Άρθρο από την Προλεταριακή Σημαία (φύλλο 885)
Το σύστημα, τουλάχιστον στη χώρα μας, αλλά και σε άλλες χώρες, προσπάθησε να συνδέσει την αλλαγή του έτους με την έναρξη των εμβολιασμών. Να συμβολίσει τη μετάβαση από το τέλος του 2020, το οποίο χαρακτηρίστηκε από την πανδημία του Covid-19, στην αρχή του 2021, όπου το εμβόλιο θα είναι η απάντηση και το τέλος της πανδημίας. Μέρα με τη μέρα αποκαλύπτεται, όλο και πλατύτερα, ότι αυτός ο συμβολισμός απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Υπηρετεί, κυρίως, την αναγκαιότητα του συστήματος να υπερασπίσει την κυριαρχία του απέναντι στον κίνδυνο οι λαοί να κινηθούν μαζικά εναντίον του για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους. Προσπαθεί να τάξει στους λαούς το τέλος των συμφορών που τους φόρτωσε, αφήνοντάς τους στο έλεος της πανδημίας. Ποια, όμως, είναι η πραγματική διάσταση του ζητήματος; Είναι το εμβόλιο ικανό να αποκαταστήσει την «κανονικότητα» και να αντιμετωπίσει την επιδημία;
Καταρχάς, θα πρέπει να επιτευχτεί επαρκής και έγκαιρη παρασκευή των απαιτούμενων δόσεων. Κάτι τέτοιο φαίνεται πολύ δύσκολο. Οι αριθμοί μιλάνε από μόνοι τους. Για την Ελλάδα, ο στόχος ανοσοποίησης του 70% του πληθυσμού απαιτεί 14 εκατομμύρια δόσεις. Για την ΕΕ των 27, πάνω από 800 εκατομμύρια, ενώ αν υπολογίσουμε για τον παγκόσμιο πληθυσμό, φτάνουμε τα 10 δις, κατ’ ελάχιστο. Την ίδια ώρα, οι 2 μεγαλύτερες εταιρίες (Astra-Zeneca και Pfizer-BionTech) υπολογίζουν να παρασκευάσουν, μέσα στο 2021, έως 2,5 δις και η Moderna άλλο 1 δις. Το Ινστιτούτο GAMALEYA (Ρωσία) υπόσχεται 30 εκ. μέχρι τον Ιούνιο. Με αυτά τα δεδομένα (αν ισχύσουν) θα πετύχουν τον εμβολιασμό λιγότερο από το 1/3 του παγκόσμιου πληθυσμού μέχρι και την αρχή του 2022.
Δεύτερον, θα πρέπει να υπάρξει αναλογική (να μην πούμε δίκαιη) κατανομή στον παγκόσμιο πληθυσμό, ώστε να μην αφεθούν εστίες ανακύκλωσης της επιδημίας σε φτωχές χώρες του πλανήτη. Και εδώ τα νούμερα είναι αποκαλυπτικά. Οι ΗΠΑ έχουν παραγγείλει ήδη 1 δις και προβλέπουν παραγγελίες άλλου 1,5 δις δόσεις (υπερδιπλάσια ποσότητα για τις ανάγκες τους). Το Ηνωμένο Βασίλειο έχει παραγγείλει μισό δις με πληθυσμό μόλις 70εκ. Η ΕΕ έχει επιβεβαιωμένες παραγγελίες 1,5 δις και προβλεπόμενες 2 δις δόσεις. Αντίθετα, η Ινδονησία με πληθυσμό 270εκ. μόλις και πλησιάζει τα 400εκ. δόσεις. Η πρωτοβουλία COVAX του ΠΟΥ, όπου συμμετέχει και η ΕΕ, έχει μόλις 700 εκ δόσεις, που υποτίθεται ότι προορίζονται για φτωχές χώρες. Είναι επομένως φανερό, ότι όχι μόνο η κατανομή δεν είναι αναλογική με τον πληθυσμό, αλλά επιπλέον η διαχείριση του συνόλου, σχεδόν, του όγκου των εμβολίων είναι στα χέρια των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, με δυνατότητα να τα χρησιμοποιήσουν στους γεωστρατηγικούς ανταγωνισμούς και εκβιασμούς τους.
Τρίτον, θα πρέπει να υπάρξει η ενδεικνυόμενη κατανομή στον πληθυσμό της χώρας. Δεν γίνεται να προσπεράσουμε το σόου του διαγκωνισμού των κυβερνητικών και κρατικών στελεχών (υπουργών, στρατηγών και λοιπών… συγγενών) στη σειρά εμβολιασμού, που αποκαλύπτει με τον πιο ωμό τρόπο τις προτεραιότητες των κυβερνώντων. Αυτοί που ένα χρόνο μας μιλάνε για «ατομική ευθύνη, αποστάσεις, τηλεργασία και τηλεκπαίδευση», στην κρίσιμη στιγμή βάζουν μπροστά την ατομική τους επιβίωση. Ακόμα και σε βάρος υγειονομικών και ευπαθών ομάδων.
