα, έχει ως βάση της το δίπτυχο «δεν συμπληρώνουμε απουσιολόγια-δεν συμπληρώνουμε βιβλία ύλης». Η πάλη που δίπλα σε αυτό το δίπτυχο βάζει επιτακτικά και με την απαίτηση της άμεσης κατάχτησης, το άλλο δίπτυχο που είναι επίσης απόλυτα αναγκαίο απέναντι στους συστημικούς κυβερνητικούς εκβιασμούς: «άμεση δραστική μείωση της ύλης-άμεση κατάργηση της τράπεζας θεμάτων».
Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες συνεχίζουν –όπως έκαναν όλο το προηγούμενο διάστημα- να αποτελούν στηρίγματα αυτής της αντιδραστικής ταξικής πολιτικής του συστήματος και της κυβέρνησης του. Στις σημερινές συνθήκες και κάτω από τον κίνδυνο να παραμεριστούν –ξεπεραστούν από τις διαθέσεις του κλάδου δεν θα μας έκανε εντύπωση η ΟΛΜΕ να καταφύγει στην … καθοδήγηση του ΠΑΜΕ και να προσπαθήσει να αξιοποιήσει την «επεξεργασία» των ακροβασιών του για να καταστείλει πολιτικά τις διαθέσεις αντίστασης και απόρριψης της τηλε-«εκπαίδευσης». Γι αυτό, για τις ανάγκες αυτού του αγώνα, χρειάζεται η πολιτική στήριξη και πλατιά ανάδειξη αυτών των «δυο δίπτυχων» στους εκπαιδευτικούς, το λαό και τους μαθητές. Αυτός είναι ο αγώνας που μπορεί να υπάρξει! Με αυτό τον αγώνα μπορούν οι εκπαιδευτικοί να είναι πραγματικά δίπλα και μαζί με τους μαθητές και το λαό!
10/11/2020