Με δεδομένη την ανεπάρκεια του διαθέσιμου εμβολίου, την ασάφεια σχετικά με το πόσες δόσεις και πότε θα γίνουν τελικά και με αδιευκρίνιστο το ζήτημα πιθανής μόλυνσης και μετάδοσης του ιού από ήδη εμβολιασμένα άτομα, γίνεται φανερό ότι η πλατιά μάζα του οικονομικά ενεργού πληθυσμού, οι εργαζόμενοι, απέχουν ίσως πολλούς μήνες (τουλάχιστον) από την επιτυχή ανοσοποίηση. Εν τω μεταξύ, θα συνεχίζουν να αποτελούν εστίες μετάδοσης, ανακύκλωσης αλλά και μεταλλαγής του ιού (βλ. Κοζάνη, Δυτ. Αττική). Επομένως, καθόλου δεν απομακρύνεται η συζήτηση, όπως επιχειρεί η κυβέρνηση, από την αναγκαιότητα μέτρων προστασίας, σε χώρους δουλειάς και κατοικίας και σε σχολεία ή από την αναγκαιότητα μαζικών τεστ ή από την ενίσχυση των νοσοκομείων και άλλων δομών περίθαλψης με προσωπικό και εξοπλισμό. Ίσα ίσα υπογραμμίζει αυτές τις αναγκαιότητες.
Τα «μαθηματικά» του εμβολιασμού και ο στόχος της ανοσίας και ειδικά η τάξη μεγέθους για την αντιμετώπιση του ζητήματος δημιουργεί την ανάγκη σχολιασμού για την άποψη περί ανοσίας της αγέλης χωρίς εμβόλιο(!), την οποία φλέρταραν και πρόκριναν κέντρα του συστήματος για πολύ καιρό. Μάλιστα δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί ότι, ελλείψει σοβαρών υγειονομικών μέτρων (που καμία χώρα δεν πήρε), η ανοσία της αγέλης μαζί με την καραντίνα αποτέλεσε κύριο άξονα στην πολιτική του συστήματος των περισσότερων χωρών μέχρι σήμερα. Αναδεικνύεται, δηλαδή, ότι το σύστημα, χωρίς την απειλή των λαών, προγραμματίζει υπολογίζοντας τον θάνατο εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων ως απλά μία παράμετρο, η οποία αξιολογείται με το κατά πόσο επηρεάζει την κυριαρχία και την κερδοφορία του κεφαλαίου.
Ενδιαφέρον, ωστόσο, παρουσιάζουν και μια σειρά ζητήματα που προκύπτουν από τις αγωνίες και ανησυχίες σε αναφορά με το εμβόλιο. Η αγωνία για την πρόσβαση σε ένα αποτελεσματικό εμβόλιο είναι κατανοητή για όλο τον λαό που βιώνει την ασφυκτική αυτή καθημερινότητα και ιδιαίτερα για τους υγειονομικούς και τους ηλικιωμένους, οι οποίοι νιώθουν, και είναι, πιο ευάλωτοι στις σοβαρές συνέπειες της νόσου. Χωρίς γιατρούς, νοσοκομεία, κλίνες ΜΕΘ και υγειονομικά μέτρα στην κοινότητα, ο λαός συνειδητοποίησε γρήγορα ότι η κυβέρνηση δεν σκόπευε να κάνει τίποτα για την προστασία του. Φυσικό είναι να ελπίζει σε ένα αποτελεσματικό εμβόλιο, που θα απαντούσε τουλάχιστον το σημαντικό υγειονομικό σκέλος των προβλημάτων που βιώνει καθημερινά.
Από την άλλη, ο σκεπτικισμός άπτεται κυρίως της πτυχής της ασφάλειας του εμβολίου. Είναι και αυτός υγιής προβληματισμός και έχει τη βάση του στην ανεμπιστοσύνη των μαζών στο καπιταλιστικό ιμπεριαλιστικό σύστημα. Καλλιεργήθηκε κυρίως από τους ανταγωνισμούς μεταξύ των φαρμακευτικών εταιρειών και των ιμπεριαλιστικών κέντρων, που πρόκριναν την πρωτιά τους και την αποτυχία των άλλων ως κύριο ζήτημα. Τόσο η κερδοφορία, όσο και το πλεονέκτημα που προσφέρει σε κάθε ιμπεριαλιστή το προβάδισμα στην αντιμετώπιση της πανδημίας, δεν είναι ζητήματα που καθησυχάζουν τους λαούς.
Ωστόσο, η βιασύνη και η βράχυνση των σταδίων ελέγχου, που επίσης μπορεί να δημιουργεί ανησυχία είναι ένα τίμημα αναγκαίο, αν συνυπολογίσουμε τις συνέπειες της πανδημίας. Μάλιστα αυτό που φαίνεται να ισχύει με βάση δεδομένα της επιστημονικής κοινότητας τα οποία υποστηρίζουν την ασφάλεια των εμβολίων, είναι ότι στην περίπτωση των εμβολίων του κορωνοϊού, αυτό που κυρίως επιτάχυνε τη διαδικασία δεν ήταν η χαλάρωση των διαδικασιών ασφαλείας, αλλά η αθρόα χρηματοδότηση και το εξασφαλισμένο κέρδος. Αυτά κινητοποίησαν διαδικασίες, για τις οποίες το σύστημα σε άλλες περιπτώσεις, μην έχοντας εξασφαλισμένο το κέρδος, δεν δείχνει την ίδια ευαισθησία. Έτσι, εμβόλια που θα έσωζαν εκατομμύρια ζωές στις τρίτες χώρες ή νέες ερευνητικές θεραπείες προχωρούν με ρυθμούς 10ετίας μέχρι την εξασφάλιση της κερδοφορίας του συστήματος. Η περίπτωση των εμβολίων του κορωνοϊού επέβαλε στο σύστημα άλλη διαχείριση για να απαντήσει τη συνολικότερη κρίση που γέννησε η πανδημία.
Το γεγονός ότι όλα τα σκευάσματα είναι πρωτοχορηγούμενα εγείρει και αυτό την ανησυχία του. Όπως και όλες οι θεραπείες που δόθηκαν για την αντιμετώπιση της νόσου έως τώρα. Άλλο ένα αναγκαίο τίμημα. Ωστόσο, παρόλο που το σύστημα παλαιότερα στις αρχές της συγκρότησης της σύγχρονης φαρμακοβιομηχανίας δεν δίστασε να πειραματιστεί χωρίς αναστολές πάνω στους λαούς (θαλιδομίδη), εξαιτίας του πολιτικού και οικονομικού κόστους που είχαν οι οδυνηρές συνέπειες αυτής της πρακτικής, αναγκάστηκε να βελτιώσει τα στάνταρ της ασφάλειας, ακριβώς για να υπηρετήσει και την κερδοφορία του. Άλλωστε, με τον ίδιο τρόπο, κανείς δεν θα ταξίδευε με αεροπλάνα, αν έπεφταν συχνά. Η σημαντικότερη ίσως επιτυχία που κατέκτησε η σύγχρονη ιατρική είναι οι αντιβιώσεις και τα εμβόλια. Σώζουν εκατομμύρια ζωές και η πρόσβαση του λαού σε αυτά είναι δικαίωμα που δεν πρέπει να αφήνεται στα χέρια του συστήματος. Ούτε η χρησιμότητά τους μπορεί να αμφισβητηθεί από αναχρονισμούς «αντιεμβολιαστών». Στην παρούσα περίπτωση του κορωνοϊού, το σύστημα έχει ανάγκη να έχει αποτελεσματικά φάρμακα και εμβόλια για να τα χρησιμοποιήσει στην προσπάθεια να ξεπεράσει την κρίση του.
Σημαντική είναι η επίδραση και των απόψεων που εντάσσονται στη συνωμοσιολογία. Κυριαρχούν αυτές που τείνουν να υποβαθμίζουν την ένταση, τη σημασία και τις συνέπειες της πανδημίας και της διαχείρισης της από το σύστημα. Εκείνες που ακουμπούν θεωρίες παρακολούθησης, μικροτσίπ κ.λπ. δεν αξίζουν χώρο σε αυτές τις γραμμές. Όλες τους ωστόσο είναι καρπός της πολιτικής του συστήματος και έρχονται να το υπηρετήσουν. Να ενισχύσουν την αίσθηση της παντοδυναμίας που θέλει να προβάλλει στους λαούς το σύστημα και που τόσο κλονίστηκε σε αυτή την πανδημία. Δυστυχώς, οι συνέπειες της διαχείρισης της πανδημίας από την πλευρά του συστήματος, είναι και τα επιχειρήματα ενάντια σε αυτές τις απόψεις. Οι δεκάδες χιλιάδες νεκροί σε κάθε χώρα πείθουν και τους πιο δύσπιστους. Η διασπορά του ιού μετατρέπει το φαινόμενο σε βίωμα για όλο και περισσότερο κόσμο. Η αναγκαιότητα αντιμετώπισης του υγειονομικού σκέλους και σε προσωπικό επίπεδο γίνεται πιο άμεση και η συζήτηση για το εμβόλιο περνά σε πιο στέρεη βάση.
Οι διαχειριστές του συστήματος γνωρίζουν καλυτέρα τα όρια και τις δυνατότητές τους. Όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά σε όλες τις χώρες. Έτσι, ενώ από την μια έχουν μετατρέψει τον εμβολιασμό σε σόου αποπροσανατολισμού, από την άλλη επιβάλλουν σκληρά λοκντάουν, απαγορεύσεις, πρόστιμα, διώξεις, συνεχίζοντας στην τροχιά φασιστικοποίησης της κοινωνίας που έχουν επιλέξει, για να προωθήσουν την επίθεση εναντία στον λαό, την εργατική τάξη, τη νεολαία, τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις τους.
